zondag 29 juli 2012

Kortbek

Kortbekzeekoet   Kustweg Lauwersmeer

Een goed begin van een vakantie is het halve werk. Sterker nog, een begin als deze hadden veel mensen niet aan zien komen. Men zegt in het wereldje van de vogelaars wel eens dat je alle soorten overal en altijd kan verwachten, iets wat al meerdere keren gebleken is. Nu kan ik, net als vele andere vogelaars, een behoorlijke lange lijst van soorten opnoemen die je zou kunnen verwachten in de laatste week van juli maar niet een van hen, en ik zelf ook niet, zou zijn geld verwedden op de komst van een zomerkleed Kortbekzeekoet in noord Nederland. De vogel werd zaterdag voor de havenmonding van Lauwersoog gevonden maar liet zich zondagmorgen, 7 kilometer ten oosten van de haven, pas aan de grote meute vogelaars zien. Om de traditie hoog te houden lukte het mij ook deze keer weer eens om mij te verslapen, iets wat bij een soort als deze niet echt verstandig is, zeker waneer je bedenkt dat dit de eerste voor Groningen is en de derde levende voor Nederland ooit!   
  
Zwarte ooievaar  1 van de 4 vogels  Beerta.

Naast de Arctische verrassing van het Lauwersmeer lagen de overige soorten van dit weekend wel geheel in de lijn van verwachting. Zo waren zaterdag twee Breedbekstrandlopers aanwezig in de Breebaart polder, waar anders zeg ik nog maar weer een keer, en werd het Zwarte ooievaar seizoen in oost Groningen afgetrapt met niet minder dan 4 juveniele vogels in de Tjamme bij Beerta. Doe er nog een IJsvogel bij in de Breebaart polder en men kan spreken van een goed begin van de vakantie.   

zaterdag 7 juli 2012

Vale gier


In tijden van kortstondig gebrek aan leuke soorten in mijn eigen regio wil ik nog wel eens het Oldambt verlaten voor een vette ouderwetse twitch. Ik had voor zaterdag eigenlijk de Adder op het programma staan maar kwamen even een aantal aardige kleine vogeltjes voor in de plaats. Ik heb nog nooit een slang gezien in Nederland en het moest er nu maar eens van komen had ik mij zelf voorgenomen en ik was geestelijk klaar voor de reis naar het Drentse land. Ik heb het hier al vaker gezegt, niets is zo veranderlijk dan het leven van een vogelaar, net toen je dacht dat je naar Drenthe zou gaan voor een slang vond ik mijn verbaasde koppie terug in het dorpje Tzummarum in het noorden van Friesland waar 2 Vale gieren op een meter of 20 boven mijn kop rondjes aan het draaien waren. Ik kan u zeggen dat dit soort van vliegshowtjes van deze enorme vogels je niet in de koude kleren gaan zitten, door elke centimeter van het honderd kilo tellende lichaam gaat een rilling van jewelster en vermoedelijk heeft mijn mond, zonder dat ik het gemerkt heb, een kwartier lang open gestaan toen de vogels langs kwamen zeilen. Ook deze keer geen Adder dus maar de wijziging van mijn plannen bezorgde mij een ervaring die erg hoog binnen komt op de lijst van mijn beste vogelmomenten ooit.


vrijdag 6 juli 2012

Kolk


Groot avondrood    Midwolda

Al 325 jaar liggen ze ongeroerd midden in het polderlandschap van het Oldambt, de kolken ten noorden Midwolda. Ze zijn ooit onstaan door dijkdoorbraken in een tijd dat de invloeden van de Dollard op het Oldambt nog vele malen groter waren dan hedentendage. Gek genoeg hebben de kolken door de eeuwen heen alle veranderingen in het Oldambt doorstaan, je zou verwachten dat deze kleine groene eilandjes in het open landschap met de rest van de landerijen gelijk zouden zijn gemaakt maar niets is minder waar. Alle ingrepen in het landschap zijn, gelukkig,eeuwen lang aan hun neus voorbij gegaan en als ze terug konden kijken in de tijd dan zouden ze zien dat zei nog het enige in het hele landschap zijn wat door de natuur zelf gevormd is. In de regio doen wonderlijke verhalen rond over de kolken, zo zou er eens een Paard met daar achter een koets in een van de kolken gereden zijn, van de koets, het Paard en de koetsier zou nooit iets terug gevonden zijn, iets wat toegeschreven werd aan de enorme diepte van de kolken. Natuurlijk openbaarde, als in een echte sage, de koetsier zich nog menige keren als geest aan verliefde stelletjes die hij bij nacht en ontij de stuipen op het lijf joeg waneer zij de liefde bedreven bij een van de kolken, of het allemaal waar is? ik denk er zo het mijne van. Echte natuur is dus schaars in het Oldambt, nieuwe natuur daar in tegen niet. Tegenwoordig is het in het Oldambt mode om als akkerbouwer een smakelijke akkerrand rond je wintertarwe perceel te hebben, zonder een wild begroeide akkerrand doe je echt niet meer mee en val je helemaal buiten de boot bij je vrienden, je staat bij een BBQ feestje dus al snel voor Jan met de korte achternaam ergens alleen in een hoekje van een grote tuin in een glas bier te loeren. Fleurig is het natuurlijk wel al die akkerranden met bloeiende bloemen maar ik vraag me af of de toekomst net zo fleurig is. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat het akkerranden project net als veel andere natuur gerelateerde projecten een beetje veel subsidie krijgt van een of meerdere overheden. Stel, over vijf jaartjes is het geld op, daar schijnen we nu al last van te hebben maar alé, en stoppen de subsidie stromen voor dergelijke projecten, stel he! Stel dat Den Haag tegen de deelnemende boeren zegt, u moet nu zelf uw akkerranden gaan beheren zonder vergoeding van het rijk, u krijgt cent meer van ons, stel dat dit gaat gebeuren! Dan ben ik erg benieuwd wat de boer gaat doen, toont hij zijn goede hart voor de natuur en gaat hij zonder steun van een overheid gewoon op dezelfde voet verder of komt het potlood achter zijn oor vandaan en het kladblok uit zijn binnenzak en begint hij met rekenen, zoveel hectare x gemiste opbrengst = uhh ploegen ? Als je echt rieël bent dan zou je haast moeten zeggen dat er voor de boeren in kwestie geen weg terug meer is, je zou kunnen stellen dat je dan in de voorliggende jaren de natuur voor de gek hebt gehouden. Is het niet zo dat we soorten als Velduil en Grauwe gors, en ons zelf, in het ootje aan het nemen zijn als we nu al weten dat we over een paar jaar de ploeg weer door de akkerranden trekken en daarmee de weer teruggekeerde soorten het nakijken geven? Zijn we eigenlijk niet bezig met het verbouwen van valse hoop in plaats van wintertarwe en bieten op de akkers van oost Groningen? Gelukkig is er altijd nog een goed werkende pr machine die ook dat wel weer goed weet te lullen. Ik hoop echt dat ik er naast zit met mijn voorspelling en alleen de tijd zal het leren. Over vijf jaar staan de kolken nog steeds vredig op een rij in het landschap en zijn vijf jaar ouder geworden en misschien wel weer een les wijzer.        

 

Kolk   Midwolda

Het blijft maar wat aan kloten op het gebied van de vogels deze week. De jaarlijks terugkerende komkommertijd hakt er ook deze zomer weer flink in. Het enige vertier kwam in de vorm van een adulte Slechtvalk en twee stelletjes Grauwe klauwieren ergens in het immer mooie Westerwolde.
Gelukkig kun je altijd je energie nog kwijt in de wereld die nachtvlinders heet, al gaat dat wel ten koste van de goede nachtrust.