Kleine vlieg.

Kleine Vliegenvanger  Schoonloo, Drenthe.           Red-breasted Flycatcher.

Hij stond al een tijd hoog op mijn verlanglijst en nu zat hij dan eindelijk binnen handbereik, een adult mannetje Kleine Vliegenvanger. Al de Kleine Vliegenvangers die ik tot nu toe gezien had waren eerste winter vogels, allen erg mooi maar met een volwassen mannetje krijg je toch net wat meer waar voor je geld. Natuurlijk had ik al veel eerder naar een mannetje kunnen gaan maar ver rijden voor een Kleine vliegenvanger doe ik niet, als de mosterd niet naar Abraham komt dan ..., inderdaad. De vogel van Schoonloo, Drenthe viel ruim binnen de marge van aanrijtijd dus de keuze om wel of niet te gaan was dan ook niet erg moeilijk, gaan dus. Ik had me niet echt in de locatie verdiept en tot overmaat van ramp had ik ook nog eens geen bereik met mijn telefoon en totaal verstookt van internet liep ik het zandpad op die op de kaart stukken korter leek dan dat hij in werkelijkheid was. Na al een behoorlijk stuk gelopen te hebben hoorde ik een vogeltje zingen en een ding was zeker, deze zang had ik nog nooit eerder in mijn leven gehoord. Iets in mijn rechter hersenkwab fluisterde mij in dat ik naar een Kleine vlieg stond te luisteren maar vermelde er nog wel bij dat ik het vogeltje bij het geluid moest gaan zoeken. Het geluid kwam recht boven mij uit de bomen en met een blik omhoog had ik hem dan eindelijk te pakken, een mannetje Kleine Vliegenvanger. De vogel was behoorlijk bewegelijk en zat tijdens mijn verblijf of hoog in de bomen of ver van het pad en dat was jammer. Een zingend mannetje Kleine Vliegenvanger, het is als Doutzen in bikini en aardbeien op een vanillevlaai, erg fraai om naar te kijken maar buiten dat erg smakelijk.    

TOH 2015.

En jawel hoor daar was hij weer, de TOH (Top of Holland ) vogeldag. Lang is er door veel vogelaars weer naar deze editie uitgekeken en de verwachtingen waren, net als in de voorgaande jaren, dan ook weer hoog gespannen. Dit jaar waren meer dan 150 vogelaars, verdeeld over meerdere teams, uit heel Nederland weer naar de TOH gekomen om een gooi te doen naar de hoofdprijs, een nieuwe telescoop. De TOH vogeldag begint binnen vogelend Nederland een evenement met naam te worden die bol staat van zekerheden. Naast een Breedbekstrandloper, een soort die eigenlijk geen punten meer verdiend volgens ons team, is slecht weer ook zo'n zekerheid. Ook dit jaar wisten we die traditie van regen, harde wind en diepvries kou weer levend te houden en een TOH dag met mooi weer lijkt dan ook zeldzamer dan welke dwaalgast dan ook.

Amerikaanse Goudplevier  Polder Breebaart Dollard, de vogel liet de grijze onder vleugel even mooi zien.     American Golden Plover, the price winning bird on the Top of Holland birding day.

Vorig jaar werd als antwoord op de vele teams uit het westen des lands het team "de Breedbekken" in het leven geroepen en het team ging ook dit jaar weer, in dezelfde samenstelling als in 2014, op pad om een greep te doen naar de beste soort van de dag en de eeuwige roem. Het team bestaat uit 4 mannen met oost Groninger roots en stuk voor stuk lopen ze al heel wat jaren mee in de business. Alle 4 de mannen beschikken ook nog eens over een gezonde dosis extreme flauwe humor en het zal u dan ook niet verbazen dat deze editie van de TOH weer behoorlijk wat hilarische momenten heeft gekend. Samen gepakt in een Opel Corsa gingen de Breedbekken om 7.00 uur in de morgen op pad om oost Groningen om te ploegen en over de kop te trekken.

In de aanloop naar de TOH dag werd besloten om te beginnen in de Eemshaven maar die strategie werd vlotjes gewijzigd toen ons een meer dan vage claim ten ore kwam dat de Steppe Kiekendief van de Dollard polders weer teruggekeerd was. Niets is natuurlijk onmogelijk maar de locatie van vorig jaar word al weken lang door enkele mensen in de gaten gehouden en een ding is zeker, de vogel is in de laatste weken door ons zeker niet gezien. Ondanks de vaagheid van de claim werd toch besloten om eerst de Dollard polders in te duiken om het een en ander te checken en de uitkomst was, geheel volgens verwachting, negatief. Wel werden hier de eerste Blauwe en Grauwe Kiekendieven waargenomen en er zouden zaterdag nog velen volgen. Naast de Kiekendieven waren de polders nog goed voor enkele Noordse Kwikstaarten en daar bleef het ook wel bij. Bij Nieuw statenzijl beleefde ons team zijn eerste, en ook direct zijn laatste, kans om een paar punten bij elkaar te harken toen een slank ogende Kiekendief over de kwelder richting Duitsland vloog. Bruine en blauwe konden vrij vlot worden uitgesloten en er bleven dus nog twee opties over, Grauwe of Steppekiekendief. De vogel werd door twee van de teamleden opgepikt maar de kiek vloog redelijk snel, en hoog, naar Duitsland. Alleen gewapend met een kijker werd hard een poging gedaan om de vogel op naam te brengen maar dit bleek zonder telescoop niet te doen. De waargenomen kenmerken waren te mager om er een zekere Steppekiek van te maken al deed het daar bij vlagen wel aan denken. In een poging om de kiek alsnog terug te vinden liepen we nog een stuk Duitsland in maar de vogel was in geen velden of wegen meer te bekennen. Dit zijn dus de momenten die even pijn doen en meer dan een kiek spec zal dit beest voor ons dus nooit worden. Ook dit jaar had ik mij weer opgeworpen als de man van de verbindingsdienst en mijn voornaamste taak op zo'n dag is om de WhatsApp en Email berichten op waarde in te schatten. Na veel gaapberichten, van schaarse vogels die al weken of maanden aanwezig zijn, kwam er eindelijk een soort voorbij die, en dichtbij zat, en erg leuk was, de Witvleugelstern. De vogel vloog al foeragerend boven het Oldambtmeer maar was door de harde, en koude, wind soms lastig te volgen. Het weer was zonder twijfel de grootste stoorfactor op deze zaterdag en het zorgde er soms voor dat het team in een lichte depressie belande. Er zijn veel manieren om een inzinking wat te verlichten maar het team leek toch het meest baat te hebben bij het eten van ongezonde etenswaren. De kofferbak van de Corsa was voor een keer ingericht als een mobiele Jumbo die ook nog eens voorzien was van een zeer verrassend assortiment. Menig keer verdween een hand van een teamlid in de kofferbak en telkens werd er weer een nieuw product tevoorschijn getoverd. Koekjes, snoepjes, chips, metworst, brood, een gezinspak Twixen, frisdrank, en bier, het weer werd er niet beter van maar het smaakte prima.    

Noordse Kwikstaart. Mannetje  Dollard.       Grey-headed Wagtail , Motacilla flava thunbergi.

Blieptudeleduh, en weer kwam er een Appje binnen en wederom verscheen er een soort in beeld waar wij als team wel oren naar hadden, de Breedbekstrandloper (s). De vogels werden buitendijks in de westhoek van de Dollard gevonden door het team die ons ook al aan de Witvleugelstern hielp en het begon er een beetje op te lijken dat we aanhangers waren geworden. ( Aanhangen of Aanhangers, Vogelaar (s) die zelf te beroerd is/zijn om leuke soorten te zoeken en/of in gebreke blijft (ven) bij de determinatie van schaarse of zeldzame soorten en daarom zijn collega vogelaars gaat schaduwen in de hoop aan te kunnen sluiten) Een blik op de getijden App was genoeg om er achter te komen dat er wat haast bij deze vogels zat. Het was afgaand tij en bij aankomst op de vermelde plek waren de eerste slikplaten al weer in beeld, iets wat erg snel kan gaan. Op het wad waren duizenden steltlopers aanwezig en even hadden we er een zwaar hoofd in om de Breedbekstrandlopers terug te vinden, iets wat ongegrond bleek want de vogels werden verrassend snel door ons teruggevonden. De grote groepen steltlopers vlogen meerdere keren op en op een gegeven moment zaten de groepen te ver van de dijk om er nog koek van te bakken. In de korte tijd dat we op de dijk stonden werden zeker 2 Breedbekstrandlopers door ons gezien, door de bewegingen van de steltlopers was een derde vogel niet op zeker te zetten maar met twee waren we meer dan tevreden. Tijdens de TOH dag van 2014 had Willem de coördinatie over het moment van warm eten en dat is de twee oudste leden van het team vorig jaar bijna fataal geworden, de eerste verschijnselen van uithongering waren al te bespeuren en om te voorkomen dat het nogmaals uit de klauwen zou lopen werd Willem op een geheel ondemocratische manier door de oudjes uit deze functie gezet. Op de kruising naar de Breebaart polder en de kibbeling toko moest een keuze worden gemaakt, of eerst recht door om te eten of toch rechts afslaan de Breebaart polder in. Er werd besloten om eerst de inwendige mens te verwennen met kibbeling maar achteraf gezien was dit misschien wel de verkeerde keuze. Op het moment dat we het servetje langs onze mondhoeken trokken pingelde mijn telefoon voor de zoveelste keer maar deze keer was het bericht dat ik las in veel opzichten stukken beter dan alle vorigen. Op het scherm stond te lezen, Amerikaanse Goudplevier tp in de, krijg nou de pleuris, polder Breebaart. Tja, dan krab je je zelf nog eens achter je oren en zet koers naar de Breebaart die gelukkig maar op slechts drie minuten rijden van de kibbeling toko ligt. Als je de vogel een keer in beeld hebt dan verdwijnt het idee dat hij van ons had kunnen zijn als sneeuw voor de zon en je feliciteert het team, die ons ook al aan de Witvleugel en de Breedbekstrandlopers hielp, met hun vondst. Na de vogel uitgebreid bekeken te hebben werd het tijd om onze weg weer te vervolgen, op naar het haventje van Termunterzijl om nog wat meeuwen te doen. Er waren maar weinig grote meeuwen aanwezig in de buitenhaven maar na wat zoekwerk wisten we er toch nog twee Pontische meeuwen en een adulte Geelpootmeeuw uit te trekken en dat is best opmerkelijk zo midden in mei. Het liep inmiddels al tegen zessen en er was nog een gebied die we voor de sluiting van de vogeldag zeker nog wilden bezoeken, Tetjehorn. Tetjehorn is in het verleden al eens goed geweest voor een aantal goede soorten maar op deze dag kwamen we hier niet verder dan 2 Roerdompen en een Snor, die overigens maar heel kort zijn snavel even open trok. Om 19.00 uur kwam er een einde aan de TOH vogeldag 2015 en na 12 uren vogelen kwamen we tot de conclusie dat het ondanks het waardeloze weer toch best een aardige dag was. Het lukte team de Breedbekken wederom niet om wat punten te scoren maar daar lagen de teamleden niet echt wakker van, het gaat om de lol en het meedoen mensen, winnen is leuk maar het blijft bijzaak.

Pontische Meeuw. 1e zomer Termunterzijl.                                Caspian Gull.

Black beauty.

Kraanvogel  Beerta                                                                       Common Crane

Het voorjaar van 2015 is er tot nu toe een waarin het hard werken is om nog een beetje in de prijzen te vallen. In de laatste weken zijn er aardig wat van mijn vrije uurtjes in het water gevallen of weggewaaid en dat is op zijn zachtst gezegd erg kloten. Toch waren er meerdere dagen waarop er, zei het met hindernissen, best wel aardig gevogeld kon worden in den oost en met name van de Kraanvogels van de Tjamme heb ik stiekem wel een beetje genoten. De Kraanvogel is zo'n soort die ik vrijwel jaarlijks wel zie in het Oldambt en meestal gaat het om overvliegende vogels. Als er al vogels aan de grond zitten dan gaat het in de meeste gevallen om kleinere groepjes die vaak nooit langer dan drie dagen aanwezig zijn, zijn ze wel langer aanwezig dan is het predicaat uitzonderlijk wel op zijn plaats. Al baltsend en luid roepend lieten de vogels zich leuk bekijken en na een week aanwezig geweest te zijn was het buikje blijkbaar weer goed genoeg gevuld om weer verder te trekken. Kraanvogels, het blijven geweldige vogels om naar te kijken, ook al heb je er al duizenden van gezien.

De deksel van de pot met de echte lekkere krenten wil in het Groninger land dus nog niet echt open schieten en de laatste weken werden dan ook gevuld met soorten die, hoe gek het ook klinkt, eigenlijk al redelijk normaal zijn geworden in het voorjaar. Geheel volgens verwachting werden soorten als de Beflijster, Draaihals, Zwarte wouw, Steltkluut, Witwangstern en Witvleugelstern, Noordse Kwikstaart en een Engelse Kwikstaart aan het jaarlijstje toegevoegd. Een groepje van 6 Morinelplevieren was ook een zeer waardevolle aanvulling op de jaarlijst en zeker een ritje naar de Wildervanksterdallen waard. Tja, de jaarlijst. In 2008 wist ik, samen met Marnix Jonker, het jaarlijst record voor Groningen naar een hoger level te trekken. Na een jaar lang hard zwoegen wisten we de teller op 268 soorten te zetten en dat was nog nooit iemand in Groningen gelukt. Na het record gevestigd te hebben wisten we dat het een strak record was maar dat er zeker meer in zat. Het zou nog 6 jaar duren voor ons record, met drie soorten meer, om zeep geholpen werd en aan de ene kant is dat natuurlijk jammer maar het is iets wat wij beiden al voorspeld hadden. In het begin van het jaar speelde ik met de gedachte om een nieuwe poging te wagen maar ik was me er terdege van bewust wat je daar voor moet doen, en misschien wel veel belangrijker, wat je er voor moet laten. Jaarlijsten maakt een zombie van je, alles draait om het lijstje en het kost enorm veel tijd, geld en breuken in het gezinsleven. Dit alles in ogenschouw nemend heb ik voor de "we zien wel hoe het komt jaarlijst"gekozen, waarin niets moet en alles mag. Dit principe leeft een stuk rustiger en moeten word dus mogen, of beter gezegd, het is fanatiek zijn met grenzen.      

Zwarte Ibis     Ellerhuizen.                                                              Glossy Ibis

Ik zeg net wel dat moeten mogen is geworden maar wanneer er een Zwarte Ibis ten tonele verschijnt dan is er weinig ruimte voor mogen, dat is een go zonder twijfel soort. Een Zwarte Ibis binnen de provincie grenzen kan, zelfs na meerdere voorgangers, nog altijd op mijn bezoek rekenen en dat komt omdat ik een zwak heb voor deze knakkers. Het is een combinatie van schoonheid en een klungelig voorkomen waar ik voor val en dat eerste geld zeker voor de vogel van Ellerhuizen. Het is mij nog niet vaak gebeurt dat ik een Zwibis (jargon voor) zag die zo fraai in zijn zomerkleed zat en het woord zwarte doet deze vogel in zijn prachtkleed dan ook weinig eer aan. Het twitchen van deze vogel ging helemaal volgens het spoorboekje en voor het eerst in jaren zat ik weer eens naar een Zwarte Ibis te kijken die op minder dan 50 meter voor mijn neus zat. De overige bewoners van het gebied waren zichtbaar minder blij met het bezoek van de Mediterrane gast want de vogel kreeg met enige regelmaat op zijn kloten van een narrige Kievit of Grutto. Nu is het maar te hopen dat met de komst van deze Zwarte Ibis de deur open is gezet voor meer leuke soorten want elke week een Zeearend zien, of 5 op een dag!!, is op den duur ook maar zo zo, toch?        

Morinelplevieren  Wildervanksterdallen. recordshot.        Eurasian  Dotterel    

15.000 meeuwen.

Kumliens Meeuw  Adult  Bergen aan Zee.                         Kumlien's Gull

Een lekker dagje aan de kust, wie wil dat nou niet? lekker genieten van zon, zee, strand en, voor wie het leuk vind, van 15.000 meeuwen. Op de zandsuppletie van Bergen aan Zee is het de afgelopen week dikke pret voor hen die graag naar meeuwen te kijken en veel vogelaars namen zaterdag dan ook graag de moeite om af te reizen naar de kop van Noord Holland. Natuurlijk gingen de meeste vogelaars naar Bergen aan Zee voor de vorige week ontdekte Thayers Meeuw maar deze keer kwamen wij, Willem, Martijn en ik zelf, niet alleen voor het zeldzame, er was meer dan dat. Voor veel vogelaars zijn meeuwen pas interessant wanneer het een streepje op hun lijst oplevert en voor de rest blijven het voor die gasten vage bruine of witte dingen waar ze liever geen tijd in stoppen en dat is best jammer.

Kumliens Meeuw  Langs de handpennen zijn de donkere buitenranden goed zichtbaar.

Natuurlijk zou het leuk geweest zijn als we de Thayers meeuw mee konden pikken maar zaterdag liet de vogel zich, jammer genoeg, niet zien. Het is nooit leuk om te dippen maar al zoekende in de meeuwenmassa vonden we telkens wel weer andere leuke, en leerzame, vogels die het beter bekijken meer dan waard waren. Zo konden we naar harte lust naar Pontische meeuwen kijken want van deze soort waren geschat zo'n 50 vogels aanwezig. We zagen de ponten in alle leeftijden voorbij komen en daar zaten enkele leerzame exemplaren bij. Nooit eerder zag ik zoveel Pontische meeuwen op een plek en alleen al daarom was het een geslaagde dag. Dat er onder de vogelaars mensen zijn die puur voor de lijst naar meeuwen kijken word snel duidelijk wanneer je je langs het duin in een groep vogelaars mengt. Ik zelf verdeel de groep vaak in twee kampen, de zoekers en de wachters. De zoekers staan de hele tijd met een betraand oog aan de scoop te zoeken naar de krenten en de wachter die, u raad het al, wachten op wat komen gaat. Uren lang staan ze met de handen aan hun potlood al lallend wortels te schieten langs het duin tot de zoekers de verlossende woorden spreken. De zoekers hebben op hun beurt trucjes om de wachters op gezette tijden wat wakker te houden en de meest gebruikte is wel de "heeejj, wat is dit?" truc. Na het uitspreken van de woorden is de tegen reactie vaak, wat zie je? heb je hem? waarna er een soort van paniek ontstaat bij de wachters. De zoeker houd de spanning er nog even in en zegt niet waar het om gaat en waar het beest zit maar gaat wat staan fluisteren met zijn maat. De wachters schieten in de stress en na de spanning nog wat opgebouwd te hebben zegt de zoeker dat het de hele tijd gewoon om een Zilvermeeuw ging. Populair word je er niet van maar lachen is het zeker.    

Een andere interessante vogel was de, ook al de hele week aanwezige, Kumliens Meeuw. We kregen de Kumliens al vrij snel na aankomst in beeld maar de vogel zat toen nog te ver om iets aan de handpennen te kunnen zien. De hele determinatie van Kumliens Meeuw staat en valt met de tekening op de buitenste handpennen en de vogel heeft de laatste dagen dan ook voor nogal wat discussie gezorgd op het internet. Pas nadat een buitenlandse expert naar foto's van de meeuw had gekeken leek de kogel nu toch door de kerk, het is er een. Indien aanvaard zou dit de 4e Kumliens voor Nederland zijn maar de vogel, die broed in noord oost Canada, is een ondersoort van de Kleine Burgemeester en is dus als soort niet telbaar. Later op de dag kwam de meeuw dichter naar ons toe en toen konden we duidelijk de donkere lijnen langs de handpennen zien, iets wat overigens ook goed in vlucht te zien was. Naast deze adulte Kumliens Meeuw was er ook nog een eerste winter Kleine Burgemeester aanwezig op het strand maar deze vogel werd maar kort, en op grote afstand, door ons gezien.

Zandsuppletie bij Bergen aan Zee.     The beach near Bergen aan Zee, this week the Gull hotspot in the Netherlands with at least 15.000 Gulls.

Op een plekken waar veel meeuwen zitten heb je redelijk veel kans om geringde vogels te zien. Er worden in verhouding veel meeuwen geringd in Europa en dat was te zien op het strand van Bergen aan Zee. Met enige regelmaat wandelde er een geringde vogel door mijn beeld en de meeste ringen wist ik af te lezen. In totaal las ik 2 Grote Mantelmeeuwen, 11 Zilvermeeuwen, 13 Kleine Mantelmeeuwen en 3 Pontische Meeuwen af uit meerdere landen en dat is meer dan wat ik in een jaar in Groningen aflees. Het zal nog een hele klus worden om de herkomst van al deze vogels te achterhalen maar als er een leuke terugmelding in de mailbox zit dan zijn we dat allang weer vergeten.

Pontische meeuw  Bergen aan Zee. Geringd in Polen     Caspian Gull, ringed in Poland, at least 50 Caspian Gulls were present on the Bergen beach

Ringsnaveleend samen met een Kuifeend (links) Flevoweg.       Ring-Necked Duck, on the right, and a male Tufted Duck.

Na bijna zes uur meeuwen kijken, en meerdere keren de parkeermeter gevuld te hebben, lieten we Bergen aan Zee voor wat het was. We wilden ook nog wat andere leuke soorten doen in de kop van Noord Holland maar omdat de meeuwen meer tijd in beslag hadden genomen dan verwacht moesten we keuzes maken. Mijn medereizigers kozen beide voor de Amerikaanse oeverloper omdat ze deze vogel beide alleen nog maar in winterkleed hadden gezien. Nu is geen straf om nog een keer naar de vogel te gaan dus het adres waar de vogel zit werd met gemak nogmaals in de TomTom ingevoerd. De vogel was deze keer gemakkelijker te vinden dan de afgelopen week en voor we het wisten waren we alweer op weg naar de volgende dwaalgast, de Ringsnaveleend. Het was al weer wat jaren geleden dat ik mijn laatste Ringsnaveleend in Nederland had gezien dus dit mannetje kwam als geroepen. Aanvankelijk was de vogel niet te vinden op de aangegeven plek maar de vogel kwam, geheel volgens het boekje, keurig op tijd  aangevlogen en lande vlak voor onze neus. De vogel liet zich vijf minuten lang erg goed bekijken maar vloog toen weer op. Nu deze soort ook in de knip zat werd koers gezet naar Den Oever voor de volgende Amerikaanse eend, de Buffelkopeend. Ook deze eend is al geruime tijd aanwezig maar de vogel liet zich aan het begin van de avond niet meer zien. Moe maar voldaan stapte ik 14 uur na vertrek de voordeur weer binnen en ik kon terug kijken op een zeer geslaagde dag die zeker voor herhaling vatbaar is.

Amerikaanse Oeverloper  Medenblik                                      Spotted Sandpiper

In de XXL waaier.

Binnen de Wereld van de vogelaars heb je de mongolenwaaiers, zei die lang wachten om een bezoek te brengen aan een strakke soort die ze eigenlijk al eerder had moeten doen. Als je langer dan lang wacht met het twitchen van een strakke soort dan kom je al snel in de XL waaier. Als je ongelooflijk lang wacht dan hoor je thuis in een groep waar nauwelijks nog een naam aan te geven is maar de term mega waaier XXL lijkt in deze wel gepast.

Amerikaanse Oeverloper  Medenblik.                                     ( Spotted Sandpiper )

Laat ik deze keer, voor de verandering, eens tot die laatste groep behoren, de waaiers onder de waaiers. Ik had allang naar de 4e Amerikaanse Oeverloper voor Nederland kunnen gaan maar ik kon de zin om er heen te rijden niet vinden. Het is zo'n soort waarbij ik totaal geen drang voelde om er direct heen te vliegen omdat ik op Sint Maarten al veel Amerikaanse oevers heb gezien. Op het eiland waren meerdere plekken waar ik ze regelmatig zag en na verloop van tijd werd het zelfs een soort waar je gewoon aan voorbij liep.

U snapt nu dus waarom deze vogel voor mij niet in brand stond want een lifer was het allang niet meer en als ik zou gaan dan was het puur voor het lijstje. Als je dan toch besluit om te gaan dan verwacht je dat het bij jouw net zo gaat als bij de vele honderden andere twitchers die voor je aan waren maar helaas pindakaas. De Amerikaanse oever zit al maanden op het zelfde strandje en laat zich daar met geen stok vanaf te slaan. Toch leek de vogel voor een keer een uitzondering te willen maken voor een man uit Groningen want bij aankomst was de Amerikaanse Oeverloper in geen velden of wegen te bekennen. Dat was dus even een dompertje maar gelukkig liep er aan de horizon nog een mans persoon met een telekanon op zijn schouder naar de vogel te zoeken. Met de in het Wereldje overbekende woorden "heb je hem nog gezien? " opende ik het gesprek maar er kwam weinig reactie. De man, die verdacht veel op een pixertje leek ( te herkennen aan foute camouflage kleding, geen kijker om zijn nek en nul soorten kennis ) mompelde na een stilte woorden die ik toen liever even niet wilde horen, hij is al zeker een uur niet gezien. Daar worden we niet vrolijk van.    

Na dat de man besloot om zijn biezen te pakken kwam ik in de, bij de mongolenwaaiers bekende, Remi face terecht. Helemaal alleen op de Wereld was ik zoekende naar iets wat er wel was maar even niet op de plek waar ik het wilde hebben. Na een paar keer het strandje op en neer gelopen te hebben leek het een kansloze missie te worden maar u raad het al, de aanhouder wint. Drie meter voor mijn voeten bewoog plots iets in het zand en jawel hoor daar zat hij dan, de Amerikaanse Oeverloper. Nu heb ik al redelijk wat zeldzaamheden gezien maar zo tam als deze kom je ze maar zelden tegen. Zonder enige moeite liet de vogel zich benaderen maar vaak kwam de steltloper gewoon op mij aflopen. En wederom zat ik weer helemaal alleen met een Yank vlak voor mijn neus zonder ook maar een seconde gestoord te worden, er zijn mindere dingen in het leven kan ik u vertellen. Amerikaanse Oeverloper, ik zeg +1.

Het verval en de Roodborsten.

In een ver verleden was het allemaal pracht en praal achter de voordeur van deze Oldambtster boerderij maar nu hebben de natuur, en de elementen, al jaren vrij spel in en rond het ooit zo statige gebouw. De elementen hebben in de loop der jaren zichtbaar hun sporen achter gelaten en het verval is onomkeerbaar geworden. Als je met de ogen iets dicht geknepen naar het gebouw kijkt waan je jezelf  bijna in een Grieks bergdorpje maar schijn bedriegt, hier is niets maar dan ook echt niks Grieks aan, dit is een gebouw in het Oldambt die zijn ziel verloren heeft maar die, ondanks weer en wind, mooi blijft. Het enige wat de boerderij en Griekenland gemeen lijken te hebben is het feit dat men grote moeite heeft om de boel wat te onderhouden, en daar kunnen zelfs de fleurige kleuren niets meer aan veranderen.              

Ransuil  Eemshaven                   ( Long- eared Owl )

Nu de lente eindelijk op goede koers is begint het weer leuk te worden in het veld. Vorige week heb ik wat tijd in een soort gestopt die al jaren ontbrak op mijn Grunniger jaarlijstje en die ronduit lastig is, of beter gezegd lastig was, in oost Groningen, de Raaf. De Raaf is zo'n soort die ik in de dertig jaar dat ik in Groningen naar vogels kijk maar slechts een paar keer in de kijker heb gehad en weinig mensen keken je dan ook raar aan als je vertelde dat je een blokje om ging rijden om een Raaf te twitchen. Anno 2015 lijkt de Raaf eindelijk vastigheid onder de voeten te krijgen in den oost en het werd hoog tijd om er een poging tegenaan te gooien. Op naar Westerwolde, de streek waar het allemaal gebeurt. U kent het onderhand wel, dat appeltje eitje verhaal, kies een plek waarvan je het vermoeden hebt dat de verwachte soort daar opduikt en hatsaflats daar zijn ze dan. En zo ging het dus ook met de Raven van Westerwolde. Binnen een half uur zat de soort in de spreekwoordelijke knip en met een Rode wouw en een Klapekster als bonus verliet ik, na snel zaken gedaan te hebben, weer de mooiste streek van Groningen, Westerwolde. 

Zwarte zee-eend  Mannetje  Eemshaven.                                      ( Common Scoter )

Dat er Raven opduiken in Westerwolde is misschien gemakkelijker te verklaren dan hoe het mogelijk is dat er ruim 500 Roodborsten heutje meutje bij elkaar zitten in de Eemshaven. Een bezoek aan de Eemshaven in midden april kan leuke soorten opleveren en om die reden besloten Willem en ik zei de gek om daar zaterdag te gaan vogelen. Het is vaak de eerste indruk die aangeeft wat de dag gaat brengen en die indruk was direct goed. Bij de eerste stop, bij de Kamstra singel, miegelde het al van de zangvogels en wat ons het eerste opviel was dat het gras langs de singel oranje kleurde van de Roodborsten. Ook de eerste Beflijster voor die dag werd hier waargenomen en naast de vele Roodborsten waren in de bosjes ook nog eens erg veel Tjiftjaffen ( ruim 100 ), Zanglijsters, Zwartkoppen en Gekraagde roodstaarten aanwezig, volle bak dus, daar houden we van. Met uiterste precisie werd de singel over de kop getrokken en al snel viel ons oog op een erg koud ogende Tjiftjaf die ook nog eens zwarte poten bleek te hebben. Al snel dachten we aan Siberische tjiftjaf maar de vogel kon zelfs na intensief zoeken niet terug worden gevonden. Ook de roep werd niet gehoord en al met al was het dus te mager om de vogel op zeker te zetten, volgende keer beter dus. Waar we ook kwamen zaterdag, overal in de Eemshaven voerden de Roodborsten de boventoon. In elk bosje, struikje of opslagterrein zaten de kleine oranje rakkertjes schouder aan schouder en er waren maar weinig plekken waar we ze niet zagen, te bizar voor woorden. De condities moeten vrijdagnacht optimaal zijn geweest voor de vogels om te besluiten om te vertrekken maar opmerkelijk blijft dan wel dat ze dit allemaal tegelijk zijn gaan doen. Het is bijna niet te bevatten dat alle Roodborsten onafhankelijk van elkaar zijn gaan vliegen om uiteindelijk voor zonsopkomst in de fuik die de Eemshaven heet terecht te komen. Het is het bewijs dat er binnen het hele verhaal van de vogeltrek nog steeds dingen gebeuren die ons als mens versteld doen staan.  

Roodborsten, met op de achtergrond een Beflijster.      ( Robins, At least 500 Robins where present in the Eemsharbor, a big fall !!. In the back a Ring ouzel.

Het vervelende aan een overvloed aan Roodborsten is dat het lastig is om het koren van het kaf te scheiden. Wanneer alles wat beweegt een Roodborst is dan krijg je al snel zoiets van, owwh het zal wel weer een Roodborst zijn. Het gevaar bestaat dus dat je steken laat vallen en gemakkelijk word. Ondanks dat wisten we toch nog een erg fraaie Ransuil, een Velduil, 4 Beflijsters, een tam mannetje Zwarte zeeënd en een Buidelmees uit de Roodborstenbrij te trekken, al koste het, mede door de regen, soms wel wat moeite. Een oud bord van de voormalige rederij Kamstra ( u weet wel, die van de Wereldberoemde butterfahrten ) lijkt zelfs jaren na de teloorgang van de jeneverschuiten voor de trekkende Roodborsten nog dienst te doen, goede reis jongens!!

Op de rem.

Rottumeroog           A very small  island in the Dutch Waddensee.

Maart, het is zo'n maand waarin we de lente in de kop hebben maar toch nog even moeten wachten op wat komen gaat. We willen wel maar eigenlijk is het nog een beetje modderen tussen twee jaargetijden in. De eerste zomergasten mogen dan al wel weer terug gekeerd zijn uit warmere oorden maar 1 Grutto maakt zeker nog geen lente maar zorgt er wel voor dat je een ander gevoel in je donder krijgt.

Bosuil  Oldambt                                                                           ( Tawny Owl )

Elk jaar betrap ik me er zelf op dat ik te snel denk dat het allemaal alweer los gaat en telkens moet ik tegen me zelf zeggen dat het nog maar maart is en dat de rem er nog wat op zit. Dat de rem er nog op zit werd vorige week wel duidelijk tijdens een bezoek aan het eiland Rottumeroog. De maart editie van de hoogwatertelling was een van de rustigste tellingen die ik ooit op het eiland had en de aantallen vielen lichtelijk tegen. Het was echt een telling die duidelijk tussen twee seizoenen in lag en meer dan dat was het ook niet. Toch blijft het altijd geweldig om op het eiland rond te struinen en bij gebrek aan vogels, en een zonsverduistering, zijn er altijd nog de collega tellers die gerant staan voor een leuke dag en dat was het dan ook. Vaak laat ik u wel weten welke leuke soorten we gezien hebben op het kleine eiland maar deze keer moet u, en wij dus ook, het doen met een grote groep Merels, wat Slechtvalken, een Sneeuwgors en een in Engeland geringde Zilvermeeuw, en die laatste was dan ook direct de leukste vogel van de dag want ik lees vrijwel nooit in Engeland geringde vogels af.

Ennemaborg  Midwolda.

Zoals gezegd, we hangen tussen wal en schip in en de Steenarend van Onstwedde, tjonge jonge wat een harde soort, zou een welkome afwisseling zijn geweest voor de Groningse vogelaars, zij het niet dat de ontdekker verzuimde om de vogel direct te melden waardoor veel mensen naast de pot piesten en drie uur na de waarneming met een verkleumd lichaam en een mond vol verwensingen langs de zijlijn stonden. Na het missen van de Wolf, een soort waar we het volgens mij, gezien de debiele manier hoe we er mee omgaan, nog lang niet aan toe hebben in Nederland, was dit dus de tweede knaller in korte tijd binnen de provincie grenzen die aan onze neus voorbij ging, zuur. We moeten het voorlopig dus nog even met wat Pestvogels, Zeearenden, Roodhalsganzen, en een nog steeds aanwezig zijnde Grijze junco doen die worden afgewisseld door IJsvogels, Groene spechten en een zeer smakelijke Bosuil. Net zo leuk als de genoemde soorten, of eerder nog leuker, was de vondst van een Steenuil op een geheel nieuwe locatie in het Oldambt. In tegenstelling tot de Bosuil, die met de jaren algemener lijkt te worden in het Oldambt, is de Steenuil een zeldzame soort geworden in de regio. De kleine uiltjes zijn tegenwoordig zeldzamer dan een Breedbekstrandlopers of een Zeearend en de vondst van een nieuwe vogel geeft weer een klein beetje hoop voor de toekomst.

Pestvogel  Veendam                                                     ( Bohemian Waxwing )

En dan hebben we nog de weigersoorten, u weet wel, de rand gevallen die je bar weinig zeggen maar die je eigenlijk wel moet doen maar waar je zo weinig mogelijk tijd in wil stoppen. Ik heb het jarenlang voor elkaar gekregen om ze te ontwijken maar ik biecht u nu op dat ik een weigersoort van mijn weigerlijst aan mijn NL lijst heb toegevoegd. U vraagt zich nu natuurlijk af welke soort dat ik altijd geweigerd heb om "te doen" maar u zal vast vol begrip zijn als ik nu zeg dat het om de Buffelkopeend gaat. Het was meer een "nu we er toch zijn" actie dan een bewuste keuze om er voor te gaan rijden en het bloed blijft toch nog steeds kruipen waar het niet gaan kan. +1 dus voor de NL lijst, maar wel met een soort waar ik in elk geval niet een seconde een strakke van krijg.

Nonnetje. Man en vrouw Oldambt.                  ( Smew )