Texel

En daar was hij dan weer,de welverdiende vakantie. Na een half jaar bloed,zweet en tranen was ik er deze keer echt aan toe, even een paar weken tijd voor het gezin en niks geen toestanden aan je kop,heerlijk. Mede omdat de georganiseerde vakantie maffia er qua prijzen ook dit jaar weer een potje van maakte besloten we om het maar eens een keer dichter bij huis te zoeken, niks geen Griekenland of Frankrijk maar gewoon naar Texel dus. Nu was ik al wel vaker op Texel geweest maar dat was vaak hooguit voor een paar uurtjes. De vogelaars onder u kennen het wel, eiland op, even een vogeltje twitchen, en hup terug naar de boot. Erg veel van het eiland zie je tijdens dat soort bezoekjes niet en deze vakantie moest daar verandering in brengen. Mijn laatste bezoek aan een niet Groninger waddeneiland was vorig jaar aan het Duitse Borkum, een bezoek wat trouwens ernstige schade aan mijn Waddeneiland beleving heeft toegebracht. Nog regelmatig word ik badend in het zweet wakker omdat ik nachtmerrie's heb van tientallen kwijlende bejaarden die over de duinen op mij af komen strompelen, ja mensen Borkum heeft er flink in gehakt. Met dit in het achterhoofd stapte ik in Den Helder op de boot, het kijken en vergelijken kon beginnen.

Een keer op Texel en in de hotelkamer aangekomen begin je eerst het interieur wat te verkennen. Kastje, badkamer,bankje en natuurlijk het bed. Bij wijze van test liet ik mijn kont in het bed zakken met als gevolg dat beide uiteinden van het matras de hemel in schoten en mijn achterwerk de vaste grond van Texel met een bezoekje vereerde. Het was mij weer gelukt, ik moest de nacht door zien te komen op een matras die inmiddels al drie keer overleden was. Als je mij zou vertellen dat het ding 15 jaar dienst had gedaan in de peeskamer van tante Greet en dat hij nu van zijn oude dag mocht genieten op Texel dan zou ik het zonder enige twijfel aannemen, wat een kreng. Na een nacht slapen op het matras kwam ik brak en totaal gesloopt van mijn nest gekropen, zere schouders en een rugwervel die 30 graden uit het lood stond waren de gevolgen. Gelukkig was ik niet de enige met dit probleem want ook onze Belgische buurman verscheen s'morgens als een aangeschoten hert bij het ontbijt, alé de bedden zijn zeker en vast ruk te noemen of had u daar geen last van meneer? Nou nee hoor merkte ik op, je laat je niet kennen natuurlijk, terwijl mijn 4de onder wervel net weer terug naar zijn oorspronkelijke plaats schoot. Net toen ik de wanhoop nabij was en het liefst op de grond zou willen liggen merkte onze dochter op dat haar bed, die mij al een tijdje toe lachte, hard lag en een eerlijke ruil werd, zij het onder lichte dwang, dan ook snel gemaakt. Nu heb ik door de jaren heen al heel veel hotels en dus vreemde bedden gezien maar deze spande echt wel de kroon en dat is jammer want een goed hotel is, na mijn idee, meer dan een TV op je kamer, een goed restaurant en een schone badkamer, het is het bed wat er toe doet en de rest is luxe.
      

Kijk en vergelijk, kan ik Texel vergelijken met de andere Nederlandse Waddeneilanden? Het antwoord is simpel, nee. Texel is groot, misschien net iets te groot om het echte Waddeneiland gevoel te krijgen. Ik zelf hou meer van een eiland waar alles op de fiets te doen is, iets wat op Texel al moeilijk word. Het meenemen van je auto van de wal af is eigenlijk een must, zeker als je even snel op en neer wil van zuid naar noord en weer terug. De duinen zijn mooi maar in de bouwvakvakantie is het er druk, de stranden zijn er mooi maar ook hier is het druk en in de dorpen op het eiland is het nog drukker. Drukte,vol, massa, en een man die rust wil en die alleen maar vond in de Mokbaai waar hij, zonder het gejank van Amsterdammers op de achtergrond, even een beetje een kon zijn met een eiland. 

   

Natuurlijk heeft Texel ook wel zijn aardige kanten. Als je door de brei van mensen heen kruipt dan zijn er best nog wel aardige dingen te zien en te doen op het eiland. Zo is het juttersmuseum echt de moeite waard om te bezoeken, alleen al de entreeprijs is om te lachen in vergelijking met alle andere musea op het eiland, en je krijgt als toerist de mogelijkheid om boven op de vuurtoren te klimmen, iets wat leuk is om te doen maar wat trouwens niet noodzakelijk is. Wat ik wel noodzakelijk vond was een foto maken van een stukje Groninger Waddeneiland geschiedenis. Op het terrein van het juttersmuseum staat de lichtkoepel welke ooit eens boven op de baak van Rottumeroog heeft gestaan. Ik zag, toen ik naar het stukje Groninger erfgoed stond te kijken, in gedachten Het koepeltje al op een vrachtwagen staan die vervolgens met piepende bandjes de boot op reed richting Den helder en in een ruk naar Noordpolderzijl toerde om de lichtkoepel op een plek te brengen waar het volgens mij echt thuis hoort, het Groninger deel van de Waddenzee. Misschien moesten we maar eens een geld verslindende stichting in het leven roepen om dit te realiseren want naast de baak die nu nog op Oog staat is dit object nog maar een van de weinige overgebleven dingen die aan het oude Rottumeroog herinneren. Een week Texel is leuk voor een keer maar het is zeker geen Schiermonnikoog, het is in alle opzichten beter dan Borkum maar voor mij te druk. Texel is leuk, Texel is fijn maar eigenlijk zou je de enige toerist op Texel moeten zijn.