Deze aflevering van de tuinlijst begon, net zoals de meeste, in de slaapkamer van ons huis. Het is nog net een beetje licht als ik thuis kom van mijn werk en woensdag keek ik voor de eerste keer dit jaar op een doordeweekse dag vanuit een van onze slaapkamerramen over het Oldambtmeer. Op het meer waren veel Kuifeenden, Brilduikers en Grote zaagbekken aanwezig en enkele Nonnetjes leken even de kers op de taart te worden die woensdag. Opvallend waren ook de grote aantallen baltsende Futen, die verspreid over het meer de vrouwtjes het hof probeerden te maken. Tussen de Futen zwom een vogel die vrij snel alle belletjes deed doen rinkelen en binnen de muren van huize Boven werd direct code oranje afgegeven. De vogel in mijn kijker beeld bleek een duiker te zijn en duikers in het binnenland zijn altijd spannend maar bovenal zeldzaam. Binnen een paar minuten na het vinden van de vogel stond ik al buiten bij de jachthaven, die vlak bij ons huis ligt, om de vogel te zoeken en vrij vlot kreeg ik het beest in beeld die niet alleen bleek te zijn, er zwom nog een tweede duiker naast. De omstandigheden waren die namiddag belabberd, de vogels zwommen midden op het meer, de schemering viel in, er was redelijk veel wind en boven het meer hing een vervelende luchttrilling. IJsduiker en Geelsnavelduiker kon ik gezien de grote, in vergelijk met de aanwezige Futen, vrij snel uitsluiten en er bleven dus nog maar twee soorten over, Roodkeel en Parelduiker.
Roodkeelduikers Oldambtmeer ( Red-throated Divers, a rare inland species and new for my garden list )
Wat mij die namiddag opviel aan de vogels waren de donkere rug en de donkere nek. ook leken de vogels rechte snavels te hebben en dit kenmerk leek Roodkeelduiker uit te sluiten. Na het zien van deze kenmerken was ik geheel overtuigd van Parelduiker en zo voerde ik de vogels dan ook in op waarneming.nl, 2 Parelduiker ter plaatse op het Oldambtmeer, super. Ik ben na het vinden van dit soort vogels een echte herhalingsbezoeker, wanneer het kan ga ik even kijken of de vogels nog aanwezig zijn en op vrijdagavond reed ik nog maar een keer naar het meer om de duikers te gaan zoeken. Al vrij snel vond ik de duikers weer terug en deze keer zaten de vogels stukken dichter bij de kant dan in de voorliggende dagen en wat bleek, de Parelduikers waren plots Roodkeelduikers geworden? De rug en nek leken weliswaar donker maar niet donker genoeg voor een Parelduiker en de snavels van beide vogels waren niet recht maar wezen schuin omhoog. Nu kan je denken aan een leuke vier vogel theorie of een andere slappe lul excuses aanhalen maar de harde werkelijkheid is dat ik enorm op m'n bek ben gegaan. Met open ogen stapte ik in de diepe determinatie valkuil der duikers. Uit dit alles blijkt maar weer eens dat je, zeker tijdens donker weer, je ogen even beter de kost moet geven wanneer het op de determinatie van dit soort vogels aankomt en dat je soms even verder moet kijken dan je neus lang is. Feit is wel dat ik, ondanks het geblunder en gepruts, wel weer een nieuwe soort aan mijn "ik kijk uit het raam en zie" lijst toe kan voegen, de Roodkeelduiker. Ik hou me maar vast aan de volgende wijsheid, het maken van een fout is het bewijs dat iemand een poging heeft gedaan om iets goed te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten