Aaibers.

Terwijl de Bonte kraai uit het straatbeeld van oost Groningen verdwenen lijkt te zijn kunnen we dit voorjaar, met wat geluk, twee nieuwe soorten in het noord oosten van Groningen als broedvogel verwelkomen. Dat het om de Ooievaar en de Middelste bonte specht gaat dat zal niemand verbazen want deze twee soorten stonden al een tijdje aan de voordeur te rammelen. Beide soorten gaat het de laatste jaren voor de wind in noord Nederland en van de Mibo ( jargon voor Middelste bonte specht) werd vestiging in het Oldambt al een hele tijd voorspeld. Nu kan je alles wel voorspellen maar de spechten daadwerkelijk vinden is wel een ander klusje, een klusje van veel geduld en zoeken naar een naald in een toch best wel grote hooiberg van oude Eiken. Omdat het Mibo gebeuren allemaal nog in de kinderschoenen staat worden de waarnemingen, en dus ook de plek, van de Mibo's voorlopig nog even stil gehouden.  

Ooievaar    Smeerling.                                     ( White Stork )

Middelste bonte specht                     ( Middle Spotted Woodpecker )

En dan die andere nieuweling, de Ooievaars. Dat is weer een verhaal waar weer een verhaal achter lijkt te zitten. Het stel trok mijn aandacht na het zien van foto's van de vogels op Waarneming.nl waarop te zien was dat beide vogels geringd waren. Nu weet ik uit ervaring dat dit soort beesten nauwelijks worden afgelezen en eigenlijks lag daar voor mij de uitdaging, ik wilde weten waar de Ooievaars vandaan kwamen. Met name de ring van het mannetje leek op de foto's af te wijken van de ringen die ik van Ooievaars ken. De ring was klein en eigenlijk moest het wel een buitenlandse vogel zijn. Ondanks de dichte mist van zaterdagmorgen kon ik de ring van het vrouwtje eenvoudig aflezen ( Nla 1E962) en de vogel bleek op 29-6-2011 nabij Marle, Overijssel geringd te zijn. Het mannetje liet even op zich wachten maar na een uur kwam hij terug bij het nest en het aflezen van de ring kon beginnen. Na een paar seconden kijken wist ik al dat het geen zuivere koffie was waar ik naar zat te kijken want de sluiting van de ring leek op een sluiting van een verkeersborden klem en de code ( 77 ?) op de ring leek er op een zondagmorgen even met de hand in geslagen. Ook stond er geen naam van een vogeltrekstation op de ring en mijn conclusie is dus dat deze Ooievaar ooit in gevangenschap is groot gebracht. Mevrouw Ooievaar blijkt dus een ex gedetineerde aan de haak geslagen te hebben, tududututh, hadsikideeh, jawel lieve kijkbuis kinderen niets lijkt nog echt te zijn in de natuur van het grote dieren bos. Er zijn vermoedens waar het mannetje vandaan komt maar dit is tot op heden nog niet met zekerheid te zeggen. Tijdens mijn bezoek aan de Ooievaars sprak ik met een oude baas over de "Aaibers" Hij was voor de oorlog geboren en vertelde "ik heb nooit Aaibers op ain nust zain in Wolgen, zeker noit meer noa dat de Duutsers ofsakkedaaid waarn" en dat is onderhand al weer bijna 70 jaar geleden. Het lijkt er op dat de Ooievaars meerdere eieren in het nest hebben liggen en dat de ex gedetineerde ondanks alles gaat zorgen voor nakomelingen, het zij hem vergeven, iedereen heeft recht op een tweede kans, toch.

Kiekje kieken

In juni 2012 passeerden de sombere akkers nabij Buinerveen ook al even de revue op dit blog en toen kwam het veenkoloniaal gebied er niet zonder kleerscheuren af. Inmiddels zijn we twee jaar verder en ook tijdens mijn bezoek van zaterdag leek er niets in het landschap veranderd te zijn wat mijn kleikop op andere gedachten kon brengen. Ik vind het gebied nog steeds niet om aan te zien en ik blijf het jammer vinden dat onze lieve heer er op de laatste dag van de schepping niet meer tijd in heeft gestoken. Ik hoor u denken, als je het gebied te ruk voor woorden vind waarom ga je er dan weer naar toe? Het antwoord op die vraag vliegt daar rond en luistert naar de naam Steppekiekendief. Net als in 2012 vliegt er ook nu weer een mannetje Steppekiek rond en dat is op zijn zachtst gezegd opvallend. Nu kan je aannemen dat het om dezelfde vogel gaat als die van 2012 maar de vogel van 2014 lijkt een derde kj man te zijn en dan zou het kleed niet passen op het mannetje van 2012 want die zou inmiddels in zijn vierde kalender jaar moeten zitten. Je zou verwachten dat hij nu, qua kleed, al verder zou moeten zijn. Feit is wel dat het beest, net als in 2012, het hele gebied gebruikt en dat hij, ondanks langere periodes van afwezigheid, steeds weer terug komt bij dezelfde akkers. Moeten we geloven in toeval of verkijken we ons op het kleed van deze vogel? u mag het zeggen.        

Steppekiekendief  3e kj man?  Buinerveen                                ( Pallid Harrier )

Voorafgaande aan het bezoek aan de Steppekiekendief  bezocht ik zaterdag nog een gebied dat in tegenstelling tot Buinerveense aardappelvelden wel iets meer potentie heeft, de Onlanden. De misthoorns van de Roerdompen klonken bij aankomst luid over het gebied en mijn eerste Zomertalingen voor dit jaar pikte ik met gemak uit een groep Wintertalingen. Ik hoopte dat ik de al lang aanwezige Amerikaanse wintertaling met net zoveel gemak uit de groep Wintertalingen zou pikken maar dat leek gemakkelijker gedacht dan gedaan. De Amwita wist zich goed te verstoppen tussen de vele pollen Pitrus en het koste mij redelijk veel moeite om de eend in beeld te krijgen. Jammer genoeg zat de eend te ver om er een redelijk plaatje van te maken maar dat mocht de pret niet drukken.

Heremietibis       Stadskanaal                                                ( Northern Bald Ibis )

Van de twee dwaalgasten in Drenthe is de stap naar de twee Groninger megasterren van de afgelopen winter weer snel gemaakt. Inmiddels hebben de Heremiet ibissen, want daar gaat het over, zich verplaatst van Onstwedde naar een park in Stadskanaal en ondanks dat veel mensen ze als "niet echt" beschouwen kunnen de twee nog steeds op veel bekijks rekenen. Dankzij de milde winter bleek het niet nodig om ze te vangen en uitlevering aan de Oostenrijkse autoriteiten blijft voorlopig dus achterwege. En wat denken de vogels er zelf van?, het zal ze allemaal een grote reet wezen, en gelijk hebben ze.

Witte kwikstaart  Parend  Onlanden.                                  ( White Wagtail )  

Sneeuwwitje

Roodkeelduiker    Albino     Eemshaven                                 ( Red- throated Diver )

Een Roodkeelduiker is een Roodkeelduiker, maar wanneer een Roodkeelduiker helemaal spier wit is dan zit je naar iets totaal unieks te kijken. Deze Roodkeelduiker werd afgelopen week gevonden in de Eemshaven en alles wijst er op dat het om een albino vogel gaat en totaal albino vogels zijn ronduit zeldzaam. Met enige regelmaat kom ik vogels tegen die een gedeeltelijke pigment afwijking hebben of die leucistisch zijn en vaak gaat het dan om Merels, Spreeuwen of Scholeksters maar een vogel zo mooie als deze heb ik in de afgelopen 27 jaar nooit gezien. Omdat ik de kans vrij klein achte dat ik ooit nog eens de mogelijkheid zou krijgen om een spierwitte duiker te zien zette ik zaterdag koers naar de Eemshaven en het terug vinden van de vogel was ronduit eenvoudig omdat de sneeuw witte duiker bijna van het water af spatte. De vogel was behoorlijk op zijn hoede en bleef, jammer genoeg, constant op redelijke afstand. Ik weet het niet zeker maar ik vermoed dat deze Roodkeelduiker wel eens hoog kan eindigen in het "vogel van het jaar 2014 " klassement maar dan wel onder de naam "Sneeuwduiker".      

Roze reus.

Bonte kraai                                                            ( Hooded Crow )

De dagen dat de Bonte kraai in grote groepen op de Dollard kwelders voorkwamen liggen ver achter ons en in een tijdsbestek van 10 jaar is de soort nagenoeg helemaal verdwenen uit dit gebied. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren groepen van 50 Bonte kraaien niet ongewoon in de Dollard maar met slechts een vogel, die na veel zoeken werd gevonden, in de winter van 2013/2014 lijkt het dieptepunt nu echt wel bereikt te zijn. Juist in het begin van de lente waren de groepen Bonte kraaien het grootst op de kwelder maar dit schouwspel lijkt nu echt verleden tijd. Ook in het Lauwersmeer laat de Bonte kraai een neerwaartse trend te zien en de reden van de terugloop lijkt meer in het broedgebied te zitten dan in ons land. En zo lijkt deze soort, die ik al 27 jaar op de kwelders tegenkom, beetje bij beetje van het kweldertoneel te verdwijnen. Aan de ene kant winnen we iets in onze "nieuwe" natuur maar aan de andere kant verlies je een soort die ooit heel algemeen was, eeuwig zonde.

Pontische meeuw      Oterdum.                                               ( Caspian Gull )                                                            

Het is u bekend dat dit blog ook podium bied aan hen die hun kooi even de rug hebben toegekeerd en die het op eigen houtje willen proberen. Al weken lang is een Roze pelikaan aanwezig nabij Numero dertien, over mooie namen voor een gehucht gesproken, en de vogel lijkt het al vissend in de sloten van dit gehucht erg naar zijn zin te hebben. De roze reus heeft samen met een aantal roze makkers in de eerste week van februari de vleugels genomen en hebben vanuit een dierentuin in België koers gezet naar Zeeland waar ze een paar dagen lang voor enige opschudding hebben gezorgd onder de uitzinnige vogelaars. Na een aantal dagen verdween de roze wolk weer uit Nederland maar voor een van hen was Zeeland nog niet ver genoeg, deze vogel vloog via Steenwijk door naar het noorden om uiteindelijk in de bruine "joepe"sloten van Numero dertien te belanden. Een groepje iets te roze Roze pelikanen in de eerste week van februari in Nederland? elke nuchter denkende vogelaar kan op zijn dikke vette vingertjes wel aanvoelen dat dit misschien wel net even iets te veel van het goede is en veel stemgerechtigden van het gilde lieten al vrij vlot het bordjes met daarop een omhoog gestoken duimpje snel weer zakken. Als een van de vogels ook nog eens een "foute ring" om zijn poot blijkt te hebben dan is het zeker dat het om een stelletje voortvluchtigen gaat en de stickers met het opschrift "Escape van de week" mogen voor de zoveelste keer weer tevoorschijn worden getoverd en op de roze reuzen worden geplakt. Ontsnapt of niet, voor een Boeing gemaakt van veren rij ik graag even een blokje om.   

Roze pelikaan   Escape.  Numero dertien                    ( Great White Pelican, escape from Belgium )

Haas  Dollard.                                                                                  ( Brown Hare )

Na de beste winter sinds jaren, ze kunnen mij niet warm en kort genoeg zijn, leek de lente vroeger dan ooit voor de deur te staan. Wanneer s'morgens om half zes het eerste daglicht in mijn buitenspiegels door de donkere brei heen prikt dan weet ik dat de winter zijn langste tijd heeft gehad en dat er een einde komt aan een periode van dag in dag uit in het donker rijden. De metamorfose die lente heet is ook in het Oldambt neergestreken en de eerste zomergasten volgen elkaar in hoog tempo op. De roodkeelduikers die enkele weken achter mijn huis rond zwommen hadden de lente, gezien hun baltsgedrag, ook behoorlijk in hun bol . Nooit eerder zag ik baltsende Roodkeelduikers in Nederland en als dit schouwspel ook nog eens vanuit een slaapkamer in je eigen huis te volgen is dan is dat wel opmerkelijk te noemen. Een nieuwe lente, nieuwe kleuren, geuren en geluiden met daar tussendoor een Kuifduiker, een paar Roodhalsganzen, 2 Velduilen, 2 Rode wouwen en een mooie groep IJslandse grutto's om dat alles net een beetje meer sjeu te geven, dat is genieten mensen.

Geelpootmeeuw    3e kj   Oterdum.                                     ( Yellow-legged Gull )

Tuinlijst, part 5

Deze aflevering van de tuinlijst begon, net zoals de meeste, in de slaapkamer van ons huis. Het is nog net een beetje licht als ik thuis kom van mijn werk en woensdag keek ik voor de eerste keer dit jaar op een doordeweekse dag vanuit een van onze slaapkamerramen over het Oldambtmeer. Op het meer waren veel Kuifeenden, Brilduikers en Grote zaagbekken aanwezig en enkele Nonnetjes leken even de kers op de taart te worden die woensdag. Opvallend waren ook de grote aantallen baltsende Futen, die verspreid over het meer de vrouwtjes het hof probeerden te maken. Tussen de Futen zwom een vogel die vrij snel alle belletjes deed doen rinkelen en binnen de muren van huize Boven werd direct code oranje afgegeven. De vogel in mijn kijker beeld bleek een duiker te zijn en duikers in het binnenland zijn altijd spannend maar bovenal zeldzaam. Binnen een paar minuten na het vinden van de vogel stond ik al buiten bij de jachthaven, die vlak bij ons huis ligt, om de vogel te zoeken en vrij vlot kreeg ik het beest in beeld die niet alleen bleek te zijn, er zwom nog een tweede duiker naast. De omstandigheden waren die namiddag belabberd, de vogels zwommen midden op het meer, de schemering viel in, er was redelijk veel wind en boven het meer hing een vervelende luchttrilling. IJsduiker en Geelsnavelduiker kon ik gezien de grote, in vergelijk met de aanwezige Futen, vrij snel uitsluiten en er bleven dus nog maar twee soorten over, Roodkeel en Parelduiker.

Roodkeelduikers  Oldambtmeer                                                                                                               ( Red-throated Divers, a rare inland species and new for my garden list )

Wat mij die namiddag opviel aan de vogels waren de donkere rug en de donkere nek. ook leken de vogels rechte snavels te hebben en dit kenmerk leek Roodkeelduiker uit te sluiten. Na het zien van deze kenmerken was ik geheel overtuigd van Parelduiker en zo voerde ik de vogels dan ook in op waarneming.nl, 2 Parelduiker ter plaatse op het Oldambtmeer, super. Ik ben na het vinden van dit soort vogels een echte herhalingsbezoeker, wanneer het kan ga ik even kijken of de vogels nog aanwezig zijn en op vrijdagavond reed ik nog maar een keer naar het meer om de duikers te gaan zoeken. Al vrij snel vond ik de duikers weer terug en deze keer zaten de vogels stukken dichter bij de kant dan in de voorliggende dagen en wat bleek, de Parelduikers waren plots Roodkeelduikers geworden? De rug en nek leken weliswaar donker maar niet donker genoeg voor een Parelduiker en de snavels van beide vogels waren niet recht maar wezen schuin omhoog. Nu kan je denken aan een leuke vier vogel theorie of een andere slappe lul excuses aanhalen maar de harde werkelijkheid is dat ik enorm op m'n bek ben gegaan. Met open ogen stapte ik in de diepe determinatie valkuil der duikers. Uit dit alles blijkt maar weer eens dat je, zeker tijdens donker weer, je ogen even beter de kost moet geven wanneer het op de determinatie van dit soort vogels aankomt en dat je soms even verder moet kijken dan je neus lang is. Feit is wel dat ik, ondanks het geblunder en gepruts, wel weer een nieuwe soort aan mijn "ik kijk uit het raam en zie" lijst toe kan voegen, de Roodkeelduiker. Ik hou me maar vast aan de volgende wijsheid, het maken van een fout is het bewijs dat iemand een poging heeft gedaan om iets goed te doen.

Invaller

En zo sta je, zonder ingeroosterd te zijn in februari, zo maar weer met beide benen op het eiland Rottumeroog voor de maandelijkse hoogwatertelling. In de dagen voor mijn bezoek zijn de woning en de aanverwante artikelen van het eiland gehaald en Oog oogt nu kaler dan ooit. Waar ooit de woning stond zijn nu alleen nog schimmig in het zand de contouren van het gebouw te zien en terwijl ik op de plek sta passeren ongewild toch weer de meest memorabele momenten die we hier op deze plek hadden. Onder het genot van een drankje is op die plek veel gelachen en ontzetten veel slap geluld over de dingen die de vogelaar in ons zoal bezig hield. Ontelbare momenten schieten bij het zien van de lege plek door mijn hoofd, Ons laatste weekend met Anne, hij overleed kort daarna, een koud weekend in de winter zonder verwarming en licht maar die overleeft werd dankzij 12 waxinelichtjes en het verhaal van mijn eerste Noordse pijlstormvogel voor Groningen. Ook dat verhaal begon in het huisje van Rottumeroog, of beter gezegd op de plee van Oog. Net toen ik mij tijdens een dag met redelijke zeetrek even terug trok in het lutje hoeske van het gebouw klonk door de plee raam van buiten af, Noordse piiiiiiijl, Andreeeé afknijpen, Noordse pijl door de branding. Al vloekend en tierend, en met mijn broek letterlijk op de knieën, strompelde ik mij een weg naar buiten in de richting van mijn telescoop om vervolgens de langs vliegende Pijl alsnog in te koppen. Stuk voor stuk momenten die ik voor geen goud had willen missen. De woning op Oog is voorgoed verleden tijd en komt nooit meer terug op het eiland, de herinneringen zullen blijven, die verplaats je niet, die koester je.          

Roodkeelduiker  Eemshaven           ( Red- throated Diver )

De telling was een echte februari telling, er waren opvallend weinig vogels aanwezig op en rond het eiland en ook het aantal soorten viel wat tegen. Een Slechtvalk, een paar groepjes Sneeuwgorzen en een aardige club Fraters kregen het predicaat "de betere soorten van de dag" opgespeld, iets waaruit al blijkt dat het qua vogels een matige dag was. De voortekenen van de komende lente waren ondanks het regenachtig weer wel overal op het eiland duidelijk te zien en te horen want zo links en rechts waren de Veldleeuweriken hoog in de lucht al lekker aan het zingen. Ook de eerste groepen Zilvermeeuwen en Kleine mantelmeeuwen eisten hun eigen stukje van Oog al weer op en baltsende Eiders dobberden in kleine groepjes rond voor de kust. Na alle vogels op het eiland geteld te hebben werden we op de zuid punt van Rottumeroog door de jongens van de Harder weer opgepikt en onder het genot van een frikandel speciaal, tja dat verzin je toch niet, werd weer koers gezet naar de Eemshaven. Het weer zat niet echt mee zaterdag maar daar vanaf gezien was het wederom weer een heerlijk dagje daar op de Grunniger Wadden.  

Scholekster                                                     ( Eurasian Oystercatcher)

Rottumeroog   Dag huis, dag tuin, dag opbergschuur !!!

Het vogelen in het Oldambt is in de laatste weken wat in het slob geraakt, iets wat mede komt omdat er, op wat Zeearenden en een Velduil na, geen ene ruk te doen is op de kwelders en in de polders van oost Groningen. Uren doelloos rondrijden zonder opbrengst begint zo zijn tol te eisen ( gelukkig tanken wij over de grens) en wanneer het enige hoogtepunt van de dag een welverdiend bakje kibbeling is dan kan je maar beter in een ruk van huis naar de vishut rijden en visa versa weer terug. Oke, ik ben erg blij met de Kleine trap van Drenthe ( Een lifer voor mij ) maar hunker onderhand naar dat andere, dat verse groene, die nieuwe geluiden, de lente.

Drieteenstrandloper                                                                                 ( Sanderling )

De pier.

Zilvermeeuwen       Pier van Oterdum                                      ( Herring Gull's )

Als er even tijd voor is dan wil ik er op zondag nog wel eens een uurtje tussen uit piepen. Waar de reis naar toe gaat weet mijn vrouw allang maar toch meld ik maar even dat ik "eem een uurtje op de pier ben". Met de pier bedoel ik de pier van Oterdum maar dat laatste spreekt bij ons thuis voor zich, waarom lang als het ook kort kan. De pier is in de regio de beste plek om naar meeuwen te kijken al hebben maar weinig vogelaars dit tot nu toe ontdekt. Op zondag is het er soms druk met dagjesmensen maar daar hebben de meeuwen helemaal geen boodschap aan want die komen maar voor een ding, patat ! Als de patatboer niet op komt dagen dan is er paniek in de tent want dan hebben de dagjesmensen niets te eten, de meeuwen profiteren niet van de restjes die uit de auto's worden gelazerd en de vogelaar heeft niets om naar te kijken, mijn uurtje meeuwen kijken op de pier is dus totaal afhankelijk van patat ? Als je zo tussen al die junkfood weg proppende mensen staat dan ben je natuurlijk al snel een vreemde eend in de bijt. Je bent immers de enige persoon die geen klodders mayo of curry in zijn mondhoeken heeft hangen maar je staat met een telescoop op je raam naar die vervelende "zeemeeuwen" te kijken? Bij voorbaat spoor je dus al niet en menig verstandsloze cel doet dan ook vaak verwoed een poging om mijn uurtje op de pier te bederven door de hele club meeuwen de lucht in te pesten, niet wetende dat de beesten gewoon weer terug komen. Op de meeuwen inrijden, toeteren, rommel naar de vogels gooien en al rennend uit de auto springen, ja mensen we hebben het allemaal al gezien en gehoord. En dan ook nog beweren dat mensen met een kijker om hun nek niet helemaal sporen? Op een gemiddelde zondagmiddag kan ik met gemak een halve afdeling van een gesloten inrichting vol krijgen met dit soort, tja hoe zal ik ze noemen? ernstig beperkten?    

Omdat de meeuwen vaak rond de frietkraam zitten is het aflezen van ringen vaak een appeltje eitje klusje. In de afgelopen jaren zijn er op de pier al veel geringde vogels door mijn scoop gewandeld en een enkeling doet dit al jaren achter elkaar. Vaak gaat het om Duitse vogels maar ook meeuwen uit Finland, Noorwegen, Denemarken en de Baltische staten zijn regelmatig van de partij. De oudste terugkomer van de pier is 24 jaar oud geworden en deze vogel kwam uit Noorwegen. Alleen al in deze winter zijn er drie nieuwe gekleurringde vogels opgedoken en enkele meeuwen van de oude garde zijn ook weer gezien. Als je bedenkt dat er per bezoek maar 60 grote meeuwen aanwezig zijn dan is dit een redelijke score.Van Oterdum is bekend dat het een komen en gaan is van meeuwen en veel van de geringde vogels blijven dus ook maar kort. De vogel ( geel C544 uit Finland ) op de bovenste foto is een paar jaar uit beeld geweest maar in december dook de vogel toch weer op. Ondanks het debiele gedrag van de medelanders ga ik dus gewoon stug door met het kijken naar meeuwen op de pier van Oterdum want samen met de pontische en de Geelpootmeeuwen zijn de geringde meeuwen de reden waarom ik al jaren zondags "eem een uurtje op de pier ben"