woensdag 25 september 2013

Oog, de heerlijke eenzaamheid.



Het lijkt gesneden koek te worden die reisjes naar de Groninger Waddeneilanden maar bij een bezoek aan Rottumeroog is er altijd die ene vraag die aan boord onder de vogeltellers veel gesteld word, wat zal er nog van het eiland over zijn? Sinds mijn vorig bezoek aan het eiland Rottumeroog is er alweer een behoorlijk stuk van het eiland in zee verdwenen en de grote genade klap voor het eiland lijkt steeds een stukje dichter bij te komen. Het is een proces die onomkeerbaar lijkt te zijn en vaak vraag ik mij af, als ik over het eiland loop, hoelang we nog kunnen genieten van dit heerlijke paradijsje midden in de Waddenzee. Net als anders vertrokken we ook deze keer vrijdags om 8 uur stipt vanuit de Eemshaven met de Harder richting de beide Rottum's. Aan boord zat deze keer een zeer gemengd gezelschap van Rottumgangers die varieerde van mensen die voor de eerste keer naar Rottum toe gingen, een vaste groep vogeltellers van de eilanden en een vrouw ( Wiepke Toxopeus) die een groot deel van haar leven op Oog heeft gewoond. De contrasten kunnen haast niet groter zijn zou ik haast zeggen, de ene gaat naar het grote onbekende terwijl de andere beetje bij beetje afscheid moet nemen van iets wat diep in haar aderen stroomt en langzaam in zee verdwijnt, bizar. Wiepke heeft een tijdje op "haar" Rottum rond gelopen en is na een paar uurtjes weer met de Zodiak opgepikt door de bemanning van de Harder voor de reis terug naar de Eemshaven. Als je op maandag dan ook nog eens Egbert Bakker (geweldige kerel) tegen het lijf loopt op een van de immense uitgestrekte zandplaten van de Waddenzee dan mag je wel stellen dat je in een weekend bijna de hele oude garde van de Rottum,s hebt ontmoet, ik hou wel van die gesprekken met dit soort lopende monumenten.    


Een goed gesprek met de eiland voogd Egbert Bakker.

De verwachting is altijd hoog gespannen wanneer we naar Oog vertrekken en de denkbeeldige soortenlijstjes worden meerdere keren doorgenomen door de Rottumgangers. Deze keer bleven van alle verwachtingen niet veel over want tijdens dit weekend strookte de theorie niet helemaal met de praktijk. Gezien de tijd van het jaar zou je bakken met doortrekkende zangvogels verwachten maar in de nacht van vrijdag op zaterdag hadden de als schaars aanwezige zangers, waar onder een Sperwergrasmus !!, het eiland allemaal verlaten. Gek genoeg was er na vrijdag geen aanvoer meer van nieuwe zangers dus de drie nog aanwezige struikjes die Rottumeroog nog rijk is bleven voor de rest van het weekend angstaanjagend leeg. We moesten onze tijd, buiten de wadvogeltelling om, min of meer noodgedwongen vullen met zaken waar we tijdens eerdere bezoeken aan het eiland minder aandacht aan hadden besteed. Zonder tegensputteren schakelden we moeiteloos over op paddenstoelen, met oa het zeldzame Zandtulpje, Insecten en Planten, iets waar we overigens totaal geen verstand van hebben want ze hebben immers geen snavels en vleugels van veren!! Maar ach wat maakt het ook uit, tijdens dit soort momenten kan ik ook intens genieten van een duinpan vol met Duinviooltjes en Duinteunisbloemen, al was het alleen al omdat ze zeldzaam zijn in Nederland. Een soort waar ik al voor het vertrek naar Oog mijn zinnen op had gezet was de Heivlinder. Deze soort zie ik alleen maar op Rottumeroog maar telkens blijkt het weer een lastige klus om deze vlinder te vinden. Met wat geduld lukte het om 3 Heivlinders te vinden en deze targed soort kon dus ook weer aan de Dagvlinderjaarlijst 2013 voor Groningen worden toegevoegd.


Heivlinder                 ( Grayling)


Voor het eerst werd ik tijdens een verblijf op Rottumeroog geconfronteerd met een ander fenomeen die ik nog nooit eerder had meegemaakt, de excursies naar Oog. We werden maar liefst op twee dagen achter elkaar getrakteerd op een groep mensen die "ons" eiland wel eens van dichterbij wilden bekijken. Aangezien we toch wat tijd over hadden zo links en rechts wilden we onze gasten, waar nodig, wel voorzien van antwoorden op de talloze, soms vreemde, vragen. Voor enkele kreupelen bleek de tocht over het wad iets te hoog gegrepen en deze mensen werden liefdevol verzorgt en voorzien van een sterke bak verse Waddenkoffie in de enige woningen die het eiland rijk is. Het leukste moment van zo'n invasie blijft toch wel het moment van vertrek van de hele kudde, inclusief de manken en kreupele excursiegangers natuurlijk want niemand blijft achter op het eiland. Als steeds kleiner wordende stipjes op het wad verlaten onze "gasten" via de Waddenzee kant het eiland ons in totale eenzaamheid achter latend, iets waar wij trouwens beide keren totaal geen moeite mee hebben gehad.  

 

Drieteenstrandloper                                                    ( Sanderling )

Net als aan alles komt ook, of je het nou leuk vind of niet, aan het eenzaam bestaan op een Groninger Waddeneiland een einde. Wanneer op maandag de Harder weer onder het eiland ligt neem ik afscheid van Oog en hoop dat het eiland de komende winter niet te veel op zijn kloten krijgt van de Noordzee. Zoals gezegd, het had qua vogels weinig over tijdens dit bezoek aan Oog maar toch wisten we nog enkele Kleine en Middelste jagers, 4 IJsgorzen, 3 Strandplevieren, 1 Roodhalsfuut, 1 Grauwe pijlstormvogel, 1 Sperwergrasmus, 1 Smelleken, 1 Sneeuwgors en 9 Jan van Genten op onze lijst te proppen, de volgende keer beter zal ik maar zeggen. Toch nog bedankt Oog voor een geweldig en gezellig weekend.

donderdag 5 september 2013

Limbo


Oranje luzernevlinder     Hellum                                               ( Clouded Yellow )

In alle hoeken en gaten van dit land zijn ze te vinden en veel van ze zijn al helemaal ingeburgerd in onze samenleving, de exoten. Ook het Oldambt ontkomt niet aan "hen die hier eigenlijk niet horen" en het zien van een ontsnapte kooivogel heeft bij mij al menig keer voor fronsende wenkbrauwen gezorgd. Neon oranje gekleurde Ibissen, verschillende soorten Flamingo's, Kanaries, Wevers en tientallen kilo's exotisch gekleurde zwemvliezen, you name it en de Nederlandse vogelaars zien ze door hun kijker voorbij komen. Ondanks het feit dat het wel duidelijk is dat het om ontsnapte vogels gaat, of nazaten daar van, is het bij veel exoten moeilijk te achterhalen waar ze vandaan komen. Om dit probleem te tackelen hebben onderzoekers een paar Zwarte zwanen, ook zo'n fijne exoot, van een grote blauwe halsband voorzien met daarop een code. Al enkele weken verblijft een van deze Zwarte zwanen met zo'n halsband (01A6) in het Oldambt en bij navraag blijkt deze vogel op 21 januari 2012 als jong, Zwarte zwanen broeden gek genoeg in de wintermaanden, geringd te zijn nabij Roermond, Limburg. Van alle geringde Zwarte zwanen van dit project heeft deze vogel tot nu toe de grootste afstand afgelegd en de Limburgse man lijkt het wel naar zijn zin te hebben in het water van de Blauwe stad. Of dit nu komt omdat hij in het gezelschap is van een andere Zwarte zwaan (vrouw?) is nog niet helemaal duidelijk. Met een beetje pech zwemmen er dus over een paar jaar naast de honderden Nijl en Canadese ganzen ook een kudde Zwarte zwanen rond op het Oldambtmeer! wat een aanwinst mensen.
   

Visarend   Polder Breebaart                                    ( Osprey )

Mijn vakantie zit er weer op en het gewone leven moet na een paar weken niksen, vogelen en klussen even weer gestalte krijgen. Naast het kijken naar vlinders waren er zowaar ook nog goede vogelmomenten te bespeuren in het Oldambt en dat komt mede door de oosten wind en de najaarstrek die de laatste twee weken lekker op gang kwam. Met name de Lachsterns, max 21 ex in een groep, en de Visarenden ,4 ex in 5 dagen, sprongen er de laatste weken uit. Ook een Purperreiger over de Breebaart polder lijkt mij het vermelden meer dan waard want dit is niet alleen een goede soort voor Groningen maar zeker een mega voor de Dollard. Andere soorten die de komst van de herfst aankondigden waren meerdere Breedbekken in de Breedbek polder, twee handen vol Reuzensterns ( waarvan een achter ons huis!) enkele Zeearenden (inmiddels niet meer weg te denken uit de Dollard) en een Gestreepte strandloper.
Een ander bewijs dat er een ander jaargetijde voor de deur staat is het weerzien met mijn goede vriend Harry, u weet wel die Geelpootmeeuw. Voor het zoveelste jaar op rij is hij weer te vinden langs de Eems en wanneer Harry zijn neus om de hoek van de pier van Oterdum steekt dan is er geen ontkomen meer aan, het word herfst.   


Zwarte zwaan  ( 01A6 )  Blauwe stad                                 ( Black Swan )