dinsdag 21 april 2015

15.000 meeuwen.


Kumliens Meeuw  Adult  Bergen aan Zee.                         Kumlien's Gull

Een lekker dagje aan de kust, wie wil dat nou niet? lekker genieten van zon, zee, strand en, voor wie het leuk vind, van 15.000 meeuwen. Op de zandsuppletie van Bergen aan Zee is het de afgelopen week dikke pret voor hen die graag naar meeuwen te kijken en veel vogelaars namen zaterdag dan ook graag de moeite om af te reizen naar de kop van Noord Holland. Natuurlijk gingen de meeste vogelaars naar Bergen aan Zee voor de vorige week ontdekte Thayers Meeuw maar deze keer kwamen wij, Willem, Martijn en ik zelf, niet alleen voor het zeldzame, er was meer dan dat. Voor veel vogelaars zijn meeuwen pas interessant wanneer het een streepje op hun lijst oplevert en voor de rest blijven het voor die gasten vage bruine of witte dingen waar ze liever geen tijd in stoppen en dat is best jammer.


Kumliens Meeuw  Langs de handpennen zijn de donkere buitenranden goed zichtbaar.

Natuurlijk zou het leuk geweest zijn als we de Thayers meeuw mee konden pikken maar zaterdag liet de vogel zich, jammer genoeg, niet zien. Het is nooit leuk om te dippen maar al zoekende in de meeuwenmassa vonden we telkens wel weer andere leuke, en leerzame, vogels die het beter bekijken meer dan waard waren. Zo konden we naar harte lust naar Pontische meeuwen kijken want van deze soort waren geschat zo'n 50 vogels aanwezig. We zagen de ponten in alle leeftijden voorbij komen en daar zaten enkele leerzame exemplaren bij. Nooit eerder zag ik zoveel Pontische meeuwen op een plek en alleen al daarom was het een geslaagde dag. Dat er onder de vogelaars mensen zijn die puur voor de lijst naar meeuwen kijken word snel duidelijk wanneer je je langs het duin in een groep vogelaars mengt. Ik zelf verdeel de groep vaak in twee kampen, de zoekers en de wachters. De zoekers staan de hele tijd met een betraand oog aan de scoop te zoeken naar de krenten en de wachter die, u raad het al, wachten op wat komen gaat. Uren lang staan ze met de handen aan hun potlood al lallend wortels te schieten langs het duin tot de zoekers de verlossende woorden spreken. De zoekers hebben op hun beurt trucjes om de wachters op gezette tijden wat wakker te houden en de meest gebruikte is wel de "heeejj, wat is dit?" truc. Na het uitspreken van de woorden is de tegen reactie vaak, wat zie je? heb je hem? waarna er een soort van paniek ontstaat bij de wachters. De zoeker houd de spanning er nog even in en zegt niet waar het om gaat en waar het beest zit maar gaat wat staan fluisteren met zijn maat. De wachters schieten in de stress en na de spanning nog wat opgebouwd te hebben zegt de zoeker dat het de hele tijd gewoon om een Zilvermeeuw ging. Populair word je er niet van maar lachen is het zeker.    


Een andere interessante vogel was de, ook al de hele week aanwezige, Kumliens Meeuw. We kregen de Kumliens al vrij snel na aankomst in beeld maar de vogel zat toen nog te ver om iets aan de handpennen te kunnen zien. De hele determinatie van Kumliens Meeuw staat en valt met de tekening op de buitenste handpennen en de vogel heeft de laatste dagen dan ook voor nogal wat discussie gezorgd op het internet. Pas nadat een buitenlandse expert naar foto's van de meeuw had gekeken leek de kogel nu toch door de kerk, het is er een. Indien aanvaard zou dit de 4e Kumliens voor Nederland zijn maar de vogel, die broed in noord oost Canada, is een ondersoort van de Kleine Burgemeester en is dus als soort niet telbaar. Later op de dag kwam de meeuw dichter naar ons toe en toen konden we duidelijk de donkere lijnen langs de handpennen zien, iets wat overigens ook goed in vlucht te zien was. Naast deze adulte Kumliens Meeuw was er ook nog een eerste winter Kleine Burgemeester aanwezig op het strand maar deze vogel werd maar kort, en op grote afstand, door ons gezien.


Zandsuppletie bij Bergen aan Zee.     The beach near Bergen aan Zee, this week the Gull hotspot in the Netherlands with at least 15.000 Gulls.

Op een plekken waar veel meeuwen zitten heb je redelijk veel kans om geringde vogels te zien. Er worden in verhouding veel meeuwen geringd in Europa en dat was te zien op het strand van Bergen aan Zee. Met enige regelmaat wandelde er een geringde vogel door mijn beeld en de meeste ringen wist ik af te lezen. In totaal las ik 2 Grote Mantelmeeuwen, 11 Zilvermeeuwen, 13 Kleine Mantelmeeuwen en 3 Pontische Meeuwen af uit meerdere landen en dat is meer dan wat ik in een jaar in Groningen aflees. Het zal nog een hele klus worden om de herkomst van al deze vogels te achterhalen maar als er een leuke terugmelding in de mailbox zit dan zijn we dat allang weer vergeten.


Pontische meeuw  Bergen aan Zee. Geringd in Polen     Caspian Gull, ringed in Poland, at least 50 Caspian Gulls were present on the Bergen beach


Ringsnaveleend samen met een Kuifeend (links) Flevoweg.       Ring-Necked Duck, on the right, and a male Tufted Duck.

Na bijna zes uur meeuwen kijken, en meerdere keren de parkeermeter gevuld te hebben, lieten we Bergen aan Zee voor wat het was. We wilden ook nog wat andere leuke soorten doen in de kop van Noord Holland maar omdat de meeuwen meer tijd in beslag hadden genomen dan verwacht moesten we keuzes maken. Mijn medereizigers kozen beide voor de Amerikaanse oeverloper omdat ze deze vogel beide alleen nog maar in winterkleed hadden gezien. Nu is geen straf om nog een keer naar de vogel te gaan dus het adres waar de vogel zit werd met gemak nogmaals in de TomTom ingevoerd. De vogel was deze keer gemakkelijker te vinden dan de afgelopen week en voor we het wisten waren we alweer op weg naar de volgende dwaalgast, de Ringsnaveleend. Het was al weer wat jaren geleden dat ik mijn laatste Ringsnaveleend in Nederland had gezien dus dit mannetje kwam als geroepen. Aanvankelijk was de vogel niet te vinden op de aangegeven plek maar de vogel kwam, geheel volgens het boekje, keurig op tijd  aangevlogen en lande vlak voor onze neus. De vogel liet zich vijf minuten lang erg goed bekijken maar vloog toen weer op. Nu deze soort ook in de knip zat werd koers gezet naar Den Oever voor de volgende Amerikaanse eend, de Buffelkopeend. Ook deze eend is al geruime tijd aanwezig maar de vogel liet zich aan het begin van de avond niet meer zien. Moe maar voldaan stapte ik 14 uur na vertrek de voordeur weer binnen en ik kon terug kijken op een zeer geslaagde dag die zeker voor herhaling vatbaar is.


Amerikaanse Oeverloper  Medenblik                                      Spotted Sandpiper

vrijdag 17 april 2015

In de XXL waaier.


Binnen de Wereld van de vogelaars heb je de mongolenwaaiers, zei die lang wachten om een bezoek te brengen aan een strakke soort die ze eigenlijk al eerder had moeten doen. Als je langer dan lang wacht met het twitchen van een strakke soort dan kom je al snel in de XL waaier. Als je ongelooflijk lang wacht dan hoor je thuis in een groep waar nauwelijks nog een naam aan te geven is maar de term mega waaier XXL lijkt in deze wel gepast.


Amerikaanse Oeverloper  Medenblik.                                     ( Spotted Sandpiper )

Laat ik deze keer, voor de verandering, eens tot die laatste groep behoren, de waaiers onder de waaiers. Ik had allang naar de 4e Amerikaanse Oeverloper voor Nederland kunnen gaan maar ik kon de zin om er heen te rijden niet vinden. Het is zo'n soort waarbij ik totaal geen drang voelde om er direct heen te vliegen omdat ik op Sint Maarten al veel Amerikaanse oevers heb gezien. Op het eiland waren meerdere plekken waar ik ze regelmatig zag en na verloop van tijd werd het zelfs een soort waar je gewoon aan voorbij liep.



U snapt nu dus waarom deze vogel voor mij niet in brand stond want een lifer was het allang niet meer en als ik zou gaan dan was het puur voor het lijstje. Als je dan toch besluit om te gaan dan verwacht je dat het bij jouw net zo gaat als bij de vele honderden andere twitchers die voor je aan waren maar helaas pindakaas. De Amerikaanse oever zit al maanden op het zelfde strandje en laat zich daar met geen stok vanaf te slaan. Toch leek de vogel voor een keer een uitzondering te willen maken voor een man uit Groningen want bij aankomst was de Amerikaanse Oeverloper in geen velden of wegen te bekennen. Dat was dus even een dompertje maar gelukkig liep er aan de horizon nog een mans persoon met een telekanon op zijn schouder naar de vogel te zoeken. Met de in het Wereldje overbekende woorden "heb je hem nog gezien? " opende ik het gesprek maar er kwam weinig reactie. De man, die verdacht veel op een pixertje leek ( te herkennen aan foute camouflage kleding, geen kijker om zijn nek en nul soorten kennis ) mompelde na een stilte woorden die ik toen liever even niet wilde horen, hij is al zeker een uur niet gezien. Daar worden we niet vrolijk van.    



Na dat de man besloot om zijn biezen te pakken kwam ik in de, bij de mongolenwaaiers bekende, Remi face terecht. Helemaal alleen op de Wereld was ik zoekende naar iets wat er wel was maar even niet op de plek waar ik het wilde hebben. Na een paar keer het strandje op en neer gelopen te hebben leek het een kansloze missie te worden maar u raad het al, de aanhouder wint. Drie meter voor mijn voeten bewoog plots iets in het zand en jawel hoor daar zat hij dan, de Amerikaanse Oeverloper. Nu heb ik al redelijk wat zeldzaamheden gezien maar zo tam als deze kom je ze maar zelden tegen. Zonder enige moeite liet de vogel zich benaderen maar vaak kwam de steltloper gewoon op mij aflopen. En wederom zat ik weer helemaal alleen met een Yank vlak voor mijn neus zonder ook maar een seconde gestoord te worden, er zijn mindere dingen in het leven kan ik u vertellen. Amerikaanse Oeverloper, ik zeg +1.



donderdag 16 april 2015

Het verval en de Roodborsten.



In een ver verleden was het allemaal pracht en praal achter de voordeur van deze Oldambtster boerderij maar nu hebben de natuur, en de elementen, al jaren vrij spel in en rond het ooit zo statige gebouw. De elementen hebben in de loop der jaren zichtbaar hun sporen achter gelaten en het verval is onomkeerbaar geworden. Als je met de ogen iets dicht geknepen naar het gebouw kijkt waan je jezelf  bijna in een Grieks bergdorpje maar schijn bedriegt, hier is niets maar dan ook echt niks Grieks aan, dit is een gebouw in het Oldambt die zijn ziel verloren heeft maar die, ondanks weer en wind, mooi blijft. Het enige wat de boerderij en Griekenland gemeen lijken te hebben is het feit dat men grote moeite heeft om de boel wat te onderhouden, en daar kunnen zelfs de fleurige kleuren niets meer aan veranderen.              



Ransuil  Eemshaven                   ( Long- eared Owl )

Nu de lente eindelijk op goede koers is begint het weer leuk te worden in het veld. Vorige week heb ik wat tijd in een soort gestopt die al jaren ontbrak op mijn Grunniger jaarlijstje en die ronduit lastig is, of beter gezegd lastig was, in oost Groningen, de Raaf. De Raaf is zo'n soort die ik in de dertig jaar dat ik in Groningen naar vogels kijk maar slechts een paar keer in de kijker heb gehad en weinig mensen keken je dan ook raar aan als je vertelde dat je een blokje om ging rijden om een Raaf te twitchen. Anno 2015 lijkt de Raaf eindelijk vastigheid onder de voeten te krijgen in den oost en het werd hoog tijd om er een poging tegenaan te gooien. Op naar Westerwolde, de streek waar het allemaal gebeurt. U kent het onderhand wel, dat appeltje eitje verhaal, kies een plek waarvan je het vermoeden hebt dat de verwachte soort daar opduikt en hatsaflats daar zijn ze dan. En zo ging het dus ook met de Raven van Westerwolde. Binnen een half uur zat de soort in de spreekwoordelijke knip en met een Rode wouw en een Klapekster als bonus verliet ik, na snel zaken gedaan te hebben, weer de mooiste streek van Groningen, Westerwolde. 


Zwarte zee-eend  Mannetje  Eemshaven.                                      ( Common Scoter )

Dat er Raven opduiken in Westerwolde is misschien gemakkelijker te verklaren dan hoe het mogelijk is dat er ruim 500 Roodborsten heutje meutje bij elkaar zitten in de Eemshaven. Een bezoek aan de Eemshaven in midden april kan leuke soorten opleveren en om die reden besloten Willem en ik zei de gek om daar zaterdag te gaan vogelen. Het is vaak de eerste indruk die aangeeft wat de dag gaat brengen en die indruk was direct goed. Bij de eerste stop, bij de Kamstra singel, miegelde het al van de zangvogels en wat ons het eerste opviel was dat het gras langs de singel oranje kleurde van de Roodborsten. Ook de eerste Beflijster voor die dag werd hier waargenomen en naast de vele Roodborsten waren in de bosjes ook nog eens erg veel Tjiftjaffen ( ruim 100 ), Zanglijsters, Zwartkoppen en Gekraagde roodstaarten aanwezig, volle bak dus, daar houden we van. Met uiterste precisie werd de singel over de kop getrokken en al snel viel ons oog op een erg koud ogende Tjiftjaf die ook nog eens zwarte poten bleek te hebben. Al snel dachten we aan Siberische tjiftjaf maar de vogel kon zelfs na intensief zoeken niet terug worden gevonden. Ook de roep werd niet gehoord en al met al was het dus te mager om de vogel op zeker te zetten, volgende keer beter dus. Waar we ook kwamen zaterdag, overal in de Eemshaven voerden de Roodborsten de boventoon. In elk bosje, struikje of opslagterrein zaten de kleine oranje rakkertjes schouder aan schouder en er waren maar weinig plekken waar we ze niet zagen, te bizar voor woorden. De condities moeten vrijdagnacht optimaal zijn geweest voor de vogels om te besluiten om te vertrekken maar opmerkelijk blijft dan wel dat ze dit allemaal tegelijk zijn gaan doen. Het is bijna niet te bevatten dat alle Roodborsten onafhankelijk van elkaar zijn gaan vliegen om uiteindelijk voor zonsopkomst in de fuik die de Eemshaven heet terecht te komen. Het is het bewijs dat er binnen het hele verhaal van de vogeltrek nog steeds dingen gebeuren die ons als mens versteld doen staan.  


Roodborsten, met op de achtergrond een Beflijster.      ( Robins, At least 500 Robins where present in the Eemsharbor, a big fall !!. In the back a Ring ouzel.

Het vervelende aan een overvloed aan Roodborsten is dat het lastig is om het koren van het kaf te scheiden. Wanneer alles wat beweegt een Roodborst is dan krijg je al snel zoiets van, owwh het zal wel weer een Roodborst zijn. Het gevaar bestaat dus dat je steken laat vallen en gemakkelijk word. Ondanks dat wisten we toch nog een erg fraaie Ransuil, een Velduil, 4 Beflijsters, een tam mannetje Zwarte zeeënd en een Buidelmees uit de Roodborstenbrij te trekken, al koste het, mede door de regen, soms wel wat moeite. Een oud bord van de voormalige rederij Kamstra ( u weet wel, die van de Wereldberoemde butterfahrten ) lijkt zelfs jaren na de teloorgang van de jeneverschuiten voor de trekkende Roodborsten nog dienst te doen, goede reis jongens!!