En zo gingen er weer een paar weken voorbij waarin eigenlijk niets opmerkelijks gebeurde in het Oldambt. Ik moet u bekennen dat ik nauwelijks tijd heb besteed aan de hobby, ik had er gewoon even geen zin in en heb veel lopen denken aan de dingen die in de voorgaande weken op mijn pad kwamen, ik ga u er niet mee vervelen maar het heeft er wel ingehakt. Ik heb besloten om dit jaar ook te stoppen met al het telwerk wat ik in de voorgaande jaren nog wel deed, Grote zilverreigers, Aalscholvers, de midwintertelling enz, ik kap er mee omdat ik er simpel weg gewoon geen tijd meer voor heb, ik geef het stokje graag door aan ?? Met een tel klus stop ik niet en dat zijn de tellingen op de Groninger eilanden. Vorige week vrijdag stapte ik in de Eemshaven aan boord van de Ms Harder voor een nieuwe vier daags bezoek aan Rottumerplaat. Normaal gesproken bekijk ik de weervoorspellingen altijd nauwkeurige voor dat ik naar de Groninger eilanden ga maar deze keer geloofde ik het wel, het komt zoals het komt, of beter gezegd, het komt toch nooit uit dus neem het maar zoals het is. 7 minuten na het los gooien van de trossen waren in het kombuis onder het genot van een bak koffie alle menselijke geslachtsdelen alweer bij naam en toe naam genoemd en de eerste moppen vlogen in hoog tempo om onze oren, de stemming was dus weer vanouds in dat kleine gezellige hokje die soms meer op een mannen soos lijkt dan op een kombuis. Door Klaas en Freek-Jan werden we op de hoogte gebracht van het laatste eiland en Wadden nieuws en we maakten ons op voor een rustige en standaard overtocht.
Na de tel ploeg van Oog gedropt te hebben op het strand van, hoe kan het ook anders, Oog werd koers gezet naar Plaat waar we werden opgewacht door Egbert en Jannie die samen met hun "pakkeloazie" al klaar stonden bij het piertje nabij de enige woning van het eiland. Telkens weer kijk ik met verwondering naar dit tweetal en zie twee mensen staan die zichtbaar ouder worden en die al decennia lang samen op de eilanden hun ding doen, Egbert het klein onderhoud aan de behuizing en Jannie het huishouden. Iedere keer schiet er bij het zien van die twee mensen weer die ene vraag door mijn hoofd, hoe lang kunnen we dit tafereel nog aanschouwen en wanneer zal de laatste eiland voogd van Rottum het bijltje er bij neer leggen. Zelf denk ik dat er een eindeloze drang in die twee zit om, kosten wat het kost, terug te gaan naar de eenzaamheid en de eeuwige stilte van "hun" eiland. Twee mensen, een eiland en een afscheid die ooit gaat komen.
Vorig jaar zat ik in februari ook op Rottumerplaat, de titel van het blog bericht over dat bezoek was "de kleine lente". Het zal u niet ontgaan zijn dat deze titel deze keer in zijn geheel niet van toepassing is en ik moest erg mijn best doen om een titel voor deze post te bedenken die niet aan het weer gerelateerd is. Het enige wat ik er van zeggen wil is dat het, vergeleken met het bezoek van vorig jaar in februari, stukken kouder was. Deze keer hadden we dan wel het geluk dat Egbert en Jannie in de week voor ons verblijf op het eiland aanwezig waren en dat de keuken en de eetzaal, de meest gebruikte ruimtes, al lekker verwarmd waren. De slaapkamers daar in tegen waren in weken niet verwarmd en de winter had er voelbaar zijn sporen achter gelaten, de matrassen waren steenkoud en het kussen en de dekens waren klam. Drie kleine elektrische kacheltjes moesten de kamers beurtelings opwarmen, iets wat dagen in beslag neemt en nauwelijks zoden aan de dijk zet. In de loop der jaren leer je wel hoe je het warm houd s'nachts en met een goede slaapzak met daar bovenop 3 dikke molton dekens en een molton op het matras kom je aardig ver. Toch leek het er op dat ik in de eerste nacht last had van iets waar ik anders nooit geen last van heb en wat normaal toegeschreven word aan "mannen van een zekere leeftijd" , ik werd wakker omdat ik erg nodig wat water kwijt moest. thuis is alles lekker verwarmt maar op de eilanden moet je voor een kleine boodschap de deur uit. Dus net op het moment dat je de warmte net een beetje te pakken hebt in je slaapzak moet je weer naar buiten en kom je als een ijsklontje terug in je nest, het is dweilen met de kraan open dus.
Ondanks het magere weer wisten we met z'n vieren toch nog 80 soorten bij elkaar te sprokkelen maar van oud Hollands meuk vogelen was zeker geen sprake. Door de harde wind uit het oosten waren de zeevogels nagenoeg afwezig en ook het aantal wadvogels viel wat tegen deze keer. Aan het einde van een post over een bezoek aan Rottumerplaat komt meestal een smakelijke lijst van goede soorten die door mijn kijker huppelden tijdens het weekend. Als u verwacht dat dit nu ook gaat gebeuren dan moet ik u ernstig teleurstellen want meer dan 2 Ruigpootbuizerden, 25 Strandleeuwerikken, 17 Boomleeuwerikken, meerdere Houtsnippen, 1 Dagpauwoog, 2 Bruinvissen, 6 Velduilen en een Zwarte rotgans gaat het jammer genoeg niet worden.
In het kader van, omdat we niks anders te doen hebben, werd expeditie Velduil in het leven geroepen. Op een bekende plek werd naar Uilen en braakballen van de vogels gezocht. Het leek ons wel interessant om eens te kijken wat de vogels nou eigenlijk eten op een muizen loos eiland. In totaal werden 6 braakballen van Velduilen gevonden en het wachten is op de uitslag van de inhoud, ik ben benieuwd.
