Kustslak.

 

Het gebeurd iedereen die regelmatig buiten is wel eens, je ziet iets groeien, bloeien of vliegen maar je hebt geen flauw idee wat het is. Ik zelf heb dit met enige regelmaat en sinds kort weet ik dat soorten als Engelsgras, Zeealsum en Winterakoniet minder algemeen zijn dan ik ooit had kunnen bedenken. Vaak loop ik er al jaren aan voorbij, ik denk dan al gauw, als het hier overal bloeid. vliegt of kruipt dan zal het in de rest van Nederland ook wel een algemene soort zijn, dat is verkeerd gedacht dus. Vaak moet ik even worden wakker geschut door iemand die er wat meer verstand van heeft en die bij het zien van een paar pollen Engelsgras zegt, goh Engelsgras, niet echt een algemene soort!! Ik beloon een dergelijke opmerking vaak met een, owh is dat zo? dat spul staat hier anders al jaren hoor!!

 

Baardman  Dollard                                                                 ( Bearded Reedling )

Een beetje surfen op het internet bracht mij bij nog zo'n soort die ik al jaren zie in de plasjes en prielen langs het vlonderpad naar de Kiekkaaste. Menig keer dacht ik, ahh daar heb je die grappige kleine slakjes ook weer maar ik heb nooit geweten dat het om Gray's kustslakken ging. De Gray's kustslak is ongeveer 3 tot 5 milimeter groot en word in Nederland nagenoeg alleen nog maar in de Zeeuwse delta en rond Nieuw statenzijl waargenomen, het is dus een behoorlijk zeldzaam slakje.

Havik   Juveniel.                                                                          ( Northern Goshawk )

Onbewust of bewust een soort zien daar zit een Wereld van verschil in, onbewust heeft elk mens wel eens naar een Spreeuw gekeken maar veel mensen hebben nooit gezien hoe mooi het beest eigenlijk is. Bewust ergens naar kijken is dingen in je opnemen, kenmerken en kleuren zien of geluiden horen en je verwonderen, of niet. Bewust naar een klein slakje zoeken stond niet echt op mijn "dingen die ik ooit nog moet doen" lijst maar ik was nieuwschierig geworden en besloot om er maar eens wat tijd in te stoppen. Nieuwe statenzijl was zaterdagmorgen gehuld in dichte mist maar een grote groep Baardmannetjes bleef ondanks dat niet onopgemerkt. Het pingend geluid van de vogeltjes klonk vanuit het met mist bedekte rietveld en kort na het betreden van het vlonderpad werd ik omringd door een groep van minstens 25 Baardmannen en vrouwen. Het Baardmannetje is zonder twijfel een van de meest kleurrijke vogeltjes van het Oldambt en de rietvelden van Nieuw statenzijl zijn al sinds jaar en dag een goede plek om deze soort van dichtbij te zien. De Baardmannen waren dus een leuke bijvangst maar ik kwam natuurlijk voor iets anders, een klein inimini slakje. Zoals gezegt, ik had op het internet al even wat voorwerk gedaan om het vinden van het slakje te vergroten en bij het eerste de beste poeltje langs het vlonderpad naar de Kiekkaaste was het al bingo. Niks op de knieën door het slik maar gewoon zittend op het pad vond ik de Gray's kustslakjes in een poeltje tussen en op de begroeing. Als kleine donkere stipjes zaten ze roerloos op de bladeren van het riet en meer dan dat zou het ook niet worden. Kustslakken geven nu eenmaal geen vliegshowtje zoals een Slechtvalk dat kan doen of trekken geen sprint als een Vos wanneer hij verstoord word maar zitten stil, roerloos stil en blijven bovendat gewoon doodstil zitten. Je bent dus eigenlijk snel klaar met die slakken maar kijk en verwonder u, verwonder u hoe een diertje kleiner dan een luciferkop kan overleven in een woeste Wereld van eb en vloed. En zo blijkt de Dollard na bijna dertig jaar nog steeds verassingen voor mij in petto te hebben, dingen die je niet verwacht, niet kent of waar je nooit een naam aan hebt kunnen plakken.  

Blythi ???

 

Eemshaven.

It's a jungle out there!! en wel een van grote bouwwerken van staal en beton. De vogelaar van nu heeft het er niet gemakkelijk meer en steeds vaker komt hij op plekken die onherkenbaar verwoest zijn. Hier zat ooit een grote groep Velduilen, daar een Woestijntapuit en ongeveer op deze plek zag ik lang geleden mijn eerste Grote franjepoot, al die plekken zijn inmiddels onherkenbaar verminkt en vol gestampt met beton en komen nooit meer terug. De Eemshaven veranderde in een korte tijd zo snel dat het zelfs door de vogelaars die er regelmatig komen niet meer bij te houden is. De kleine hoekjes van vroeger die nog over zijn worden gekoesterd maar beetje bij beetje ook omringd door belachelijk hoge hekken die ook nog eens vol hangen met camera's.

Hybride Bonte x Zwarte kraai   Eemshaven.              ( Hooded x Carrion Crow hybrid )

Camera's of niet, we gaan vrolijk verder met het zoeken in de nog resterende bosjes naar leuke soorten en zaterdag leverde dat een zeldzame soort op die je, gek genoeg, eigenlijk niet wil vinden, een Braamsluiper met een oosterlijke herkomst. Braamsluipers uit het verre oosten zijn in het veld nagenoeg niet op naam te brengen en alle gevallen op de Nederlandse lijst zijn dan ook op naam gebracht en door het CDNA aanvaard aan de hand van DNA materiaal. Vrijwel direct na het vinden van de vogel hadden we in de gaten dat het best een spannende Braamsluiper was en dat kwam mede door de vale kleur van de buik en de flanken. Ook de bruine bovendelen liepen ver door tot boven op de kop waardoor er nauwelijks sprak was van een kopkap, het enige grijze op de kop zat rond de oorstreek. Door de takken en het hekwerk heen was het nog een hele klus om bruikbare foto's van de bewegelijke vogel te maken.

Siberische braamsluiper ? (Silvia curruca blythi) Eemshaven.( Lesser Whitethroat ssp blythi ??)

Ondanks dat de vogel drie keer een harde "tsjeck" liet horen kon het geluid niet worden opgenomen. Gelukkig bestaat er altijd nog zoiets als internet, en dus ook een bron van vogelgeluiden, op de smartphone. In het veld werd na enige verwarring over de nieuwe naamgeving van de "Oosterlijke Braamsluipers" roepjes van alle mogelijke kanshebbers beluisterd en na verloop van tijd werd een geluid gevonden dat overeen kwam met onze vogel en dat bleek om een Siberische Braamsluiper, ( Silvia curruca blythi ) te gaan. Of het echt om een Blythi gaat zal voorlopig wel onduidelijk blijven, al worden er de laatste jaren wel grote stappen gezet omtrend de determinatie van deze uitermate lastige vogels. Zonder een geluidsopname en bruikbaar DNA matriaal lijkt deze Braamsluiper, hoe jammer het ook is, in de "volgende keer beter" lade te belanden. Dit soort waarnemingen geven mij altijd een half half gevoel, aan de ene kant is het geen wat je gevonden hebt best goed maar aan de andere kant schiet je er weinig mee op. Het is eigenlijk net een Bonte kraai die ook deels een Zwarte kraai blijkt te zijn of een heerlijke volle zeemeermin die met haar dikke bolle anus op het droge ligt,  leuk om naar te kijken maar 't is het net niet.

Sneaky.

Gewone zeehond    Termunterzijl                                        ( Harbor Seal )

Bij elk bezoek aan het haventje van Termunterzijl heb ik altijd het gevoel dat ik bekeken word wanneer ik met mijn auto onder aan de dijk sta. Met mijn linker oog aan de telescoop vang ik, vanuit mijn ooghoek, regelmatig nog net een glimp op van twee bruine ogen die na enige tijd weer geruisloos onder water verdwijnen. Heel sneaky komen de kleine onderzeeërtjes twintig meter verderop weer boven water en dit spel kunnen ze erg lang volhouden. Doorgaans besteed ik geen aandacht aan de zeehonden, ze zitten immers standaard in het weekend basispakket, maar soms kan ik het niet laten om ze even naar me toe te rammelen, even de sleutels uit het contactslot halen en buiten het raam wat rammelen kan soms wonderen doen. Dat rammelen leverde mij ooit een adembenemende ontmoeting met een, in de Eems Dollard schaarse, Grijze zeehond op. Vanaf het moment dat ik het beest zag begon ik met rammelen en na tien minuten rammelen lag het grote beest op 5 meter van de kant. Wie wie nou aan het bewonderen was werd niet helemaal duidelijk maar het was wel een moment om in een lijst met een gouden randje te stoppen. Bel dus niet direct met het GGZ wanneer u een man met een bos sleutels langs de waterkant van de Eems ziet rammelen maar ga er gewoon eens naast zitten, het kon u nog wel eens een leuke ontmoeting opleveren.

Kokmeeuw  Termunterzijl. Geringd in Kroatië.          ( Black -headed Gull, from Croatia )

Ik had me er helemaal op ingesteld, zaterdag niet te laat van bed, even naar de bakker en hup naar de Onnerpolder om de Zeearenden daar te doen. Allemaal leuk bedacht natuurlijk maar met minder dan dertig meter zicht, door de dichte mist, kon ik het eerst wel rustig aan doen. Ik word er altijd wat narrig van bij het zien van die grijze massa, het zijn verloren uren waar je geen ruk aan hebt en het maakt de dag alleen maar korter. Op een gegeven moment moet je toch knopen doorhakken, gaan of thuis achter de Orchideën blijven zitten. Het zal u niet verbazen dat het optie nr 1 werd, gewoon gaan. Ondanks verwoede pogingen van de zon om door de grijze deken heen te breken duurde het nog lang voor het zicht meer dan honderd meter werd. Uit de mist boven de Onner doemde bij flagen een kudde Konics op en tussen de paarden zat het doel van de dag, de Zeearend. Sinds een tijd zijn twee jonge vogels, een 2e kj en een 4e kj, aanwezig in het Zuidlaardermeergebied en ik was benieuwd of het om een jonge man en een jonge vrouw zou gaan, ja mensen, ik kijk alweer in de toekomst. Veel tijd om de vogel te bekijken kreeg ik niet want de mist gooide wederom weer roet in het eten. Tijdens het wachten op betere tijden kwam uit het niets Visarend nummer zoveel van dit jaar vlak langs mijn neus gevlogen en als een spook loste de vogel in een paar seconden ook weer op in de grijze massa. Sjipuuuh, he! IJsvogeltje, vel blauw, blauw, grijs, donker grijs en weg was hij weer, het wachten op opklaringen kan dus best nog aardige dingen opleveren. Vast geklampt aan de woorden van de RTV noord weervrouw, de zunne komt der deur mensen, bleef ik op het germaal van de Onner staan en na verloop van tijd won de zon steeds meer terrein. De paarden en de Zeearend kwamen weer in beeld en na een uurtje kon zelfs de jas alweer uit. In de Westerbroekstermadepolder, gelegen naast de Onner, kreeg ik een andere grote bult bruine veren in het visier en met wat moeite was te zien dat het om Zeearend nummer twee ging. Na verloop van tijd kwam nr 2 los van de grond en vloog met een kleine omweg naar de andere vogel en ging er gezellig naast zitten. Het kijken en vergelijken kon beginnen en het verschil in grote was het eerste wat opviel, vrouwtjes Zeearend zijn groter dan mannetjes. Ook de kop snavel verhouding verschilde behoorlijk en wederom was het weer de 2e kj vogel die er met kop en schouders uitsprong. Na ruim een uur kijken kwam ik tot de conclusie dat de 2e kj vogel een vrouw moet zijn en de 4e kj een man. Nu wil ik niet op de feiten vooruit lopen maar menig paartje Zeearend komt al op jongere leeftijd bij elkaar en als er een gebied is in Groningen die volgens mij voldoet aan de eisen van een Zeearend dan is dat het Zuidlaardermeergebied wel. Ze moeten beide nog een paar jaar voor ze geslachtsrijp zijn maar gezien de toenadering die het mannetje bij het vrouwtje zoekt lijkt de eerste stap in de liefde gezet te zijn.

Visarend in de mist.  Onnerpolder         ( Osprey )

En dan weer terug naar de meeuwen van Termunterzijl. De najaarstrek is in volle gang en zo ook die van de meeuwen. De meeste geringde meeuwen die ik aflees in het haventje komen uit streken die ten noorden of noord oosten van Groningen liggen. Vogels die geringd zijn ten zuiden of zuid oosten had ik tot voor kort nog nooit gezien langs de Eems. Aan dat gemis kwam eindelijk een einde toen ik vorige week een Kokmeeuw uit Kroatië af kon lezen. Kokmeeuwen uit Kroatië worden zelden gezien in Groningen en net als bij de geringde Zwarte ooievaar is het nu nog even wachten op bericht van de ringer.

Zeearenden  Onnerpolder                                                                   ( White-tailed Eagels )

Nr 6.

Het is alweer de zesde voor deze nazomer in het haventje van Termunterzijl en eindelijk is het eens een keer een behoorlijk vers jong. Ik zie wel vaker eerste jaars Pontische meeuwen in het haventje maar vaak is dat later in het jaar en de vogels hebben dan hun manteldekveren al deels geruid. Deze vogel is, op een paar kleine veertje na, nog helemaal in zijn juveniel kleed en Ponten in dat kleed zie ik niet vaak.

Pontische meeuw   Juveniel  Termunterzijl.                           ( Caspian Gull)

Na twee 2e kj vogels, een derde kj, een vierde kj en een adulte vogels nu dus weer eens een leerzame juveniele Pont op mijn kleine, maar steeds weer verassende, meeuwenstek aan de Eems.

Duif.

Zwarte ooievaar   Juveniel ( Wit F04R)  Nieuwolda                                   ( Black Stork)

Het is de laatste week opvallend druk in de lucht boven het Oldambt, de zwaluwen, kwikstaarten en andere zomergasten maken zich met schrede sprongen uit de voeten voor de naderende herfst en het lijkt alsof ze het met elkaar hebben afgesproken om deze week massaal het luchtruim te kiezen. In het bos is het stil geworden, de Scholekster achter ons huis heeft zijn zomerstek verruild voor de Waddenzee en de eerste honkvaste Zilvermeeuwen zijn na een zomer van afwezigheid weer teruggekeerd op hun winterstek. Het zijn allemaal 1+1= 3 voorbeelden maar stuk voor stuk een teken aan de wand dat er veel beweging is in vogelland. Onder de schedelpan van menig vogelaar is het jaargetijdenknopje alweer geruisloos omgezet naar de herfstmodus en dat betekend dat de zomergasten naar de achtergrond geschoven worden en plaats moeten maken voor spannende zangertjes uit Siberie en het op naam brengen van stipjes boven een kolkende Waddenzee, ik heb er zin in.

Boerenzwaluw  Juveniel  Hongerige wolf.                    ( Barn Swallow)

Zilvermeeuw  Oterdum. Na acht maanden afwezigheid weer terug op zijn winter stek.

Tussen al die vogels die weg trekken omdat ze moeten zitten altijd wel weer een paar dombo's waar het niet mee wil vlotten. Neem nou de postduif, alleen de naam al? alles gaat tegenwoordig toch via de mail?,deze vogels vliegen zich de tering om als eerste weer thuis te komen omdat zijn baasje dat leuk vind. Na een periode van herstel word de duif opnieuw in een mand gestopt en naar Spanje gereden om het kunstje nogmaals te flikken. Het laat zien dat de beest een ongelovelijke drang heeft om terug te keren naar zijn thuis maar echt opschieten doet het natuurlijk niet dat heen en weer geflapper. Ik begrijp best dat er wel eens duiven zijn die denken, dikke Tammo, laat de baas zelf het heen en weer maar krijgen, ik ga lekker aan de grond zitten om bij te tanken, dan maar geen eeuwige roem. Aan de grond zitten is 1 maar even lekker je kont op een waterbak op een kwelder parkeren is vragen om problemen. Als tamme vogel val je niet alleen op bij iemand die naar vogels kijkt maar je kunt ook rekenen op de aandacht van hen die jouw erg lekker vinden en waarvoor je een handige snack bent. Je kan dus maar beter je kop er bij houden wanneer mevrouw Slechtvalk om de hoek komt scheuren want je bent niet de eerste, en vast ook niet de laatste, Mailduif die zijn bezoek aan de Dollardkwelders niet navertellen kan. Als een duvel uit een doosje dook de Slechtvalk uit het niets op de duif maar deze wist op een wonderbaarlijke manier te ontsnappen aan de klauwen van de valk. Deze Duitse mailduif hier onder heeft zijn lesje nu dus wel geleerd, op de kwelders van oost Groningen word onoplettendheid of tam zijn genadeloos afgestraft en alleen de duiven die wel in goede conditie zijn hebben kans op overleven, al scheeld het soms een haartje.

 

                      Postduif  Dollard                             

 

Een vogel die minder te vrezen heeft tijdens zijn tussenstop is de Zwarte ooievaar. Ondanks het feit dat hij ook ringen draagt heeft hij niets te vrezen van Slechtvalken of Haviken wanneer hij de slootjes van het Oldambt afstruind naar voedsel. De zwooi is hard bezig om zijn stempelkaart van de Oldambtster zwooientocht vol te krijgen want de vogel deed naast de Breebaart polder ook nog de Reiderwolderpolder, de Johannes Kerkhoven polder, Dallingeweer, Termunterzijl, Woldendorp en Nieuwolda aan tijdens zijn zwerftocht. Het is nog steeds onduidelijk waar het beest vandaan komt en het lijkt er sterk op dat de ringer zijn mailadres niet meer werk of dat hij alleen via de postduif reageerd, shit, postduif.

 

Papa's trots.

Zwarte ooievaar  Reiderwolder polder                                   ( Black Stork)

Bent u van de schapen meneer? Het is een vraag die ik met enige regelmaat om mijn oren geslingerd krijg wanneer ik een rondje maak langs de zeedijk. Mijn antwoord op die vraag is altijd, gelukkig niet want aan de twee vrouwen thuis heb ik mijn handen al meer dan vol . Op een plek waar vele honderden schapen rond lopen wil het wel eens gebeuren dat een van de mekkerkoppen een ongelukje krijgt, zo rollen ze op hun rug, ze kruipen onder de rasters door, flikkeren in een sloot of gaan dood aan een ziekte of sterven omdat de natuur gewoon denkt dat het hun tijd is. Opvallend is dat de meeste "zielige" schaapjes langs de dijk gevonden worden door mensen die afkomstig zijn uit het westen van ons land, de eerste Groninger die voor mijn auto springt om een "noodgeval" te melden moet dus nog geboren worden. De Groningers die ik langs de dijk tegenkom komen vaak niet verder dan een realistische, tja, dizze mokt het nait laank meer, en verdwijnen zonder gemor weer van het toneel, wetende dat de eigenaar van de beesten twee keer per dag een rondje langs zijn dames maakt. Een van de paniekzaaiende westerlingen eiste deze zomer van mij dat ik een lam moest vangen die aan de ouderlijke macht ontsnapt was. Ik? een lam vangen? waarom!! Volgens mij heeft u net zoveel handen aan uw lichaam als ik dus ga lekker u goddelijke gang zou ik zo zeggen,toch?  Als dank voor mijn vastbeslotenheid kreeg ik van de vrouw te horen dat ik een harteloze man was die geen gevoel had voor de natuur, inderdaad mevrouw, van de natuur die "schaap op de dijk" heet snap ik geen snars. Ik probeer er altijd een humoristische draai aan te geven wanneer nummer zoveel van het jaar mij met een schapen probleem op wil zadelen, hoe het valt dat is dan maar weer afwachten. Een jonge vrouw zat afgelopen zomer op haar knieen naast een schaap waar niet veel lawaai meer in zat. Het beest was in de laatste minuten van zijn leven aangekomen maar dat leek bij de jongedame nog niet echt binnen te komen. Op de vraag wat nu te doen antwoorde ik, als jij nu eens begint met reanimeren? dan bel ik alvast een ambulance!! Na een kort stilte viel het kwartje bij de vrouw en niet veel later stonden we, ondanks het sterfgeval, blauw van het lachen naast een dood schaap. Schapen zijn net als mensen, ze worden geboren, ontsnappen wel eens aan het ouderlijk gezag en gaan gek genoeg ook ooit weer eens dood, hoe simpel kan het wezen.

 

Pontische meeuw  3e kj   Oterdum                                     ( Caspian Gull )

De vaste bezoekers van dit blog weten het inmiddels al wel, in augustus worden de Zwanen van Groningen geringd. Met een beetje geluk word dit jaar in de provincie de 20.000 Knobbelzwaan door de werkgroep voorzien van een ring en dat is een absolute mijlpaal. Al vanaf de jaren tachtig trekt de karavaan jaarlijks door de provincie en je moet als Knobbelzwaan van goede huize komen om niet in de handen van de ringploeg terecht te komen. Het mag u bekend zijn dat ik al heel wat jaren meedraai in "het vak" en dat er in al die jaren dat ik ring al heel veel zwanen door mijn handen gegleden zijn. Inmiddels heeft onze dochter dezelfde leeftijd bereikt als de leeftijd waarop ik begon met het ringen van zwanen. Het verschil is echter dat zei drie was toen ze voor het eerst meeging en ze heeft dus jaren de tijd gehad om de fijne kneepjes van haar leermeester af te kijken, iets wat haar overigens aardig gelukt is. Toen ze klein was hielp ze haar vader met hand en span diensten en vanaf haar 11e levensjaar begon ze zelfstandig jonge zwanen te vangen. Dit jaar is ze weer een tree hoger in de vangersladder gestegen door zonder hulp een volwassen vogel te vangen. De oude garde vond het de hoogste tijd voor deze stap en toen we een mooie grote familie vonden, die ook nog eens op een plek zat waar de omstandigheden voor haar optiemaal waren, werd unaniem besloten dat de hele familie, inclusief de adulte vogels, allemaal door haar gevangen moesten worden. Zonder aarzeling pakte ze een vangstok en met een paar kleine aanwijzingen van de overige teamleden ging ze aan de slag. Het was een klusje van een poep en een scheet en na een paar keer knipperen met de ogen lag de hele familie op de kant. Trots als een Pauw, en met een smile van oor tot oor, moest dit heugelijk moment natuurlijk met het thuisfront gedeeld worden. Je raad nooit wat ik geflikt heb mam!! ik heb een adult gevangen! De andere kant van de lijn kon er de humor wel van inzien maar was nauwelijks verbaast, haar dochter komt wel vaker thuis met de mededeling dat ze een Zwartkopmeeuw, een Lepelaar, Pimpelmees of IJsvogel een in haar handen heeft gehad dus dit kon er ook nog wel bij. Nu moet u niet denken dat ik in tranen uitbarst wanneer onze dochter haar handen uit de mouwen steekt maar gepaste trots lijkt mij in deze wel op zijn plaats, goed gedaan meid.

Elisa met haar eerste zelf gevangen adulte Knobbelzwaan.

Is het nu herfst of is de nazomer zo nat? Een oude Oldamster spreekwoord geeft misschien wel het antwoord op deze vraag, het de boer het waait aan de kaant den komt de haarst ient laand, of beter gezegt, veel akkers zijn alweer zwart en voor veel Oldambtsters is dat het teken dat de zomer zijn langste tijd gehad heeft. Dit jaar was de oogst vroeg dus de omslag van het weer past daar voor mijn gevoel prima bij, het mag wel weer. In de laatste weken werden opvallend veel Zwarte ooievaars waargenomen in het Oldambt en tot nu toe zijn er 15 vogels gezien. Het is lang geleden dat we zo'n goed jaar hebben gehad en mijn teller staat voor dit najaar inmiddels op 5 vogels. Op een na vlogen alle Zwooien over en de vogel die wel aan de grond zat blijkt ook nog eens een intressant geval te zijn want het beest draagt een kleurring. Waar de Zwooi vandaan komt is nog niet bekend maar er word aan gewerkt, even afwachten dus. Net als in de voorgaande jaren heb ik ook dit jaar weer enkele Breedbestrandlopers gezien in de Breebaart polder. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik er nauwelijks nog bewust naar opzoek ben, na 150 + Breedbekken gaat het hartje er nauwelijks nog sneller van kloppen, verwend kreng dat ik ben. Waar ik nog wel warm van word zijn een Buidelmees, het blijft een goede soort in den oost, en een al lang voorspelde Porselijnhoen die aanwezig waren in de Breebaart polder.

 

Een kinderhand is gauw gevuld.

 

Oude tijden herleven.

 

Lachstern  Adult.  Dollard                                              ( Gull-billed Tern)

In een van de vorige berichten kon u lezen dat de Lachsterns ook dit jaar de zandputten van Nieuwe Pekela weer gebruiken als tussenstop naar het zuiden en ook tijdens dit schrijven zijn er nog steeds enkele vogels daar aanwezig. Tot aan het einde van de vorige eeuw werden vrijwel jaarlijks ook Lachsterns met jongen gezien boven de sloten langs de zeedijk van de Dollard maar na de eeuwwisseling werd ze hier niet meer door mij waargenomen. De Lachsterns die na 2000 werden gezien waren in vrijwel alle gevallen alleen en bleven vaak niet langer dan een dag. Je kijkt dan ook vreemd uit je ogen wanneer er tijdens een ronde langs de dijk plots een familie, twee adulten met twee jongen, Lachstern voor je neus langs vliegt. Het deed mij direct weer aan die goede oude tijd denken waarin dit soort waarnemingen de gewoonste zaak van de Wereld waren. De jongen werden op de kwelder door de volwassen vogels gevoerd en bleven, terwijl de volwassen vogel aan het jagen waren boven de sloten langs de dijk, geduldig op een nieuwe portie voer wachten. Vreemd genoeg kwamen de volwassen vogels ook met muizen in hun bek naar de jongen gevlogen en deze opvallende voedselkeuze had ik bij Lachsterns nog nooit eerder gezien. De vogels blijken al een paar dagen aanwezig te zijn langs de dijk en dat is even weer ruiken aan vroeger en het geeft weer hoop voor de toekomst.

Lachstern   Juveniel.  Dollard

Lachstern met een muis in zijn bek.