Kortbek

Kortbekzeekoet   Kustweg Lauwersmeer

Een goed begin van een vakantie is het halve werk. Sterker nog, een begin als deze hadden veel mensen niet aan zien komen. Men zegt in het wereldje van de vogelaars wel eens dat je alle soorten overal en altijd kan verwachten, iets wat al meerdere keren gebleken is. Nu kan ik, net als vele andere vogelaars, een behoorlijke lange lijst van soorten opnoemen die je zou kunnen verwachten in de laatste week van juli maar niet een van hen, en ik zelf ook niet, zou zijn geld verwedden op de komst van een zomerkleed Kortbekzeekoet in noord Nederland. De vogel werd zaterdag voor de havenmonding van Lauwersoog gevonden maar liet zich zondagmorgen, 7 kilometer ten oosten van de haven, pas aan de grote meute vogelaars zien. Om de traditie hoog te houden lukte het mij ook deze keer weer eens om mij te verslapen, iets wat bij een soort als deze niet echt verstandig is, zeker waneer je bedenkt dat dit de eerste voor Groningen is en de derde levende voor Nederland ooit!   
  

Zwarte ooievaar  1 van de 4 vogels  Beerta.

Naast de Arctische verrassing van het Lauwersmeer lagen de overige soorten van dit weekend wel geheel in de lijn van verwachting. Zo waren zaterdag twee Breedbekstrandlopers aanwezig in de Breebaart polder, waar anders zeg ik nog maar weer een keer, en werd het Zwarte ooievaar seizoen in oost Groningen afgetrapt met niet minder dan 4 juveniele vogels in de Tjamme bij Beerta. Doe er nog een IJsvogel bij in de Breebaart polder en men kan spreken van een goed begin van de vakantie.   

Vale gier

In tijden van kortstondig gebrek aan leuke soorten in mijn eigen regio wil ik nog wel eens het Oldambt verlaten voor een vette ouderwetse twitch. Ik had voor zaterdag eigenlijk de Adder op het programma staan maar kwamen even een aantal aardige kleine vogeltjes voor in de plaats. Ik heb nog nooit een slang gezien in Nederland en het moest er nu maar eens van komen had ik mij zelf voorgenomen en ik was geestelijk klaar voor de reis naar het Drentse land. Ik heb het hier al vaker gezegt, niets is zo veranderlijk dan het leven van een vogelaar, net toen je dacht dat je naar Drenthe zou gaan voor een slang vond ik mijn verbaasde koppie terug in het dorpje Tzummarum in het noorden van Friesland waar 2 Vale gieren op een meter of 20 boven mijn kop rondjes aan het draaien waren. Ik kan u zeggen dat dit soort van vliegshowtjes van deze enorme vogels je niet in de koude kleren gaan zitten, door elke centimeter van het honderd kilo tellende lichaam gaat een rilling van jewelster en vermoedelijk heeft mijn mond, zonder dat ik het gemerkt heb, een kwartier lang open gestaan toen de vogels langs kwamen zeilen. Ook deze keer geen Adder dus maar de wijziging van mijn plannen bezorgde mij een ervaring die erg hoog binnen komt op de lijst van mijn beste vogelmomenten ooit.

Kolk

Groot avondrood    Midwolda

Al 325 jaar liggen ze ongeroerd midden in het polderlandschap van het Oldambt, de kolken ten noorden Midwolda. Ze zijn ooit onstaan door dijkdoorbraken in een tijd dat de invloeden van de Dollard op het Oldambt nog vele malen groter waren dan hedentendage. Gek genoeg hebben de kolken door de eeuwen heen alle veranderingen in het Oldambt doorstaan, je zou verwachten dat deze kleine groene eilandjes in het open landschap met de rest van de landerijen gelijk zouden zijn gemaakt maar niets is minder waar. Alle ingrepen in het landschap zijn, gelukkig,eeuwen lang aan hun neus voorbij gegaan en als ze terug konden kijken in de tijd dan zouden ze zien dat zei nog het enige in het hele landschap zijn wat door de natuur zelf gevormd is. In de regio doen wonderlijke verhalen rond over de kolken, zo zou er eens een Paard met daar achter een koets in een van de kolken gereden zijn, van de koets, het Paard en de koetsier zou nooit iets terug gevonden zijn, iets wat toegeschreven werd aan de enorme diepte van de kolken. Natuurlijk openbaarde, als in een echte sage, de koetsier zich nog menige keren als geest aan verliefde stelletjes die hij bij nacht en ontij de stuipen op het lijf joeg waneer zij de liefde bedreven bij een van de kolken, of het allemaal waar is? ik denk er zo het mijne van. Echte natuur is dus schaars in het Oldambt, nieuwe natuur daar in tegen niet. Tegenwoordig is het in het Oldambt mode om als akkerbouwer een smakelijke akkerrand rond je wintertarwe perceel te hebben, zonder een wild begroeide akkerrand doe je echt niet meer mee en val je helemaal buiten de boot bij je vrienden, je staat bij een BBQ feestje dus al snel voor Jan met de korte achternaam ergens alleen in een hoekje van een grote tuin in een glas bier te loeren. Fleurig is het natuurlijk wel al die akkerranden met bloeiende bloemen maar ik vraag me af of de toekomst net zo fleurig is. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat het akkerranden project net als veel andere natuur gerelateerde projecten een beetje veel subsidie krijgt van een of meerdere overheden. Stel, over vijf jaartjes is het geld op, daar schijnen we nu al last van te hebben maar alé, en stoppen de subsidie stromen voor dergelijke projecten, stel he! Stel dat Den Haag tegen de deelnemende boeren zegt, u moet nu zelf uw akkerranden gaan beheren zonder vergoeding van het rijk, u krijgt cent meer van ons, stel dat dit gaat gebeuren! Dan ben ik erg benieuwd wat de boer gaat doen, toont hij zijn goede hart voor de natuur en gaat hij zonder steun van een overheid gewoon op dezelfde voet verder of komt het potlood achter zijn oor vandaan en het kladblok uit zijn binnenzak en begint hij met rekenen, zoveel hectare x gemiste opbrengst = uhh ploegen ? Als je echt rieël bent dan zou je haast moeten zeggen dat er voor de boeren in kwestie geen weg terug meer is, je zou kunnen stellen dat je dan in de voorliggende jaren de natuur voor de gek hebt gehouden. Is het niet zo dat we soorten als Velduil en Grauwe gors, en ons zelf, in het ootje aan het nemen zijn als we nu al weten dat we over een paar jaar de ploeg weer door de akkerranden trekken en daarmee de weer teruggekeerde soorten het nakijken geven? Zijn we eigenlijk niet bezig met het verbouwen van valse hoop in plaats van wintertarwe en bieten op de akkers van oost Groningen? Gelukkig is er altijd nog een goed werkende pr machine die ook dat wel weer goed weet te lullen. Ik hoop echt dat ik er naast zit met mijn voorspelling en alleen de tijd zal het leren. Over vijf jaar staan de kolken nog steeds vredig op een rij in het landschap en zijn vijf jaar ouder geworden en misschien wel weer een les wijzer.        

 

Kolk   Midwolda

Het blijft maar wat aan kloten op het gebied van de vogels deze week. De jaarlijks terugkerende komkommertijd hakt er ook deze zomer weer flink in. Het enige vertier kwam in de vorm van een adulte Slechtvalk en twee stelletjes Grauwe klauwieren ergens in het immer mooie Westerwolde.

Gelukkig kun je altijd je energie nog kwijt in de wereld die nachtvlinders heet, al gaat dat wel ten koste van de goede nachtrust. 

Hoentjes

Kleine zomervlinder

Vorige week heb ik toch zo links en rechts tegen wat zere Drentse benen aangetrapt. Ik was mij er niet van bewust dat er nog mensen waren die wel enige gevoelens hadden, tja ze bestaan gek genoeg, bij de Drentse veenkolonien en dat ik ze lichtelijk gekwetst heb met mijn uitlatingen. Sorry daarvoor, ik zal het nooooit weer doen, al kan ik niks beloven natuurlijk. Als goed makertje ga ik nu vertellen dat er in Drenthe wel degelijk mooie plekken zijn en dat je best leuke soorten kan zien, of zoals in het geval van vrijdag, kunt horen in Drenthe. Zo worden er de laatste weken belachelijk hoge aantallen Kleinst Waterhoentjes gehoord net over de Groninger provincie grens in de polders van de Onlanden ten westen van Paterswolde. De Onlanden zijn in 2009 ingericht als waterbergingsgebied en is inmiddels uitgegroeid tot een erg smakelijk natuurgebied. Als je op Waarneming.nl leest dat er in het hele gebied ruim 20 vogels, wat ongekend is in Nederland, aanwezig zijn dan wil ik nog wel even een ommetje maken richting het prachtige Drentse land. Vrijdagavond besloot ik om maar een poging te wagen en samen met de familie de Vries zette ik koers naar het, bijna, altijd leuke Drenthe. Het weer wa... ach u begrijpt wat er zou moeten staan, laten we het er maar op houden dat de omstandigheden wederom niet echt optimaal waren. Tijdens de rit naar Paterswolde werd nog even een jaarlijst technische stop gemaakt bij de eerder deze week ontdekte Krekelzanger van Haren. Deze vogel zong maar weinig en als het beestje zijn snavel al open trok dan verwaaide het geluid helaas enorm in de wind. Tien minuten na dat we de plek van de Krekelzanger hadden verlaten stonden we midden in de uitgestrekte polders ten westen van Paterswolde, de plek waar de Kleinst Waterhoenders zouden moeten zitten. Poging nummer een om de vogels te horen roepen strande na enkele meters van de auto al omdat het begon te regenen, poging nummer 2 strande na 15 meter wederom door de regen en pas na een dikke bui afgewacht te hebben konden we droog aan de missie beginnen. Vrijwel direct begon een vogel te roepen welke vrij vlot gevolgd werd door twee andere vogels. Soms was het wat moeilijk om de vogels tussen de vele Waterrallen, Porselijnhoentjes, kwaakende kikkers en een hoempende Roerdomp uit te pikken maar met wat geduld lukte dat best. Aangezien er nog steeds buien in de lucht hingen besloten we om maar geen nat pak te riskeren en hielden we het bij de drie al gehoorde vogels. Zo zie je maar dat enkele ingrepen in het Drentse landschap tot erg leuke dingen kan leiden. Hoewel de officiele zomer net begonnen is lijkt de najaarstrek voor veel steltlopers alweer begonnen te zijn. Zaterdag waren in de Breebaart polder al weer enkele honderden Zwarte ruiters en Bonte strandlopers aanwezig. Het seizoen lijkt vroeg te beginnen dit jaar en het zoeken naar leuke soorten werd deze keer afgetrapt met een adulte Gestreepte strandloper, kom maar op zal ik zo zeggen.  

Nieuwolda

Tomtom

Johannes kerkhovenpolder  

Ik loop altijd net even wat achter op het gebied van de moderne technologie, app,jes naar beneden laden op mijn mobiel doe ik nog steeds niet en mijn laptop is een geweldig ding zolang er maar iets op het beeldscherm komt wat ik graag wil zien. Ik ben nogal storingsgevoelig en kan maar moeilijk met apparaten overweg die niet doen wat ik wil. Te veel lastige kleine knopjes en handleidingen met veel abracadabra doen bij mij wel eens de metertjes in het rood schieten. Ook ik moet wel een beetje met de tijd mee en mijn volgende stap naar de nieuwe beschaving was de aanschaf van een tomtom, u weet wel zo'n handig pratend ding die je verteld waar je langs moet in den vreemde. En daar zit je dan weer met een klein doosje op tafel met daarin een klein kastje die meer weet dan u en ik samen. Deze keer zat er een minimale handleiding bij dus dat gevecht had ik vrij snel gewonnen. Op het toestel zit maar een knopje, 2-0, en de rest van de bediening van het ding gaat via het aanraakscherm, tja touchscreen klinkt net als downloaden net iets lekkerder maar dat verengelsen van de Nederlandse taal probeer ik, waar het kan, te vermijden, het nadeel daarvan is dan weer dat steeds meer mensen mij niet meer begrijpen als ik iets zeg. Met wat lichte wantrouwen voerde ik vorige week zaterdag een lokatie in noord Drenthe in waar al weken een 2e jaars mannetje Steppekiekendief zit, nog even op ok drukken en de reis kan beginnen. Vlekkeloos stuurt Astrid, zo blijkt de vrouw in het kastje te heten?, mij naar het meest troosteloze stukje Drenthe die ik ooit in mijn leven heb gezien, the outback van Exloërveen.. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb niets tegen Drenthe of zijn bewoners maar ik heb wel eens mooiere landschappen gezien bij onze zuiderburen. Dit deel van Drenthe lijkt op de laatste dag van de schepping gemaakt te zijn en mij kan en zal het eerlijk gezegd niet echt van de kaart brengen, maar ach, je komt er voor een Steppekiekendief en niet voor het landschap. Het beeld dat in van Drenthe had spat hier in deze streek in een keer in duizend stukken, of beter gezegt, in duizend hectare aardappelland. En daar sta je dan met een muts op je kop,regen in je kijker en een windkracht 7 die het de Steppekiekendief bijna onmogelijk maakt om ook maar een fatsoenlijke vleugelslag te maken, nee, van het lekkere zomerse weer moeten we het de laatste weken niet hebben en dat stemt mij behoorlijk sober. Het voordeel van een Tomtom is dan weer dat hij je niet op de snelste manier naar een plek toe leid maar dat dat wonderlijke ding je dan ook weer zo snel mogelijk op weg helpt om er met gierende banden vandaan te komen. Het afgelopen weekend heb ik niet een seconde een kijker voor mijn ogen gehad en dat is iets wat mij al jaren niet meer gebeurd is. Je zou er haast de krant voor bellen, maar die hadden net iets meer aandacht voor een groepje miljonairs die enigzinds wat telleurgesteld hebben ergens in het oostblok. Er zit even een klein dipje in de vogelaar waar we even doorheen moeten bijten.

                

Na de zelf gemaakteNachtvlinder lichtval was het tijd om een geheel demontabele opstelling te maken voor een laken.

Na twee uurtjes knutselen met wat rest producten was het geheel klaar en de eerste ronde leverde ondanks de wind toch nog 10 soorten Nachtvlinders op.

Nu is het wachten op betere temperaturen en zon want ohh wat ben ik toe aan beter weer.

Rook

Meldevlinder  Midwolda

Het kwam mede door het mooie weer dat u een weekje moest wachten op een nieuwe bericht op dit blog. Dat zomers weer van vorige week maakt bij mij altijd het soms diep verdrongen kudde gedrag in mij los, zo laat ook ik de wereld zien dat ik enorme melkflessen onder mijn broekspijpen weg kan toveren en steek ik zo af en toe de BBQ even lekker in de hens. Onze buurt lijkt soms meer op een dorpje aan de voet van de Etna dan op een dorpje in het Oldambt als ik dat ding in de fik heb, als je het doet moet je het ook goed doen zal ik maar zeggen. Ach, de buren zullen er wel eens wat last van hebben als ik een kwart koe wegwerk maar het kan altijd erger. Ze mogen allang blij zijn dat ik totaal niet van voetbal hou want anders stond er tijdens het komende EK naast de BBQ ook nog een tv tot diep in de nacht te brullen. Voorbeschouwing, wedstrijd, nabeschouwing en interviews met spelers die veel praten maar eigenlijk niets zeggen, nee ik heb er niks mee en dat hele EK kan mij gestolen worden. Eigenlijk hoeft dat elftal van ons helemaal niet te spelen als ik het goed begrepen heb want volgens de Nederlanders die het spelletje wel leuk vinden is het zo klaar als een klontje dat wij, de Hollanders, zonder enige twijfel de bokaal mee naar huis gaan nemen. Voor hen, die er allemaal wel verstand van hebben, heb ik een paar wijze spreuken die zo maar eens van een zekere Cruiff zouden kunnen zijn, het is pas een goal als de bal achter in het doel ligt, of, een bal in een doel lullen is nog nooit iemand gelukt. Een ander iets wat een EK met zich mee brengt is de eindeloze stroom aan oranje rotzooi die in de winkels te krijgen is, of sterker nog, die ons opgedrongen worden. Wilt u ook sparen voor oranje fruppies, wuppie's' of andere leuke oranje troep meneer ? Nou nee bedankt, ik was een paar jaar geleden net begonnen om het milieu wat meer te sparen en daar heb ik al werk genoeg mee. Om de twee jaar een groot toernooi, per toernooi 20 miljoen ton oranje afval wat in de vuilverbrander terecht komt, hoor ik daar iemand klagen over mijn BBQ die lekker staat te roken in mijn tuin??

  

Kokmeeuw (boven) en Witwangstern (onder) Een van de 23 vogels. 

De dikste voorjaar's meuk lijkt inmiddels doorgetrokken te zijn en mede door het matige weer viel het zo hier en daar wat tegen. De afgelopen weken stonden daarom vooral in het teken van het bijvullen van de jaarlijst Groningen (inmiddels over de 230 soorten) De gemiste zingende Nachtzwaluw bezorgde mij vorige week wel enige jeuk maar dat kwam voornamelijk door de vele steekmuggen. Wel konden soorten als Steltkluut, Grote karekiet, 2 Zwarte ibissen, Casarca (voor wat het waard is), Grauwe klauwier, Patrijs en Boomvalk aan de lijst worden toegevoegd en lieten niet minder dan 23 Witwangsterns en een Draaihals verdacht gedrag zien in een voor hun geschikt broedgebied. 

Jammer part 4

Foto: Wessel Burger

De vaste bezoekers van mijn blog kennen ze wel, de jammer berichten waarin ik opmerkelijke bouwsels onder de loep neem die ik tegen kom tijdens mijn struintochten.

Deze keer wijk ik van de bouwsels af en neem ik de mens even onder de loep, zij die, net als de opmerkelijke constructies, afwijken van de normale gang van zaken.

Na het vinden van een stroom aan schaarse of zeldzame soorten in een gebied komt vaak een andere stroom op gang, die van de twitcher, de lijsters, de tikkers en de daaraan onlosmakelijke mongolenwaaiers. Uit alle hoeken van het land komen de vogelaars als goudzoekers naar de plek des onheil om een glimp van de "rare bird" op te vangen. Ik ken het wereldje, ik heb het gezien, ik ben een van hen maar zie met lede ogen aan dat het wereldje in hoog tempo veranderd. Ik wil u vragen om eens 15 seconden naar de bovenste foto in dit bericht te kijken, gewoon even doen. Nou, wat hebt u gezien? Dijk, Schapen, mensen en een vogelhut? bijna goed. Wat u op de foto ziet zijn mensen die zich vogelaar noemen, echter deze vogelaars wijken wat af van de gewone vogelaar wat deze groep behoord tot de individuen die bij de geboorte net even dat ene gen niet mee hebben gekregen, de lichterlijk beperkten, zij die de vogelaars die wel goede bedoelingen hebben een verkeerde naam geven en die menig terreineigenaar slapeloze nachten bezorgen. Het gen die ze niet bezitten noemen we ook wel het gedragsgen of de, niet weten hoe het wel hoort gen.Wat je vaak ziet bij dit soort mensen is dat het gemiste gen vervangen is door het what the fuck gen, wat zich dan vaak ontaard in onverschillig gedrag of het totaal negeren van borden .

Wat dit soort mensen ook nog wel eens wil vergeten is dat ze te gast zijn in een gebied dat vaak met pijn en moeite beheerd word en waar soms alle zeilen bijgezet moeten worden om de natuur te behouden voor alles wat na ons komt.

Nu kan je uren lopen zeuren over een stel mensen die naast een hut op een dijk staan maar zeg nou zelf, echt denderend ziet het er niet uit, en de verstoring die dit soort acties met zich mee brengt lijkt maar klein maar kan erg groot zijn.

Maar net als bij zoveel dingen in onze samenleving word je niet meer geacht om hier iets van te denken of van te zeggen, het enige wat je als antwoord krijgt is het bekende, en waar bemoei jij je mee? En met zo'n antwoord raak je bij mij dus net even een gen aan, de pislinkgen.   

Ik keer hen de rug, buig m'n hoofd en schaam me soms dood een van hen te zijn.

       

Bastaardkikker  Midwolda

Natuurlijk gaan we allemaal wel eens tot op de grens maar waneer de grens op deze manier opgezocht word dan moet je je toch eens afvragen of het misschien verstandiger is om bij de volgende zeldzaamheid je kiezen eens hard op elkaar te houden om vervolgens weken later met het nieuws op de proppen te komen onder het motto, gelukkig hebben we de foto's nog. Nu zijn er ook nog mensen die veel verder gaan dan de grens. Geheel in de lijn van mijn voorspelling werd er zaterdagmorgen een vogelaar op de Punt van Reide aangetroffen die volgens eigen zeggen geen bord of hek had zien staan. Nu kan je lullen als brugman maar die vliegen gaat bij mij niet op. Ik denk eerder dat hij de borden wel heeft zien staan maar dat het "what the fuck"gen net even sterker was dan het beetje gezond verstand wat nog in zijn schedel zit. Nu is het internet een leuk medium om iemand tot in de dagen der eeuwigheid een zwarte naam te bezorgen maar zo ver wil ik nu net niet gaan, namen noemen doe ik maar even niet dus, al branden mijn handen boven het toetsenbord. Naast een portie ergenis van jewelster was het niet alleen komkommer en kwel in het Oldambt want zeg nou zelf, van 10 Witwangsterns achter je huis zou iedereen toch vrolijk worden!! Naast de sterns kon ik nog weer een behoorlijk aantal soorten aan mijn jaarlijst toevoegen, zat de Woestijnplevier tijdens mijn inventarisatie ronden gezellig op de Punt van Reide tussen de broedende Bontbekplevieren en leverde de rest van de week 1 Breedbekstrandloper, 2 Zwarte wouwen en een adulte mannetje Steppekiekendief op welke laag over mijn werkplek kwam stuiteren. Poeh.

Bontbekplevier  Oldambt.

           

 Dit is dus de reden waarom sommige gebied niet vrij toegangkelijk zijn.