zondag 25 januari 2015

Blauw in het laatste licht.


Hoewel een groot deel van Nederland zaterdag uit zijn bol ging in de sneeuw moest bij mij de rem er s'morgens even op. Voor zaterdag stond de IJsvogel op het programma maar de locatie waar de vogel zit was op zijn minst sneeuwvrij te noemen en er zat niets anders op dan even wachten tot de dooi zijn werk zou gaan doen om mij vrij baan te geven. Ik heb het hier al eens eerder laten vallen, bij sneeuw heb je alleen wat in de Dollard polders te zoeken als je van je auto af wil, of beter gezegd, een uitglijer is zo gemaakt en met een sloot vlak langs de smalle wegen is er weinig plek om te stunten. Na de middag werd code oranje vrij snel code groen en na het nemen van een paar kleine witte obstakels kwam ik aan bij de plek waar de IJsvogel zich ophoud. Na anderhalf uur wachten was Superman nog steeds niet bij zijn stekje te zien en ik besloot om eerst de inwendige mens maar eens te voorzien van kibbeling en koffie.  


IJsvogel  Vrouwtje  Oldambt                                                ( Common Kingfisher )

Nu het buikje weer gevuld was besloot ik om er nog maar een poging tegenaan te gooien, veel tijd was er niet meer want de zon was alweer aan het ondergaan. Volgens de voorspellingen gaat het in de komende week weer dooien en de kans om de vogel dichtbij te krijgen zou daardoor waarschijnlijk alleen maar kleiner worden. Nu zit de IJsvogel nog bij een wak en dat is dus precies koren op de molen voor iemand die Superman op de plaat wil hebben. Een keer aangekomen op de plek bleef het wederom stil en net toen het moment van vertrek bij mij aangebroken was kwam de blauwe flits aangevlogen. Een van de meest kleurrijke vogels van Nederland lande pal voor mijn neus en het plaatjes schieten kon beginnen.


Even een braakbal weg werken. 


Het vogeltje zat constant in het wak naar vis te zoeken en was nauwelijks van zijn stuk te brengen. Waar ik met de beste wil van de Wereld geen vis zag zwemmen in het slootje lukte het de IJsvogel keer op keer om een visje op te sporen. Bij elke duik in het water was het bingo en om wat ruimte te maken voor een nieuwe vangst braakte de vogel een braakbal vol schubben en graten omhoog en spuugde deze uit. Dat IJsvogels dit doen was mij bekend maar ik had dit nooit live zien gebeuren. In een fractie van seconden ontdeed de vogel zich van het bolletje afval en het is dan ook meer geluk dan wijsheid dat er juist op dat moment op het knopje van de camera werd gedrukt.


Tot aan het laatste daglicht bleef ik bij de onverstoorbare IJsvogel staan en zelfs in het laatste licht ving de vogel nog vis. Op een gegeven moment hielt de vogel het voor gezien en het leukste, en blauwste, vogeltje van Nederland verdween luid roepend in de duisternis. IJsvogels, gelukkig weer redelijk algemeen maar ik kan er nooit geen genoeg van krijgen.


maandag 19 januari 2015

Roze spreeuw.


Roze Spreeuw  Eerste winterkleed  Kollum.        ( Rosy Starling )

De Roze spreeuw van Kollum stond al een paar weken op de planning maar door het aanhoudende baggerweer kwam het er maar niet van. Een beetje vogelen is leuk maar wanneer je er kletsnat en koud bij word dan is de lol er snel af en wachten op betere tijden is dan het geen wat het meest voor de hand ligt. Ook deze keer kwam er na regen zonneschijn en na dagen vol duisternis, wind en regen is het wel even wennen als de zon de hele dag in je ogen schijnt. Het weer zat dus mee, nu de spreeuw nog. De vogel is al weken aanwezig in het dorp dat ik alleen maar van naam kende en net als zo vaak, wanneer ik op pad ga, liet ik me ook nu weer verassen waar ik terecht zou komen. Naast de vele natuurgebieden ben ik in de loop der jaren al op de meest bizarre plekken beland om een leuke soort te twitchen en de industrieterreinen, campings, bungalow parken, homo ontmoetingsplekken (met of zonder rubbertjes en tissues) en de vele woonwijken zijn amper meer te tellen. Aan die lijst werd nu dus het dorp Kollum toegevoegd, het dorp dat naast de heerlijke kaas ook garant staat voor vele meters troosteloze houten schuttingen die van elke tuin een onneembare vesting maakt voor hen die een Roze spreeuw zoeken.


Een schuttingbuurt, een ramp voor vogelaars.


Bij aankomst was de vogel in geen velden of wegen te bekennen maar als een duveltje in, of uit, een schuttinghouten doosje zat de vogel plots weer nabij zijn vaste stekje, een potje pindakaas.. Na een korte greep uit het pindakaaspotje vloog de vogel weer terug naar de daken om vervolgens weer de tuinen in te duiken. Dit herhaalde de spreeuw telkens weer en het vogeltje was, als hij de tuinen invloog, alleen nog door de kieren van de schuttingen waarneembaar. De bewoners van kievitstraat laten het allemaal maar over zich heen komen en lijken er geen moeite mee te hebben dat de camera's en telescopen de hele dag op hun woonkamers gericht staan. Een enkele bewoner mengt zich zelfs tussen de aanwezige vogelaars om te zeggen dat hij het allemaal prachtig vind dat er zoveel mensen naar de vogel komen kijken maar kijkt toch wat bedenkelijk als ik hem vertel dat we zeker niet voor die geweldige schuttingen naar Kollum komen. Roze spreeuwen in Nederland, het blijft een aparte verschijning, zeker wanneer ze in januari uit een pindakaaspotje zitten te snoepen. Mijn eerste Roze spreeuw zag ik jaren geleden in een dorp vlak bij Kollum en na deze vogel volgden er meerdere. In een enkel geval ging het om volwassen vogels maar vaker om een juveniel, een jonge vogel ruiend naar zijn eerste zomerkleed had ik, tot zaterdag, nog nooit eerder gezien. Met name in de vleugels, de staart en aan de onderstaartdekveren heeft de vogel al veren geruid en stukje bij beetje maken de juveniele veren plaats voor een nieuw verenkleed. Het was even wachten voor ik naar deze vogel kon maar het wachten werd rijkelijk beloond.



donderdag 8 januari 2015

Rustig uiteinde.




IJseend  Vrouwtje  Carel Coenraadpolder                                           (Long-tailed Duck)

Ten eerste wil ik u allen een goed 2015 wensen, maak er wat leuks van mensen. U zat natuurlijk al een tijdje te wachten tot er weer een nieuwe post voorbij zou komen op dit blog maar u weet hoe het hier werkt, niets te zien is niets te melden. Daar komt ook nog eens bij dat het er even niet uit wil komen de laatste weken, het grijze en grauwe lijkt mij in zijn macht te hebben. Al weken lang is het troostprijs vogelen in het Oldambt en de Ruigpootbuizerden, Zeearenden, Fraters, IJsvogels en Slechtvalken voeren wederom weer eens een dodelijk saaie winterse boventoon. Het vinden van iets noemenswaardigs was in de laatste weken van het vorige jaar dan ook een behoorlijke zware klus. Als je na veel zoeken vervolgens een IJseend in een polderslootje ziet zwemmen dan is dat wel even schrikken want een IJseend was niet echt een soort die op het winterse verlanglijstje stond. De harde aanlandige wind bracht dus niet alleen klotenweer maar ook mijn derde IJseend in dertig jaar naar het Oldambt. Een IJseend tussen de Wilde en Krakeenden in een poldersloot, het is een beetje vreemd maar wel een goede soort om 2014 mee aftesluiten.


Zeearend   Oldambt     Adult in het laatste daglicht.                    ( White- tailed Eagle )

Zoals gezegd, het is wat aankleuteren in den oost de laatste weken en de vruchteloze kilometers zijn op twee handen nauwelijks meer te tellen. Ik heb me zelfs door de andere gezinsleden laten verleiden om mee te gaan naar de blauw gele Zweedse meubelreus en dat is iets wat alleen maar gebeurd als er in het veld bar weinig te doen is. Het enige vermaak lijkt in deze tijd van schaarste uit het haventje van Termunterzijl en de Blauwe stad te komen. De Pontische meeuwen lijken het haventje in 2014 echt gevonden te hebben en ook in de laatste weken van het vorige jaar zorgden de meeuwen nog voor leuke momenten. In de Blauwe stad wisten een Roodhalsfuut en een vrouwtje Zwarte zeeënd vlak voor de jaarwisseling mijn humeur nog wat op te pimpen en vooral die laatste is een erg leuke soort voor in het binnenland.  


In de afgelopen weken had ik mijn zinnen gezet op het vinden van Middelste bonte spechten in het Midwolderbos. Vorig jaar zag ik al een mibo in dit bos maar het werd niet echt duidelijk om hoeveel vogels het nu eigenlijk ging. Inmiddels heb ik al aardig wat uurtjes in de vogels gestopt maar het bleef angstvallig stil in het mooiste bos van het Oldambt. In de eerste week van het nieuwe jaar wierp dat zoeken dan eindelijk zijn vruchten af door eindelijk een zwijgzame vogel te vinden. De specht liet zich twee keer kort zien maar verdween vlot weer uit beeld. Het begin lijkt er dus te zijn maar we gaan gewoon stug verder met zoeken, zeker nu de spechten iets actiever lijken te worden. Gewoon doorgaan en de beloning zal de uwe zijn.


Pontische meeuw  Eerste winterkleed   Termunterzijl.                (Caspian Gull )