Kite

Kraanvogel       de Tjamme Beerta

Ik ben om, of beter gezegd, ik ben om geluld door de rest van het huishouden. Na een jaar van "ahhhh... toe nou toch pap" is de kogel door de kerk, we hebben een nieuwe bewoner in huis. Net toen ik dacht dat het ene kleine kind haar weg in de grote Wereld al een beetje gevonden had huppeld het volgende kleine kind vrolijk rond in onze huiskamer. Het opvoeden van een nieuwe kleuter kan dus weer opnieuw beginnen en daarmee dus ook een nieuwe uitdaging. Omdat mijn huisarts mij te dik vond, ik moest dat mens vanaf het eerste moment al niet met haar BMI tabel en haar achterlijk gezwam over het feit dat ik maar beter een paar wijntjes kon drinken na het avondeten, hebben wij gekozen voor een ras waarbij wij zelf ook iets meer lichaamsbeweging zouden krijgen, een Border Collie. Nu is dit mijn eerste hond dus ik zal nog wel regelmatig dingen tegen gaan komen waar ik het bestaan nog niet van wist. Maar ik denk maar zo, als je een puberende dochter in bedwang weet te houden dan moet dat met een jonge hond ook wel lukken, toch?

Kite

Klaarblijkelijk is het nieuwe TV seizoen weer begonnen want de meest kansloze programma's passeren de revue in hoog tempo. Na het tot in de droeve uitgemolken "help mijn man" format is het weer tijd voor de " ik kan echt niet dansen" en "we zingen maar weer wat" shows op de TV. Ik kan het mis hebben maar volgens mij zijn de meeste Nederlanders wel klaar met de debiele talenten shows en de verarming van het programma aanbod op de televisie. Menig bekende Nederlander heeft zich al voor een karretje laten spannen in een Apenpak en net als je dacht dat ze op waren trekken de programmamakers weer een nieuw blik met D artiesten, u kent ze wel die artiesten die zelf de Prive en Story bellen met een lul verhaal om niet in de vergetelheid te geraken, open. Nu is er weer een producent die heeft bedacht dat het leuk is om BN'ers van een duikplank te laten struikelen, dat is amusement van de bovenste springplank moeten ze gedacht hebben. Patty Brard in een badpak, dat is in mijn ogen geen amusement meer maar een pure kwelling van de kijker. Ik ben vlak voor het zappen even onder de bank gekropen want je laat toch geen bejaarde vrouw met nep tieten en net iets te veel zwembandjes, een is toch genoeg bij het zwemmen?,van een hoge duikplank springen? Dit kan echt niet meer mensen en dieper dan het zwembad diep is kunnen we niet meer zinken. De vraag is wanneer dit alles ophoud en wanneer er weer normale programma's met inhoud op ons beeldscherm verschijnen, God mag het zeggen. Mocht de vijver met format ideeën onverhoopt toch leeg raken dan heb ik nog wel een paar smakeloze ideeën. Wat te denken van "help mijn vrouw doet het liever met de buurman" , "Wie verbouwd mijn schoonmoeder" of "Hollands next porn model" Erg smakeloos, maar deze shows zorgen gegarandeerd voor zeer hoge kijkcijfers ( en iedereen maar zeggen dat ze het programma niet gezien hebben)  Waar zijn Jacobse en van Es oder Derrick und Harry (hol shon mal den wagen) als je ze echt nodig hebt !!

Zwarte ooievaar  Sellingen  

Het goud op de akkers van het Oldambt heeft plaats gemaakt voor het grijs van de klei, de herfst staat voor de deur. De najaarstrek is enige weken geleden al begonnen en dat is merkbaar aan de enorme aantallen vogels in de regio. Naast de vele Algemene soorten waren er ook de afgelopen weken weer de nodige leuke soorten te bewonderen in Het Oldambt. Zo bleek de Lachstern in de eerste weken van augustus in een ongewoon hoog aantal (het kunnen mij trouwens nooit genoeg zijn, wat een gave beesten.) aanwezig te zijn in den oost en staat mijn Breedbekken teller in de Breebaart dit jaar inmiddels al weer op 20!! Een Kraanvogel was een tijdje aanwezig in de Tjamme en de, in het Oldambt zeldzame, Reuzenstern was aanwezig in de nieuwe waterberging, wat een lekker gebiedje mensen, ten zuiden van Nieuweschans. Twee Kwartelkoningen riepen overdag hun strot lam bij Beerta en mijn 6e Zwarte ooievaar voor dit jaar kopte ik binnen nabij Sellingen. De roofvogels werden vertegenwoordigd door meerdere Wespendieven, een Rode wouw en een Visarend.  Van een andere roofvogel heb ik letterlijk en figuurlijk vette hoofdpijn gehad. Tijdens een van de ronde's langs de zeedijk merkte ik drie mensen op die aan het wandelen waren op de Punt van Reide. In dit soort van gevallen doe ik vaak een poging om de mensen uit te leggen dat het wandelen in het gebied voor veel verstoring zorgt en dat het niet toegestaan is om het gebied te betreden. Ik was amper van de dijk weggelopen toen alle vogels die langs de zuidrand van de punt aanwezig waren de lucht in gingen. Even dacht ik dat ik de storende factor was maar een bruine stip in mijn linker ooghoek bleek de boosdoener. Het was even schrikken toen ik door mijn kijker keek want de roofvogel bleek een Aquila arend te zijn. De vogel vloog bijna over mijn kop en gezien de kenmerken zou het om een Schreeuwarend of een Bastaardarend moeten gaan. Nu is het in dit soort van gevallen erg noodzakelijk dat je foto's hebt van de vogel in kwestie, het gaat immers om een zeldzaamheid, maar mijn 500 mm lag lekker te slapen op de bijrijdersstoel. Na de vogel bekeken te hebben met de kijker trok ik glijdend door de schapen shit, met nieuwe klompen aan, een sprint over de dijk, op zich is dat al een hele klus. Een keer bij de auto aangekomen bleek de vogel al behoorlijk afgegleden te zijn naar het zuiden en de Polo werd in de Mc Laren stand gezet in een poging om de vogel nog weer in te halen maar dat lukte mij niet. Binnen een maand wist ik het voor elkaar te krijgen om twee grote roofvogels, De Vale Gier Van de Joh Kerkhovenpolder en deze Arend dus, zonder een foto uit het oog te verliezen, sufferd. Achterna heb ik medelijden met het paaltje welke ik naar de paaltjes hemel getrapt heb maar soms moet je even de frustratie van je af trappen. Voel ik daar nog een ideetje voor een showprogramma omhoog komen?       

Texel

En daar was hij dan weer,de welverdiende vakantie. Na een half jaar bloed,zweet en tranen was ik er deze keer echt aan toe, even een paar weken tijd voor het gezin en niks geen toestanden aan je kop,heerlijk. Mede omdat de georganiseerde vakantie maffia er qua prijzen ook dit jaar weer een potje van maakte besloten we om het maar eens een keer dichter bij huis te zoeken, niks geen Griekenland of Frankrijk maar gewoon naar Texel dus. Nu was ik al wel vaker op Texel geweest maar dat was vaak hooguit voor een paar uurtjes. De vogelaars onder u kennen het wel, eiland op, even een vogeltje twitchen, en hup terug naar de boot. Erg veel van het eiland zie je tijdens dat soort bezoekjes niet en deze vakantie moest daar verandering in brengen. Mijn laatste bezoek aan een niet Groninger waddeneiland was vorig jaar aan het Duitse Borkum, een bezoek wat trouwens ernstige schade aan mijn Waddeneiland beleving heeft toegebracht. Nog regelmatig word ik badend in het zweet wakker omdat ik nachtmerrie's heb van tientallen kwijlende bejaarden die over de duinen op mij af komen strompelen, ja mensen Borkum heeft er flink in gehakt. Met dit in het achterhoofd stapte ik in Den Helder op de boot, het kijken en vergelijken kon beginnen.

Een keer op Texel en in de hotelkamer aangekomen begin je eerst het interieur wat te verkennen. Kastje, badkamer,bankje en natuurlijk het bed. Bij wijze van test liet ik mijn kont in het bed zakken met als gevolg dat beide uiteinden van het matras de hemel in schoten en mijn achterwerk de vaste grond van Texel met een bezoekje vereerde. Het was mij weer gelukt, ik moest de nacht door zien te komen op een matras die inmiddels al drie keer overleden was. Als je mij zou vertellen dat het ding 15 jaar dienst had gedaan in de peeskamer van tante Greet en dat hij nu van zijn oude dag mocht genieten op Texel dan zou ik het zonder enige twijfel aannemen, wat een kreng. Na een nacht slapen op het matras kwam ik brak en totaal gesloopt van mijn nest gekropen, zere schouders en een rugwervel die 30 graden uit het lood stond waren de gevolgen. Gelukkig was ik niet de enige met dit probleem want ook onze Belgische buurman verscheen s'morgens als een aangeschoten hert bij het ontbijt, alé de bedden zijn zeker en vast ruk te noemen of had u daar geen last van meneer? Nou nee hoor merkte ik op, je laat je niet kennen natuurlijk, terwijl mijn 4de onder wervel net weer terug naar zijn oorspronkelijke plaats schoot. Net toen ik de wanhoop nabij was en het liefst op de grond zou willen liggen merkte onze dochter op dat haar bed, die mij al een tijdje toe lachte, hard lag en een eerlijke ruil werd, zij het onder lichte dwang, dan ook snel gemaakt. Nu heb ik door de jaren heen al heel veel hotels en dus vreemde bedden gezien maar deze spande echt wel de kroon en dat is jammer want een goed hotel is, na mijn idee, meer dan een TV op je kamer, een goed restaurant en een schone badkamer, het is het bed wat er toe doet en de rest is luxe.
      

Kijk en vergelijk, kan ik Texel vergelijken met de andere Nederlandse Waddeneilanden? Het antwoord is simpel, nee. Texel is groot, misschien net iets te groot om het echte Waddeneiland gevoel te krijgen. Ik zelf hou meer van een eiland waar alles op de fiets te doen is, iets wat op Texel al moeilijk word. Het meenemen van je auto van de wal af is eigenlijk een must, zeker als je even snel op en neer wil van zuid naar noord en weer terug. De duinen zijn mooi maar in de bouwvakvakantie is het er druk, de stranden zijn er mooi maar ook hier is het druk en in de dorpen op het eiland is het nog drukker. Drukte,vol, massa, en een man die rust wil en die alleen maar vond in de Mokbaai waar hij, zonder het gejank van Amsterdammers op de achtergrond, even een beetje een kon zijn met een eiland. 

   

Natuurlijk heeft Texel ook wel zijn aardige kanten. Als je door de brei van mensen heen kruipt dan zijn er best nog wel aardige dingen te zien en te doen op het eiland. Zo is het juttersmuseum echt de moeite waard om te bezoeken, alleen al de entreeprijs is om te lachen in vergelijking met alle andere musea op het eiland, en je krijgt als toerist de mogelijkheid om boven op de vuurtoren te klimmen, iets wat leuk is om te doen maar wat trouwens niet noodzakelijk is. Wat ik wel noodzakelijk vond was een foto maken van een stukje Groninger Waddeneiland geschiedenis. Op het terrein van het juttersmuseum staat de lichtkoepel welke ooit eens boven op de baak van Rottumeroog heeft gestaan. Ik zag, toen ik naar het stukje Groninger erfgoed stond te kijken, in gedachten Het koepeltje al op een vrachtwagen staan die vervolgens met piepende bandjes de boot op reed richting Den helder en in een ruk naar Noordpolderzijl toerde om de lichtkoepel op een plek te brengen waar het volgens mij echt thuis hoort, het Groninger deel van de Waddenzee. Misschien moesten we maar eens een geld verslindende stichting in het leven roepen om dit te realiseren want naast de baak die nu nog op Oog staat is dit object nog maar een van de weinige overgebleven dingen die aan het oude Rottumeroog herinneren. Een week Texel is leuk voor een keer maar het is zeker geen Schiermonnikoog, het is in alle opzichten beter dan Borkum maar voor mij te druk. Texel is leuk, Texel is fijn maar eigenlijk zou je de enige toerist op Texel moeten zijn.
    

Kortbek

Kortbekzeekoet   Kustweg Lauwersmeer

Een goed begin van een vakantie is het halve werk. Sterker nog, een begin als deze hadden veel mensen niet aan zien komen. Men zegt in het wereldje van de vogelaars wel eens dat je alle soorten overal en altijd kan verwachten, iets wat al meerdere keren gebleken is. Nu kan ik, net als vele andere vogelaars, een behoorlijke lange lijst van soorten opnoemen die je zou kunnen verwachten in de laatste week van juli maar niet een van hen, en ik zelf ook niet, zou zijn geld verwedden op de komst van een zomerkleed Kortbekzeekoet in noord Nederland. De vogel werd zaterdag voor de havenmonding van Lauwersoog gevonden maar liet zich zondagmorgen, 7 kilometer ten oosten van de haven, pas aan de grote meute vogelaars zien. Om de traditie hoog te houden lukte het mij ook deze keer weer eens om mij te verslapen, iets wat bij een soort als deze niet echt verstandig is, zeker waneer je bedenkt dat dit de eerste voor Groningen is en de derde levende voor Nederland ooit!   
  

Zwarte ooievaar  1 van de 4 vogels  Beerta.

Naast de Arctische verrassing van het Lauwersmeer lagen de overige soorten van dit weekend wel geheel in de lijn van verwachting. Zo waren zaterdag twee Breedbekstrandlopers aanwezig in de Breebaart polder, waar anders zeg ik nog maar weer een keer, en werd het Zwarte ooievaar seizoen in oost Groningen afgetrapt met niet minder dan 4 juveniele vogels in de Tjamme bij Beerta. Doe er nog een IJsvogel bij in de Breebaart polder en men kan spreken van een goed begin van de vakantie.   

Vale gier

In tijden van kortstondig gebrek aan leuke soorten in mijn eigen regio wil ik nog wel eens het Oldambt verlaten voor een vette ouderwetse twitch. Ik had voor zaterdag eigenlijk de Adder op het programma staan maar kwamen even een aantal aardige kleine vogeltjes voor in de plaats. Ik heb nog nooit een slang gezien in Nederland en het moest er nu maar eens van komen had ik mij zelf voorgenomen en ik was geestelijk klaar voor de reis naar het Drentse land. Ik heb het hier al vaker gezegt, niets is zo veranderlijk dan het leven van een vogelaar, net toen je dacht dat je naar Drenthe zou gaan voor een slang vond ik mijn verbaasde koppie terug in het dorpje Tzummarum in het noorden van Friesland waar 2 Vale gieren op een meter of 20 boven mijn kop rondjes aan het draaien waren. Ik kan u zeggen dat dit soort van vliegshowtjes van deze enorme vogels je niet in de koude kleren gaan zitten, door elke centimeter van het honderd kilo tellende lichaam gaat een rilling van jewelster en vermoedelijk heeft mijn mond, zonder dat ik het gemerkt heb, een kwartier lang open gestaan toen de vogels langs kwamen zeilen. Ook deze keer geen Adder dus maar de wijziging van mijn plannen bezorgde mij een ervaring die erg hoog binnen komt op de lijst van mijn beste vogelmomenten ooit.

Kolk

Groot avondrood    Midwolda

Al 325 jaar liggen ze ongeroerd midden in het polderlandschap van het Oldambt, de kolken ten noorden Midwolda. Ze zijn ooit onstaan door dijkdoorbraken in een tijd dat de invloeden van de Dollard op het Oldambt nog vele malen groter waren dan hedentendage. Gek genoeg hebben de kolken door de eeuwen heen alle veranderingen in het Oldambt doorstaan, je zou verwachten dat deze kleine groene eilandjes in het open landschap met de rest van de landerijen gelijk zouden zijn gemaakt maar niets is minder waar. Alle ingrepen in het landschap zijn, gelukkig,eeuwen lang aan hun neus voorbij gegaan en als ze terug konden kijken in de tijd dan zouden ze zien dat zei nog het enige in het hele landschap zijn wat door de natuur zelf gevormd is. In de regio doen wonderlijke verhalen rond over de kolken, zo zou er eens een Paard met daar achter een koets in een van de kolken gereden zijn, van de koets, het Paard en de koetsier zou nooit iets terug gevonden zijn, iets wat toegeschreven werd aan de enorme diepte van de kolken. Natuurlijk openbaarde, als in een echte sage, de koetsier zich nog menige keren als geest aan verliefde stelletjes die hij bij nacht en ontij de stuipen op het lijf joeg waneer zij de liefde bedreven bij een van de kolken, of het allemaal waar is? ik denk er zo het mijne van. Echte natuur is dus schaars in het Oldambt, nieuwe natuur daar in tegen niet. Tegenwoordig is het in het Oldambt mode om als akkerbouwer een smakelijke akkerrand rond je wintertarwe perceel te hebben, zonder een wild begroeide akkerrand doe je echt niet meer mee en val je helemaal buiten de boot bij je vrienden, je staat bij een BBQ feestje dus al snel voor Jan met de korte achternaam ergens alleen in een hoekje van een grote tuin in een glas bier te loeren. Fleurig is het natuurlijk wel al die akkerranden met bloeiende bloemen maar ik vraag me af of de toekomst net zo fleurig is. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat het akkerranden project net als veel andere natuur gerelateerde projecten een beetje veel subsidie krijgt van een of meerdere overheden. Stel, over vijf jaartjes is het geld op, daar schijnen we nu al last van te hebben maar alé, en stoppen de subsidie stromen voor dergelijke projecten, stel he! Stel dat Den Haag tegen de deelnemende boeren zegt, u moet nu zelf uw akkerranden gaan beheren zonder vergoeding van het rijk, u krijgt cent meer van ons, stel dat dit gaat gebeuren! Dan ben ik erg benieuwd wat de boer gaat doen, toont hij zijn goede hart voor de natuur en gaat hij zonder steun van een overheid gewoon op dezelfde voet verder of komt het potlood achter zijn oor vandaan en het kladblok uit zijn binnenzak en begint hij met rekenen, zoveel hectare x gemiste opbrengst = uhh ploegen ? Als je echt rieël bent dan zou je haast moeten zeggen dat er voor de boeren in kwestie geen weg terug meer is, je zou kunnen stellen dat je dan in de voorliggende jaren de natuur voor de gek hebt gehouden. Is het niet zo dat we soorten als Velduil en Grauwe gors, en ons zelf, in het ootje aan het nemen zijn als we nu al weten dat we over een paar jaar de ploeg weer door de akkerranden trekken en daarmee de weer teruggekeerde soorten het nakijken geven? Zijn we eigenlijk niet bezig met het verbouwen van valse hoop in plaats van wintertarwe en bieten op de akkers van oost Groningen? Gelukkig is er altijd nog een goed werkende pr machine die ook dat wel weer goed weet te lullen. Ik hoop echt dat ik er naast zit met mijn voorspelling en alleen de tijd zal het leren. Over vijf jaar staan de kolken nog steeds vredig op een rij in het landschap en zijn vijf jaar ouder geworden en misschien wel weer een les wijzer.        

 

Kolk   Midwolda

Het blijft maar wat aan kloten op het gebied van de vogels deze week. De jaarlijks terugkerende komkommertijd hakt er ook deze zomer weer flink in. Het enige vertier kwam in de vorm van een adulte Slechtvalk en twee stelletjes Grauwe klauwieren ergens in het immer mooie Westerwolde.

Gelukkig kun je altijd je energie nog kwijt in de wereld die nachtvlinders heet, al gaat dat wel ten koste van de goede nachtrust. 

Hoentjes

Kleine zomervlinder

Vorige week heb ik toch zo links en rechts tegen wat zere Drentse benen aangetrapt. Ik was mij er niet van bewust dat er nog mensen waren die wel enige gevoelens hadden, tja ze bestaan gek genoeg, bij de Drentse veenkolonien en dat ik ze lichtelijk gekwetst heb met mijn uitlatingen. Sorry daarvoor, ik zal het nooooit weer doen, al kan ik niks beloven natuurlijk. Als goed makertje ga ik nu vertellen dat er in Drenthe wel degelijk mooie plekken zijn en dat je best leuke soorten kan zien, of zoals in het geval van vrijdag, kunt horen in Drenthe. Zo worden er de laatste weken belachelijk hoge aantallen Kleinst Waterhoentjes gehoord net over de Groninger provincie grens in de polders van de Onlanden ten westen van Paterswolde. De Onlanden zijn in 2009 ingericht als waterbergingsgebied en is inmiddels uitgegroeid tot een erg smakelijk natuurgebied. Als je op Waarneming.nl leest dat er in het hele gebied ruim 20 vogels, wat ongekend is in Nederland, aanwezig zijn dan wil ik nog wel even een ommetje maken richting het prachtige Drentse land. Vrijdagavond besloot ik om maar een poging te wagen en samen met de familie de Vries zette ik koers naar het, bijna, altijd leuke Drenthe. Het weer wa... ach u begrijpt wat er zou moeten staan, laten we het er maar op houden dat de omstandigheden wederom niet echt optimaal waren. Tijdens de rit naar Paterswolde werd nog even een jaarlijst technische stop gemaakt bij de eerder deze week ontdekte Krekelzanger van Haren. Deze vogel zong maar weinig en als het beestje zijn snavel al open trok dan verwaaide het geluid helaas enorm in de wind. Tien minuten na dat we de plek van de Krekelzanger hadden verlaten stonden we midden in de uitgestrekte polders ten westen van Paterswolde, de plek waar de Kleinst Waterhoenders zouden moeten zitten. Poging nummer een om de vogels te horen roepen strande na enkele meters van de auto al omdat het begon te regenen, poging nummer 2 strande na 15 meter wederom door de regen en pas na een dikke bui afgewacht te hebben konden we droog aan de missie beginnen. Vrijwel direct begon een vogel te roepen welke vrij vlot gevolgd werd door twee andere vogels. Soms was het wat moeilijk om de vogels tussen de vele Waterrallen, Porselijnhoentjes, kwaakende kikkers en een hoempende Roerdomp uit te pikken maar met wat geduld lukte dat best. Aangezien er nog steeds buien in de lucht hingen besloten we om maar geen nat pak te riskeren en hielden we het bij de drie al gehoorde vogels. Zo zie je maar dat enkele ingrepen in het Drentse landschap tot erg leuke dingen kan leiden. Hoewel de officiele zomer net begonnen is lijkt de najaarstrek voor veel steltlopers alweer begonnen te zijn. Zaterdag waren in de Breebaart polder al weer enkele honderden Zwarte ruiters en Bonte strandlopers aanwezig. Het seizoen lijkt vroeg te beginnen dit jaar en het zoeken naar leuke soorten werd deze keer afgetrapt met een adulte Gestreepte strandloper, kom maar op zal ik zo zeggen.  

Nieuwolda

Tomtom

Johannes kerkhovenpolder  

Ik loop altijd net even wat achter op het gebied van de moderne technologie, app,jes naar beneden laden op mijn mobiel doe ik nog steeds niet en mijn laptop is een geweldig ding zolang er maar iets op het beeldscherm komt wat ik graag wil zien. Ik ben nogal storingsgevoelig en kan maar moeilijk met apparaten overweg die niet doen wat ik wil. Te veel lastige kleine knopjes en handleidingen met veel abracadabra doen bij mij wel eens de metertjes in het rood schieten. Ook ik moet wel een beetje met de tijd mee en mijn volgende stap naar de nieuwe beschaving was de aanschaf van een tomtom, u weet wel zo'n handig pratend ding die je verteld waar je langs moet in den vreemde. En daar zit je dan weer met een klein doosje op tafel met daarin een klein kastje die meer weet dan u en ik samen. Deze keer zat er een minimale handleiding bij dus dat gevecht had ik vrij snel gewonnen. Op het toestel zit maar een knopje, 2-0, en de rest van de bediening van het ding gaat via het aanraakscherm, tja touchscreen klinkt net als downloaden net iets lekkerder maar dat verengelsen van de Nederlandse taal probeer ik, waar het kan, te vermijden, het nadeel daarvan is dan weer dat steeds meer mensen mij niet meer begrijpen als ik iets zeg. Met wat lichte wantrouwen voerde ik vorige week zaterdag een lokatie in noord Drenthe in waar al weken een 2e jaars mannetje Steppekiekendief zit, nog even op ok drukken en de reis kan beginnen. Vlekkeloos stuurt Astrid, zo blijkt de vrouw in het kastje te heten?, mij naar het meest troosteloze stukje Drenthe die ik ooit in mijn leven heb gezien, the outback van Exloërveen.. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb niets tegen Drenthe of zijn bewoners maar ik heb wel eens mooiere landschappen gezien bij onze zuiderburen. Dit deel van Drenthe lijkt op de laatste dag van de schepping gemaakt te zijn en mij kan en zal het eerlijk gezegd niet echt van de kaart brengen, maar ach, je komt er voor een Steppekiekendief en niet voor het landschap. Het beeld dat in van Drenthe had spat hier in deze streek in een keer in duizend stukken, of beter gezegt, in duizend hectare aardappelland. En daar sta je dan met een muts op je kop,regen in je kijker en een windkracht 7 die het de Steppekiekendief bijna onmogelijk maakt om ook maar een fatsoenlijke vleugelslag te maken, nee, van het lekkere zomerse weer moeten we het de laatste weken niet hebben en dat stemt mij behoorlijk sober. Het voordeel van een Tomtom is dan weer dat hij je niet op de snelste manier naar een plek toe leid maar dat dat wonderlijke ding je dan ook weer zo snel mogelijk op weg helpt om er met gierende banden vandaan te komen. Het afgelopen weekend heb ik niet een seconde een kijker voor mijn ogen gehad en dat is iets wat mij al jaren niet meer gebeurd is. Je zou er haast de krant voor bellen, maar die hadden net iets meer aandacht voor een groepje miljonairs die enigzinds wat telleurgesteld hebben ergens in het oostblok. Er zit even een klein dipje in de vogelaar waar we even doorheen moeten bijten.

                

Na de zelf gemaakteNachtvlinder lichtval was het tijd om een geheel demontabele opstelling te maken voor een laken.

Na twee uurtjes knutselen met wat rest producten was het geheel klaar en de eerste ronde leverde ondanks de wind toch nog 10 soorten Nachtvlinders op.

Nu is het wachten op betere temperaturen en zon want ohh wat ben ik toe aan beter weer.