Rottumeroog in de zon.

In de afgelopen dagen was het weer niet om over naar huis te schrijven. Hevige buien trokken over het land en ik zag mijn voorjaarsbezoek aan Rottumeroog al in het denkbeeldige water vallen. Soms gaan dingen toch nog onverwachts anders dan verwacht want vrijdagmorgen was van alle onstuimigheid in de atmosfeer geen spaander meer over. Bij ons vertrek uit de Eemshaven was de Waddenzee vrijdag zo glad als een spiegel en de wind van de afgelopen dagen was ver te zoeken, heerlijk weer om te varen dus. Met een lekker zonnetje op m'n kale bolletje en een kop koffie in de hand was de oversteek naar de eilanden ronduit relaxt te noemen. In het najaar kan de tocht nog wel eens een lekkere zeesoort opleveren maar daar hoef je je in het einde van de maand mei nauwelijks zorgen over te maken want in je achterhoofd weet je al dat je niet veel verder gaat komen dan wat jagende Visdiefjes en een verdwaalde Zeehond. Het was, zoals verwacht rustig op Rottumeroog en het straatbeeld werd over het algemeen bepaald door Eiders en grote aantallen Meeuwen die ons, en een huiler op het strand, nauwlettend in de gaten hielden. Bij elke beweging van onze zijde richting de kolonie doken de Meeuwen naar beneden om ons uit de buurt te houden, iets wat hun aardig lukte overigens. Naast het tellen van de broedvogels deden we ook nog een poging om de hoogwatervluchtplaatsen te tellen maar dat was door de luchttrilling boven het wad nagenoeg onmogelijk. Buiten dat om was het weer een heerlijke dag op Rottumeroog en met een plak brood in de hand en met onze kont in het zand, van een duin, realiseerden we het ons nog maar weer eens een keer, wat zijn wij een stelletje ongelooflijke mazzelprikken.

De Onner.

Witvleugelstern  Onnerpolder    ( White- winged Tern )

Nu de Steppekiekendief zijn biezen weer heeft gepakt, en de heren azijnpissers weer op zoek kunnen gaan naar hun volgende project om tegen aan te zeiken, heb ik zaterdag maar weer een uitstapje gemaakt naar de Onnerpolder. De Onnerpolder, en de omliggende polders, zijn voor mij een goede vervanger geworden voor het Lauwersmeergebied en dat heeft deels te maken met de afstand die ik er voor moet rijden. Het is een gebied waar elke natuurliefhebber prima uit de voeten kan en waar je met gemak uren rond kunt struinen zonder ook maar enig benul van de tijd te hebben. Zaterdag heb ik ruim vier uur in de polder rondgelopen en het was een dikke bui die aan het einde van de morgen roet in het eten gooide want anders waren er met gemak nog twee volle uren bij gekomen. Het grootste deel van de tijd bracht ik zaterdag door bij de Witwang en de Witvleugelsterns. De sterns foerageren eindeloos boven de, in een moeras omgetoverde, polder en zijn tussendoor druk bezig met baltsen en het bouwen van nesten. De Witwangsterns zijn al een paar jaar broedvogel in de omgeving van de Onner maar dit jaar lijken er meer paartjes tot broeden te komen dan in de voorliggende jaren. Het geeft wel een beetje aan dat het gebied, mede door een goed beheer van stichting het Groninger landschap, uitermate geschikt is voor moerassterns en ook de Witvleugelsterns lijken daar dit jaar een graantje van mee te pikken. Misschien zijn de Witvleugelstern en de Witwangstern wel de mooiste sterns van Nederland en ondanks dat ik ze beide bijna jaarlijks, en dus ook dit jaar weer, op de tuinlijst heb blijven ze nog iedere keer voor een wouw momentje zorgen.   

Witwangstern   Onnerpolder                                ( Whiskered Tern )

Naast de sterns is de Geoorde futen kolonie van de Onnerpolder ook zeker een bezoekje waard. Op dit moment zitten er ruim 140 vogels op de eieren, of hebben al jongen, en dit is ongekend hoog voor noord Nederland. De futen zitten heutje meutje op elkaar gepakt en in vrijwel elke pitrus pol zit een Geoorde fuut op een nest. Tussen de Geoorde futen zitten nog enkele broedende Kokmeeuwen die de bewaking over de kolonie op zich nemen en met deze felle wakers lijkt de kolonie voor indringers een ondoordringbare vesting te zijn. Rond dansende Witvleugelsterns, op de achtergrond een zingende Grote karekiet, boven het gebied een cirkelende Zeearend, Ooievaar hier Ooievaar daar en Witwangsterns all over the place. Dit alles word omlijst door een oorverdovend koor van zangvogels en eindeloos kwakende Kikkers, in een woord hemels.

Zeearend   2e kj    Onnerpolder           ( White-tailed Eagel )

En dan was er donderdag nog de Struikrietzanger van de Eemshaven. Deze soort stond bij veel Groningse vogelaars al lang op het verlanglijstje maar de soort bleek buiten de ringbanen om een lastig vogeltje om te vinden. De vogel van de Eemshaven werd donderdag door twee oplettende broers luid zingend aangetroffen in de brede singel aan de oostkant van het gebied en de zanger imiteerde er de hele dag vrolijk op los. Vogels als Roodmus, Bijeneter en vele andere soorten wist het vogeltje zo goed te imiteren dat de aanwezige vogelaars met enige regelmaat dachten dat ze met een echte Roodmus of Bijeneter van doen hadden, een knap staaltje werk dus van dat klein hummeltje. De Struikrietzanger was een nieuwe soort voor mij in Nederland en zoals gezegd erg welkom.

Grote karekiet   Onnerpolder                                        ( Great Reed Warbler )

Calm after the storm.

Gele kwikstaart    Oldambt.                                            ( Yellow Wagtail )

De storm in Oldambt Kiekendieven land lijkt, na een week van onrust, weer wat opgetrokken en opgeklaard. De Steppekiekendief heeft niet alleen voor opschudding, modder gooien en vingerwijzen gezorgd binnen het Wereldje maar de vogel zorgde ook nog eens voor een primeur in oost Groningen. Nooit eerder werden in de Dollard polders verkeersmaatregelen genomen omwille van een vogel en nooit eerder werd de lokale veldwachter opgezadeld met het in de gaten houden van vogelaars die zich niet kunnen gedragen of zich niet willen houden aan een stop verboden of aan het ingevoerde parkeerbeleid. Voor de oost Groninger vogelaars is het nog even wennen allemaal, ze mogen zich voor even niet vrij bewegen in hun eigen speeltuin. Maar ach, er zijn Kiekendieven in het spel en dan kijken de vogelaars uit den oost nergens meer van op. De vogel is nu al geruime tijd aanwezig in de polders en de berichten in de media over honderden "vogelspotters" , bij het horen van dat woord liep het mij alweer dun in mijn luier, die naar de vogel komen kijken is het gebeuren wederom weer eens helemaal opgeblazen. Ik hoop de dag ooit nog mee te maken dat de vogelspotters in de lokale media vogelaars worden genoemd want dan mag de redactie zich verheugen op een lekker flesje wijn, ja, het mag wat kosten.

Steppekiekendief    Oldambt                                                    ( Pallid Harrier )

Hoewel de voorjaarstrek in volle gang is lijkt het weer, en vooral de verkeerde wind richting, de laatste weken de grote spelbreker te zijn. In deze tijd van het jaar moet je lekker met een zonnetje op je bol, en een zwoele oosten wind kracht 3, op de dijk zitten om naar langs trekkende vogels te kijken, maar helaas. Zaterdag was een dag met heel veel regen en nooit eerder heb ik het interieur van mijn VW zo goed kunnen bekijken als op die dag. In mei moet je niet de hele dag in je auto zitten, nee, dan hoor je de hele dag door de velden en bossen te struinen om leuke dingen te zoeken. Ondanks het waardeloze weer ging ik toch maar weer op pad en het eerste doel van de dag was het zien van de Morinelplevieren nabij de Eemshaven. Deze vogels zitten hier al een tijdje maar zaterdag waren ze in de stromende regen maar moeilijk te vinden op de akkers van de Emmapolder. Met wat geduld lukte het om de uitmuntend mooie Plevieren in beeld te krijgen maar de vogels vertikten het om dicht bij te komen. Naast de Plevieren vond in de Eemshaven nog een mannetje Grauwe klauwier en kon ik nog een glimp opvangen van een Draaihals, welke overigens erg goed was in spelen van verstoppertje. Met deze score op zak verliet ik de Eemshaven en stuurde ik de Polo in de richting van Termunterzijl om een portie vet naar binnen te tikken. Ik nam ruim de tijd om te genieten van de goddelijke stukjes vis want ook in deze hoek van Groningen regende het jonge katten. Met een blik op mijn telefoon liet buienradar zien dat het de komende uren niet echt veel droger zou gaan worden en de enige plek waar ik droog, en uit de auto, kon zitten was de hut in de Breebaart polder. Nu is die hobby van mij net het songfestival, je weet nooit wat je te zien of te horen krijgt, soms is het verrassend of soms zelfs schokkend. Na de auto geparkeerd te hebben op de parkeerplaats achter de hut van de Bree bleef ik nog even zitten om de dikste regen af te wachten. Boven het kanaal waren veel Zwaluwen op insecten aan het jagen en door het raam van de bijrijders kant kon ik, ondanks de regen, de vogels goed bekijken en de schrik was dan ook groot toen er plots een Roodstuitzwaluw tussen de Boerenzwaluwen en Huiszwaluwen vloog. De Zwaluwen werden telkens door de wind van me weggeblazen maar de Roodstuitzwaluw kwam samen met de andere Zwaluwen wel weer mijn kant opgevlogen maar na twee keer terug gekomen te zijn raakte ik de vogel kwijt en het lukte mij niet om een foto van de vogel te maken. Ik ben nog meerdere keren langs het kanaal gereden in een poging om de vogel terug te vinden maar na mate de tijd verstreek nam het aantal Zwaluwen ook af, het leek er dus op dat de groep, met daar tussen de Roodstuitzwaluw, verder getrokken was. Dit is mijn eerste Roodstuit in Groningen en bij mijn weten is dit ook de eerste Roodstuitzwaluw voor de Dollard.  Een regenachtig weekend met een Steppekiekendief, Morinelplevieren, een Draaihals, een mannetje Grauwe klauwier en een  Roodstuitzwaluw, ik zeg douze points.  

Morinelplevier    Emmapolder.                                         ( Eurasian Dotterel )

TOH 2014

Geoorde fuut     Onnerpolder                                        ( Black-Necked Grebe )

En daar was hij dan weer, de top of Holland vogeldag. Tijdens de editie van 2013 ging ik alleen op pad om een gooi te doen naar de prijzen maar alleen is ook maar zo alleen. Dit jaar moest het anders, grondiger en gezelliger en dat bereik je alleen maar wanneer je een team vormt. Een paar telefoontjes plegen was genoeg om bijna 100 jaar vogel ervaring in een auto te proppen en zaterdag om 8.00 uur in de morgen ging het los met team "de Breedbekjes". Vier mannen met verschillende achtergronden en net zoveel eigenaardigheden ging op pad om de soort van de dag te vinden en om samen een gezellige dag met elkaar te hebben. Naast twee jonge teamleden, die nog net het predicaat jonge honden krijgen, was het team ook nog aangevuld met twee veertigers die elkaar al meer dan 25 jaar kennen en die beide al net zo lang met een kijker om hun nek lopen. De oudjes kregen van de jonkies al snel de bijnaam "Waldorf & Statler en de toon voor die dag was gezet.    

Steppekiekendief    3e kj man    Oldambt                         ( Pallid Harrier )

Na vertrek werd de eerste stop van de dag gemaakt in the outback van oost Groningen, de Dollard polders. Deze polders leveren altijd wel wat leuke soorten op, al was het woord leuk deze keer wel een beetje een understatement. Een derde kj man Steppekiekendief liet zich geweldig zien aan het team maar deze vogel leverde ons geen punten op omdat de vogel al eerder deze week ontdekt was door een andere vogelaar. De vogel vloog af en aan en werd ook luid roepend en baltsend gezien, iets wat niemand van het team eerder had meegemaakt, wat een spektakel. Naast de Step waren hier ook nog de andere Kiekendieven soorten aanwezig en zo kan het dus gebeuren dat je in een kijker beeld een Blauwe man, een Grauwe man en een Steppe man hebt en dat is in Nederland uniek. Veel tijd om naar de Steppekiek te kijken was er niet want we moesten door met onze missie. Na de polders werd koers gezet naar de Tjamme nabij Beerta en de waterberging van Ulsda, hier werden alleen maar Zomertalingen gezien. Het team stond nog steeds op scherp en besloten werd om midden Groningen met een bezoekje te vereren. De natuurgebieden van Kolham en Woudbloem voegden een Ooievaar en twee Geoorde futen toe aan de lijst maar een soort die punten waard was zat er niet in. Dan maar de boel bij het Dannemeer over de kop trekken.         

Omdat ik de contactpersoon was van het team kreeg ik alle Whatsapp berichten ( vele tientallen ) met de waarnemingen binnen van alle andere teams en ook bij die anderen teams was het seipel, rustig en tien keer niets anders dan Draaihalzen, Zeearenden, Steltkluten en kleine zilverreigers, niets om wakker van te liggen dus, of om in de woorden van Waldorf & Statler te spreken, tis niks. Het Dannemeer was goed voor groeiende meligheid in de auto en een adulte Wilde zwaan. Een Wilde zwaan in mei is altijd leuk en deze vogel was een goede oppepper voor het team die nog steeds gebukt ging onder een teller die nog steeds op 0 punten stond. Het volgende gebied die op het programma stond was het Hoeksmeer. Hier werd een pitstop gehouden met veel koekjes en Coca Cola zero (wat niet te zuipen is.) Bij deze plas ging het overigens akelig mis met team "de Breedbekjes" , hier hebben we kostbare punten laten liggen en wel in de vorm van 2 Steltkluten. Vlak na ons vertrek werden hier 2 Steltkluten gemeld en eigenlijk hadden deze vogels voor ons moeten zijn. Hadden we niet goed opgelet? Hebben we te veel naar de Regenwulpen staan kijken of zijn de vogels na ons bezoek aan komen vliegen? we zullen het nooit weten maar het zorgde wel voor een stilte in de auto van minstens 30 seconden, gewoon doorgaan kids. Met uiterste precisie werden vervolgens Tetjehorn, het Schildmeer en het Hondshalstermeer uitgeplozen en dit was goed voor een Roerdomp en een vrouwtje Eidereend. Een Eider in het binnenland van het Oldambt, dat was erg lang geleden en de leden van het team vonden dat deze vogel wel een eervolle vermelding waard was, maar helaas.  

De oude mannen van het team bestookten de jonge honden de hele dag met anekdotes uit vervlogen tijden, tijden waarin de onderlinge communicatie tussen vogelaars nog met rooksignalen en vlaggetjes ging. De jonge mannen lachten er smakelijk om terwijl ze nog eens op hun scherm van hun iPhone keken. we vertelden ook dat we altijd rond het middaguur vet (vis, patat) gingen halen maar het kwartje leek niet te vallen bij onze planner ( Willem ) van de dag. Het was vier uur in de middag en de batterijen van Waldorf & Statler waren bijna leeg, er moest vet in de hongerige lichamen. Na nog een vrouwtje Beflijster ingekopt te hebben bij Oterdum werd onder enige druk op de tourmanager koers gezet naar een vistent voor een kibbeling plate. Hier werd ook de stand van zake voor het team opgenomen en met nog een gebied te gaan, de Dollard, kwamen wij tot de conclusie dat het nog wel heel gek moest gaan om nog een prijs in de wacht te slepen. Voor de laatste keer pakten we ons op voor de laatste ronde. De Breebaart polder was nagenoeg leeg en op de kwelders vonden we als troostprijs nog een puntloze Roodhalsgans als afsluiter.  

Visarend        Dollard                                                      ( Osprey )

We hebben als team een leuke en gezellige dag gehad maar de vogels wilden niet echt meewerken. Een troost voor ons was dat de andere deelnemende teams van de TOH dag net zoveel geluk hadden als wij want er werd door niemand een echte harde soort gevonden. Volgend jaar gaan we zeker weer meedoen want u weet het, meedoen is belangrijker dan winnen ( wat een dooddoener)

Aaibers.

Terwijl de Bonte kraai uit het straatbeeld van oost Groningen verdwenen lijkt te zijn kunnen we dit voorjaar, met wat geluk, twee nieuwe soorten in het noord oosten van Groningen als broedvogel verwelkomen. Dat het om de Ooievaar en de Middelste bonte specht gaat dat zal niemand verbazen want deze twee soorten stonden al een tijdje aan de voordeur te rammelen. Beide soorten gaat het de laatste jaren voor de wind in noord Nederland en van de Mibo ( jargon voor Middelste bonte specht) werd vestiging in het Oldambt al een hele tijd voorspeld. Nu kan je alles wel voorspellen maar de spechten daadwerkelijk vinden is wel een ander klusje, een klusje van veel geduld en zoeken naar een naald in een toch best wel grote hooiberg van oude Eiken. Omdat het Mibo gebeuren allemaal nog in de kinderschoenen staat worden de waarnemingen, en dus ook de plek, van de Mibo's voorlopig nog even stil gehouden.  

Ooievaar    Smeerling.                                     ( White Stork )

Middelste bonte specht                     ( Middle Spotted Woodpecker )

En dan die andere nieuweling, de Ooievaars. Dat is weer een verhaal waar weer een verhaal achter lijkt te zitten. Het stel trok mijn aandacht na het zien van foto's van de vogels op Waarneming.nl waarop te zien was dat beide vogels geringd waren. Nu weet ik uit ervaring dat dit soort beesten nauwelijks worden afgelezen en eigenlijks lag daar voor mij de uitdaging, ik wilde weten waar de Ooievaars vandaan kwamen. Met name de ring van het mannetje leek op de foto's af te wijken van de ringen die ik van Ooievaars ken. De ring was klein en eigenlijk moest het wel een buitenlandse vogel zijn. Ondanks de dichte mist van zaterdagmorgen kon ik de ring van het vrouwtje eenvoudig aflezen ( Nla 1E962) en de vogel bleek op 29-6-2011 nabij Marle, Overijssel geringd te zijn. Het mannetje liet even op zich wachten maar na een uur kwam hij terug bij het nest en het aflezen van de ring kon beginnen. Na een paar seconden kijken wist ik al dat het geen zuivere koffie was waar ik naar zat te kijken want de sluiting van de ring leek op een sluiting van een verkeersborden klem en de code ( 77 ?) op de ring leek er op een zondagmorgen even met de hand in geslagen. Ook stond er geen naam van een vogeltrekstation op de ring en mijn conclusie is dus dat deze Ooievaar ooit in gevangenschap is groot gebracht. Mevrouw Ooievaar blijkt dus een ex gedetineerde aan de haak geslagen te hebben, tududututh, hadsikideeh, jawel lieve kijkbuis kinderen niets lijkt nog echt te zijn in de natuur van het grote dieren bos. Er zijn vermoedens waar het mannetje vandaan komt maar dit is tot op heden nog niet met zekerheid te zeggen. Tijdens mijn bezoek aan de Ooievaars sprak ik met een oude baas over de "Aaibers" Hij was voor de oorlog geboren en vertelde "ik heb nooit Aaibers op ain nust zain in Wolgen, zeker noit meer noa dat de Duutsers ofsakkedaaid waarn" en dat is onderhand al weer bijna 70 jaar geleden. Het lijkt er op dat de Ooievaars meerdere eieren in het nest hebben liggen en dat de ex gedetineerde ondanks alles gaat zorgen voor nakomelingen, het zij hem vergeven, iedereen heeft recht op een tweede kans, toch.

Kiekje kieken

In juni 2012 passeerden de sombere akkers nabij Buinerveen ook al even de revue op dit blog en toen kwam het veenkoloniaal gebied er niet zonder kleerscheuren af. Inmiddels zijn we twee jaar verder en ook tijdens mijn bezoek van zaterdag leek er niets in het landschap veranderd te zijn wat mijn kleikop op andere gedachten kon brengen. Ik vind het gebied nog steeds niet om aan te zien en ik blijf het jammer vinden dat onze lieve heer er op de laatste dag van de schepping niet meer tijd in heeft gestoken. Ik hoor u denken, als je het gebied te ruk voor woorden vind waarom ga je er dan weer naar toe? Het antwoord op die vraag vliegt daar rond en luistert naar de naam Steppekiekendief. Net als in 2012 vliegt er ook nu weer een mannetje Steppekiek rond en dat is op zijn zachtst gezegd opvallend. Nu kan je aannemen dat het om dezelfde vogel gaat als die van 2012 maar de vogel van 2014 lijkt een derde kj man te zijn en dan zou het kleed niet passen op het mannetje van 2012 want die zou inmiddels in zijn vierde kalender jaar moeten zitten. Je zou verwachten dat hij nu, qua kleed, al verder zou moeten zijn. Feit is wel dat het beest, net als in 2012, het hele gebied gebruikt en dat hij, ondanks langere periodes van afwezigheid, steeds weer terug komt bij dezelfde akkers. Moeten we geloven in toeval of verkijken we ons op het kleed van deze vogel? u mag het zeggen.        

Steppekiekendief  3e kj man?  Buinerveen                                ( Pallid Harrier )

Voorafgaande aan het bezoek aan de Steppekiekendief  bezocht ik zaterdag nog een gebied dat in tegenstelling tot Buinerveense aardappelvelden wel iets meer potentie heeft, de Onlanden. De misthoorns van de Roerdompen klonken bij aankomst luid over het gebied en mijn eerste Zomertalingen voor dit jaar pikte ik met gemak uit een groep Wintertalingen. Ik hoopte dat ik de al lang aanwezige Amerikaanse wintertaling met net zoveel gemak uit de groep Wintertalingen zou pikken maar dat leek gemakkelijker gedacht dan gedaan. De Amwita wist zich goed te verstoppen tussen de vele pollen Pitrus en het koste mij redelijk veel moeite om de eend in beeld te krijgen. Jammer genoeg zat de eend te ver om er een redelijk plaatje van te maken maar dat mocht de pret niet drukken.

Heremietibis       Stadskanaal                                                ( Northern Bald Ibis )

Van de twee dwaalgasten in Drenthe is de stap naar de twee Groninger megasterren van de afgelopen winter weer snel gemaakt. Inmiddels hebben de Heremiet ibissen, want daar gaat het over, zich verplaatst van Onstwedde naar een park in Stadskanaal en ondanks dat veel mensen ze als "niet echt" beschouwen kunnen de twee nog steeds op veel bekijks rekenen. Dankzij de milde winter bleek het niet nodig om ze te vangen en uitlevering aan de Oostenrijkse autoriteiten blijft voorlopig dus achterwege. En wat denken de vogels er zelf van?, het zal ze allemaal een grote reet wezen, en gelijk hebben ze.

Witte kwikstaart  Parend  Onlanden.                                  ( White Wagtail )  

Sneeuwwitje

Roodkeelduiker    Albino     Eemshaven                                 ( Red- throated Diver )

Een Roodkeelduiker is een Roodkeelduiker, maar wanneer een Roodkeelduiker helemaal spier wit is dan zit je naar iets totaal unieks te kijken. Deze Roodkeelduiker werd afgelopen week gevonden in de Eemshaven en alles wijst er op dat het om een albino vogel gaat en totaal albino vogels zijn ronduit zeldzaam. Met enige regelmaat kom ik vogels tegen die een gedeeltelijke pigment afwijking hebben of die leucistisch zijn en vaak gaat het dan om Merels, Spreeuwen of Scholeksters maar een vogel zo mooie als deze heb ik in de afgelopen 27 jaar nooit gezien. Omdat ik de kans vrij klein achte dat ik ooit nog eens de mogelijkheid zou krijgen om een spierwitte duiker te zien zette ik zaterdag koers naar de Eemshaven en het terug vinden van de vogel was ronduit eenvoudig omdat de sneeuw witte duiker bijna van het water af spatte. De vogel was behoorlijk op zijn hoede en bleef, jammer genoeg, constant op redelijke afstand. Ik weet het niet zeker maar ik vermoed dat deze Roodkeelduiker wel eens hoog kan eindigen in het "vogel van het jaar 2014 " klassement maar dan wel onder de naam "Sneeuwduiker".