Berm

Kuifaalscholver  Juveniel  Eemshaven

Nu de herfst zich weer van zijn beste kant laat zien, met een verkeerde wind weliswaar, zijn de bermen van de smalle polder wegen de uitgelezen plek om je auto van kleur te laten veranderen. Met enige regelmaat hoor ik van mijn vrouw dat ik de auto wel even met een sopje af mag nemen maar tegen de klei van de Dollardpolders er is geen sop op gewassen. Bij elk bezoek aan de polders glijden de bandjes als een mes door de natte bermen om vervolgens weer terug te glibberen naar het, vaak net zo glibberige, wegdek. In deze tijd van het jaar moet elke bestuurder, bij het passeren van een tegenligger, het gas dus even loslaten . Over het algemeen gaat dat alles goed maar soms lijkt het er op dat wanneer de tegemoet komende auto groter is dan mijn Polo de bereidheid om aan de kant te gaan af neemt. Gek genoeg zijn het vaak de knakkers die in een PC hoofdstraat trekker door de polder rijden totaal geen zin hebben om ook maar een centimeter aan de kant te gaan. Van deze bakken zou je juist verwachten dat ze even lekker door de klei zouden willen baggeren maar niets is minder waar, de heilige koe word er vies van en dat mag blijkbaar niet, sukkels. Dit alles brengt mijn naar een natte herfstdag van een paar jaar geleden. Het was oktober en zoals gebruikelijk maakte ik die dag een rondje door de polders. In de Carel Coenraadpolder doemde aan de horizon een auto op die met een aardige snelheid mijn kant op kwam. In een mum van tijd stond de auto voor mijn neus en in tegenstelling tot mijn Polo had de bestuurder van de Audi A6 de gang er nog aardig in. Nu lijkt het er wel eens op dat er in de polders geen wetten gelden maar een wet is er ten alle tijden van kracht, jij niet aan de kant! dan ik ook niet. Met een tikje aan het stuur werd de Polo op het laatste moment de berm in gestuurd en dat was iets wat de bestuurder van de Audi niet lukte. Omdat de berm nat, en dus glad, was verdween de Audi met een nette snoekduik op de naastgelegen sompe natte akker. Met een eigen schuld dikke bult gevoel ging ik toch maar even kijken hoe het er met de tegenstander voorstond, je weet immers maar nooit. Een keer bij de auto aangekomen kwamen drie heren in net pak en een stropdas om over de, over hun lakschoenen knijpende, klei maar de kant van de weg gelopen, of iets wat daar op lijken moest. Je zou haast zeggen dat je het dit soort mannen gunt om kennis te maken met de Groninger klei maar ach u kent mij, dat doe ik niet. De bestuurder probeerde in het bijna onverstaanbaar hoog Hollands, die voorzien was van een dikke R, mij de schuld van het hele voorval in de schoenen te schuiven maar daar stapte hij na wat uitleg van de wet van de polder snel weer vanaf. En wat nu? doe hest een trekker neudeg mienjong, most mor eefkes bie dai boer doar vroagen ! Behulpzaam als ik ben wees ik naar een boerderij die slechts op een 400 meter van ons verwijderd was en merkte nog op dat het te voet best te doen was. Na wat discussie of  het nu een trekker of een tractor moest worden die ze nodig hadden nam ik met een beste mor weer manlu afscheid van de beteuterd kijkende stropdassen. Het moraal van dit verhaal mag u nu wel duidelijk zijn, herfst in de polder, gas terug. Na het lekkere weekend op Rottumerplaat van vorige week leek het er op dat ik het afgelopen weekend in een after party beland was want na het zien van een Zeearend, een Roodhalsgans, 3 Pontische meeuwen, een Beflijster, een Dwerggans en een Kuifaalscholver (de laatste twee waren nieuw voor de jaarlijst Gr) mag je wel van een klein feestje spreken, en voor de Facebook liefhebbers, het is weer niet bij mij thuis deze keer.

Ransuil  Wegbermen, ze blijven gevaarlijk.

De Jantjes, Rottumerplaat part 5

Ik heb het de laatste tijd druk gehad, zo druk dat het blog wat in het slob geraakt is. Om de drukte even te ontvluchten werd het wel weer tijd om de hemel van Groningen weer met een bezoekje te vereren. De weergoden bleken vrijdagmorgen niet aan onze zijde te staan want de regen kwam tijdens de overtocht met bakken uit de hemel, niet echt het weer waar je om zit te springen als je met een open Zodiacje over de Waddenzee gaat varen. Nadat de tijdelijke bewoners van Rottumeroog gedropt waren op het strand van het eiland, werd over een redelijk rustige Noordzee koers gezet naar Plaat. Of we het nu leuk vonden of niet, we moesten met ons goed gedrag, en Rottumerplaat in zicht, de Ms Harder verlaten om de laatste 400 meter tot aan het strand van Plaat met de Zodiac te overbruggen. Als een stel verzopen katten zetten we bepakt en bezakt voet op Plaat, of zoals we in Oldambt dan zouden zeggen, ik heb het er tot aan de zak deur. De regen hield de hele morgen aan, er was dus genoeg tijd om de natte prut te laten drogen en om het eiland vanuit de uitkijktoren, waar je wel lekker droog in kunt staan, te verkennen. Naast de regen begon de wind in de loop van de morgen ook nog eens aan te trekken naar een zuidwest 8, het was een gure bedoening op de eiland en het wachten was op betere tijden. Ondanks het weer leken de vogels er wel zin in te hebben. Met name de Jannen (Jan van Genten) vlogen lekker en binnen een paar uur stond de teller al op ruim 200 vogels, en dat is veel als je bedenkt dat we normaal gesproken na een bezoek aan Plaat met een paar handen vol van deze geweldige vogels thuis komt. Na regen komt natuurlijk altijd zonneschijn en in de middag klaarde het op en eindelijk konden we beginnen met iets waar we voor kwamen, de wadvogel telling. Zaterdag begon net als vrijdag met regen. Ons plan om vroeg in de ochtend naar de westpunt te lopen viel wederom in het water en na uren koffieleuten en over zee turen vanuit de toren werd het om 11 uur eindelijk droog. Met het stoppen van de regen kwam het hele eiland tot leven. Alle vogels in de bosjes  rond het huis werden actief en al gauw bleken er meerdere Beflijsters, honderd Koperwieken en vele tientallen Zanglijsters in de nacht op het eiland geland te zijn om de regen daar af te wachten. Ook 2 Bladkoningen lieten zich erg fraai zien en horen en begonnen de Keepen en piepers actief te worden.          

Bladkoning

Het werd tijd om de handel bij elkaar te pakken en koers te zetten naar de westpunt van het eiland om over zee te kijken. De wind was zaterdag west-noord west en dat kan in oktober leuke zeebeesten opleveren. De tocht van oost naar west voert langs bosjes, duinen en kwelders en de ondergrond is nagenoeg geheel begroeid of drassig wat het lopen bemoeilijkt. De vele bosjes leverden deze keer niet de gewenste leuke zangertjes op maar na het zien van een Vuurgoudhaantje, 4 Bokjes en een Grote pieper hoort u mij niet klagen. Een keer aangekomen bij de west, en kijkend over zee, waren het weer de Jannen die de boventoon voerden. In grote groepen kwamen de vogels langs het eiland gevlogen en nadat mijn tellertje 4 uur had staan ratelen stond er 570 in het schermpje, dit is niet alleen voor mij een nieuw dagrecord maar ook voor Plaat is dit aantal een nieuw record. Ik vraag me dan altijd af wat er op het tellertje had gestaan als je de hele dag op de west had gezeten? Naast de vele Jannen was de Noordzee die dag nog goed voor een Noordse en een Grauwe pijlstormvogel , meerdere Noordse stormvogels, een Vorkstaartmeeuw, een Roodkeelpieper over de telpost, een matig aantal Roodkeelduikers en de nodige Jagers. Dat smaakt altijd naar meer en wanneer de wind op zondag er nog een schepje bij op doet en naar NW draait en de zee in een grote golfslagbad veranderd dan krijg je ook meer, uhh Jannen dus. Ook nu vlogen in een paar uurtjes weer 316 Jampie's langs het eiland en hiermee kwam het totaal op een duizelingwekkend aantal van 1096 ex te staan, bizar veel voor Plaat. Ook een van de twee Bladkoningen was zondag nog aanwezig in de tuin van de woning, waar wederom weer een Grote pieper overvloog, en konden Vorkstaartmeeuw nr 2, 3 en 4 aan de lijst worden toegevoegd. U leest het al wel weer, het was weer een dolle boel in de hemel waar de soorten teller dit weekend op niet minder dan 106 bleef staan en bijna mijn oude Plaat record deed sneuvelen. En om toch maar even in het record sfeertje te blijven hangen, ja mensen het regende er bijna van, na dit bezoek aan Rottumerplaat begin ik aardig in de beurt te komen van het enige echte jaarlijst record (Boven en Jonker 2008) voor Groningen waar ik nu nog maar een paar vingers vanaf zit, we houden u op de hoogte. 

Een ongewoon welkom in de Eemshaven.

En dan komt er aan het einde natuurlijk nog een lijst van waargenomen soorten die het vermelden waard zijn, u hebt er niks aan maar het geeft wel weer een indruk waarom Plaat de hemel van Groningen is. Het is haast niet te doen in een ademteug maar vooruit daar komtie 4 Vorkstaartmeeuwen, 2 Grauwe pijlstormvogels, 2 Noordse pijlstormvogel, 2 Grote piepers, 2 Bladkoningen, 9 Noordse stormvogels, 1 Witbuikrotgans, 2 Alken, 2 Velduilen, 1 Roodkeelpieper, 4 Bokjes, 12 Beflijsters, 1 Rosse franjepoot, 3 Smellekens, 9 Grote jagers, 8 Kleine jagers, 2 Middelste jagers en last but not least 21 Roodkeelduikers. Als je met een lijst als deze bij terugkomst in de Eemshaven nog een, voor Groningse begrippen, erg ongewoon maar zeer vermakelijk ontvangst krijgt dan hebben we weer een weekend gehad waar we weer een tijd op kunnen teren.    

Facebook

Aalscholver  

Groningen likt zijn wonden nadat een nietsontziende massa gekken, achterlijken en rand debielen een poging heeft gedaan om een van onze dorpen tegen de vlakte te werken. Vroeger hadden we voor de sloop van een dorp nog een inspraakavond voor bewoners maar dat slaan we tegenwoordig helemaal over. Nog nooit was het, dankzij dat geweldige Facebook, zo gemakkelijk om een kudde Vikingen op de been te krijgen voor een ouderwetse plundertocht in de lage landen en de jeugd lijkt er van te smullen. Een site, een moment van onoplettendheid en een dorp die in puin ligt, lang leve die sociaal  media. Nu kan ik mij vergissen maar volgens mij is er maanden geleden al iemand geweest die op Facebook, of andere bagger site, vermeld heeft dat er in de Breebaart een feestje was. Ik ben jaren lang gewend geweest aan een lege schuilhut in de Breebaart polder maar de laatste maanden moet zelfs ik een nummertje trekken om naar binnen te mogen. Met lede ogen moet ik aanzien dat er vrumd volk op "mijn" plekje zitten en dat ik ergens achter in het, inmiddels veel te kleine hokje, mij in alle bochten moet wringen om ook maar een vogeltje in beeld te krijgen. Regelmatig staat de hele parkeerplaats bij de hut bommetje vol met auto's en dan laat ik de polo maar gewoon lekker door rollen naar het volgende adres, het zal u niet verbazen dat ik u niet aan de neus ga hangen waar dat is. De drukte in de polder neemt bij tijden Lauwersmeer achtige vormen aan en de tijd dat je eenzaam en alleen uren in de hut kon zitten lijkt ver achter ons te liggen. Waar is het feestje!! nou daar is een feestje, blijkbaar. Ook de Zeehonden schutting op de dijk, die nu inmiddels (gelukkig zou ik bijna zeggen, maar dat doe ik niet) alweer in de winterstalling staat, is ook een ware hotspot geworden en deze "voorziening" , die op een verlengstuk van dat Zeehonden circus in Pieterburen begint te lijken, trok de laatste maanden complete volksstammen aan. Het wachten is op ander weer, van dat weer waarop de meeste mensen denken, nu maar even geen bezoek aan de Breebaart want dan kan ik misschien weer eens een keer in alle rust op "mijn" plekje plaats nemen.           

                         Roze spreeuw  Juveniel  Eemshaven

Het klink misschien wat down allemaal maar soms is "mijn" Breebaart niet meer de oude Breebaart polder waar ik al 25 jaar kom, de massa heeft het gebied ontdekt en de lol is er, waneer je er weer eens over de koppen kunt lopen, soms behoorlijk af.
En dan is er nog de jaarlijst Groningen. Nu de meeste zomergasten het land alweer verlaten hebben, of daar mee bezig zijn, is de dikke meuk aan soorten al wel weer aan de lijst toegevoegd. Traditie getrouw staan de herfstmaanden in het teken van het nog bij elkaar harken van de leukere najaarssoorten en is het nu nog wachten op een lekkere najaarsstorm voor de nodige zeesoorten. De teller voor dit jaar in Groningen staat nu op 250 soorten met als laatste aanwinsten een Roze spreeuw, een Grauwe franjepoot, een Kleinste jager en een Bladkoning, niet bepaald de minste soorten dus. Wel iets minder van kaliber maar altijd leuk waren de roepende Kwartelkoning over ons huis, de tweede Roodpootvalk voor dit jaar nabij Smeerling, 286 (nieuw record??) Lepelaars in de Breebaart polder en 2 hele grote roofvogels die een jong een gans aan het opvoeren waren ergens in het Oldambt, maar daar later vast nog meer over.

Kite

Kraanvogel       de Tjamme Beerta

Ik ben om, of beter gezegd, ik ben om geluld door de rest van het huishouden. Na een jaar van "ahhhh... toe nou toch pap" is de kogel door de kerk, we hebben een nieuwe bewoner in huis. Net toen ik dacht dat het ene kleine kind haar weg in de grote Wereld al een beetje gevonden had huppeld het volgende kleine kind vrolijk rond in onze huiskamer. Het opvoeden van een nieuwe kleuter kan dus weer opnieuw beginnen en daarmee dus ook een nieuwe uitdaging. Omdat mijn huisarts mij te dik vond, ik moest dat mens vanaf het eerste moment al niet met haar BMI tabel en haar achterlijk gezwam over het feit dat ik maar beter een paar wijntjes kon drinken na het avondeten, hebben wij gekozen voor een ras waarbij wij zelf ook iets meer lichaamsbeweging zouden krijgen, een Border Collie. Nu is dit mijn eerste hond dus ik zal nog wel regelmatig dingen tegen gaan komen waar ik het bestaan nog niet van wist. Maar ik denk maar zo, als je een puberende dochter in bedwang weet te houden dan moet dat met een jonge hond ook wel lukken, toch?

Kite

Klaarblijkelijk is het nieuwe TV seizoen weer begonnen want de meest kansloze programma's passeren de revue in hoog tempo. Na het tot in de droeve uitgemolken "help mijn man" format is het weer tijd voor de " ik kan echt niet dansen" en "we zingen maar weer wat" shows op de TV. Ik kan het mis hebben maar volgens mij zijn de meeste Nederlanders wel klaar met de debiele talenten shows en de verarming van het programma aanbod op de televisie. Menig bekende Nederlander heeft zich al voor een karretje laten spannen in een Apenpak en net als je dacht dat ze op waren trekken de programmamakers weer een nieuw blik met D artiesten, u kent ze wel die artiesten die zelf de Prive en Story bellen met een lul verhaal om niet in de vergetelheid te geraken, open. Nu is er weer een producent die heeft bedacht dat het leuk is om BN'ers van een duikplank te laten struikelen, dat is amusement van de bovenste springplank moeten ze gedacht hebben. Patty Brard in een badpak, dat is in mijn ogen geen amusement meer maar een pure kwelling van de kijker. Ik ben vlak voor het zappen even onder de bank gekropen want je laat toch geen bejaarde vrouw met nep tieten en net iets te veel zwembandjes, een is toch genoeg bij het zwemmen?,van een hoge duikplank springen? Dit kan echt niet meer mensen en dieper dan het zwembad diep is kunnen we niet meer zinken. De vraag is wanneer dit alles ophoud en wanneer er weer normale programma's met inhoud op ons beeldscherm verschijnen, God mag het zeggen. Mocht de vijver met format ideeën onverhoopt toch leeg raken dan heb ik nog wel een paar smakeloze ideeën. Wat te denken van "help mijn vrouw doet het liever met de buurman" , "Wie verbouwd mijn schoonmoeder" of "Hollands next porn model" Erg smakeloos, maar deze shows zorgen gegarandeerd voor zeer hoge kijkcijfers ( en iedereen maar zeggen dat ze het programma niet gezien hebben)  Waar zijn Jacobse en van Es oder Derrick und Harry (hol shon mal den wagen) als je ze echt nodig hebt !!

Zwarte ooievaar  Sellingen  

Het goud op de akkers van het Oldambt heeft plaats gemaakt voor het grijs van de klei, de herfst staat voor de deur. De najaarstrek is enige weken geleden al begonnen en dat is merkbaar aan de enorme aantallen vogels in de regio. Naast de vele Algemene soorten waren er ook de afgelopen weken weer de nodige leuke soorten te bewonderen in Het Oldambt. Zo bleek de Lachstern in de eerste weken van augustus in een ongewoon hoog aantal (het kunnen mij trouwens nooit genoeg zijn, wat een gave beesten.) aanwezig te zijn in den oost en staat mijn Breedbekken teller in de Breebaart dit jaar inmiddels al weer op 20!! Een Kraanvogel was een tijdje aanwezig in de Tjamme en de, in het Oldambt zeldzame, Reuzenstern was aanwezig in de nieuwe waterberging, wat een lekker gebiedje mensen, ten zuiden van Nieuweschans. Twee Kwartelkoningen riepen overdag hun strot lam bij Beerta en mijn 6e Zwarte ooievaar voor dit jaar kopte ik binnen nabij Sellingen. De roofvogels werden vertegenwoordigd door meerdere Wespendieven, een Rode wouw en een Visarend.  Van een andere roofvogel heb ik letterlijk en figuurlijk vette hoofdpijn gehad. Tijdens een van de ronde's langs de zeedijk merkte ik drie mensen op die aan het wandelen waren op de Punt van Reide. In dit soort van gevallen doe ik vaak een poging om de mensen uit te leggen dat het wandelen in het gebied voor veel verstoring zorgt en dat het niet toegestaan is om het gebied te betreden. Ik was amper van de dijk weggelopen toen alle vogels die langs de zuidrand van de punt aanwezig waren de lucht in gingen. Even dacht ik dat ik de storende factor was maar een bruine stip in mijn linker ooghoek bleek de boosdoener. Het was even schrikken toen ik door mijn kijker keek want de roofvogel bleek een Aquila arend te zijn. De vogel vloog bijna over mijn kop en gezien de kenmerken zou het om een Schreeuwarend of een Bastaardarend moeten gaan. Nu is het in dit soort van gevallen erg noodzakelijk dat je foto's hebt van de vogel in kwestie, het gaat immers om een zeldzaamheid, maar mijn 500 mm lag lekker te slapen op de bijrijdersstoel. Na de vogel bekeken te hebben met de kijker trok ik glijdend door de schapen shit, met nieuwe klompen aan, een sprint over de dijk, op zich is dat al een hele klus. Een keer bij de auto aangekomen bleek de vogel al behoorlijk afgegleden te zijn naar het zuiden en de Polo werd in de Mc Laren stand gezet in een poging om de vogel nog weer in te halen maar dat lukte mij niet. Binnen een maand wist ik het voor elkaar te krijgen om twee grote roofvogels, De Vale Gier Van de Joh Kerkhovenpolder en deze Arend dus, zonder een foto uit het oog te verliezen, sufferd. Achterna heb ik medelijden met het paaltje welke ik naar de paaltjes hemel getrapt heb maar soms moet je even de frustratie van je af trappen. Voel ik daar nog een ideetje voor een showprogramma omhoog komen?       

Texel

En daar was hij dan weer,de welverdiende vakantie. Na een half jaar bloed,zweet en tranen was ik er deze keer echt aan toe, even een paar weken tijd voor het gezin en niks geen toestanden aan je kop,heerlijk. Mede omdat de georganiseerde vakantie maffia er qua prijzen ook dit jaar weer een potje van maakte besloten we om het maar eens een keer dichter bij huis te zoeken, niks geen Griekenland of Frankrijk maar gewoon naar Texel dus. Nu was ik al wel vaker op Texel geweest maar dat was vaak hooguit voor een paar uurtjes. De vogelaars onder u kennen het wel, eiland op, even een vogeltje twitchen, en hup terug naar de boot. Erg veel van het eiland zie je tijdens dat soort bezoekjes niet en deze vakantie moest daar verandering in brengen. Mijn laatste bezoek aan een niet Groninger waddeneiland was vorig jaar aan het Duitse Borkum, een bezoek wat trouwens ernstige schade aan mijn Waddeneiland beleving heeft toegebracht. Nog regelmatig word ik badend in het zweet wakker omdat ik nachtmerrie's heb van tientallen kwijlende bejaarden die over de duinen op mij af komen strompelen, ja mensen Borkum heeft er flink in gehakt. Met dit in het achterhoofd stapte ik in Den Helder op de boot, het kijken en vergelijken kon beginnen.

Een keer op Texel en in de hotelkamer aangekomen begin je eerst het interieur wat te verkennen. Kastje, badkamer,bankje en natuurlijk het bed. Bij wijze van test liet ik mijn kont in het bed zakken met als gevolg dat beide uiteinden van het matras de hemel in schoten en mijn achterwerk de vaste grond van Texel met een bezoekje vereerde. Het was mij weer gelukt, ik moest de nacht door zien te komen op een matras die inmiddels al drie keer overleden was. Als je mij zou vertellen dat het ding 15 jaar dienst had gedaan in de peeskamer van tante Greet en dat hij nu van zijn oude dag mocht genieten op Texel dan zou ik het zonder enige twijfel aannemen, wat een kreng. Na een nacht slapen op het matras kwam ik brak en totaal gesloopt van mijn nest gekropen, zere schouders en een rugwervel die 30 graden uit het lood stond waren de gevolgen. Gelukkig was ik niet de enige met dit probleem want ook onze Belgische buurman verscheen s'morgens als een aangeschoten hert bij het ontbijt, alé de bedden zijn zeker en vast ruk te noemen of had u daar geen last van meneer? Nou nee hoor merkte ik op, je laat je niet kennen natuurlijk, terwijl mijn 4de onder wervel net weer terug naar zijn oorspronkelijke plaats schoot. Net toen ik de wanhoop nabij was en het liefst op de grond zou willen liggen merkte onze dochter op dat haar bed, die mij al een tijdje toe lachte, hard lag en een eerlijke ruil werd, zij het onder lichte dwang, dan ook snel gemaakt. Nu heb ik door de jaren heen al heel veel hotels en dus vreemde bedden gezien maar deze spande echt wel de kroon en dat is jammer want een goed hotel is, na mijn idee, meer dan een TV op je kamer, een goed restaurant en een schone badkamer, het is het bed wat er toe doet en de rest is luxe.
      

Kijk en vergelijk, kan ik Texel vergelijken met de andere Nederlandse Waddeneilanden? Het antwoord is simpel, nee. Texel is groot, misschien net iets te groot om het echte Waddeneiland gevoel te krijgen. Ik zelf hou meer van een eiland waar alles op de fiets te doen is, iets wat op Texel al moeilijk word. Het meenemen van je auto van de wal af is eigenlijk een must, zeker als je even snel op en neer wil van zuid naar noord en weer terug. De duinen zijn mooi maar in de bouwvakvakantie is het er druk, de stranden zijn er mooi maar ook hier is het druk en in de dorpen op het eiland is het nog drukker. Drukte,vol, massa, en een man die rust wil en die alleen maar vond in de Mokbaai waar hij, zonder het gejank van Amsterdammers op de achtergrond, even een beetje een kon zijn met een eiland. 

   

Natuurlijk heeft Texel ook wel zijn aardige kanten. Als je door de brei van mensen heen kruipt dan zijn er best nog wel aardige dingen te zien en te doen op het eiland. Zo is het juttersmuseum echt de moeite waard om te bezoeken, alleen al de entreeprijs is om te lachen in vergelijking met alle andere musea op het eiland, en je krijgt als toerist de mogelijkheid om boven op de vuurtoren te klimmen, iets wat leuk is om te doen maar wat trouwens niet noodzakelijk is. Wat ik wel noodzakelijk vond was een foto maken van een stukje Groninger Waddeneiland geschiedenis. Op het terrein van het juttersmuseum staat de lichtkoepel welke ooit eens boven op de baak van Rottumeroog heeft gestaan. Ik zag, toen ik naar het stukje Groninger erfgoed stond te kijken, in gedachten Het koepeltje al op een vrachtwagen staan die vervolgens met piepende bandjes de boot op reed richting Den helder en in een ruk naar Noordpolderzijl toerde om de lichtkoepel op een plek te brengen waar het volgens mij echt thuis hoort, het Groninger deel van de Waddenzee. Misschien moesten we maar eens een geld verslindende stichting in het leven roepen om dit te realiseren want naast de baak die nu nog op Oog staat is dit object nog maar een van de weinige overgebleven dingen die aan het oude Rottumeroog herinneren. Een week Texel is leuk voor een keer maar het is zeker geen Schiermonnikoog, het is in alle opzichten beter dan Borkum maar voor mij te druk. Texel is leuk, Texel is fijn maar eigenlijk zou je de enige toerist op Texel moeten zijn.
    

Kortbek

Kortbekzeekoet   Kustweg Lauwersmeer

Een goed begin van een vakantie is het halve werk. Sterker nog, een begin als deze hadden veel mensen niet aan zien komen. Men zegt in het wereldje van de vogelaars wel eens dat je alle soorten overal en altijd kan verwachten, iets wat al meerdere keren gebleken is. Nu kan ik, net als vele andere vogelaars, een behoorlijke lange lijst van soorten opnoemen die je zou kunnen verwachten in de laatste week van juli maar niet een van hen, en ik zelf ook niet, zou zijn geld verwedden op de komst van een zomerkleed Kortbekzeekoet in noord Nederland. De vogel werd zaterdag voor de havenmonding van Lauwersoog gevonden maar liet zich zondagmorgen, 7 kilometer ten oosten van de haven, pas aan de grote meute vogelaars zien. Om de traditie hoog te houden lukte het mij ook deze keer weer eens om mij te verslapen, iets wat bij een soort als deze niet echt verstandig is, zeker waneer je bedenkt dat dit de eerste voor Groningen is en de derde levende voor Nederland ooit!   
  

Zwarte ooievaar  1 van de 4 vogels  Beerta.

Naast de Arctische verrassing van het Lauwersmeer lagen de overige soorten van dit weekend wel geheel in de lijn van verwachting. Zo waren zaterdag twee Breedbekstrandlopers aanwezig in de Breebaart polder, waar anders zeg ik nog maar weer een keer, en werd het Zwarte ooievaar seizoen in oost Groningen afgetrapt met niet minder dan 4 juveniele vogels in de Tjamme bij Beerta. Doe er nog een IJsvogel bij in de Breebaart polder en men kan spreken van een goed begin van de vakantie.   

Vale gier

In tijden van kortstondig gebrek aan leuke soorten in mijn eigen regio wil ik nog wel eens het Oldambt verlaten voor een vette ouderwetse twitch. Ik had voor zaterdag eigenlijk de Adder op het programma staan maar kwamen even een aantal aardige kleine vogeltjes voor in de plaats. Ik heb nog nooit een slang gezien in Nederland en het moest er nu maar eens van komen had ik mij zelf voorgenomen en ik was geestelijk klaar voor de reis naar het Drentse land. Ik heb het hier al vaker gezegt, niets is zo veranderlijk dan het leven van een vogelaar, net toen je dacht dat je naar Drenthe zou gaan voor een slang vond ik mijn verbaasde koppie terug in het dorpje Tzummarum in het noorden van Friesland waar 2 Vale gieren op een meter of 20 boven mijn kop rondjes aan het draaien waren. Ik kan u zeggen dat dit soort van vliegshowtjes van deze enorme vogels je niet in de koude kleren gaan zitten, door elke centimeter van het honderd kilo tellende lichaam gaat een rilling van jewelster en vermoedelijk heeft mijn mond, zonder dat ik het gemerkt heb, een kwartier lang open gestaan toen de vogels langs kwamen zeilen. Ook deze keer geen Adder dus maar de wijziging van mijn plannen bezorgde mij een ervaring die erg hoog binnen komt op de lijst van mijn beste vogelmomenten ooit.