dinsdag 21 januari 2014

De pier.


Zilvermeeuwen       Pier van Oterdum                                      ( Herring Gull's )


Als er even tijd voor is dan wil ik er op zondag nog wel eens een uurtje tussen uit piepen. Waar de reis naar toe gaat weet mijn vrouw allang maar toch meld ik maar even dat ik "eem een uurtje op de pier ben". Met de pier bedoel ik de pier van Oterdum maar dat laatste spreekt bij ons thuis voor zich, waarom lang als het ook kort kan. De pier is in de regio de beste plek om naar meeuwen te kijken al hebben maar weinig vogelaars dit tot nu toe ontdekt. Op zondag is het er soms druk met dagjesmensen maar daar hebben de meeuwen helemaal geen boodschap aan want die komen maar voor een ding, patat ! Als de patatboer niet op komt dagen dan is er paniek in de tent want dan hebben de dagjesmensen niets te eten, de meeuwen profiteren niet van de restjes die uit de auto's worden gelazerd en de vogelaar heeft niets om naar te kijken, mijn uurtje meeuwen kijken op de pier is dus totaal afhankelijk van patat ? Als je zo tussen al die junkfood weg proppende mensen staat dan ben je natuurlijk al snel een vreemde eend in de bijt. Je bent immers de enige persoon die geen klodders mayo of curry in zijn mondhoeken heeft hangen maar je staat met een telescoop op je raam naar die vervelende "zeemeeuwen" te kijken? Bij voorbaat spoor je dus al niet en menig verstandsloze cel doet dan ook vaak verwoed een poging om mijn uurtje op de pier te bederven door de hele club meeuwen de lucht in te pesten, niet wetende dat de beesten gewoon weer terug komen. Op de meeuwen inrijden, toeteren, rommel naar de vogels gooien en al rennend uit de auto springen, ja mensen we hebben het allemaal al gezien en gehoord. En dan ook nog beweren dat mensen met een kijker om hun nek niet helemaal sporen? Op een gemiddelde zondagmiddag kan ik met gemak een halve afdeling van een gesloten inrichting vol krijgen met dit soort, tja hoe zal ik ze noemen? ernstig beperkten?    


Omdat de meeuwen vaak rond de frietkraam zitten is het aflezen van ringen vaak een appeltje eitje klusje. In de afgelopen jaren zijn er op de pier al veel geringde vogels door mijn scoop gewandeld en een enkeling doet dit al jaren achter elkaar. Vaak gaat het om Duitse vogels maar ook meeuwen uit Finland, Noorwegen, Denemarken en de Baltische staten zijn regelmatig van de partij. De oudste terugkomer van de pier is 24 jaar oud geworden en deze vogel kwam uit Noorwegen. Alleen al in deze winter zijn er drie nieuwe gekleurringde vogels opgedoken en enkele meeuwen van de oude garde zijn ook weer gezien. Als je bedenkt dat er per bezoek maar 60 grote meeuwen aanwezig zijn dan is dit een redelijke score.Van Oterdum is bekend dat het een komen en gaan is van meeuwen en veel van de geringde vogels blijven dus ook maar kort. De vogel ( geel C544 uit Finland ) op de bovenste foto is een paar jaar uit beeld geweest maar in december dook de vogel toch weer op. Ondanks het debiele gedrag van de medelanders ga ik dus gewoon stug door met het kijken naar meeuwen op de pier van Oterdum want samen met de pontische en de Geelpootmeeuwen zijn de geringde meeuwen de reden waarom ik al jaren zondags "eem een uurtje op de pier ben"


Rottumeroog na de storm.


In mijn laatste bericht over het eiland Rottumeroog van het afgelopen najaar liet ik het al even vallen, een zware storm uit het noord westen zou het eiland waarschijnlijk niet overleven. Inmiddels is het iets meer dan een maand geleden dat het eiland ten prooi viel aan de alles verwoestende golfen van de Noordzee en de schade aan het eiland is enorm. Vrijdag zette ik voor het eerst na de storm voet aan wal van het eiland en gek genoeg moest ik mij eerst even oriĆ«nteren waar welk duin ooit gestaan had. Met een kleine "what the fuck !!" pakten we vanaf het strand onze spullen bij elkaar en liepen naar de woning om van daaruit het eiland te overzien. Het kleine huisje heeft de storm maar ternauwernood overleeft maar aan de aangespoelde rotzooi rondom het gebouw is duidelijk te zien tot waar het water gestaan heeft, het is een klein wonder dat het hele kakkie niet in zee verdwenen is. Omdat het huisje nu pal aan zee staat is het niet meer verantwoord om er nog te slapen en de maandelijkse hoogwatertellingen word vanaf nu op een dag gehouden, iets wat natuurlijk ontzettend jammer is want de lange weekendjes op Oog waren, ondanks de beperkingen die we soms hadden, altijd bere gezellig. Door de ontstane situatie komt hier dus een einde aan en ja, we zullen het missen. Binnenkort zullen alle unit's, de toren, de container en de schuur ( met tractor) van het eiland gehaald worden en zo komt er een einde aan weer een deel van de roemruchte geschiedenis van Rottumeroog. Het boegbeeld van het eiland,de kaap, blijft voorlopig wel op zijn plek staan. Achter de schermen is men druk bezig met het zoeken naar een oplossing voor een eventueel nieuw verblijf op het eiland maar voorlopig lijkt dit nog toekomst muziek, muziek waar trouwens een behoorlijk prijskaartje aan hangt.      




De foto hier boven is twee jaar geleden genomen vanaf het hoge duin nabij de woning. op de achtergrond is het lange duin te zien die ooit het eiland beschermde tegen de Noordzee en de Eems. Van dit duin is alleen  aan de meest zuidelijke kant van het eiland nog een smal strookje van een paar meter breed over gebleven. Van de drie bosjes die vorig jaar nog langs dit duin stonden is er nu nog maar een over, in september kon je nog vanaf het duin boven in deze vlierstruik kijken maar nu kan dit al vanaf het strand. Op de foto hieronder is te zien hoe deze plek er nu uitziet. Het is een groot gapend gat geworden waarop de zee vrij spel heeft en tijdens een springtij met veel water kan het water nu vrij over het eiland stromen. De plek vanwaaruit de foto hier boven genomen is nu in zijn geheel in zee verdwenen en als we naar de bovenste foto kijken dan lag het hoogste duin van het eiland ooit rechts van de woning. Op de onderste foto is ook goed te zien dat het hoge duin nabij de woning in zijn geheel verdwenen is en dat de noord zijde van het eiland nauwelijks nog beschermd is tegen een eventuele storm of een springtij met flinke verhoging.


Niet alleen nabij de woning maar ook elders op het eiland waren de sporen van de storm duidelijk te zien. Op meerdere plekken op het eiland zijn zowel de oude als de jonge duinen in het water verdwenen en op de duinen aan de Waddenzee zijde lag boven op de toppen overal rotzooi en ook hier was goed te zien hoe hoog het water tijdens de storm moet hebben gestaan. Ondanks het feit dat nagenoeg het hele eiland blank heeft gestaan vonden we toch nog verse sporen van Konijnen en het lijkt er dus op dat enkelen de storm overleeft hebben maar te zien kregen we ze deze keer niet. Wat we wel te zien kregen was een Grijze zeehond die verstrikt zat in een groot pak touw. De Zeehond was ondanks zijn bagage nog behoorlijk levendig en zonder er ook maar een poging aan te wagen hebben we hem rustig zijn gang laten gaan, op een beet van een Grijze Zeehond zit immers niemand te wachten. Zoals gezegd, we moeten de telling nu noodgedwongen op een dag doen, iets wat overigens niet verschild met de andere tellingen alleen de vierdaagse pyjamaparty's zijn vanaf nu verleden tijd. Ondanks dit alles blijft het kleine eilandje in de Waddenzee toch een bepaalde magie houden, al doet het bij velen wel wat pijn. U bent van mij gewend dat ik na elke telling een lijst met leuke soorten opsom maar het was deze keer stil op het eiland, bijna een gepaste stilte.


Grijze zeehond                                                                                ( Grey Seal )


zaterdag 18 januari 2014

He he !!


Koereiger   Oude Schans                                                       (Cattle Egret )


12 keer, ja u leest het goed, 12 keer ben ik bij hem op bezoek geweest om hem een beetje redelijk op de foto te krijgen maar steeds was ik of net te laat of de vogel zat veel te ver van de weg. Om de haverklap  kreeg ik een telefoontje met de mededeling, je moet nu komen want hij zit nu in de berm, maar bij aankomst bleek de Koereiger net weer gevlogen te zijn, iets om helemaal gek van te worden. Inmiddels is de vogel 6 kilometer naar het oosten verkast en het lijkt er op dat het reigertje hier beter te benaderen is dan op zijn oude plek. De aanhouder, die er soms flink de P in had, wint dus eindelijk van het vogeltje.



maandag 6 januari 2014

Helaas !!


Oosterse tortel    Escape   Wedde                                              ( Oriental Turtle-Dove )

Nou bijna wel, en daarmee haak ik maar even in op de laatste woorden van mijn vorig bericht. We waren net weer terug uit Zwolle toen mijn mobieltje alweer op springen stond. In een Whatsapp bericht van de appgroep Groningen stond te lezen dat er een Oosterse tortel was gezien in Wedde, dat is hemelsbreed een kwartier rijden van ons huis. U zult begrijpen dat er weer aardig wat gvd,jes volgden na het lezen van het bericht en het zien van de foto's. Als dit echt waar was dan zat de derde Oosterse tortel voor Nederland dus ruim binnen handbereik en mijn laatste vrije dag van deze kerstvakantie opperde ik er graag voor op om dit beest te zien. Maandagmorgen stond ik als eerste in de schemering bij de woning waar de vogel gezien was maar werd al vrij snel vergezeld door een andere lokale vogelaar. Vanaf de openbare weg was er maar weinig te zien en we besloten om maar eens een praatje te maken met de bewoners. De vrouw des huizes gaf aan dat de duif al geruime tijd aanwezig was en dat gaf ons goede hoop dat de vogel weer op zou duiken. De bewoonster had er geen problemen mee dat we door de tuin zouden lopen om de duif te zoeken maar schrok wel even toen we haar vertelden dat er met gemak 200 mensen op een Oosterse tortel af konden komen. We vertelden haar dat ze maar beter duidelijk aan kon geven of er vogelaars op hun erf mochten komen, dit om de eventuele toestroom wat in de hand te houden. Na afspraken gemaakt te hebben ging de vrouw weer in huis en wij bleven posten in de tuin maar na een paar uur was er nog geen duif te zien. dit veranderde toen de bewoonster weer naar buiten kwam om de kippen te voeren. De duif kwam tevoorschijn van achter het kippenhok en de aanwezige vogelaars, inmiddels 6 man, kregen de vogel voor het eerst in beeld. De duif was erg tam en al snel werd duidelijk waarom, de vogel had om zijn linker poot een klein rood ringetje die op eerdere foto's niet te zien was. Het beest was dus ontsnapt uit een kooi en gewend aan mensen. Wat een domper op een dag die goed leek te beginnen. Op naar de volgende zal ik maar zeggen.  

De hekkensluiter.


Dwerguil     Overijssel                                                                             ( Pygmy Owl ) 


Het kan maar niet op met die uilen in deze winterperiode, de ene zeldzame uil is nog niet weg of de volgende klopt alweer aan de deur. In de afgelopen jaren sprokkelde ik alle uilensoorten die je in noord west Europa kan zien al bij elkaar maar de Dwerguil ontbrak nog in dat rijtje. Na de Sperweruil en de Sneeuwuil kon ik het eigenlijk niet maken om deze uil te laten liggen en wederom zette de karavaan weer koers naar het oosten van het land om deze inieminie uil binnen te koppen. Net als bij de twee andere uilen was het ook bij deze vogel direct raak na aankomst. De Dwerguil zat hoog in de bomen maar vloog al snel naar zijn vaste stekje in een dikke Eikenboom. Dit alles werd nauwlettend gevolgd door een leger van pixers die allemaal vooraan willen staan en het liefst nog bij het beest in zijn hol wilden kruipen. De "echte" vogelaars moesten maar weer zien dat ze een leuk plekje bemachtigen konden om een plaatje van de vogel te maken maar vaak werden ze verdrongen naar de achterkant of de flanken van de groep aanwezigen. Telkens als het uiltje zich verplaatste zette de hele kudde losgeslagen, en gecamoufleerde, pixstieren de achtervolging weer in in de hoop op een nog betere foto van de vogel, nou geloof me heren, de beste plaat is al gemaakt. Ik zie dit alles voor mijn ogen gebeuren en schut nogmaals met mijn hoofd, wat een kermis. Hoe dan ook, we hebben de vogel erg mooi gezien en daar was het ons om te doen.                      


Sperweruil      Zwolle                                                                ( Northern Hawk Owl )

En van de ene kermis is het slecht 30 kilometer rijden om weer bij die andere kermis te komen. onder het motto, nu we er toch zijn, brachten we voor de tweede keer een bezoek aan de zeer smakelijke Sperweruil van Zwolle. Deze vogel is nog steeds aanwezig en kan zelfs na weken van aanwezigheid nog elke dag rekenen op veel bekijks. Ook zondag liet deze uil zich weer van alle kanten bekijken zonder zich ook maar een seconde te storen aan de aanwezige mensen en de langs rijdende treinen. Het is me wel wat, het nieuwe jaar is pas 6 dagen oud en ik heb de drie meest aansprekende uilen al in de knip, kan het nog gekker??


vrijdag 3 januari 2014

The kick off


Drieteenmeeuw   Boven een juveniel, onder een adult. Vlieland  ( Black-legged Kittiwake)

We moesten het nieuwe jaar maar eens beginnen met een soort die ruimschoots binnen de term "dikke vette patat" valt, eentje om u tegen te zeggen en die er voor zorgt dat alle vullingen in je gebit beginnen te jeuken, de Sneeuwuil. Toen het beest in de laatste dagen van 2013 op de noordpunt van Texel opdook begon het al te jeuken om er heen te gaan maar de vogel werd om onduidelijke redenen een paar dagen stil gehouden voor de rest van Nederland en de vogel leek even aan menig vogelaars neusje voorbij te vliegen. Om de hele Texelse stilhoud actie, en de daarbij komende toestanden, te ontvluchten besloot de uil om het eiland s'nachts via de artiestenuitgang  te verlaten, Snowy has left the building dus.
      


Nu kan je als Sneeuwuil zijnde wel denken dat je er zo even tussenuit kan piepen maar die vlieger gaat in Nederland vogelland dus mooi niet op. De kans dat je met een dergelijke verschijning tegen een verrekijker opvliegt is redelijk groot en zelfs wanneer je ergens op Vlieland in de duinen gaat zitten ben je een sitting duck voor het gilde. Het zou dus een trip naar Vlieland worden als ik de vogel zou willen zien en daar moest ik even mijn gedachten over laten gaan. Vlieland is best te doen vanuit oost Groningen maar het zou 3,5 uur duren voor ik op het eiland zou staan. Met de middagboot weer terug naar de wal gaan zou echt te krap in tijd worden en de sneldienst van 18.50 uur is dan dus nog de enige optie om er zeker van te zijn dat je de nacht in je eigen bed doorbrengt, even snel op en neer naar Vlieland is er dus niet bij. En dan is er nog de "wat als?" factor. Wat als de vogel s'nachts besluit om hem te peren naar een ontoegankelijk gebied? of erger nog, van het eiland afvliegt? Het werd denken, overwegen en besluiten dus met als uitslag gewoon gaan en maar zien zien waar het schip zou stranden.  


Sneeuwuil   Vlieland                                                              ( Snowy Olw)


Dan word het dus zomaar weer vroeg pissen in de kerstvakantie voor mijn zwager en ik zei de gek, iets waarvan wij ons had voorgenomen om eigenlijk niet te doen maar het doel wat voor ogen lag was het wel waard. De overtocht naar Vlieland werd gevuld met koffieleuten en met het checken van de waarnemingen op de website's en wat bleek, hij zat er nog. Bij aankomst op Vlieland werd duidelijk dat de vogelaars bij de fietsenverhuurder een voorrangspositie te hebben, niks geen bonnetje met naam en toenaam invullen of wachten op je beurt, gewoon een fiets uit de schuur graaien, de huurprijs met korting aftikken en gaan met das bananas. De tocht naar het pad van 20 was een kleine aanslag op mijn beenspieren en net als bij alle andere huurfietsen die ik ooit huurde stond ook deze keer binnen een paar kilometer de afdruk van het zadel voor de rest van de dag op mijn kont geprint, wat een krengen zijn het toch. Nog een keer naar rechts afdraaien, gas er bij en dan, WOWh. Na 14 jaar kijk ik eindelijk weer eens in de gele ogen van een Sneeuwuil, wat een beest!! Direct ben ik de pijn aan m'n reet, mijn spieren en een tocht van 4 uur alweer vergeten. De vogel liet zich op gepaste afstand mooi bekijken en geen van de 10 aanwezige vogelaars had de drang om stiekem de duinen in te sluipen om "de plaat" te maken. Niets van dit bezoek had iets weg van de debiele toestanden als bij de Sperweruil van Zwolle van een paar weken geleden. Gewoon met een klein groepje mensen genieten van een geweldige soort, lekker babbelen met elkaar zonder wangedrag of wat voor achterlijke gedoe dan ook, in alle opzichten een 10 punter dus.


Hebbes !!

Ondanks de regenbuien bleven we de hele dag bij de vogel in de hoop dat hij actief zou gaan worden maar dat bleef jammer genoeg uit. De Sneeuwuil bleef de hele dag als een zoutzak op een paal zitten en vloog slechts twee keer een kort stukje. Na 5 uur uiltje kijken ging het licht uit op Vlieland en twee hongerige magen zetten in de schemer koers naar het dorp voor een welverdiende warme prak. In totaal zijn we 14,5 uur onderweg geweest voor deze Sneeuwuil maar wat een geweldige dag en wat een aftrap van 2014 mensen.