Jammer part 4

Foto: Wessel Burger

De vaste bezoekers van mijn blog kennen ze wel, de jammer berichten waarin ik opmerkelijke bouwsels onder de loep neem die ik tegen kom tijdens mijn struintochten.

Deze keer wijk ik van de bouwsels af en neem ik de mens even onder de loep, zij die, net als de opmerkelijke constructies, afwijken van de normale gang van zaken.

Na het vinden van een stroom aan schaarse of zeldzame soorten in een gebied komt vaak een andere stroom op gang, die van de twitcher, de lijsters, de tikkers en de daaraan onlosmakelijke mongolenwaaiers. Uit alle hoeken van het land komen de vogelaars als goudzoekers naar de plek des onheil om een glimp van de "rare bird" op te vangen. Ik ken het wereldje, ik heb het gezien, ik ben een van hen maar zie met lede ogen aan dat het wereldje in hoog tempo veranderd. Ik wil u vragen om eens 15 seconden naar de bovenste foto in dit bericht te kijken, gewoon even doen. Nou, wat hebt u gezien? Dijk, Schapen, mensen en een vogelhut? bijna goed. Wat u op de foto ziet zijn mensen die zich vogelaar noemen, echter deze vogelaars wijken wat af van de gewone vogelaar wat deze groep behoord tot de individuen die bij de geboorte net even dat ene gen niet mee hebben gekregen, de lichterlijk beperkten, zij die de vogelaars die wel goede bedoelingen hebben een verkeerde naam geven en die menig terreineigenaar slapeloze nachten bezorgen. Het gen die ze niet bezitten noemen we ook wel het gedragsgen of de, niet weten hoe het wel hoort gen.Wat je vaak ziet bij dit soort mensen is dat het gemiste gen vervangen is door het what the fuck gen, wat zich dan vaak ontaard in onverschillig gedrag of het totaal negeren van borden .

Wat dit soort mensen ook nog wel eens wil vergeten is dat ze te gast zijn in een gebied dat vaak met pijn en moeite beheerd word en waar soms alle zeilen bijgezet moeten worden om de natuur te behouden voor alles wat na ons komt.

Nu kan je uren lopen zeuren over een stel mensen die naast een hut op een dijk staan maar zeg nou zelf, echt denderend ziet het er niet uit, en de verstoring die dit soort acties met zich mee brengt lijkt maar klein maar kan erg groot zijn.

Maar net als bij zoveel dingen in onze samenleving word je niet meer geacht om hier iets van te denken of van te zeggen, het enige wat je als antwoord krijgt is het bekende, en waar bemoei jij je mee? En met zo'n antwoord raak je bij mij dus net even een gen aan, de pislinkgen.   

Ik keer hen de rug, buig m'n hoofd en schaam me soms dood een van hen te zijn.

       

Bastaardkikker  Midwolda

Natuurlijk gaan we allemaal wel eens tot op de grens maar waneer de grens op deze manier opgezocht word dan moet je je toch eens afvragen of het misschien verstandiger is om bij de volgende zeldzaamheid je kiezen eens hard op elkaar te houden om vervolgens weken later met het nieuws op de proppen te komen onder het motto, gelukkig hebben we de foto's nog. Nu zijn er ook nog mensen die veel verder gaan dan de grens. Geheel in de lijn van mijn voorspelling werd er zaterdagmorgen een vogelaar op de Punt van Reide aangetroffen die volgens eigen zeggen geen bord of hek had zien staan. Nu kan je lullen als brugman maar die vliegen gaat bij mij niet op. Ik denk eerder dat hij de borden wel heeft zien staan maar dat het "what the fuck"gen net even sterker was dan het beetje gezond verstand wat nog in zijn schedel zit. Nu is het internet een leuk medium om iemand tot in de dagen der eeuwigheid een zwarte naam te bezorgen maar zo ver wil ik nu net niet gaan, namen noemen doe ik maar even niet dus, al branden mijn handen boven het toetsenbord. Naast een portie ergenis van jewelster was het niet alleen komkommer en kwel in het Oldambt want zeg nou zelf, van 10 Witwangsterns achter je huis zou iedereen toch vrolijk worden!! Naast de sterns kon ik nog weer een behoorlijk aantal soorten aan mijn jaarlijst toevoegen, zat de Woestijnplevier tijdens mijn inventarisatie ronden gezellig op de Punt van Reide tussen de broedende Bontbekplevieren en leverde de rest van de week 1 Breedbekstrandloper, 2 Zwarte wouwen en een adulte mannetje Steppekiekendief op welke laag over mijn werkplek kwam stuiteren. Poeh.

Bontbekplevier  Oldambt.

           

 Dit is dus de reden waarom sommige gebied niet vrij toegangkelijk zijn.