Tomtom

Johannes kerkhovenpolder  

Ik loop altijd net even wat achter op het gebied van de moderne technologie, app,jes naar beneden laden op mijn mobiel doe ik nog steeds niet en mijn laptop is een geweldig ding zolang er maar iets op het beeldscherm komt wat ik graag wil zien. Ik ben nogal storingsgevoelig en kan maar moeilijk met apparaten overweg die niet doen wat ik wil. Te veel lastige kleine knopjes en handleidingen met veel abracadabra doen bij mij wel eens de metertjes in het rood schieten. Ook ik moet wel een beetje met de tijd mee en mijn volgende stap naar de nieuwe beschaving was de aanschaf van een tomtom, u weet wel zo'n handig pratend ding die je verteld waar je langs moet in den vreemde. En daar zit je dan weer met een klein doosje op tafel met daarin een klein kastje die meer weet dan u en ik samen. Deze keer zat er een minimale handleiding bij dus dat gevecht had ik vrij snel gewonnen. Op het toestel zit maar een knopje, 2-0, en de rest van de bediening van het ding gaat via het aanraakscherm, tja touchscreen klinkt net als downloaden net iets lekkerder maar dat verengelsen van de Nederlandse taal probeer ik, waar het kan, te vermijden, het nadeel daarvan is dan weer dat steeds meer mensen mij niet meer begrijpen als ik iets zeg. Met wat lichte wantrouwen voerde ik vorige week zaterdag een lokatie in noord Drenthe in waar al weken een 2e jaars mannetje Steppekiekendief zit, nog even op ok drukken en de reis kan beginnen. Vlekkeloos stuurt Astrid, zo blijkt de vrouw in het kastje te heten?, mij naar het meest troosteloze stukje Drenthe die ik ooit in mijn leven heb gezien, the outback van Exloërveen.. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb niets tegen Drenthe of zijn bewoners maar ik heb wel eens mooiere landschappen gezien bij onze zuiderburen. Dit deel van Drenthe lijkt op de laatste dag van de schepping gemaakt te zijn en mij kan en zal het eerlijk gezegd niet echt van de kaart brengen, maar ach, je komt er voor een Steppekiekendief en niet voor het landschap. Het beeld dat in van Drenthe had spat hier in deze streek in een keer in duizend stukken, of beter gezegt, in duizend hectare aardappelland. En daar sta je dan met een muts op je kop,regen in je kijker en een windkracht 7 die het de Steppekiekendief bijna onmogelijk maakt om ook maar een fatsoenlijke vleugelslag te maken, nee, van het lekkere zomerse weer moeten we het de laatste weken niet hebben en dat stemt mij behoorlijk sober. Het voordeel van een Tomtom is dan weer dat hij je niet op de snelste manier naar een plek toe leid maar dat dat wonderlijke ding je dan ook weer zo snel mogelijk op weg helpt om er met gierende banden vandaan te komen. Het afgelopen weekend heb ik niet een seconde een kijker voor mijn ogen gehad en dat is iets wat mij al jaren niet meer gebeurd is. Je zou er haast de krant voor bellen, maar die hadden net iets meer aandacht voor een groepje miljonairs die enigzinds wat telleurgesteld hebben ergens in het oostblok. Er zit even een klein dipje in de vogelaar waar we even doorheen moeten bijten.

                

Na de zelf gemaakteNachtvlinder lichtval was het tijd om een geheel demontabele opstelling te maken voor een laken.

Na twee uurtjes knutselen met wat rest producten was het geheel klaar en de eerste ronde leverde ondanks de wind toch nog 10 soorten Nachtvlinders op.

Nu is het wachten op betere temperaturen en zon want ohh wat ben ik toe aan beter weer.

Rook

Meldevlinder  Midwolda

Het kwam mede door het mooie weer dat u een weekje moest wachten op een nieuwe bericht op dit blog. Dat zomers weer van vorige week maakt bij mij altijd het soms diep verdrongen kudde gedrag in mij los, zo laat ook ik de wereld zien dat ik enorme melkflessen onder mijn broekspijpen weg kan toveren en steek ik zo af en toe de BBQ even lekker in de hens. Onze buurt lijkt soms meer op een dorpje aan de voet van de Etna dan op een dorpje in het Oldambt als ik dat ding in de fik heb, als je het doet moet je het ook goed doen zal ik maar zeggen. Ach, de buren zullen er wel eens wat last van hebben als ik een kwart koe wegwerk maar het kan altijd erger. Ze mogen allang blij zijn dat ik totaal niet van voetbal hou want anders stond er tijdens het komende EK naast de BBQ ook nog een tv tot diep in de nacht te brullen. Voorbeschouwing, wedstrijd, nabeschouwing en interviews met spelers die veel praten maar eigenlijk niets zeggen, nee ik heb er niks mee en dat hele EK kan mij gestolen worden. Eigenlijk hoeft dat elftal van ons helemaal niet te spelen als ik het goed begrepen heb want volgens de Nederlanders die het spelletje wel leuk vinden is het zo klaar als een klontje dat wij, de Hollanders, zonder enige twijfel de bokaal mee naar huis gaan nemen. Voor hen, die er allemaal wel verstand van hebben, heb ik een paar wijze spreuken die zo maar eens van een zekere Cruiff zouden kunnen zijn, het is pas een goal als de bal achter in het doel ligt, of, een bal in een doel lullen is nog nooit iemand gelukt. Een ander iets wat een EK met zich mee brengt is de eindeloze stroom aan oranje rotzooi die in de winkels te krijgen is, of sterker nog, die ons opgedrongen worden. Wilt u ook sparen voor oranje fruppies, wuppie's' of andere leuke oranje troep meneer ? Nou nee bedankt, ik was een paar jaar geleden net begonnen om het milieu wat meer te sparen en daar heb ik al werk genoeg mee. Om de twee jaar een groot toernooi, per toernooi 20 miljoen ton oranje afval wat in de vuilverbrander terecht komt, hoor ik daar iemand klagen over mijn BBQ die lekker staat te roken in mijn tuin??

  

Kokmeeuw (boven) en Witwangstern (onder) Een van de 23 vogels. 

De dikste voorjaar's meuk lijkt inmiddels doorgetrokken te zijn en mede door het matige weer viel het zo hier en daar wat tegen. De afgelopen weken stonden daarom vooral in het teken van het bijvullen van de jaarlijst Groningen (inmiddels over de 230 soorten) De gemiste zingende Nachtzwaluw bezorgde mij vorige week wel enige jeuk maar dat kwam voornamelijk door de vele steekmuggen. Wel konden soorten als Steltkluut, Grote karekiet, 2 Zwarte ibissen, Casarca (voor wat het waard is), Grauwe klauwier, Patrijs en Boomvalk aan de lijst worden toegevoegd en lieten niet minder dan 23 Witwangsterns en een Draaihals verdacht gedrag zien in een voor hun geschikt broedgebied. 

Jammer part 4

Foto: Wessel Burger

De vaste bezoekers van mijn blog kennen ze wel, de jammer berichten waarin ik opmerkelijke bouwsels onder de loep neem die ik tegen kom tijdens mijn struintochten.

Deze keer wijk ik van de bouwsels af en neem ik de mens even onder de loep, zij die, net als de opmerkelijke constructies, afwijken van de normale gang van zaken.

Na het vinden van een stroom aan schaarse of zeldzame soorten in een gebied komt vaak een andere stroom op gang, die van de twitcher, de lijsters, de tikkers en de daaraan onlosmakelijke mongolenwaaiers. Uit alle hoeken van het land komen de vogelaars als goudzoekers naar de plek des onheil om een glimp van de "rare bird" op te vangen. Ik ken het wereldje, ik heb het gezien, ik ben een van hen maar zie met lede ogen aan dat het wereldje in hoog tempo veranderd. Ik wil u vragen om eens 15 seconden naar de bovenste foto in dit bericht te kijken, gewoon even doen. Nou, wat hebt u gezien? Dijk, Schapen, mensen en een vogelhut? bijna goed. Wat u op de foto ziet zijn mensen die zich vogelaar noemen, echter deze vogelaars wijken wat af van de gewone vogelaar wat deze groep behoord tot de individuen die bij de geboorte net even dat ene gen niet mee hebben gekregen, de lichterlijk beperkten, zij die de vogelaars die wel goede bedoelingen hebben een verkeerde naam geven en die menig terreineigenaar slapeloze nachten bezorgen. Het gen die ze niet bezitten noemen we ook wel het gedragsgen of de, niet weten hoe het wel hoort gen.Wat je vaak ziet bij dit soort mensen is dat het gemiste gen vervangen is door het what the fuck gen, wat zich dan vaak ontaard in onverschillig gedrag of het totaal negeren van borden .

Wat dit soort mensen ook nog wel eens wil vergeten is dat ze te gast zijn in een gebied dat vaak met pijn en moeite beheerd word en waar soms alle zeilen bijgezet moeten worden om de natuur te behouden voor alles wat na ons komt.

Nu kan je uren lopen zeuren over een stel mensen die naast een hut op een dijk staan maar zeg nou zelf, echt denderend ziet het er niet uit, en de verstoring die dit soort acties met zich mee brengt lijkt maar klein maar kan erg groot zijn.

Maar net als bij zoveel dingen in onze samenleving word je niet meer geacht om hier iets van te denken of van te zeggen, het enige wat je als antwoord krijgt is het bekende, en waar bemoei jij je mee? En met zo'n antwoord raak je bij mij dus net even een gen aan, de pislinkgen.   

Ik keer hen de rug, buig m'n hoofd en schaam me soms dood een van hen te zijn.

       

Bastaardkikker  Midwolda

Natuurlijk gaan we allemaal wel eens tot op de grens maar waneer de grens op deze manier opgezocht word dan moet je je toch eens afvragen of het misschien verstandiger is om bij de volgende zeldzaamheid je kiezen eens hard op elkaar te houden om vervolgens weken later met het nieuws op de proppen te komen onder het motto, gelukkig hebben we de foto's nog. Nu zijn er ook nog mensen die veel verder gaan dan de grens. Geheel in de lijn van mijn voorspelling werd er zaterdagmorgen een vogelaar op de Punt van Reide aangetroffen die volgens eigen zeggen geen bord of hek had zien staan. Nu kan je lullen als brugman maar die vliegen gaat bij mij niet op. Ik denk eerder dat hij de borden wel heeft zien staan maar dat het "what the fuck"gen net even sterker was dan het beetje gezond verstand wat nog in zijn schedel zit. Nu is het internet een leuk medium om iemand tot in de dagen der eeuwigheid een zwarte naam te bezorgen maar zo ver wil ik nu net niet gaan, namen noemen doe ik maar even niet dus, al branden mijn handen boven het toetsenbord. Naast een portie ergenis van jewelster was het niet alleen komkommer en kwel in het Oldambt want zeg nou zelf, van 10 Witwangsterns achter je huis zou iedereen toch vrolijk worden!! Naast de sterns kon ik nog weer een behoorlijk aantal soorten aan mijn jaarlijst toevoegen, zat de Woestijnplevier tijdens mijn inventarisatie ronden gezellig op de Punt van Reide tussen de broedende Bontbekplevieren en leverde de rest van de week 1 Breedbekstrandloper, 2 Zwarte wouwen en een adulte mannetje Steppekiekendief op welke laag over mijn werkplek kwam stuiteren. Poeh.

Bontbekplevier  Oldambt.

           

 Dit is dus de reden waarom sommige gebied niet vrij toegangkelijk zijn.

Dikke meuk

Terekruiter Polder Breebaart

De vorige post sloot ik af met het woord voorlopig want vandaag zou blijken dat de koek in de Breebaart polder nog lang niet op was. Na de knaller van gisteren denderde de steltlopertrein vandaag vrolijk verder en vanmiddag was het bij opkomt water weer grote pret in de steltloper hotspot van oost Groningen. Naast de nog aanwezige Woestijnplevier waren in een kijkerbeeld met de Plevier ook nog 4 Breedbekstrandlopers aanwezig op een piertje. Vlak bij de vier vogels liepen nog eens 2 Breedbekken tussen de vele honderden Kanoeten, Rosse grutto's, Bontjes en Zilverplevieren. Later werd, om het geheel af te maken, nog een Terekruiter gevonden voor de hut in de Breebaart waar ook nog eens een groepje van 5 Breedbekken opdook. Nu is het aannemelijk dat de 5 Breedbekken van voor de hut dezelfde zijn als de vogels die eerder buitendijks werden gezien maar daar durf ik mijn hand niet voor in het vuur te steken, je weet het maar nooit met deze soort in dit gebied. Als toetje had ik nog een Strandplevier in de Breebaart en vloog een adult mannetje Roodpootvalk over de Dollard polders. Polder Breebaart heeft even weer aan de rest van Nederland zijn visitekaartje afgegeven en heeft weer laten zien waar het goed in is. Wat een gebied mensen. 

Breedbekstrandloper  Polder Breebaart

Woestijnplevier

Woestijnplevier  Punt van Reide
Waar ben je nou oude gek!! Het klinkt wat raar maar met die woorden werd ik zaterdag morgen wakker en zo begon ook mijn TOH vogeldag. Ik had me voorgenomen om zaterdag vroeg uit de veren te gaan maar dat mislukte een beetje. Vermoedelijk was ik nog iets bedwelmd door de lucht van vers asfalt van de avond daarvoor en had de hitte van het spul mij zo lam gemaakt dat ik aan slapen toe was. Ik was nog ver in dromeland toen mijn dochter voor ons bed stond, pap er hebben al meerdere mensen meerdere keren gebeld, je kan maar beter even terug bellen denk ik? Als een aangeschoten lam strompelde ik van bed, lichamelijk helemaal aanwezig maar geestelijk nog compleet de weg kwijt las ik een sms op het scherm van mijn telefoon, Woestijnplevier Punt van Reide, waar ben je man? Waar ben je man? Ik lag net even iets te doen wat Henk Bleeker de hele dag mee bezig is, lekker dromen. Maar de boodschap was duidelijk en binnen een paar seconden kwam de bij ons in huis bekende wervelwind op gang, kleren aan, maak niet uit wat als het het maar bedekt, scoop, kijker, camera, tabak, portomonee mee en go wis dem bananas. Amper 25 minuten na het lezen van de sms stond ik al op de dijk te kijken naar een Woestijnplevier, wat overigens 12 minuten langzamer is dan mijn record maar dat terzijde, die zo te zien eerst in een wasdroger had gezeten voor hij lande bij de Punt van Reide want het geheel zag er nogal wat afgeragd uit. Afgeragd of niet, het is een erg strakke soort en een erg goede aanvulling van de al zo lange reeks van zeldzame steltlopers in de Dollard.

Gele kwikstaart  Johannes kerkhovenpolder

Nu was het zaterdag de Top of Holland vogeldag en werd elke uithoek van noord Nederland geduurde een dag door een legertje van 150 vogelaars uitgekamt op leuke soorten. De beste ontdekking van de dag word beloond met een nieuwe verrekijker en na de vonst van de Woestijnplevier,al vroeg in de morgen gevonden door een Groninger overigens, was het voor iedereen al wel duidelijk welke soort de winaar van de dag zou worden en wie er met de kijker vandoor zou gaan. Zelf heb ik mij beperkt tot het Oldambt dit jaar en bezocht in bijna alle leuke gebieden in de regio. Het zoeken leverde mij naast enkele nieuwe soorten voor de Groningen jaarlijst maar bar weinig op. Nou ja met een Woestijnplevier, een Roodhalsgans en een Breedbekstrandloper ben ik ook wel meer dan tevreden, voorlopig.

Diptrip

Zilvermeeuw 3e kj  Oterdum Met een

pontische meeuw look

Dwergmeeuw Best wel een eng staartje!

Als u de kop van dit bericht leest dan zou u kunnen denken dat ik verkeerde pilletjes of poedertjes tot mij heb genomen maar niets is minder waar, ik zit niet zo in de geestverruimende middelen en heb het ook niet nodig om een goed gevoel te krijgen. De diptrip is vogelaars jargon en het betekend eigenlijk dat je voor Jan met de korte achternaam ergens naar toe bent gereden om een leuke vogelsoort te zien. In de afgelopen 25 jaar heb ik al menig diptripje gemaakt en in sommige gevallen miste je de vogel in kwestie op enkele minuten en dat is zuur, erg zuur. Met dit soort dingen leer je in de loop der jaren wel leven en hoe ouder je wordt des te makkelijker leg je het naast je neer. Er zitten nu een keer geen wortels aan die beesten en het is gewoon part of the game, al leverd het wel eens deprimerende momenten op. Vrijdag werd in het Lauwersmeer een Blauwvleugeltaling gevonden en met deze vonst wist ik ook direct wat er voor zaterdag op het programma zou staan, een dagje Lauwers dus. In de meeste gevallen blijven eenden wel een dag of wat hangen in een gebied dus dat kon het probleem niet zijn deze keer. Zaterdagmorgen zat ik dus op tijd in de auto en hopsakee met gierende bandjes naar de Lauwers, ducky here I come! Bij aankomst in het Lauwersmeer werd al vrij snel duidelijk dat ik voor Jan L.L de reis had gemaakt want die zwemvlies had de vleugels genomen en was vertrokken met onbekende bestemming, mooi k.t dus. Ach het is maar een vogel en veel buikpijn heb ik er niet van gehad deze keer maar jammer is het zeker, een typisch geval van dikke pech eendje weg. Nu was het niet mijn eerste Blauwvleugeltaling want ik heb de soort al eens aan de andere kant van de grote plas gezien maar het was een leuke aanvulling geweest op mijn jaarlijst Groningen , die tot nu toe alweer op 210 soorten staat.

           

Bont zandoogje Lauwersmeer

Die Taling mag ik dan gemist hebben zaterdag een bezoekje aan het Lauwersmeer leverd altijd wel leuke dingen op. Zo zijn Wielewaal en Nachtegaal stukken makkelijker op te rollen in de Lauwers dan in het Oldambt. Ondanks de vele zangvogels in het gebied was het maar magertjes gesteld met de leukere soorten en meer dan een Visarend, enkele Temmincks strandlopers en een Draaihals leverde dit bezoek eigenlijk niet op, de kibbeling maakte zo als gewoonlijk alles weer goed. Het weer mag dan wel niet optimaal zijn de laatse weken, maar beetje bij beetje scharrelen we toch wel een aardig lijstje aan soorten bij elkaar, maar echt van harte gaat het niet dit voorjaar. Het harken leverde deze week 2 Visarenden, 1 Morinelplevier, 1 Zwarte wouw, 1 Engelse kwikstaart, 1 Pontische meeuw en de al eerder vermelde Draaihals op, mhhaa. 

    

Weinig tijd

                               
                                                IJslandse Grutto Polder Breebaart

Het weer laat ons een beetje in de steek deze week en de schaarse uurtjes die ik dit weekend te besteden had vielen min of meer in het water. Regen, wind, hagel en onweer zijn nu niet bepaald de beste ingredienten wanneer je langs de Dollarddijk rond hangt. Bij rustig weer is het de perfecte plek om te vogelen maar wanneer er onweer in de lucht hangt ben je in het open landschap een easy target, inpakken en wegwezen dus. Ik ben niet bang uitgevallen maar voor een paar natuurverschijnselen heb ik erg veel respect, Onweer en water in getijde gebieden. Waarom zou je het noodlot tarten als het niet nodig is. Zoals ik al zei, weinig tijd en slecht weer zaten mij wat in de weg dit weekend maar het leverde toch nog 7 Beflijsters en een mannetje Rouwkwikstaart op en werd mijn auto geterroriseerd door een iets wat wazige Witte kwikstaart. Nou ja, het vogeltje zat in de Blauwe stad en daar is wel meer niet zoals het hoord, het is hem vergeven. 

Rouwkwikstaart Oostwold (Old)