De kleine lente (Rottumerplaat part 4)

Scholeksters En wij maar denken dat ze allemaal gelijk zijn!!

Vrijdag was het wederom weer zover, ik vertrok voor de laatste keer deze winter naar Rottumerplaat voor een hoogwatertelling. Het begint al bijna gesneden koek te worden voor de vaste tellers maar ook deze keer kwam het ook bij ons weer ter sprake dat we toch eigenlijk best wel een stelletje bevoorrechte mazzelpikken zijn, er zijn immers maar erg weinig mensen die kunnen zeggen dat ze voor meerdere dagen een compleet Waddeneiland voor zich zelf hebben.

Zee, duinen en kwelders, rust en ruimte, alles wat je ziet is voor jou en je maten. Naast de vogeltelling was er deze keer maar weinig te doen op het eiland. Natuurlijk zit je de hele dag tussen de vogels maar het aantal soorten was deze keer erg mager. Het liefst hebben wij een enorme lijst aan leuke soorten maar eerlijkheidshalve moet ik u bekennen dat het ook wel een keertje lekker is om het eiland eens "easy going" rond te wandelen. In de maanden September en oktober ben je vaak pas tegen de schemering terug in de woning maar deze keer betrapten we ons er zelf op dat we vroeg thuis waren, iets wat al aan geeft dat het erg rustig was op het eiland. Gelukkig zijn er altijd genoeg chips, nootjes, worst en drank aanwezig om de tijd en de maag mee te vullen. Ook de uitkijktoren bied altijd nog uitkomst om de tijd wat te doden, vanuit de toren heb je een geweldig uitzicht over het hele eiland, de Waddenzee, de Noordzee, Rottumeroog en Borkum. Dat laatst genoemde eiland bied in de genoemde rij wel de minste aanblik en ik begin steeds meer en meer te begrijpen waarom wij Groningers in een verre verleden het eiland weer aan de Duitsers terug hebben gegeven. Ik gaf het al eerder aan, qua vogels was het mager en met een totaal van amper 70 soorten komt dit weekend zeker niet in de top drie van beste weekenden terecht en eigenlijk loont het niet de moeite om een lijst met aardige soorten op het scherm te toveren, of u moet een Zwarte rotgans, een Alk, een eenzame Jan van Gent, 30 Roodkeelduikers, enkele Parelduikers en drie handen vol Strandleeuwerikken het vermelden waard vinden, maar dat is aan u zelf.

Rotganzen

Zondag deed de lente zijn intreden op het eiland. In een lekker zonnetje zongen zangvogels als Heggemus, Winterkoning en Veldleeuwerikken uit volle borst en de Zilver en Kleine mantelmeeuwen waren al weer terug in de kolonie's en hadden merkbaar het voorjaar in hun kop. Het eerste lieveheersbeestje van dit jaar lande naast ons op de uitkijktoren en zorgde opmerkelijk genoeg voor enig vertier en de eerste dagvlinder (Kleine vos) van 2012 kon ook rekenen op zeer veel bekijks van alle tijdelijke bewoners van het eiland. Het mag dan qua vogels deze keer niet je van het zijn maar man wat was het weer genieten in het paradijs van Groningen.

Vogelen op Rottumerplaat is kei en keihard werken.

Groenland

Dollard

Net als veel andere Nederlanders heb ik vorige week ook de schaatsen uit het vet gehaald om de nodige rondjes te draaien op de lokale ijsbaan. Onder het genot van de door mij immer gehate Hollandse hits wist ik mijn beenspieren binnen een paar dagen naar god te helpen en er zat niks anders op dan een rustdag in te lasten, iets waar ik mij in het geheel niet voor schaam want Sven Kramer smokkeld ook wel eens een dagje. Na een weekje vol training had ik de smaak behoorlijk te pakken en menig rondje over de ijsbaan zouden in het weekend nog volgen. Afgelopen dinsdag werd de eerste toertocht (20 km) ooit op het Oldambtmeer gehouden en het was een drukte van belang op en rond het meer. Stalletjes met koek en zopie, stempel posten, ijsmeesters, you name it en wij hadden iets wat de Friezen niet hadden, een toertocht. Ik begon rustig aan mijn eerste rondje en zonder een centje pijn wist ik binnen een half uur de finisch te bereiken. Voor ik het wist stond ik dus alweer op de inrit, sleutel uit het contact, cd speler uit en klaar was Kees. Sleutel uit het contact hoor ik u denken? Ohhw, u dacht dat ik op de schaats rond ben geweest? nou nee dus, ik zit met die rustdagen he! en laat die dinsdag nou toevallig net mijn rustdag zijn. Ik vond het zelf ook heeeel erg jammer maar ik ben nu een keer erg zuinig op mijn spieren en dingen forseren kan altijd nog. Net als alle andere dingen in dit land heeft ook het schaatsen een ander gezicht gekregen. De ouderwetse houtjes hebben voorgoed plaats gemaakt voor een stel vet koele"nijmootse"(dat woord mag u even opzoeken) ijzers en menig 50er trekt zijn baantjes tegenwoordig met een te strakke ballenknijper aan. Trainingspakken zijn uit en kunnen echt niet meer en zijn vervangen door een drollenvanger van spijkerstof. Ik heb er totaal geen moeite mee hoor hoe een ander er bij loopt qua kleding maar zelfs ik heb zo mijn grenzen. Zo erger ik mij groen en geel aan puberende puistekopjes die hun broek op hun enkels hebben hangen en hun onderbroek tot in hun nek hebben opgetrokken. Het doel van dit alles is dat heel Nederland kan zien welk merk onderbroek ze aan hebben, net of de Wereld daar op zit te wachten. Het mooiste van dat alles is dat ze van gekkigheid niet meer weten hoe ze moeten lopen om het zaakje op z'n plek te houden en ze bewegen zich voort als een kleuter met een drol in zijn luier. Zet zo'n kleuter op een paar hoge noren en druk hem het ijs op en u gaat weer helemaal terug naar de tijd van de stomme film. Ik heb een tijdje gedacht dat we na Rinus en Romana (you tube dat maar eens even) het dieptepunt van de beschaving al bereikt hadden maar de jeugd van tegenwoordig doet er nog een schepje boven op door van een onderbroek een statussymbool te maken. Dat ze daarmee ongelofelijk voor lul lopen nemen ze blijkbaar gewoon voor lief.

Bonte strandloper Dallingeweer

Net als de vele schaatsers lijkt de winter ook de finisch gehaald te hebben want de dooi staat voor de deur. Veel van onze gevleugelde vrienden zie je met de dag zwakker worden en de zwakste broeders hebben de geest al gegeven. Na twee weken strenge vorst is de Dollard omgetoverd in een soort van klein Groenland waar wonderbaarlijk genoeg nog veel vogels tussen de ijsschotsen rondhangen. De kwelders zijn op een paar Slechtvalken en een Havik na compleet leeg en twee jonge Zeearenden houden de wacht boven op een omhoog gestuwde berg ijs. Over een maand zijn de eerste Zwaluwen al weer terug in Nederland, Als je daar bij na denkt dan lijkt de winter echt zijn langste tijd gehad te hebben.

Grote gele kwik Hoogezand

Kleine burry

Kleine burgemeester Hoogezand (2e winterkleed vogel)


Je moet er twee uur voor in de vrieskou staan te wachten maar als hij er een keer is dan heb je ook wat. Hoewel de meeste Kleine burgemeesters deze winter langs de kust gezien worden koos dit exemplaar voor een vijvertje midden in Hoogezand, en daar hebben de meeste vogelaars echt geen probleem mee. En zeg nou eerlijk, bij artische temperaturen horen artische soorten toch!!

Ring

Knobbelzwaan Blauwe stad (dorp)

In de afgelopen 25 jaar heb ik al behoorlijk veel ringen aan de poten van vogels afgelezen en het begint onderhand al een behoorlijke collectie van landen en soorten te worden die in de loop der jaren al eens door mijn telescoopbeeld zijn gewandeld.Landen als Zweden, Polen, Noorwegen, Spanje, Rusland, Senegal, Canada, Hongarije en het eiland Jersey zijn maar een kleine greep uit de nog steeds groeiende lijst van landen waaruit de geringde vogels afkomstig zijn. Afgelopen weekend kwam ik in de Blauwe stad een geringde Knobbelzwaan tegen en de vogel had zichtbaar moeite met de winterse omstandigheden. Nu zijn de meeste geringde Knobbelzwanen die je hier in het Oldambt tegenkomt ooit als jong geringd in de provincie Groningen, sterker nog, de meeste beesten in het Oldambt heb ik zelf al eens in de handen gehad en vaak zijn het bekende vogels die tijdens de winter wat in de buurt rond blijven hangen. Tijdens het benaderen van de vogel viel mij direct al op dat het formaat van de ring niet echt standaard was want hij was dun, van aluminium en het was een knijpring. Dit alles past in het geheel niet op de roestvrijstalen ringen die wij al jaren in Groningen gebruiken. Voor een Duitse en een Poolse aluminium ring is hij niet hoog genoeg en een oude Nederlandse aluminium ring heeft, net als de Duitsers en Polen, een lipsluiting, een apart geval dus. Tja, dan zit er nog maar een ding op om er achter te komen waar het dan wel vandaan komt, aflezen die hap. Normaal gebruiken we de telescoop bij het aflezen van ringen maar aangezien het beest erg tam was lukte het met de kijker om de code, RV3978, op de ring af te lezen. Een vreemde code maar de herkomst van de vogel was misschien voor Groninger begrippen nog wel vreemder want naast de code stond Vogelwarte Radolfzell Germany te lezen. Bij een Duitse vogel zou je eerder verwachten dat de vogel een ring van de noord Duitse ringcentrale's Helgoland of Hiddensee om zou hebben maar een Knobbelzwaan met een Radolfzell ring om zijn poot is een wel erg onverwacht en opmerkelijk.

Vogeltrekstation Radolfzell is gelegen aan de Bodensee en eerdere aflezingen van Knobbelzwanen uit deze regio zijn mij niet bekend en het zou zomaar de eerste voor Groningen kunnen zijn. Naast Duitse, Poolse en Deense vogels kan je dus blijkbaar ook Knobbelzwanen uit zuid Duitsland in Groningen verwachten, iets wat dan wel weer helemaal tegen de normale gang van zaken in is. Inmiddels is bekend dat de vogel op 12-12-2007 als jong in Alf, Koblenz is geringd.

Ruigpootbuizerd Carelcoenraad polder

Ik raak de tel inmiddels kwijt wat het aantal Zeearenden in het Oldambt betreft want maandag bevonden zich op de Dollard kwelder 3 Zeearenden. Afgelopen weekend zag ik twee adulte vogels op het ijs zitten en vandaag waren er, naast een adult, twee jonge vogels aanwezig! Als u het nog snapt dan mag u het zeggen want ik kan er geen touw meer aan vast knopen. Zie www.waarneming.nl voor foto's van de twee jonge vogels.

5 op een rij

Tjiftjaf Midwolda

Hai bakt er eem goud in, met andere woorden, het is winter. Hoewel mijn gedachten deze week met enige regelmaat afdwalen naar een bevriend vogelaar die flink in de problemen zit in het buitenland probeer ik mijn vorstverlet dagen, zo goed en zo kwaad als het gaat, te vullen met het bijwerken van mijn jaarlijst. De snijdende kou maak het niet echt aantrekkelijk om naar buiten te gaan maar de nog steeds niet stil zittende clown in m'n kont wil er uit, naar buiten dus. Met wat lichte tegenzin kruip ik in Ter Apel uit de warme auto om aan een wandeling door de bossen te beginnen. En daar loop je dan, helemaal vacuüm verpakt en met een hoog Teletubie gehalte doe je een poging om spechten te vinden. Een keer in het bos aangekomen blijkt het daar stukken aangenamer dan daar buiten, de wind waaide er minder hard en er was verbazingwekkend veel actieviteit van vogels. De grote Bonte specht was de eerste Specht die ik tegen kwam en van deze soort zou ik nog velen zien die dag. Zwarte spechten zijn daarintegen veel zeldzamer in oost Groningen en buiten Westerwolde, en zeker in het Oldambt, niet te doen. De spechtegoden leken mij goed gezind want na wat rondlopen stuite ik op een Zwarte specht die net als altijd veel te snel uit beeld verdween. Naast de Spechten herbergen de bossen van Westerwolde nog een paar soorten die in het Oldambt met de beste wil van de Wereld niet te vinden zijn. Soorten als Kuifmees, Glanskop en Kortsnavelboomkruiper zijn drie van die soorten en tijdens deze wandeling konden ze zonder enige moeite gevonden worden. De Middelste bonte specht liet deze keer enige tijd op zich wachten maar werd, net als de Kleine bonte specht, na wat zoekwerk alsnog gevonden. De Groene specht kon ik niet vinden en even leek het er op dat de soort aan mijn bevroren neus voorbij zou gaan. De kou was inmiddels al flink in mijn tenen getrokken en na een paar uren kleumen in het bos vond ik het wel leuk geweest. Op de terugweg heb ik nog een stop gemaakt bij het geweldige klooster van Ter Apel om te kijken of ik de Middelste bonte spechten van het kloosterbos nog vinden kon maar helaas. Wat er nog wel begon te roepen was een Groene specht, hatsaflatsa, 5 Spechten soorten op een dag !!

Pino de Zeearend Midwolda Oldambtmeer

U weet het inmiddels al wel, als je als vogel een vaste bewoner van het Oldambt bent of dreigt te worden dan is de kans vrij groot dat je een naam krijgt. Nu wil het geval dat onze Zeearend het nu al een paar maanden uithoud achter ons huis en inmiddels is het beestje wel toe aan een naam. Nu kan je uit vele namen kiezen maar voor een grote vogel is de keuze snel gemaakt, Pino dus. Inmiddels heeft Pino gezelschap gekregen van een jonge soortgenoot en samen jagen ze menig Meerkoet de stuipen op het lijf. wij mogen nu dus genieten van 2 Zeearenden achter ons huis, weer eens wat anders dan een Koolmees aan een netje, toch.

Grote zilverreigers Midwolda ,een deel van een groep van 80 vogels bij een wak.

Boek

Net te laat voor de kerst en veel te vroeg voor de Sint maar zeker een goede kadotip is het boek "Ik ben van Rottum". Nu wil ik van mijn blog geen plek maken om resentie's te plaatsen van boeken maar voor dit boek maak ik graag een uitzondering. In het boek beschrijft Wiepke op een erg leuke manier haar jeugd op het eiland Rottumeroog en het leven van de familie Toxopeus op het Groninger Waddeneiland. Het boek staat vol met leuke anecdotes en is rijkelijk voorzien van veel oude foto's van het eiland en van de familie Toxopeus. Het boek is zeker een must voor mensen die van de Wadden en van Waddenverhalen houden. Onder de links op dit blog vind u de website van Wiepke met meer info over het boek.

Ik doe, zoals u weet, altijd een poging om elke week een post te plaatsen op mijn blog maar afgelopen week was ik na het zien van Henkie Bleker in zijn zwembroek helemaal lam geslagen. Wat ik ook probeerde, het mocht niet helpen om ook maar een letter op het beeldscherm te krijgen. Steeds moest ik aan Henkie in zijn swemheusjen denken en aan de onherstelbare schade die hij de lokale natuur heeft aangebracht met zijn, voor menig CDA lid, wilde uitspattingen. Of het nou door de tijdelijke afwezigheid van Henkie kwam weet ik niet maar het was de afgelopen twee weken best wel aardig vogelen in oost Groningen. De influx kermis van Kleine burgemeesters deed de provincie gelukkig ook aan en met 3 Kleine burry's in 2 dagen hoort u mij echt niet klagen. De jaarlijst begint na 22 dagen al weer wat vorm te krijgen en de 100 soorten ben ik , met wat vertraging, inmiddels al weer gepaseerd. Naast de huis,tuin en keuken soorten konden de afgelopen weken o.a Roodhalsgans, Middelste jager, Noordse stormvogel (mijn eerste levende in de Eems ooit), Zeearend en Klapekster op de lijst geplaatst worden. Het zijn nog niet echt schokkende soorten maar een lekker begin is het zeker.

Nat

Bruinvis Punt van Reide.

Zeearend Dollard

Ja mensen het is weer zover, wij Groningers staan weer tot onze knieen in het water. Het jaar is nog maar net een paar dagen oud of de media staat al rijen dik te dringen op dijkjes in oorden waar de rest van Nederland nog nooit van heeft gehoord of nooit iets van wil horen. Cameraploegen en journalisten trekken als nieuwsmieren door de provincie om verslag te doen van het wassende water dat hard zijn best deed om grip te krijgen op de lager gelegen landerijen. En de Groningers , tja die laten het maar over zich heen komen. Ach het zijn ook van die nuchtere mensen hier he! is een zin die je met enige regelmaat hoort op het journaal. Nuchter is misschien niet het juiste woord, Groningers zijn wat meer op de ruimte, afwachtender en hebben vaak niet de vlotte babbel welke de gemiddelde westerling wel heeft. Dat alles blijkt maar weer eens als een rtl verslaggever met cameraman even een rondje gaat doen door het getroffen gebied. U woont hier meneer ? waduhh, of u hier woonachtig bent, joh mienjong . Voor de camera staat, laat ik zeggen Edzo welke al 78 jaar in zijn huisje midden in een poldertje woond. Als ik zijn koppie in de camera zie dan weet ik al hoe laat het is. Wat vind u van de situatie welke is ontstaan rond uw huis vraagt de verslaggever. Wat mot je der van zeg'n he ! Ondervind u er hinder van ? mhoh hinder hinder wat is hinder ! Bent u niet bang voor het water? veur woater, nee man neeoh. Dus u vertrekt niet als het moet ? woarom, is ja niks loos . De verslaggever doet nog enkele pogingen maar struikeld steeds weer en lijkt maar niet verder te komen. Edzo kijkt nog steeds in de camera en mijn helderziende geest ziet een man staan die eigenlijk denkt, wat mot je hier toch stelletje klaplopers, anders wil je ook niks met ons neudig heb'n. De sensatie zoekende journalist draaid iets teleurgesteld zijn hoofd naar de camera en zegt, nou jullie horen het de mensen zijn hier nuchter genoeg om geen paniek te veroorzaken, terug naar de studio . Sommige Groningers lijken voor de camera wat stil maar kijken de kat gewoon eerst even uit de boom maar kunnen met weinig woorden vaak veel zeggen, het is zoals het is en het komt allemaal wel weer goed. In dagen als deze denk ik wel eens, wat als Groningen nou de Randstad was? Dan waren er waarschijnlijk allang meer gemalen en betere dijken gebouwd en werden er jaarlijks meerdere miljoenen besteed aan waterkerende maatregelen. Het ontbreekt ons hier echter aan een ding, die vlotte babbel. Als Groningen de Randstad was dan hadden wij trouwens ook Schiphol, het Westland, bijna 24 uur per dag file en de gezellige probleem wijken. Dan maar een keertje natte voeten zou ik haast zeggen.

Dwergmeeuw Dollard

De eerste week van een nieuw jaar is vaak de opstart week. De jaarlijst staat weer op 0 en alles begint weer opnieuw. Nu was het de afgelopen week natuurlijk bagger met het weer en mijn start viel nogal in het water. Natuurlijk zijn er altijd wel klusjes in huis die nog moeten gebeuren maar ik kan , ook met slecht weer, maar moeilijk binnen zitten . Er onstaat een bepaalde onrust in mijn lichaam als ik tussen vier muren zit en ik moet, soms tegen beter weten in, even naar de dijk. Dat even naar de dijk leverde ondanks de storm toch nog een aardige lijst aan leuke soorten op met oa een Grote burgemeester, een Zeearend, Grote zeeënd, Zeekoet, Drieteenmeeuw(erg schaars in de Eems) en een Grauwe gors bij Finsterwolde op. Na een week van media, storm en nattigheid is de rust weer terug gekeerd in het nuchtere Groningen en de enige stille getuige van de storm is een Bruinvis die meters hoog dood op de Dollarddijk ligt. De zee die nam dus ...