dinsdag 24 december 2013

De laatste ronde.



Pontische meeuw        Oterdum                                                           ( Caspian Gull )

En weer is er bijna een jaar voorbij met veel memorabele momenten, momenten met een vette lach, een knipoog of een kleine traan. Een jaar die qua vogels iets boven de voorgaande jaren uitstak en aardig wat nieuwe vogel en vlindersoorten opleverde die. jammer genoeg, vaak opvallend ver buiten het bereik van mijn lens bleven. Het is in de laatste weken van 2013 een beetje eentonig aan het worden in het Oldambt en tijdens het afleggen van de vaste route zijn het telkens weer dezelfde vogels die de boventoon voeren, een beetje saai is het wel maar zo voor de donkere dagen voor kerst de gebruikelijke gang van zaken. De Koereiger van Winschoten, de eerste voor het Oldambt !!, is nog steeds aanwezig dus deze vogel is, om de dag nog wat te redden, ook maar opgenomen in de route. Inmiddels zijn er prachtige foto's van de vogel gemaakt maar telkens als ik met mijn lensje om de hoek kom scheuren blijkt het beest telkens weer achter in de landerijen te lopen. Inmiddels zijn we 8 bezoeken aan het beest verder en ik begin de hoop al aardig op te geven dat het dit jaar nog goed komt tussen ons tweeën .



Siberische braamsluiper  Eemshaven                ( Lesser Whitethroat  ssp blythi  )                  

Wat deze week wel in een keer lukte was de mogelijke Siberische Braamsluiper van de Eemshaven. De determinatie van dit soort oostelijke Braamsluipers blijft een lastig iets. Er is op dit moment te weinig kennis over de ondersoorten waardoor het vooralsnog niet mogelijk is om een naam aan de "valere" Braamsluipers te plakken. Er word hard gewerkt aan een determinatie artikel over de herkenning en determinatie van dit soort vogels en tot die tijd blijven ze "mogelijk deze soort". Hoewel de vogel er al enige weken zit ontbrak het mij telkens aan de zin om er heen te rijden. Een vaal beestje die zich verstopt in de bosjes, je moet er maar net zin in hebben met dat grauwe weer van de laatste dagen? Omdat deze ondersoort een potentiële split is van onze eigen Braamsluiper besloot ik om toch maar te gaan, je zal hem maar niet hebben wanneer het wel tot een splitje komt, toch!! In de voorgaande dagen moesten veel vogelaars genoegen nemen met een korte glimp van het beest. In het ergste geval werd alleen een paar keer een korte roepje gehoord met daarna uren van stilte, niet echt opbeurend nieuws dus voor hen die nog naar de vogel toe wilden. Vreemd genoeg bleek de vogel maandag bij aankomst in de Eemshaven niet zo moeilijk te zijn als verwacht, sterker nog, het vogeltje ging een kwartier lang vlak voor mijn neus zitten, verdween soms even kort maar kwam telkens op dezelfde plek weer terug, van sculky gedrag was totaal geen sprake. Met een lekker zonnetje in mijn rug kon ik rustig een paar plaatjes van het zeldzame beestje maken zonder dat ik daarbij gestoord werd door wie dan ook, hebben is hebben dus in dit geval. Zoals gezegd, het jaar loopt op zijn laatste benen en ik maak direct maar van de gelegenheid gebruik om vanaf deze kant iedereen een fijne kerst en een goed nieuwjaar te wensen, maak er wat moois van. Ook wil ik alle bezoekers van mijn blog bedanken voor de moeite die ze telkens weer nemen om mijn blog te bezoeken, heel veel dank mensen.


Koereiger    Winschoten                                                                         ( Cattle Egret )

zondag 8 december 2013

Heremietjes


Heremiet ibis.      Onstwedde                         ( Northern Bald Ibis, project birds from Austria )

Lijsttechnisch gezien compleet niet interessant, met de hand groot gebracht maar bovenal een manier om een grauwe donkere, en erg natte, zaterdag door te komen, de Heremiet ibissen van Onstwedde. Een paar weken geleden streken de beide vogels neer bij een boerderij en de bewoners wisten niet echt wat ze er van moesten denken. Er werd vermoed dat ze ergens in de buurt uit hun kooi ontsnapt waren maar dat bleek niet het geval te zijn want deze twee Heremietjes zijn afkomstig uit Oostenrijk en maken deel uit van een, vrij vliegende, herintroductie project van deze met uitsterven bedreigde soort. Met behulp van een ULV's word de vogels aangeleerd om naar het zuiden te trekken in de hoop dat ze dit kunstje in de komende jaren, zonder hulp van mensen, zelf herhalen. Fridolin en Romeo, zo heten deze twee jonge mannen, hebben het blijkbaar niet helemaal begrepen toen ze op de Ibis college onderricht in trekgedrag kregen want deze twee knakkers deden precies het tegenovergestelde van wat ze is geleerd. De Ibissen vlogen niet naar het warmere zuiden maar vlogen naar het noorden om vervolgens hun poten in een zompig weiland nabij Onstwedde te parkeren. Dit zorgde voor veel toeloop van vooral lokale vogelaars en zelfs de media pikte wederom weer een graantje mee van deze opmerkelijk vogels. Nu is het gedrag van Fridolin en Romeo volgens de onderzoekers niet wenselijk en voor zo ver nu bekend is zullen de opvoeders van de beide vogels hun kids weer ophalen uit Onstwedde om ze weer mee terug te nemen naar Oostenrijk. Dus, de vogels horen bij een vrij vliegende populatie maar wanneer ze te "vrij" worden in hun doen en laten dan verdwijnen ze weer in een kofferbak om vervolgens weer naar huis gebracht te worden, hoe vrij kan vrij wezen? Hoe dan ook, de Groninger vogelaars hebben weer iets om over te praten op een verjaardag, of de rest van de aanwezigen daar op zit te wachten is dan weer een tweede.      


Fridolin en Romeo  ( met zender op zijn rug )

zondag 1 december 2013

3 x = ... Sperweruil.


Sperweruil     Zwolle                                            (Northern Hawk Owl)

Het zal u niet ontgaan zijn dat er een Sperweruil in Zwolle zit die in de afgelopen week de gemoederen nogal bezig heeft gehouden . Mijn haat liefde verhouding met de Sperweruil begon in het najaar van 2005 toen een vogel opdook in de donkere bossen van Drenthe. Op de dag dat mijn koffers klaar stonden voor een langdurig verblijf in het Caribische gebied besloot een Sperweruil zich schitterend te laten bewonderen aan een grote groep vogelaars en u snapt het al, ik stond daar niet tussen. Ik baalde als een stekker natuurlijk maar wist dat er echt geen mogelijkheid was, ondanks enkele overwegingen, om de vogel nog te zien. Er zat niks anders op dan wachten tot er weer een winter kwam waarin de soort door zou schieten naar het zuiden.  

Alle schapen achter een hek,  een goede oplossing om ze in bedwang te houden!! 

Acht jaar later, in november 2013, bleken de Sperweruilen weer on the move te zijn. Vanuit Scandinavië kwamen meerdere berichten van zwervende uilen en stiekem begonnen menig vogelaars al te dromen van een Sperweruil voor op zijn lijstje en die droom leek, let wel leek, voor mij bijna werkelijkheid te worden. In het noord Duitse Giestede dook een vogel op maar de Duitse vogelaars werden er nauwelijks warm of koud van, iets wat trouwens totaal veranderde toen hun buurtjes aan de westkant van de grens lucht van het zaakje kregen. Busladingen Hollanders overspoelden het kleine kutgehucht en voor een week lang leken de Nederlandse vogelaars de dienst uit te maken in een dorp waar alle bewoners verbazend veel op elkaar leken. Ik had me de hele week al op lopen vreten bij het zien van de foto's van de Duitse Sperweruil maar kon in verband met die arbeid niet eerder die kant op dan de eerst volgende zaterdag. Die zaterdagmorgen was het vroeg pissen en met volle moed en gierende bandjes vlogen we de grens en de Duitse snelweg over, op naar de victorie, deurtje open en binnen harken die meuk, appeltje eitje, toch? Nou nee dus. Het beest leek het na vrijdag wel genoeg te vinden met de toeloop en na 6 uur lang het dorp over de kop getrokken te hebben, tja Duitse vogel vrienden, Nederlanders doen wel moeite voor een soort, verlieten 80 Nederlanders het kleine gehucht, in de volksmond ook wel klein Urk genoemd, zonder ook maar een uil gezien te hebben, 2-0 voor de Sperweruilen dus. Vorige week zat ik, zoals u hebt gelezen, op Rottumerplaat en tijdens een van de weinige momenten dat de telefoons wel gebruikt werden kwam er nieuws van de vaste wal, er zit een Sperweruil in Zwolle!! Nu is het zo dat de vaste Rottum telgroep deels uit Groningers en deels uit Zwollenaren bestaat en ook op deze reis zaten meerdere Zwolle boys op de eilanden. U zult begrijpen dat deze mannen bijna in hun broek pisten bij het horen van dit nieuws, sterker nog, de vogel zat nagenoeg bij een van de mannen in de tuin en dit zorgde voor enkele memorabele momenten. Vast zitten op een eiland terwijl er een Sperweruil in je tuin zit, ik zou duizend doden sterven maar dhr Steen liet niet veel merken van zijn inwendige opgehoopte frustraties.        


Wederom weer een Sperweruil en wederom moest ik weer een week wachten om naar de plek des onheil te kunnen, iets om gek van te worden. Het oude twitchers bloed van vroeger begon weer te borrelen, inclusief de daarbij horende symptomen, en na een week van wachten ging ik weer op pad om een oude rekening te verheffen. Met behulp van Astrid, het Tom Tom meiske, reed ik Zwolle binnen en precies op de plek waar Astrid bestemming bereikt riep stuitte ik op een kudde schapen die allen behangen waren met kijkers en camera's. De kudde had ook nog eens de weg versperd met een ondoordringbare barrière van statieven, je zou er een schutting van kunnen timmeren, wat een gekkenhuis. Boven al het gedrang zat een Sperweruil op een takje zich af te vragen waarom die poppetjes onder hem de hele dag maar achter hem aan holden. Gek genoeg ging de vogel gewoon door met het vangen van Muizen zonder zich ook maar iets aan te trekken van de steeds maar groeiende groep vogelaars onder hem. Ik heb veel gezien in de 26 jaar dat ik naar vogels kijk maar een kermis als deze heb ik maar zelden voorbij zien komen. Hoe dan ook, na twee keer naast de pot gepist te hebben was het nu dus eindelijk bingo met deze geweldige soort en ja, drie keer is dus echt scheepsrecht.