maandag 27 augustus 2012

Kite


Kraanvogel       de Tjamme Beerta

Ik ben om, of beter gezegd, ik ben om geluld door de rest van het huishouden. Na een jaar van "ahhhh... toe nou toch pap" is de kogel door de kerk, we hebben een nieuwe bewoner in huis. Net toen ik dacht dat het ene kleine kind haar weg in de grote Wereld al een beetje gevonden had huppeld het volgende kleine kind vrolijk rond in onze huiskamer. Het opvoeden van een nieuwe kleuter kan dus weer opnieuw beginnen en daarmee dus ook een nieuwe uitdaging. Omdat mijn huisarts mij te dik vond, ik moest dat mens vanaf het eerste moment al niet met haar BMI tabel en haar achterlijk gezwam over het feit dat ik maar beter een paar wijntjes kon drinken na het avondeten, hebben wij gekozen voor een ras waarbij wij zelf ook iets meer lichaamsbeweging zouden krijgen, een Border Collie. Nu is dit mijn eerste hond dus ik zal nog wel regelmatig dingen tegen gaan komen waar ik het bestaan nog niet van wist. Maar ik denk maar zo, als je een puberende dochter in bedwang weet te houden dan moet dat met een jonge hond ook wel lukken, toch?


Kite

Klaarblijkelijk is het nieuwe TV seizoen weer begonnen want de meest kansloze programma's passeren de revue in hoog tempo. Na het tot in de droeve uitgemolken "help mijn man" format is het weer tijd voor de " ik kan echt niet dansen" en "we zingen maar weer wat" shows op de TV. Ik kan het mis hebben maar volgens mij zijn de meeste Nederlanders wel klaar met de debiele talenten shows en de verarming van het programma aanbod op de televisie. Menig bekende Nederlander heeft zich al voor een karretje laten spannen in een Apenpak en net als je dacht dat ze op waren trekken de programmamakers weer een nieuw blik met D artiesten, u kent ze wel die artiesten die zelf de Prive en Story bellen met een lul verhaal om niet in de vergetelheid te geraken, open. Nu is er weer een producent die heeft bedacht dat het leuk is om BN'ers van een duikplank te laten struikelen, dat is amusement van de bovenste springplank moeten ze gedacht hebben. Patty Brard in een badpak, dat is in mijn ogen geen amusement meer maar een pure kwelling van de kijker. Ik ben vlak voor het zappen even onder de bank gekropen want je laat toch geen bejaarde vrouw met nep tieten en net iets te veel zwembandjes, een is toch genoeg bij het zwemmen?,van een hoge duikplank springen? Dit kan echt niet meer mensen en dieper dan het zwembad diep is kunnen we niet meer zinken. De vraag is wanneer dit alles ophoud en wanneer er weer normale programma's met inhoud op ons beeldscherm verschijnen, God mag het zeggen. Mocht de vijver met format ideeën onverhoopt toch leeg raken dan heb ik nog wel een paar smakeloze ideeën. Wat te denken van "help mijn vrouw doet het liever met de buurman" , "Wie verbouwd mijn schoonmoeder" of "Hollands next porn model" Erg smakeloos, maar deze shows zorgen gegarandeerd voor zeer hoge kijkcijfers ( en iedereen maar zeggen dat ze het programma niet gezien hebben)  Waar zijn Jacobse en van Es oder Derrick und Harry (hol shon mal den wagen) als je ze echt nodig hebt !!


Zwarte ooievaar  Sellingen  

Het goud op de akkers van het Oldambt heeft plaats gemaakt voor het grijs van de klei, de herfst staat voor de deur. De najaarstrek is enige weken geleden al begonnen en dat is merkbaar aan de enorme aantallen vogels in de regio. Naast de vele Algemene soorten waren er ook de afgelopen weken weer de nodige leuke soorten te bewonderen in Het Oldambt. Zo bleek de Lachstern in de eerste weken van augustus in een ongewoon hoog aantal (het kunnen mij trouwens nooit genoeg zijn, wat een gave beesten.) aanwezig te zijn in den oost en staat mijn Breedbekken teller in de Breebaart dit jaar inmiddels al weer op 20!! Een Kraanvogel was een tijdje aanwezig in de Tjamme en de, in het Oldambt zeldzame, Reuzenstern was aanwezig in de nieuwe waterberging, wat een lekker gebiedje mensen, ten zuiden van Nieuweschans. Twee Kwartelkoningen riepen overdag hun strot lam bij Beerta en mijn 6e Zwarte ooievaar voor dit jaar kopte ik binnen nabij Sellingen. De roofvogels werden vertegenwoordigd door meerdere Wespendieven, een Rode wouw en een Visarend.  Van een andere roofvogel heb ik letterlijk en figuurlijk vette hoofdpijn gehad. Tijdens een van de ronde's langs de zeedijk merkte ik drie mensen op die aan het wandelen waren op de Punt van Reide. In dit soort van gevallen doe ik vaak een poging om de mensen uit te leggen dat het wandelen in het gebied voor veel verstoring zorgt en dat het niet toegestaan is om het gebied te betreden. Ik was amper van de dijk weggelopen toen alle vogels die langs de zuidrand van de punt aanwezig waren de lucht in gingen. Even dacht ik dat ik de storende factor was maar een bruine stip in mijn linker ooghoek bleek de boosdoener. Het was even schrikken toen ik door mijn kijker keek want de roofvogel bleek een Aquila arend te zijn. De vogel vloog bijna over mijn kop en gezien de kenmerken zou het om een Schreeuwarend of een Bastaardarend moeten gaan. Nu is het in dit soort van gevallen erg noodzakelijk dat je foto's hebt van de vogel in kwestie, het gaat immers om een zeldzaamheid, maar mijn 500 mm lag lekker te slapen op de bijrijdersstoel. Na de vogel bekeken te hebben met de kijker trok ik glijdend door de schapen shit, met nieuwe klompen aan, een sprint over de dijk, op zich is dat al een hele klus. Een keer bij de auto aangekomen bleek de vogel al behoorlijk afgegleden te zijn naar het zuiden en de Polo werd in de Mc Laren stand gezet in een poging om de vogel nog weer in te halen maar dat lukte mij niet. Binnen een maand wist ik het voor elkaar te krijgen om twee grote roofvogels, De Vale Gier Van de Joh Kerkhovenpolder en deze Arend dus, zonder een foto uit het oog te verliezen, sufferd. Achterna heb ik medelijden met het paaltje welke ik naar de paaltjes hemel getrapt heb maar soms moet je even de frustratie van je af trappen. Voel ik daar nog een ideetje voor een showprogramma omhoog komen?       

donderdag 16 augustus 2012

Texel



En daar was hij dan weer,de welverdiende vakantie. Na een half jaar bloed,zweet en tranen was ik er deze keer echt aan toe, even een paar weken tijd voor het gezin en niks geen toestanden aan je kop,heerlijk. Mede omdat de georganiseerde vakantie maffia er qua prijzen ook dit jaar weer een potje van maakte besloten we om het maar eens een keer dichter bij huis te zoeken, niks geen Griekenland of Frankrijk maar gewoon naar Texel dus. Nu was ik al wel vaker op Texel geweest maar dat was vaak hooguit voor een paar uurtjes. De vogelaars onder u kennen het wel, eiland op, even een vogeltje twitchen, en hup terug naar de boot. Erg veel van het eiland zie je tijdens dat soort bezoekjes niet en deze vakantie moest daar verandering in brengen. Mijn laatste bezoek aan een niet Groninger waddeneiland was vorig jaar aan het Duitse Borkum, een bezoek wat trouwens ernstige schade aan mijn Waddeneiland beleving heeft toegebracht. Nog regelmatig word ik badend in het zweet wakker omdat ik nachtmerrie's heb van tientallen kwijlende bejaarden die over de duinen op mij af komen strompelen, ja mensen Borkum heeft er flink in gehakt. Met dit in het achterhoofd stapte ik in Den Helder op de boot, het kijken en vergelijken kon beginnen.


Een keer op Texel en in de hotelkamer aangekomen begin je eerst het interieur wat te verkennen. Kastje, badkamer,bankje en natuurlijk het bed. Bij wijze van test liet ik mijn kont in het bed zakken met als gevolg dat beide uiteinden van het matras de hemel in schoten en mijn achterwerk de vaste grond van Texel met een bezoekje vereerde. Het was mij weer gelukt, ik moest de nacht door zien te komen op een matras die inmiddels al drie keer overleden was. Als je mij zou vertellen dat het ding 15 jaar dienst had gedaan in de peeskamer van tante Greet en dat hij nu van zijn oude dag mocht genieten op Texel dan zou ik het zonder enige twijfel aannemen, wat een kreng. Na een nacht slapen op het matras kwam ik brak en totaal gesloopt van mijn nest gekropen, zere schouders en een rugwervel die 30 graden uit het lood stond waren de gevolgen. Gelukkig was ik niet de enige met dit probleem want ook onze Belgische buurman verscheen s'morgens als een aangeschoten hert bij het ontbijt, alé de bedden zijn zeker en vast ruk te noemen of had u daar geen last van meneer? Nou nee hoor merkte ik op, je laat je niet kennen natuurlijk, terwijl mijn 4de onder wervel net weer terug naar zijn oorspronkelijke plaats schoot. Net toen ik de wanhoop nabij was en het liefst op de grond zou willen liggen merkte onze dochter op dat haar bed, die mij al een tijdje toe lachte, hard lag en een eerlijke ruil werd, zij het onder lichte dwang, dan ook snel gemaakt. Nu heb ik door de jaren heen al heel veel hotels en dus vreemde bedden gezien maar deze spande echt wel de kroon en dat is jammer want een goed hotel is, na mijn idee, meer dan een TV op je kamer, een goed restaurant en een schone badkamer, het is het bed wat er toe doet en de rest is luxe.
      

Kijk en vergelijk, kan ik Texel vergelijken met de andere Nederlandse Waddeneilanden? Het antwoord is simpel, nee. Texel is groot, misschien net iets te groot om het echte Waddeneiland gevoel te krijgen. Ik zelf hou meer van een eiland waar alles op de fiets te doen is, iets wat op Texel al moeilijk word. Het meenemen van je auto van de wal af is eigenlijk een must, zeker als je even snel op en neer wil van zuid naar noord en weer terug. De duinen zijn mooi maar in de bouwvakvakantie is het er druk, de stranden zijn er mooi maar ook hier is het druk en in de dorpen op het eiland is het nog drukker. Drukte,vol, massa, en een man die rust wil en die alleen maar vond in de Mokbaai waar hij, zonder het gejank van Amsterdammers op de achtergrond, even een beetje een kon zijn met een eiland. 
   

Natuurlijk heeft Texel ook wel zijn aardige kanten. Als je door de brei van mensen heen kruipt dan zijn er best nog wel aardige dingen te zien en te doen op het eiland. Zo is het juttersmuseum echt de moeite waard om te bezoeken, alleen al de entreeprijs is om te lachen in vergelijking met alle andere musea op het eiland, en je krijgt als toerist de mogelijkheid om boven op de vuurtoren te klimmen, iets wat leuk is om te doen maar wat trouwens niet noodzakelijk is. Wat ik wel noodzakelijk vond was een foto maken van een stukje Groninger Waddeneiland geschiedenis. Op het terrein van het juttersmuseum staat de lichtkoepel welke ooit eens boven op de baak van Rottumeroog heeft gestaan. Ik zag, toen ik naar het stukje Groninger erfgoed stond te kijken, in gedachten Het koepeltje al op een vrachtwagen staan die vervolgens met piepende bandjes de boot op reed richting Den helder en in een ruk naar Noordpolderzijl toerde om de lichtkoepel op een plek te brengen waar het volgens mij echt thuis hoort, het Groninger deel van de Waddenzee. Misschien moesten we maar eens een geld verslindende stichting in het leven roepen om dit te realiseren want naast de baak die nu nog op Oog staat is dit object nog maar een van de weinige overgebleven dingen die aan het oude Rottumeroog herinneren. Een week Texel is leuk voor een keer maar het is zeker geen Schiermonnikoog, het is in alle opzichten beter dan Borkum maar voor mij te druk. Texel is leuk, Texel is fijn maar eigenlijk zou je de enige toerist op Texel moeten zijn.