De dode beer ( Rottumerplaat part 7)

Noordkromp                                                                      

Op het eiland Rottumerplaat is maar een ding dat echt lawaai maakt, het aggregaat. Jan Wolkers noemde hem tijdens zijn verblijf op het eiland de grote snurkende beer want hij kon maar niet wennen aan het gebrul van het ding. Nou Jan ik heb nieuws voor jouw, de beer is dood. Bij aankomst op Rottum werd afgelopen vrijdag zoals gewoonlijk de levensader die stroom levert op meerdere aandachts- punten gecontroleerd. De vloeistoffen zoals motorolie, koelvloeistof, dieselolie waren keurig op pijl en er konden geen zichtbare lekkages worden gevonden aan de beer, dikke prima dus en het enige wat nog gebeuren moest was de accupool op de accu vastzetten en starten maar!! Nu is het gebruikelijk dat de beer bij de eerste koude start wat kreunend en puffend wakker word maar deze keer kon hij maar moeilijk tot leven komen. Na een paar pogingen leek hij te ontwaken maar telkens dommelde hij weer in slaap. Na meerdere pogingen kwamen wij tot de schokkende conclusie dat de beer in onze armen was overleden, de beer is dood.

Zwarte zee-eend    Vrouwtje                                                                 (Common Scoter)

Wat je op zo'n moment nodig hebt is iemand die kundig is in het reanimeren van beren maar die zijn midden in de Waddenzee maar lastig te vinden en wij, de tijdelijke bewoners van Plaat, moesten na moeizaam contact met de vaste wal concluderen dat er maar een ding op zat, plan B, wat er op neer komt dat je op nood rantsoen moet met de zaklampen en dat de telefoon's alleen gebruikt worden in gevallen van nood en wanneer er gebeld moet worden met familie op het vaste land. Vroeger kon je een week doen met een volle batterij van een mobieltje maar de accu van de  moderne smartphone's is na enig gebruik na een dag al leeg en enkele bewoners hadden zichtbaar moeite met het feit dat het speeltje toch echt op zwart moest. Nu heb je op Rottumerplaat, in tegenstelling tot Rottumeroog, het geluk dat je voor het koken en het verwarmen van de meest gebruikte ruimtes niet afhankelijk bent van stroom want dit gebeurd middels gas en een heerlijke nieuwe houtkachel die opgestookt word met hout wat op het strand gejut word. We konden dus gewoon een lekker bakje opschenk Waddenprut (git zwarte sterke koffie) zetten en onze voeten warmen aan een kachel. Een ander geluk bij dit ongeluk was dat een van de vorige bezoeker wel zo slim was geweest om een zak waxinelichtjes mee te nemen naar het eiland, iets wat nu erg goed van pas kwam daar in dat huisje midden in de donkere Waddenzee. Stroom of niet, de stemming onder de eilanders was ondanks de dode beer opperbest en met het kaarslicht, de flessen wijn, de blikken bier en de fles berenburger ( die het vaste land overigens allen leeg weer bereikt hebben) leek het wel een beetje kerst op Rottumerplaat.

Met een flinke vertraging, een van de tellers had bedacht dat hij zich maar eens goed moest verslapen, verlieten we de Eemshaven en tijdens de vaartocht over de Eems en de Noordzee viel direct op dat het aantal Zwarte zee-eenden, anders dan gewoonlijk, erg hoog was. Niet een van de tellers aan boord van de Harder had eerder zulke hoge aantallen "Zwartjes" gezien bij de eilanden en de schattingen liepen uiteen van 7000 tot 10.000 vogels. De "Zwartjes" bleven het hele weekend boven de eilanden hangen en de hele crew deed verwoede pogingen om de eerder gemelde mannetje Brilzee-eend te vinden maar Pipo liet zich niet zien. Wel werden meerdere IJseenden en vele tientallen Grote zee-eenden gevonden in de brei van Zwarte zee-eenden, altijd leuk. En dan de Noordkromp. Al jaren loop ik te zoeken op de eilanden naar de behuizing van dit merkwaardige, en zeldzame schelpdier en eindelijk heb ik, dankzij een oplettende medebewoner, een in mijn bezit. De Noordkromp kan ontzettend oud worden, en er zijn schelpen gevonden van ruim 400 jaar oud. Met andere woorden, het beestje die er in woont heeft ruim 400 jaar in de bodem van de zee geleefd zonder ook maar een streep zonlicht te zien, wat nou het aggregaat is kapot?? Het is dus het oudste levende wezen in onze zeeën en gek genoeg worden de schelpen van de Noordkromp alleen maar op de stranden van de oosterlijke Waddeneilanden gevonden en dus ook op de beide Rottum's.      

Zandtulpje   Een zeldzame paddenstoel                                                            

In een Wereld waar dieren stokoud worden zijn ook dieren te vinden die hun eerste levensjaar niet eens vol krijgen. Nu heeft een Noordkromp geen mooie bruine triest kijkende ogen dus op enige zielige ohhs en ahhs hoeft hij geen seconde te rekenen wanneer hij ergens op een strand zou liggen. Nee, daarvoor moet je toch echt een ander uiterlijk hebben om het volk op je hand te krijgen. Waar aan het vaste land alles tot in den droeve uit de kast word getrokken om een zielepiet van een gewisse dood te reden gelden op een klein Gronings Waddeneiland andere wetten, de wet van de sterksten, de natuur en een paar mannen die daar niet tussen willen komen. En zo lijkt het een droevig verhaal te worden deze keer, een beer die het leven liet, een schelpdier die honderden jaren in de bodem van de zee verstopt zit en een Zeehond die zijn eigen gevecht leveren moet op een grote zandvlakte. Was er dan niets om blij van te worden tijdens dit verblijf in de hemel van Groningen? natuurlijk wel, want van een IJsduiker, een Grote pieper, 6 IJseenden, 1 Grote jager, een Witbuik en een Zwarte rorgans, een Bokje, een Ransuil (erg goede soort voor Plaat) en een Ruigpootbuizerd krijg ik best wel een big smile om mijn mond.  

Gewone Zeehond      Met longworm                                                    (Harbour Seal)

3 in 1

                                    

En voor je het weet zijn we weer een paar weken verder. Oost Groningen heeft weer zijn jaarlijkse metamorfose ondergaan en alle akkers liggen er weer strak, grijs en kaal bij. Er zijn mensen die van die kale lege polder's zelfmoordneigingen of een zenuwinzinking krijgen maar zelf zie ik het meer als een nieuw begin. Het nog kleine aandeel zomergasten die nog over is slinkt met de weken en de leegte die ze denken achter te laten word geruisloos opgevuld door een nieuwe lichting wintergasten met daar tussen een paar, voor mij, oude bekenden. Enkele van mijn vaste klanten zijn net als in de voorliggende winters weer teruggekeerd naar hun vaste winter stek in het Oldambt en telkens verwonder ik mij weer over dat hele complexe fenomeen dat vogeltrek heet. Een Kuifduiker die voor het vierde jaar op rij op de zelfde plek op het Oldambtmeer zit, Pontische meeuwen die jaar na jaar in de herfst weer terug keren naar het zelfde haventje langs de Eems en een IJsvogel waar je bijna de klok op gelijk kan zetten, het blijft wonderbaarlijk. Zoals u weet geef ik veel van die vaste klanten in mijn vogelspeeltuin een naam, Harry, Heinz, Casper, you name it en wij hebben het. Zo'n naam krijg je niet zo maar, nee, die moet je verdienen en dat kan louter alleen maar door schoonheid of uitmuntendheid. De laatste telgen in de hall of fame is een keurig getrouwd stel met elk een spanwijdte van meer dan twee meter en een gele haaksnavel waar je u tegen zegt. Ik loop al een paar jaar te roepen dat die dikke bruine Pino's die we in het Oldambt zien niet van ver konden komen maar harde bewijzen dat dit ook werkelijk het geval was waren er tot voor kort niet.    
                                                                                 

Theo en Thea  Oost Groningen                      ( White tailed eagles )

De kans dat de vogels in het Oldambt zouden gaan broeden, of een poging zouden gaan wagen in oost Groningen, leek mij erg klein dus was het voor de hand liggend dat dit buiten onze landsgrenzen zou gebeuren. Ook in dit geval bleek het spreekwoord, zoek en gij zal vinden, de goede insteek te zijn want Theo en Thea, zo heten de schatjes, blijken een leuk optrekje te hebben met uitzicht op de Nederlandse kustlijn. Een paartje Pino's in de Eems/ Dollard regio!! wie had dat tien jaar geleden durven dromen, ik niet in elk geval. Tja, van een paar ga je naar twee en het wachten is nu dus op paartje nummer drie, oeps, ik lul mijn mond alweer behoorlijk voorbij en hou er nu maar over op want je kan ook te veel zeggen op zo'n blog als deze. Laat ik het er maar op houden dat het de soort voor de wind gaat bij onze oosterbuurtjes en dat wij er een leuk graantje van mee pikken. 

Zwartkopmeeuw   2e kj    Oterdum                                          ( Mediterranean Gull )

Nu de herfst ons land in zijn greep lijkt te hebben blijft het maar wachten en wachten op een leuke noord westerstorm. Natuurlijk hebben we wel een dikke storm gehad maar deze zat voor de Groninger zeerukker's totaal in de verkeerde hoek en dat was flink balen. Ik had er wel een dag vrij nemen voor over gehad om over zee te kijken maar met een zuidwest 11 langs de noordkust vliegen er, vanuit het binnenland, louter alleen Houtduiven met een snelheid van 120 kilometer per uur om je oren. Voor de zeerukker in mij is het dus wachten op betere tijden en hopen dat we nog een lekkere storm krijgen met een paar leuke soorten want het aandeel zeevogels voor dit jaar is tot nu toe maar matig.

IJsduiker  1e winter     Eemshaven                                                     ( Great Northern Diver )

Oost Groningen bleef een beetje achter met de vette soorten dit najaar, zeker als je kijkt naar het rijtje super soorten die elders in Nederland werden ontdekt werd den oost maar karig bedeeld. Om die harde soorten wel te kunnen zien moet je vrij nemen, uren in de auto zitten en nog meer dagen vrij nemen en nog meer kilometers maken en daar heb ik, in tegenstelling tot vrij nemen voor een lekkere stormdag, geen zin meer in, die kermis heb ik een paar jaar geleden vaarwel gezegd en geloof me, het leven word er stukken rustiger van. Natuurlijk pik ik de nodige graantjes wel mee in noord Nederland en in de afgelopen periode leverde dat toch nog aardige soorten als Rosse franjepoot (2), veel Roodhalsganzen, een IJsduiker, een Dwerggans, Grote pieper (2), een Bladkoning, Pestvogels (3) en een late Zwartkopmeeuw op en een soort waarvoor ik een beetje te lui was om voor naar midden Drenthe te rijden, de Grote kruisbek.

Witbandkruisbek  1e winter mannetje     Noordlaren                ( Two-Barred Crossbill )

Nu is Drenthe Groningen niet dus provincielijsttechnisch gezien was het al minder interessant om een ritje naar midden Drenthe te maken. Nee, interessant werd het pas toen er in het Noordlaarderbos, net nog Groningen, Grote kruisbekken opdoken die samen met gewone Kruisbekken en een Witbandkruisbek, tja het kan zo verkeren, hun kostje bij elkaar scharrelden in dit voor mij compleet nieuwe bos. Drie soorten Kruisbekken in 1 groep waarvan twee soorten nieuw voor mij in de provincie!!, wowh. Ik moet wel erg diep in mijn grijze massa graven om een dag naar boven te peuteren waarop ik twee nieuwe provincie soorten op een dag binnen kon koppen en als dat ook nog eens op 1 locatie kan dan word het wel helemaal een leuk  feestje. Zaterdagmorgen liep ik als een van de eerste vogelaars in het Noordlaarderbos rond en het ontvangst was voor een vogelaar uit het Oldambt schokkend, Kuifmees links, Zwarte specht rechts en daar tussen nog wat Matkoppen, allemaal soorten die niet of nauwelijks voorkomen in het Oldambt. De Kuifmezen lieten zich goed bekijken dus ik nam het er maar even van, ik zie deze soort per slot van rekening minder vaak dan bijvoorbeeld de Breedbekstrandloper, Zeearend of Roodhalsgans. Na een half uur zoeken kreeg ik de Witbandkruisbek kort in beeld maar de vogel verdween samen met 6 gewone Kruisbekken vrij vlot weer in de boomtoppen. Het aantal vogelaars die naar het bos was gekomen voor de Kruisbekken groeide met de minuut en het duurde niet lang voor het mannetje Witbandkruisbek terug gevonden werd, gelukkig zou ik haast zeggen want van al dat zoeken in de boomtoppen krijg je behoorlijk wat last van je nek. De vogel liet zich geruime tijd mooi bekijken en leek zich niets aan te trekken van de groep vogelaars die onder hem zich in alle bochten moesten wringen om een redelijk plaatje te kunnen schieten van het vogeltje. De Grote kruisbekken lieten zich helaas niet mooi zien. Van enkele overvliegende vogels kon wel het geluid worden opgenomen en aan de hand van een sonogram van deze roepjes kon deze soort ook op zeker gezet worden, horen is scoren dus. Vorige week zaterdag vertelde een vogelaar mij dat hij op een van de Waddeneilanden op een dag drie soorten Kruisbekken had waargenomen en ik merkte nog op dat het wel eens lang zou kunnen duren voor dat ik zo'n 3 in 1 dag zou mogen beleven, 7 dagen hele lange dagen dus.      

Oog, de heerlijke eenzaamheid.

Het lijkt gesneden koek te worden die reisjes naar de Groninger Waddeneilanden maar bij een bezoek aan Rottumeroog is er altijd die ene vraag die aan boord onder de vogeltellers veel gesteld word, wat zal er nog van het eiland over zijn? Sinds mijn vorig bezoek aan het eiland Rottumeroog is er alweer een behoorlijk stuk van het eiland in zee verdwenen en de grote genade klap voor het eiland lijkt steeds een stukje dichter bij te komen. Het is een proces die onomkeerbaar lijkt te zijn en vaak vraag ik mij af, als ik over het eiland loop, hoelang we nog kunnen genieten van dit heerlijke paradijsje midden in de Waddenzee. Net als anders vertrokken we ook deze keer vrijdags om 8 uur stipt vanuit de Eemshaven met de Harder richting de beide Rottum's. Aan boord zat deze keer een zeer gemengd gezelschap van Rottumgangers die varieerde van mensen die voor de eerste keer naar Rottum toe gingen, een vaste groep vogeltellers van de eilanden en een vrouw ( Wiepke Toxopeus) die een groot deel van haar leven op Oog heeft gewoond. De contrasten kunnen haast niet groter zijn zou ik haast zeggen, de ene gaat naar het grote onbekende terwijl de andere beetje bij beetje afscheid moet nemen van iets wat diep in haar aderen stroomt en langzaam in zee verdwijnt, bizar. Wiepke heeft een tijdje op "haar" Rottum rond gelopen en is na een paar uurtjes weer met de Zodiak opgepikt door de bemanning van de Harder voor de reis terug naar de Eemshaven. Als je op maandag dan ook nog eens Egbert Bakker (geweldige kerel) tegen het lijf loopt op een van de immense uitgestrekte zandplaten van de Waddenzee dan mag je wel stellen dat je in een weekend bijna de hele oude garde van de Rottum,s hebt ontmoet, ik hou wel van die gesprekken met dit soort lopende monumenten.    

Een goed gesprek met de eiland voogd Egbert Bakker.

De verwachting is altijd hoog gespannen wanneer we naar Oog vertrekken en de denkbeeldige soortenlijstjes worden meerdere keren doorgenomen door de Rottumgangers. Deze keer bleven van alle verwachtingen niet veel over want tijdens dit weekend strookte de theorie niet helemaal met de praktijk. Gezien de tijd van het jaar zou je bakken met doortrekkende zangvogels verwachten maar in de nacht van vrijdag op zaterdag hadden de als schaars aanwezige zangers, waar onder een Sperwergrasmus !!, het eiland allemaal verlaten. Gek genoeg was er na vrijdag geen aanvoer meer van nieuwe zangers dus de drie nog aanwezige struikjes die Rottumeroog nog rijk is bleven voor de rest van het weekend angstaanjagend leeg. We moesten onze tijd, buiten de wadvogeltelling om, min of meer noodgedwongen vullen met zaken waar we tijdens eerdere bezoeken aan het eiland minder aandacht aan hadden besteed. Zonder tegensputteren schakelden we moeiteloos over op paddenstoelen, met oa het zeldzame Zandtulpje, Insecten en Planten, iets waar we overigens totaal geen verstand van hebben want ze hebben immers geen snavels en vleugels van veren!! Maar ach wat maakt het ook uit, tijdens dit soort momenten kan ik ook intens genieten van een duinpan vol met Duinviooltjes en Duinteunisbloemen, al was het alleen al omdat ze zeldzaam zijn in Nederland. Een soort waar ik al voor het vertrek naar Oog mijn zinnen op had gezet was de Heivlinder. Deze soort zie ik alleen maar op Rottumeroog maar telkens blijkt het weer een lastige klus om deze vlinder te vinden. Met wat geduld lukte het om 3 Heivlinders te vinden en deze targed soort kon dus ook weer aan de Dagvlinderjaarlijst 2013 voor Groningen worden toegevoegd.

Heivlinder                 ( Grayling)

Voor het eerst werd ik tijdens een verblijf op Rottumeroog geconfronteerd met een ander fenomeen die ik nog nooit eerder had meegemaakt, de excursies naar Oog. We werden maar liefst op twee dagen achter elkaar getrakteerd op een groep mensen die "ons" eiland wel eens van dichterbij wilden bekijken. Aangezien we toch wat tijd over hadden zo links en rechts wilden we onze gasten, waar nodig, wel voorzien van antwoorden op de talloze, soms vreemde, vragen. Voor enkele kreupelen bleek de tocht over het wad iets te hoog gegrepen en deze mensen werden liefdevol verzorgt en voorzien van een sterke bak verse Waddenkoffie in de enige woningen die het eiland rijk is. Het leukste moment van zo'n invasie blijft toch wel het moment van vertrek van de hele kudde, inclusief de manken en kreupele excursiegangers natuurlijk want niemand blijft achter op het eiland. Als steeds kleiner wordende stipjes op het wad verlaten onze "gasten" via de Waddenzee kant het eiland ons in totale eenzaamheid achter latend, iets waar wij trouwens beide keren totaal geen moeite mee hebben gehad.  

 

Drieteenstrandloper                                                    ( Sanderling )

Net als aan alles komt ook, of je het nou leuk vind of niet, aan het eenzaam bestaan op een Groninger Waddeneiland een einde. Wanneer op maandag de Harder weer onder het eiland ligt neem ik afscheid van Oog en hoop dat het eiland de komende winter niet te veel op zijn kloten krijgt van de Noordzee. Zoals gezegd, het had qua vogels weinig over tijdens dit bezoek aan Oog maar toch wisten we nog enkele Kleine en Middelste jagers, 4 IJsgorzen, 3 Strandplevieren, 1 Roodhalsfuut, 1 Grauwe pijlstormvogel, 1 Sperwergrasmus, 1 Smelleken, 1 Sneeuwgors en 9 Jan van Genten op onze lijst te proppen, de volgende keer beter zal ik maar zeggen. Toch nog bedankt Oog voor een geweldig en gezellig weekend.

Limbo

Oranje luzernevlinder     Hellum                                               ( Clouded Yellow )

In alle hoeken en gaten van dit land zijn ze te vinden en veel van ze zijn al helemaal ingeburgerd in onze samenleving, de exoten. Ook het Oldambt ontkomt niet aan "hen die hier eigenlijk niet horen" en het zien van een ontsnapte kooivogel heeft bij mij al menig keer voor fronsende wenkbrauwen gezorgd. Neon oranje gekleurde Ibissen, verschillende soorten Flamingo's, Kanaries, Wevers en tientallen kilo's exotisch gekleurde zwemvliezen, you name it en de Nederlandse vogelaars zien ze door hun kijker voorbij komen. Ondanks het feit dat het wel duidelijk is dat het om ontsnapte vogels gaat, of nazaten daar van, is het bij veel exoten moeilijk te achterhalen waar ze vandaan komen. Om dit probleem te tackelen hebben onderzoekers een paar Zwarte zwanen, ook zo'n fijne exoot, van een grote blauwe halsband voorzien met daarop een code. Al enkele weken verblijft een van deze Zwarte zwanen met zo'n halsband (01A6) in het Oldambt en bij navraag blijkt deze vogel op 21 januari 2012 als jong, Zwarte zwanen broeden gek genoeg in de wintermaanden, geringd te zijn nabij Roermond, Limburg. Van alle geringde Zwarte zwanen van dit project heeft deze vogel tot nu toe de grootste afstand afgelegd en de Limburgse man lijkt het wel naar zijn zin te hebben in het water van de Blauwe stad. Of dit nu komt omdat hij in het gezelschap is van een andere Zwarte zwaan (vrouw?) is nog niet helemaal duidelijk. Met een beetje pech zwemmen er dus over een paar jaar naast de honderden Nijl en Canadese ganzen ook een kudde Zwarte zwanen rond op het Oldambtmeer! wat een aanwinst mensen.
   

Visarend   Polder Breebaart                                    ( Osprey )

Mijn vakantie zit er weer op en het gewone leven moet na een paar weken niksen, vogelen en klussen even weer gestalte krijgen. Naast het kijken naar vlinders waren er zowaar ook nog goede vogelmomenten te bespeuren in het Oldambt en dat komt mede door de oosten wind en de najaarstrek die de laatste twee weken lekker op gang kwam. Met name de Lachsterns, max 21 ex in een groep, en de Visarenden ,4 ex in 5 dagen, sprongen er de laatste weken uit. Ook een Purperreiger over de Breebaart polder lijkt mij het vermelden meer dan waard want dit is niet alleen een goede soort voor Groningen maar zeker een mega voor de Dollard. Andere soorten die de komst van de herfst aankondigden waren meerdere Breedbekken in de Breedbek polder, twee handen vol Reuzensterns ( waarvan een achter ons huis!) enkele Zeearenden (inmiddels niet meer weg te denken uit de Dollard) en een Gestreepte strandloper.

Een ander bewijs dat er een ander jaargetijde voor de deur staat is het weerzien met mijn goede vriend Harry, u weet wel die Geelpootmeeuw. Voor het zoveelste jaar op rij is hij weer te vinden langs de Eems en wanneer Harry zijn neus om de hoek van de pier van Oterdum steekt dan is er geen ontkomen meer aan, het word herfst.   

Zwarte zwaan  ( 01A6 )  Blauwe stad                                 ( Black Swan )

Buiten kansje

Draaihals     Schaaphok                                                     ( Eurasian Wryneck )

Sommige buitenkansjes kan je niet laten schieten omdat de kans op herhaling soms lang op zich laat wachten. De Draaihals is een soort waar dit zeker voor geld, ik zie ze jaarlijks maar zelden tref ik een vogel die lekker blijft zitten als ik het beest benader. Dus wanneer je de kans krijgt om een Draaihals te fotograferen die wel lekker mee wil werken dan moet je die kans zeker grijpen. Wanneer blijkt dat de vogel ook nog eens langs een rustig fietspad zit dan kan je helemaal je gang gaan en tot aan het laatste licht genieten van een wel erg tam exemplaar.

Fladder

Grote Weerschijnvlinder   Finsterwolde                                (Purple Emperor)

Soms moet je je er even tot dwingen om een nieuw bericht op je blog te plaatsen. En wanneer het moeten word dan heb ik er minder plezier in om iets te plaatsen dus daarom kan het gebeuren dat ik tijdens mijn vakantie zo nu en dan wat weekjes over sla. In de voorgaande jaren was ik rond deze tijd niet uit de Breebaart polder weg te slaan. Menig uurtje vrije tijd werd opgeofferd om naar Breedbekstrandlopers te zoeken. Inmiddels ben ik ruim 130 Breedbekken verder en het werd wel eens tijd voor een nieuwe uitdaging. Meer en meer laat ik het gebied, in de weken dat Nederland vakantie viert, links liggen omdat ik meer tijd wil besteden aan dagvlinders. Daar komt ook nog eens bij dat het gezeur en geneuzel over Zeehonden, spataderen, en andere er niet toe doende zaken, in de soms overvolle hutje mij ook regelmatig wat verzakking bezorgen . Nee, laat mij tijdens de komkommerweken maar lekker rustig rondstruinen langs de Oldambtster bosranden en velden om te zoeken naar leuke Dagvlinders. Dit jaar heb ik voor het eerst vogeluren ingeruild voor vlinderuren, of met andere woorden, in plaats van leuke vogelsoorten zoeken struinde deze nieuwbakken vlinderaar het Oldambt af op zoek naar leuke vlindersoorten.  

Icarusblauwtje   Oterdum                                       ( Common Blue )

Vogeluren in ruilen voor vlinderuren? nee mensen, schrik niet, hij is niet van zijn vogel geloof gevallen maar heeft een goede combi gevonden om de komkommertijd door te komen. Nu verschild de Wereld van de vlinderaars in veel opzichten maar weinig met die van de vogelaars want ook in dit wereldje is het devies, zoek en gij zal vinden. Nu is er voor mij nog genoeg aan soorten te halen in de provincie dus voorlopig blijf ik zo veel mogelijk in het oosten van Groningen zoeken, iets waar ik overigens de meeste voldoening uit haal en je komt ook nog eens op plekken in het Oldambt waar ik normaal gesproken zo aan voorbij reed. Vogels en vlinders, het is een leuke combi en een hele andere manier om de natuur te beleven.    

Keizersmantel  ( Forma Valesina)   Vlagtwedde                ( Silver-washed Fritillary forma valesina)

Oehoe

De sceptische vogelaars stonden alweer met hun vingertje omhoog, een Oehoe in het noorden van het land is bij voorbaat kansloos. Vaak hebben ze gelijk maar deze keer krijgt de vogel in kwestie, niet alleen van mij maar ook van vele andere TOH vogelaars, de voordeel van de twijfel. Dat voordeel word versterkt wanneer je bedenkt dat in de omgeving waar deze vogel zit al een langere tijd meerdere Oehoe's aanwezig blijken te zijn. De keuze om juist deze vogel te gaan twitchen was dus een wel overwogen keuze waar ik waarschijnlijk geen spijt van zal krijgen, mede ook omdat de vogel "schoon" lijkt te zijn. Nu kan je speculeren over de herkomst van de voorouders van deze vogel maar daar zullen we waarschijnlijk nooit achter gaan komen. Een ongeringde Oehoe in Groningen !, ik zeg  + 1  

Oehoe    Ergens in Groningen                               (Eagle Owl )