Ver

Amerikaanse Goudplevier     Polder Breebaart     ( American Golden Plover)

Het is me het voorjaartje wel, een zon die ver te zoeken is, temperaturen die ver onder de maat liggen, want ruiten krabben op 24 mei dat verzin je zelf toch niet !, en vogels die er massaal voor lijken te kiezen om net even te ver uit het bereik van mijn 500 mm te gaan zitten. Vorige week werd de TOH (Top Of Holland) vogeldag weer gehouden en dit jaar verdween de dag nagenoeg geheel in het regenwater. Ondanks de regen reed ik toch alle leuke plekken in het Oldambt af om DE knaller van de dag te vinden. Naast een groepje van 10 Morinelplevieren in de Wildervanksterdallen, die ook net weer te ver van de weg af zaten maar wel herkenbaar waren, leverde een volle dag vogelen in het Oldambt mij maar bar weinig op. Troostprijs vogelen ten top dus. Naast een adulte Zeearend en drie Roodhalsganzen was er maar een beest die de titel "vogel van de dag" verdiende en dat was een eerste zomer mannetje Grauwe Kiekendief. Ik weet dat het wat vreemd klinkt om dit uit de mond van een vogelaar uit het Oldambt te horen maar de vogel krijgt de eervolle vermelding vanwege zijn kleed. Nooit eerder zag ik een eerste zomer Grauwe kiekendief in dit kleed en dat maakte het direct een leuk studie object. Geheel van een andere orde, en ook weer van heel ver komend, waren de twee Amerikanen die afgelopen week bij ons op de stoep stonden. Amerikanen in Midwolda? de kans dat je een gouden horloge op straat vind is in dit dorp procentueel gezien groter dan dat je een Yankee tegen het lijf loopt. Als ze dan ook nog eens bij ons aanbellen "den mouten ze wat van joe" We are looking for the familie Boven, nou den are you op de gooie stee want dat are we!! De Amerikanen waren tijdens een rondreis door Europa op de bonnefooi naar Midwolda gegaan om te kijken of er nog bloedverwanten van haar, in 1906 naar de states geëmigreerde en uit Midwolda afkomstige, opa in ons dorp woonden. Het enige wat ze hadden waren de namen van haar grootvader en haar overgrootvader zonder geboortedatums. Op hun vraag of wij familie waren of niet kon ik niet direct antwoord geven en we spraken af dat we via mail contact zouden houden over wat ik eventueel zou vinden. De Amerikanen verlieten na een uur ons huis weer en op dezelfde avond ging ik aan de slag met de namen die ik had. Haar overgrootvader bleek na wat speurwerk de enige Boven met de naam Hinderik Derks te zijn en dat maakte het voor mij allemaal een stuk gemakkelijker. De digitale snelweg is een grote genealogische pretpark, binnen een half uur vond ik de geboorte, trouw en overlijdens akten van haar overgrootouders, haar opa en zijn broers en zussen. Deze gegevens kon zij vanuit de USA niet boven water krijgen maar vanuit Nederland blijkt dit dus dodelijk eenvoudig te zijn.      

Grauwe Kiekendief  1e zomer mannetje   Dollard   (Montagu's Harrier 1st  summer male)

De Boventjes waar ik toe behoor mogen zich gelukkig prijzen met een familielid die in het einde van de vorige eeuw de hele familie geschiedenis op een rij heeft gezet. De hele stamboom van de familie is keurig samen geperst in een boek waar nagenoeg elk familie lid in staat. Het boek was de enige manier om er achter te komen of wij, de Amerikaanse en ik, beide nazaten waren van een en de zelfde stamvader. In het boek van onze familie vond ik de naam van haar overgrootvader en moeder maar voor het antwoord op de vraag of we familie uit een lijn zijn gaan we even terug naar Derk Geerts Boven, geboren te Midwolda in 1747, die 10 kinderen kreeg. Jan Derks Boven en Geert Derks Boven waren twee van die tien kinderen en de Amerikaanse blijkt een nazaat te zijn van Jan Derks en ik ben een nazaat van Geert Derks. Je kan dus eigenlijk stellen dat we beide nazaten zijn van Derk Geerts Boven en diens vader Jan Lucas Boven (1668) maar dat er niet een lijn te trekken is tussen 1668 en 1971, mijn geboorte jaar. Al met al is het barstens interessant om eens een avond in de geschiedenis van je eigen familie te duiken en nog leuker is het dat je antwoord krijgt op de vragen van iemand die aan de andere kant van de grote plas woont. De Amerikanen hebben dus, zonder het te weten, bij de goede Boven aangebeld, er wonen immers meer Boventjes in het Oldambt, en zullen dus op al hun vragen antwoord krijgen. Een oud spreekwoord uit de oorlogsjaren klink "als er een Amerikaan over de dam is dan volgen er meer" Zaterdag dook in de Breebaart polder een zomerkleed Amerikaanse Goudplevier op en net als de andere twee Amerikanen is ook dit een zeldzame verschijning in het Oldambt want dit was het tweede geval voor oost Groningen ooit en de eerste twitchbare voor Groningen, maar ook deze vogel zat erg ver ver ver!!

Spitfire

Tussendoortje (part 2)

Roodpootvalk                    (Red-footed Falcon)

Hemelvaart is echt zo'n dag waarop veel vogelaars hun spullen bij elkaar pakken en het er eens even lekker van nemen. Ik liet het Oldambt even links liggen en besloot om een paar uurtjes te gaan vogelen in de Westerbroekstermadepolder. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik bijna nooit in het gebied kom en daar is een reden voor. Het is een geweldig gebied om te vogelen maar het geen wat mij tegenhoud is de bereikbaarheid. Om het gebied te doorkruisen moet je eigenlijk een fiets bij je hebben en daar wringt nu net de schoen. Een fiets heb ik wel, hij staat in de schuur met een grijs laagje er over, maar die past niet in een Polo. Nu kan ik er wel apart een fietsendrager voor aanschaffen maar dat kan niet uit, daarvoor kom ik te weinig in het gebied!! pfffh wat een dilemma. Misschien moest ik maar eens op marktplaats gaan kijken wat een vouwfiets kost. Hoe dan ook, een bezoek aan het grootste moeras van Groningen was deze keer goed voor aardig wat leuke soorten, want zeg nou zelf, in een paar uurtjes 10 Witwangsterns, 1 Visarend, 2 Steltkluten, 1 Roodpootvalk en 3 Boomvalken zien doe je niet elke dag, toch?
  

Geoorde fuut                 (Black- necked Grebe)

Witwangstern              (Whiskered Tern)

Vier op een rij

Steppekiekendief   adult man  Dollard        (Pallid Harrier adult male)

Zaterdag was ik wederom weer te vinden langs de dijk in de Dollard om naar Roodhalsganzen te zoeken. Door het droge weer van de laatste weken zit er maar weinig schot in de groei van het gras op de kwelders en erg veel Brandganzen kiezen er dit voorjaar dan ook voor om hun buikje vol te eten op de dijken. Het lijkt er op dat de groeiachterstand ook effect heeft op het aantal ganzen want de aantallen zijn beduidend lager dan in de voorgaande jaren. Minder Brandganzen betekend automatische minder Roodhalsganzen. Je moet het bij het zoeken naar Roodhalzen in de Dollard hebben van de massa, des te meer Brandjes des te groter is de kans op meerdere Roodhalsganzen. In de voorgaande jaren stond de dagteller wel eens op 7 individuen maar dit voorjaar werden met moeite 2 vogels op een dag gezien, een beetje magertjes dus. Tijdens het af scannen van de groepen ganzen neem je eigenlijk alles wat in beeld komt mee en zaterdag pikte ik boven in de rand van mijn telescoop een Kiekendief op die aan het jagen was boven de kwelderrand. Omdat de vogel wel erg licht leek, bij het witte af, liet ik de ganzen maar even voor wat ze waren en volgde ik de vogel die,al jagend, eerst richting west vloog en later langzaam in oostelijke richting verdween. Alle kenmerken die ik waarnam in het veld pasten eigenlijk maar op een soort, de Steppekiekendief. Omdat de vogel op vele honderden meters van de dijk boven de kwelderrand aan het jagen was, en de luchttrilling ook nog eens behoorlijk groot was, lukte het maar amper om een redelijke bruikbare foto van het beest te maken. Natuurlijk had ik hem het liefst naast de weg op een paaltje zitten maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Iets wat dan ook direct weer aansluit op een soort die ik niet gedaan heb het afgelopen weekend, de Bruinkeelortolaan van Lauwersoog. Het waarom doet er nu niet meer toe maar laat ik het er maar op houden dat het stiekem toch wel een beetje auwh doet. Auwh of niet, de Steppekiekendief maakt het gemis wel een beetje goed en zorgde trouwens ook nog voor een leuke 4 op een rij. Naast de Steppe zag ik in een stuk van een paar kilometer ook nog een Blauwe, een Grauwe en een Bruine Kiekendief, leuk!

Withalsvliegenvanger  Eemshaven       (Collared Flycatcher)

Dinsdag werd in de Eemshaven de eerste Withalsvliegenvanger voor Groningen (en helemaal nieuwe voor mij) gevonden en ik was vast besloten om deze soort, in tegenstelling tot die andere mega, niet te laten schieten. In een rechte lijn werd via de Duitse autobahn (even laag vliegen!) vanuit Enschede koers gezet naar de Eemshaven alwaar de vogel zich knap wist te verstoppen in de Kamstrasingel. De vogel was erg lastig en liet de aanwezige vogelaar veel van A naar B rennen. Na rustig wachten (iets wat voor menig vogelaar moeilijk is) kwam de vogel een paar keer aardig vrij te zitten en konden er met veel moeite enkele foto's van de vogel worden gemaakt. Eind goed al goed dus. Als we bij die twee erg goede soorten ook nog  een Breedbekstrandloper, 6 Kraanvogels (over ons huis), een Rode wouw, een Zwarte wouw en een Fluiter (erg schaars in het Oldambt) optellen dan kom ik tot de conclusie dat er eindelijk schot in de zaak komt.

Fout

Ross'gans   "Die ene met die gele ring"    Dollard kwelders  (Ross's goose    escape)

Het verschil tussen goed en fout zit hem soms in kleine dingen, of in het geval van een Ross'gans misschien beter gezegd, in kleine ringen. Wanneer je als Ross'gans vanuit noord Amerika in Nederland verzeild raakt en er duidelijk gezien is dat je "schoon" bent (geen fout ringetje) dan is de kans redelijk groot dat je de boeken in gaat als dwaalgast. Van alle kanten word je bejubeld en vele mensen rijden uit alle hoeken van het land naar je toe om naar jouw te komen kijken. Je word opgenomen in de lijst der lijsten en als je geluk hebt kom er zelfs een foto van je op internet te staan met de onderschrift "klapper van de week!" Het verhaal word anders als je als Ross'gans besluit om je leven in gevangenschap te verruilen voor een leven in vrijheid. Dan krijg je als leuk wit gansje een hele andere status, je bent een lozer, een escape, geen knip voor de neus waard en je zal nooit en te nimmer de boeken in gaan als een "goede" Ross'gans, je blijft altijd "die ene met dat gele ringetje" Van enig ere herstel is alleen nog sprake wanneer je in de loop der jaren dat gekke ringetje van je poten weet te pulken, alleen dan val je direct weer binnen de marge van de eerste regels van dit bericht en word je geacht wild te zijn, raar maar waar. Een klein geel ringetje van een paar gram kan je dus maken en breken als Ross'gans en kan je in the hall of fame of in the hall of shame doen belanden. "Die ene met dat gele ringetje" doet na enkele maanden rondzwerven in Friesland de Dollard aan maar ook hier viel hij, dankzij dat gele ringetje, na een paar minuten ook al door de mand als zijnde een escape en dat brengt de stand voor dit gebied op 2-2, twee foute en twee "goede" Ross'ganzen. Deze Ross'gans trekt de komende maand gewoon met de Brandganzen mee naar de broedgebieden van de Brandjes in het hoge noorden. De kans dat de vogel zich voortplant, en zo een paar hybride gansjes (Ross'x Brandgans) op de wereld zet, is redelijk groot. Mocht dit het geval zijn dan wacht de vogelaar die volgend jaar een van deze jongen in Nederland tegenkomt de schone taak om deze vogel(s) met een beschrijven in te dienen bij het CDNA in de hoop dat de vogel op de lijst der lijsten terecht komt. Met andere woorden, je moet een vogel indienen waarvan je niet zeker weet of een van zijn ouders een wilde Ross'gans is of dat het een jong is van "die ene met die gele ring"? En zo glippen de nakomeling van "die ene met die gele ring" dus vrolijk tussen de mazen van de CDNA wetten door en word ze volgens mij, geheel onterecht, een hand boven het hoofd gehouden. Deze week kreeg ik het verzoek om een waarneming van een hybride Ross'x Brandgans van een paar jaar terug alsnog in te dienen bij het CDNA, geachte heren van de commissie, ik ben gekke Jaapie niet!! Deze week kreeg het Oldambt nog een tikje om zijn oren van koning winter door ons op de eerste dag van mei nog op te zadelen met nachtvorst. Het blijft maar aanklooien met dat weer dit voorjaar, iets wat trouwens terug te vinden is in tegenvallende aantallen leuke soorten. Op een of andere manier wil het niet echt vlotten en ik moest mij het afgelopen weekend tevreden stellen met een Klapekster, 2 Roodhalsganzen en een eerste zomer Kleine zwaan tussen de Knobbel's achter ons huis, het is voor vier dagen vrij iets, behoorlijk veel eerder, onder de maat allemaal

Paapje  Oldambt     (Whinchat)

Tuinlijst (Part 5)

Beflijster  Polder Breebaart (Ring Ouzel)

De Rotslijster die ik vorige week in Den Helder vond doet niet alleen mijn mailbox en sociale media op tilt slaan deze week maar ook het aantal bezoekers op mijn blog is, na het plaatsen van het bericht over de vogel, op 1 dag nog nooit zo hoog geweest . Niet minder dan 420 bezoekers lazen het bericht op de eerste dag en dat aantal is nooit eerder in de bij 3 jaar van het bestaan van dit blog gehaald, bedankt mensen. Ook willen mensen opeens vrienden met me worden op Facebook en krijg ik verzoekjes van kranten om een interview te geven over de Rotslijster en het verhaal daar achter. Nu maak ik best vlot vriendjes op dat Facebook dus dat knopje van toevoegen is vaak verrassend snel gevonden. Met journalisten heb ik daar in tegen wat meer moeite, al was het alleen al omdat de meeste van hen die iets over vogels en vogelaars schrijven er een lul verhaal van mijn reet van maken en het artikel vol baggeren met verdraaiingen. Tegen hen zeg ik direct nee, en als een Groninger nee zegt dan blijft het vaak ook echt ... inderdaad. Nou gaat dat consequent nee zeggen niet altijd op want afgelopen zondag had ik nog een interview met iemand die een artikel gaat schrijven in het blad de golden raand over de vogels van de Dollard. Voor de vogels van de Dollard maak ik graag een uitzondering en dat brengt mij, met een omweg, direct weer bij de vogels in het Oldambt van het afgelopen weekend. De lente deed na maanden van wachten eindelijk zijn intrede in het Oldambt en dat is te merken ook. Niet alleen de gewonere soorten worden beurtelings door mij opgerold maar ook soorten als Beflijster en Visarend deden weer een duit in het zakje. Net als in de voorgaande jaren zijn ook de Zwartkopmeeuwen (minimaal 13 ex) weer terug op de Kokmeeuwen kolonie vlak naast onze achterdeur en de Geoorde futen en Krooneenden zwemmen, net als in de voorgaande jaren, weer gezellig rond achter ons huis. Zoals u kunt lezen staat er in de kop van dit bericht "Tuinlijst" en de vaste bezoekers van mijn blog weten onderhand wel dat ik dan weer een nieuwe soort aan mijn "Ik kijk uit mijn raam en zie" lijst heb toegevoegd. Deze keer was het een soort waarvan ik al een tijdje roep dat hij ooit op het Oldambtmeer terecht zou gaan komen en zondag was het dan eindelijk zover, een paartje Zwarte zee-eend dobberden rond op de grote plas water achter onze woning. Jammer genoeg zwommen de zwemvliezen te ver uit de kant om er een redelijk plaatje van te maken maar dat mag de pret niet drukken. Als we aan de week dan ook nog eens de Grote Burgemeester van de Afsluitdijk toevoegen dan kan ik niets anders zeggen als, man o man wat een weekje.

Koolmees   Midwolda  (Great Tit)

Rotslijster

Soms heb je van die dagen die wat langer in je geheugen blijven hangen, van die dagen die de gemoederen lang bezig lijken te houden en die eigenlijk het predicaat "te bizar voor woorden" verdienen. Afgelopen donderdag was zo'n dag die maar in mijn hoofd blijft hangen en dat nog lang zal blijven doen. De dag begon, net als de voorgaande dagen, om 5 uur in de morgen op een hotelkamer in Den Helder met moeizaam wakker worden, tanden poetsen en een ontbijtje met veel koffie. Na aankomst op de bouw werden de werkzaamheden die voor die dag op de agenda stonden nog even doorgenomen en na nog meer koffie werd om zeven uur begonnen met het lastige klusje. Na alle benodigde gereedschap en materiaal uit de auto gehaald te hebben bleek dat niet alle spullen aanwezig waren en ik opperde mij op om het missende onderdeel te halen op de opslagplaats. Het begon net licht te worden in het nog deels slapende en met hondenstront bezaaide Den Helder. Toen ik weer terug liep naar de werkplek ging out of the bleu een vogel op een meter of tien voor mijn neus op een hekje zitten. Waar het vandaan kwam weet ik niet maar het eerste wat door mijn, nog duffe, hoofd schoot was Rotslijster!!! 

Foto: Erik Menkveld

Even voor de duidelijkheid, 11 april, schemering, een man met een peuk in zijn mond en een vogel die wel erg veel op een zeldzame Rotslijster lijkt, zou u het geloven?? Net op het moment dat het ongeloof en de kleine waarheid samen leken te smelten vloog de vogel weg en zag ik dat de vogel ook nog eens rood in zijn staart leek te hebben, pffh dat had ik weer. Zonder kijker of wat dan ook liep ik rustig en met mijn mobiel in de aanslag richting de vogel in de hoop dat hij nu wel zou blijven zitten. De vogel vloog vrijwel direct weer op en verdween over de huizen in de richting van de zeedijk. Hier vond ik de vogel vrij snel weer terug maar ook nu was het beest niet gediend van pottenkijkers en verdween achter een flatgebouw. Dit schoot niet op en ik besloot om een hulplijn in te zetten. Omdat ik niemand ken die in de omgeving van Den Helder naar vogels kijkt besloot ik om Bart-Jan Prak te bellen en vertelde hem waar ik was en wat ik aan de vogel had gezien. Na nog wat determinatie kenmerken van Rotslijsters doorgenomen te hebben besloten we om de vogel, met een grote slag om de arm , als mogelijk op de RBA te slingeren.

Foto: Erik Menkveld

Nu zou je verwachten dat er mensen zijn die denken, mmh dit is interessant, maar de kop van noord Holland is blijkbaar de TOH niet want er gebeurde bar weinig, of beter gezegd helemaal geen ene ruk. De enige vogelaar die ik tegen kwam zij het niet hard op maar in zijn ogen kon ik nog net de woorden mafkees lezen. Ook op het forum van waarneming.nl werd het verhaal met een "het zal vast een roodstaart zijn!!" afgedaan en de frustratie aan mijn kant hoopte zich met het uur op. Omdat er ook nog gewoon gewerkt moest worden had ik weinig tijd om tussendoor nog naar de vogel te zoeken. Wel bekeek ik elke langs vliegende vogel uitvoerig maar steeds weer ging het om een Spreeuw of Merel en de uren tikten maar weg, en nog steeds geen andere vogelaars te bekennen. Net op het moment dat je bij je zelf denkt dat het een uitzichtloze en kansloze toestand aan het worden is gebeurde het onmogelijke. Om vier uur in de middag, en bijna acht uur na de eerste waarneming, vond ik de vogel zelf weer terug in een parkje achter het univé gebouw en ook nu vloog de vogel direct weer van me af wanneer ik te dicht bij kwam. Weer belde ik met het steunpunt in de stad Groningen en weer werd een bericht op het net gezet, deze keer met een verzoek om assistentie. Eindelijk leken een paar mensen wakker te worden en kreeg ik hulp bij iets waar ik nog steeds mee bezig was, het terug vinden van de vogel. De Rotslijster werd door de toegesnelde vogelaars vrij vlot gevonden en eindelijk kreeg ik het beest door een telescoop te zien, uren van frustratie vielen van mijn schouders en eindelijk was het tijd voor een klein vreugde dansje. Omdat ik mijn Obsmapp verkeerd had ingesteld lukte het mij niet om de vogel op waarneming.nl in te voeren, Die instelling wijzigen zou mij, ik ben niet zo handig met die moderne rotzooi, nog een kwartier kosten en daar was geen tijd voor. De aanwezige vogelaars konden om onverklaarbare wijze ook niets uploaden dus voor de laatste keer die dag werd contact gezocht met commandocentrum Groningen en met de woorden "het is er een, hij kan op zeker" werd het startsein gegeven van circus Rotslijster. Er is nogal veel te doen om de ware identiteit van de vogel en dit beest laat de gemoederen behoorlijk hoog oplopen, is het een laat ruiende eerste zomer Rode Rotslijster (krijgt van mij een +) of word het toch een hybride tussen een Blauwe x Rode Rotslijster. Er worden door enkele mensen ook al bordjes met de tekst Oostelijke Blauwe Rotslijster in de lucht gestoken. ik wacht gewoon af wat de raad van wijze heren er over te melden heeft en tot die tijd lijkt het, voorlopig, een Rotslijster spec te blijven. Bij deze wil ik Bart-Jan bedanken voor het doorgeven van de vogel en Erik Menkveld wil ik hartelijk
bedanken voor het beschikbaar stellen van enkele foto's van de vogel. voor nu sluit ik speciaal voor enkele waarneming.nl forum gebruikers af met een oude vogelaars wijsheid uit de TOH  "Alles kan, altijd en overal"   Word vervolgt.      

Klam (Rottumerplaat part 6)

Wc gebruiken ? eerst een wak kappen.

En zo gingen er weer een paar weken voorbij waarin eigenlijk niets opmerkelijks gebeurde in het Oldambt. Ik moet u bekennen dat ik nauwelijks tijd heb besteed aan de hobby, ik had er gewoon even geen zin in en heb veel lopen denken aan de dingen die in de voorgaande weken op mijn pad kwamen, ik ga u er niet mee vervelen maar het heeft er wel ingehakt. Ik heb besloten om dit jaar ook te stoppen met al het telwerk wat ik in de voorgaande jaren nog wel deed, Grote zilverreigers, Aalscholvers, de midwintertelling enz, ik kap er mee omdat ik er simpel weg gewoon geen tijd meer voor heb, ik geef het stokje graag door aan ?? Met een tel klus stop ik niet en dat zijn de tellingen op de Groninger eilanden. Vorige week vrijdag stapte ik in de Eemshaven aan boord van de Ms Harder voor een nieuwe vier daags bezoek aan Rottumerplaat. Normaal gesproken bekijk ik de weervoorspellingen altijd nauwkeurige voor dat ik naar de Groninger eilanden ga maar deze keer geloofde ik het wel, het komt zoals het komt, of beter gezegd, het komt toch nooit uit dus neem het maar zoals het is. 7 minuten na het los gooien van de trossen waren in het kombuis onder het genot van een bak koffie alle menselijke geslachtsdelen alweer bij naam en toe naam genoemd en de eerste moppen vlogen in hoog tempo om onze oren, de stemming was dus weer vanouds in dat kleine gezellige hokje die soms meer op een mannen soos lijkt dan op een kombuis. Door Klaas en Freek-Jan werden we op de hoogte gebracht van het laatste eiland en Wadden nieuws en we maakten ons op voor een rustige en standaard overtocht.    

Na de tel ploeg van Oog gedropt te hebben op het strand van, hoe kan het ook anders, Oog werd koers gezet naar Plaat waar we werden opgewacht door Egbert en Jannie die samen met hun "pakkeloazie" al klaar stonden bij het piertje nabij de enige woning van het eiland. Telkens weer kijk ik met verwondering naar dit tweetal en zie twee mensen staan die zichtbaar ouder worden en die al decennia lang samen op de eilanden hun ding doen, Egbert het klein onderhoud aan de behuizing en Jannie het huishouden. Iedere keer schiet er bij het zien van die twee mensen weer die ene vraag door mijn hoofd, hoe lang kunnen we dit tafereel nog aanschouwen en wanneer zal de laatste eiland voogd van Rottum het bijltje er bij neer leggen. Zelf denk ik dat er een eindeloze drang in die twee zit om, kosten wat het kost, terug te gaan naar de eenzaamheid en de eeuwige stilte van "hun" eiland. Twee mensen, een eiland en een afscheid die ooit gaat komen.       

Vorig jaar zat ik in februari ook op Rottumerplaat, de titel van het blog bericht over dat bezoek was "de kleine lente". Het zal u niet ontgaan zijn dat deze titel deze keer in zijn geheel niet van toepassing is en ik moest erg mijn best doen om een titel voor deze post te bedenken die niet aan het weer gerelateerd is. Het enige wat ik er van zeggen wil is dat het, vergeleken met het bezoek van vorig jaar in februari, stukken kouder was. Deze keer hadden we dan wel het geluk dat Egbert en Jannie in de week voor ons verblijf op het eiland aanwezig waren en dat de keuken en de eetzaal, de meest gebruikte ruimtes, al lekker verwarmd waren. De slaapkamers daar in tegen waren in weken niet verwarmd en de winter had er voelbaar zijn sporen achter gelaten, de matrassen waren steenkoud en het kussen en de dekens waren klam. Drie kleine elektrische kacheltjes moesten de kamers beurtelings opwarmen, iets wat dagen in beslag neemt en nauwelijks zoden aan de dijk zet. In de loop der jaren leer je wel hoe je het warm houd s'nachts en met een goede slaapzak met daar bovenop 3 dikke molton dekens en een molton op het matras kom je aardig ver. Toch leek het er op dat ik in de eerste nacht last had van iets waar ik anders nooit geen last van heb en wat normaal toegeschreven word aan "mannen van een zekere leeftijd" , ik werd wakker omdat ik erg nodig wat water kwijt moest. thuis is alles lekker verwarmt maar op de eilanden moet je voor een kleine boodschap de deur uit. Dus net op het moment dat je de warmte net een beetje te pakken hebt in je slaapzak moet je weer naar buiten en kom je als een ijsklontje terug in je nest, het is dweilen met de kraan open dus.
  

Sporen van Houtsnippen rond de woning.

Ondanks het magere weer wisten we met z'n vieren toch nog 80 soorten bij elkaar te sprokkelen maar van oud Hollands meuk vogelen was zeker geen sprake. Door de harde wind uit het oosten waren de zeevogels nagenoeg afwezig en ook het aantal wadvogels viel wat tegen deze keer. Aan het einde van een post over een bezoek aan Rottumerplaat komt meestal een smakelijke lijst van goede soorten die door mijn kijker huppelden tijdens het weekend. Als u verwacht dat dit nu ook gaat gebeuren dan moet ik u ernstig teleurstellen want meer dan 2 Ruigpootbuizerden, 25 Strandleeuwerikken, 17 Boomleeuwerikken, meerdere Houtsnippen, 1 Dagpauwoog, 2 Bruinvissen, 6 Velduilen en een Zwarte rotgans gaat het jammer genoeg niet worden.

Expeditie Velduil 

In het kader van, omdat we niks anders te doen hebben, werd expeditie Velduil in het leven geroepen. Op een bekende plek werd naar Uilen en braakballen van de vogels gezocht. Het leek ons wel interessant om eens te kijken wat de vogels nou eigenlijk eten op een muizen loos eiland. In totaal werden 6 braakballen van Velduilen gevonden en het wachten is op de uitslag van de inhoud, ik ben benieuwd.