dinsdag 24 december 2013

De laatste ronde.



Pontische meeuw        Oterdum                                                           ( Caspian Gull )

En weer is er bijna een jaar voorbij met veel memorabele momenten, momenten met een vette lach, een knipoog of een kleine traan. Een jaar die qua vogels iets boven de voorgaande jaren uitstak en aardig wat nieuwe vogel en vlindersoorten opleverde die. jammer genoeg, vaak opvallend ver buiten het bereik van mijn lens bleven. Het is in de laatste weken van 2013 een beetje eentonig aan het worden in het Oldambt en tijdens het afleggen van de vaste route zijn het telkens weer dezelfde vogels die de boventoon voeren, een beetje saai is het wel maar zo voor de donkere dagen voor kerst de gebruikelijke gang van zaken. De Koereiger van Winschoten, de eerste voor het Oldambt !!, is nog steeds aanwezig dus deze vogel is, om de dag nog wat te redden, ook maar opgenomen in de route. Inmiddels zijn er prachtige foto's van de vogel gemaakt maar telkens als ik met mijn lensje om de hoek kom scheuren blijkt het beest telkens weer achter in de landerijen te lopen. Inmiddels zijn we 8 bezoeken aan het beest verder en ik begin de hoop al aardig op te geven dat het dit jaar nog goed komt tussen ons tweeën .



Siberische braamsluiper  Eemshaven                ( Lesser Whitethroat  ssp blythi  )                  

Wat deze week wel in een keer lukte was de mogelijke Siberische Braamsluiper van de Eemshaven. De determinatie van dit soort oostelijke Braamsluipers blijft een lastig iets. Er is op dit moment te weinig kennis over de ondersoorten waardoor het vooralsnog niet mogelijk is om een naam aan de "valere" Braamsluipers te plakken. Er word hard gewerkt aan een determinatie artikel over de herkenning en determinatie van dit soort vogels en tot die tijd blijven ze "mogelijk deze soort". Hoewel de vogel er al enige weken zit ontbrak het mij telkens aan de zin om er heen te rijden. Een vaal beestje die zich verstopt in de bosjes, je moet er maar net zin in hebben met dat grauwe weer van de laatste dagen? Omdat deze ondersoort een potentiële split is van onze eigen Braamsluiper besloot ik om toch maar te gaan, je zal hem maar niet hebben wanneer het wel tot een splitje komt, toch!! In de voorgaande dagen moesten veel vogelaars genoegen nemen met een korte glimp van het beest. In het ergste geval werd alleen een paar keer een korte roepje gehoord met daarna uren van stilte, niet echt opbeurend nieuws dus voor hen die nog naar de vogel toe wilden. Vreemd genoeg bleek de vogel maandag bij aankomst in de Eemshaven niet zo moeilijk te zijn als verwacht, sterker nog, het vogeltje ging een kwartier lang vlak voor mijn neus zitten, verdween soms even kort maar kwam telkens op dezelfde plek weer terug, van sculky gedrag was totaal geen sprake. Met een lekker zonnetje in mijn rug kon ik rustig een paar plaatjes van het zeldzame beestje maken zonder dat ik daarbij gestoord werd door wie dan ook, hebben is hebben dus in dit geval. Zoals gezegd, het jaar loopt op zijn laatste benen en ik maak direct maar van de gelegenheid gebruik om vanaf deze kant iedereen een fijne kerst en een goed nieuwjaar te wensen, maak er wat moois van. Ook wil ik alle bezoekers van mijn blog bedanken voor de moeite die ze telkens weer nemen om mijn blog te bezoeken, heel veel dank mensen.


Koereiger    Winschoten                                                                         ( Cattle Egret )

zondag 8 december 2013

Heremietjes


Heremiet ibis.      Onstwedde                         ( Northern Bald Ibis, project birds from Austria )

Lijsttechnisch gezien compleet niet interessant, met de hand groot gebracht maar bovenal een manier om een grauwe donkere, en erg natte, zaterdag door te komen, de Heremiet ibissen van Onstwedde. Een paar weken geleden streken de beide vogels neer bij een boerderij en de bewoners wisten niet echt wat ze er van moesten denken. Er werd vermoed dat ze ergens in de buurt uit hun kooi ontsnapt waren maar dat bleek niet het geval te zijn want deze twee Heremietjes zijn afkomstig uit Oostenrijk en maken deel uit van een, vrij vliegende, herintroductie project van deze met uitsterven bedreigde soort. Met behulp van een ULV's word de vogels aangeleerd om naar het zuiden te trekken in de hoop dat ze dit kunstje in de komende jaren, zonder hulp van mensen, zelf herhalen. Fridolin en Romeo, zo heten deze twee jonge mannen, hebben het blijkbaar niet helemaal begrepen toen ze op de Ibis college onderricht in trekgedrag kregen want deze twee knakkers deden precies het tegenovergestelde van wat ze is geleerd. De Ibissen vlogen niet naar het warmere zuiden maar vlogen naar het noorden om vervolgens hun poten in een zompig weiland nabij Onstwedde te parkeren. Dit zorgde voor veel toeloop van vooral lokale vogelaars en zelfs de media pikte wederom weer een graantje mee van deze opmerkelijk vogels. Nu is het gedrag van Fridolin en Romeo volgens de onderzoekers niet wenselijk en voor zo ver nu bekend is zullen de opvoeders van de beide vogels hun kids weer ophalen uit Onstwedde om ze weer mee terug te nemen naar Oostenrijk. Dus, de vogels horen bij een vrij vliegende populatie maar wanneer ze te "vrij" worden in hun doen en laten dan verdwijnen ze weer in een kofferbak om vervolgens weer naar huis gebracht te worden, hoe vrij kan vrij wezen? Hoe dan ook, de Groninger vogelaars hebben weer iets om over te praten op een verjaardag, of de rest van de aanwezigen daar op zit te wachten is dan weer een tweede.      


Fridolin en Romeo  ( met zender op zijn rug )

zondag 1 december 2013

3 x = ... Sperweruil.


Sperweruil     Zwolle                                            (Northern Hawk Owl)

Het zal u niet ontgaan zijn dat er een Sperweruil in Zwolle zit die in de afgelopen week de gemoederen nogal bezig heeft gehouden . Mijn haat liefde verhouding met de Sperweruil begon in het najaar van 2005 toen een vogel opdook in de donkere bossen van Drenthe. Op de dag dat mijn koffers klaar stonden voor een langdurig verblijf in het Caribische gebied besloot een Sperweruil zich schitterend te laten bewonderen aan een grote groep vogelaars en u snapt het al, ik stond daar niet tussen. Ik baalde als een stekker natuurlijk maar wist dat er echt geen mogelijkheid was, ondanks enkele overwegingen, om de vogel nog te zien. Er zat niks anders op dan wachten tot er weer een winter kwam waarin de soort door zou schieten naar het zuiden.  

Alle schapen achter een hek,  een goede oplossing om ze in bedwang te houden!! 

Acht jaar later, in november 2013, bleken de Sperweruilen weer on the move te zijn. Vanuit Scandinavië kwamen meerdere berichten van zwervende uilen en stiekem begonnen menig vogelaars al te dromen van een Sperweruil voor op zijn lijstje en die droom leek, let wel leek, voor mij bijna werkelijkheid te worden. In het noord Duitse Giestede dook een vogel op maar de Duitse vogelaars werden er nauwelijks warm of koud van, iets wat trouwens totaal veranderde toen hun buurtjes aan de westkant van de grens lucht van het zaakje kregen. Busladingen Hollanders overspoelden het kleine kutgehucht en voor een week lang leken de Nederlandse vogelaars de dienst uit te maken in een dorp waar alle bewoners verbazend veel op elkaar leken. Ik had me de hele week al op lopen vreten bij het zien van de foto's van de Duitse Sperweruil maar kon in verband met die arbeid niet eerder die kant op dan de eerst volgende zaterdag. Die zaterdagmorgen was het vroeg pissen en met volle moed en gierende bandjes vlogen we de grens en de Duitse snelweg over, op naar de victorie, deurtje open en binnen harken die meuk, appeltje eitje, toch? Nou nee dus. Het beest leek het na vrijdag wel genoeg te vinden met de toeloop en na 6 uur lang het dorp over de kop getrokken te hebben, tja Duitse vogel vrienden, Nederlanders doen wel moeite voor een soort, verlieten 80 Nederlanders het kleine gehucht, in de volksmond ook wel klein Urk genoemd, zonder ook maar een uil gezien te hebben, 2-0 voor de Sperweruilen dus. Vorige week zat ik, zoals u hebt gelezen, op Rottumerplaat en tijdens een van de weinige momenten dat de telefoons wel gebruikt werden kwam er nieuws van de vaste wal, er zit een Sperweruil in Zwolle!! Nu is het zo dat de vaste Rottum telgroep deels uit Groningers en deels uit Zwollenaren bestaat en ook op deze reis zaten meerdere Zwolle boys op de eilanden. U zult begrijpen dat deze mannen bijna in hun broek pisten bij het horen van dit nieuws, sterker nog, de vogel zat nagenoeg bij een van de mannen in de tuin en dit zorgde voor enkele memorabele momenten. Vast zitten op een eiland terwijl er een Sperweruil in je tuin zit, ik zou duizend doden sterven maar dhr Steen liet niet veel merken van zijn inwendige opgehoopte frustraties.        


Wederom weer een Sperweruil en wederom moest ik weer een week wachten om naar de plek des onheil te kunnen, iets om gek van te worden. Het oude twitchers bloed van vroeger begon weer te borrelen, inclusief de daarbij horende symptomen, en na een week van wachten ging ik weer op pad om een oude rekening te verheffen. Met behulp van Astrid, het Tom Tom meiske, reed ik Zwolle binnen en precies op de plek waar Astrid bestemming bereikt riep stuitte ik op een kudde schapen die allen behangen waren met kijkers en camera's. De kudde had ook nog eens de weg versperd met een ondoordringbare barrière van statieven, je zou er een schutting van kunnen timmeren, wat een gekkenhuis. Boven al het gedrang zat een Sperweruil op een takje zich af te vragen waarom die poppetjes onder hem de hele dag maar achter hem aan holden. Gek genoeg ging de vogel gewoon door met het vangen van Muizen zonder zich ook maar iets aan te trekken van de steeds maar groeiende groep vogelaars onder hem. Ik heb veel gezien in de 26 jaar dat ik naar vogels kijk maar een kermis als deze heb ik maar zelden voorbij zien komen. Hoe dan ook, na twee keer naast de pot gepist te hebben was het nu dus eindelijk bingo met deze geweldige soort en ja, drie keer is dus echt scheepsrecht.    


donderdag 28 november 2013

De dode beer ( Rottumerplaat part 7)


Noordkromp                                                                      

Op het eiland Rottumerplaat is maar een ding dat echt lawaai maakt, het aggregaat. Jan Wolkers noemde hem tijdens zijn verblijf op het eiland de grote snurkende beer want hij kon maar niet wennen aan het gebrul van het ding. Nou Jan ik heb nieuws voor jouw, de beer is dood. Bij aankomst op Rottum werd afgelopen vrijdag zoals gewoonlijk de levensader die stroom levert op meerdere aandachts- punten gecontroleerd. De vloeistoffen zoals motorolie, koelvloeistof, dieselolie waren keurig op pijl en er konden geen zichtbare lekkages worden gevonden aan de beer, dikke prima dus en het enige wat nog gebeuren moest was de accupool op de accu vastzetten en starten maar!! Nu is het gebruikelijk dat de beer bij de eerste koude start wat kreunend en puffend wakker word maar deze keer kon hij maar moeilijk tot leven komen. Na een paar pogingen leek hij te ontwaken maar telkens dommelde hij weer in slaap. Na meerdere pogingen kwamen wij tot de schokkende conclusie dat de beer in onze armen was overleden, de beer is dood.


Zwarte zee-eend    Vrouwtje                                                                 (Common Scoter)

Wat je op zo'n moment nodig hebt is iemand die kundig is in het reanimeren van beren maar die zijn midden in de Waddenzee maar lastig te vinden en wij, de tijdelijke bewoners van Plaat, moesten na moeizaam contact met de vaste wal concluderen dat er maar een ding op zat, plan B, wat er op neer komt dat je op nood rantsoen moet met de zaklampen en dat de telefoon's alleen gebruikt worden in gevallen van nood en wanneer er gebeld moet worden met familie op het vaste land. Vroeger kon je een week doen met een volle batterij van een mobieltje maar de accu van de  moderne smartphone's is na enig gebruik na een dag al leeg en enkele bewoners hadden zichtbaar moeite met het feit dat het speeltje toch echt op zwart moest. Nu heb je op Rottumerplaat, in tegenstelling tot Rottumeroog, het geluk dat je voor het koken en het verwarmen van de meest gebruikte ruimtes niet afhankelijk bent van stroom want dit gebeurd middels gas en een heerlijke nieuwe houtkachel die opgestookt word met hout wat op het strand gejut word. We konden dus gewoon een lekker bakje opschenk Waddenprut (git zwarte sterke koffie) zetten en onze voeten warmen aan een kachel. Een ander geluk bij dit ongeluk was dat een van de vorige bezoeker wel zo slim was geweest om een zak waxinelichtjes mee te nemen naar het eiland, iets wat nu erg goed van pas kwam daar in dat huisje midden in de donkere Waddenzee. Stroom of niet, de stemming onder de eilanders was ondanks de dode beer opperbest en met het kaarslicht, de flessen wijn, de blikken bier en de fles berenburger ( die het vaste land overigens allen leeg weer bereikt hebben) leek het wel een beetje kerst op Rottumerplaat.


Met een flinke vertraging, een van de tellers had bedacht dat hij zich maar eens goed moest verslapen, verlieten we de Eemshaven en tijdens de vaartocht over de Eems en de Noordzee viel direct op dat het aantal Zwarte zee-eenden, anders dan gewoonlijk, erg hoog was. Niet een van de tellers aan boord van de Harder had eerder zulke hoge aantallen "Zwartjes" gezien bij de eilanden en de schattingen liepen uiteen van 7000 tot 10.000 vogels. De "Zwartjes" bleven het hele weekend boven de eilanden hangen en de hele crew deed verwoede pogingen om de eerder gemelde mannetje Brilzee-eend te vinden maar Pipo liet zich niet zien. Wel werden meerdere IJseenden en vele tientallen Grote zee-eenden gevonden in de brei van Zwarte zee-eenden, altijd leuk. En dan de Noordkromp. Al jaren loop ik te zoeken op de eilanden naar de behuizing van dit merkwaardige, en zeldzame schelpdier en eindelijk heb ik, dankzij een oplettende medebewoner, een in mijn bezit. De Noordkromp kan ontzettend oud worden, en er zijn schelpen gevonden van ruim 400 jaar oud. Met andere woorden, het beestje die er in woont heeft ruim 400 jaar in de bodem van de zee geleefd zonder ook maar een streep zonlicht te zien, wat nou het aggregaat is kapot?? Het is dus het oudste levende wezen in onze zeeën en gek genoeg worden de schelpen van de Noordkromp alleen maar op de stranden van de oosterlijke Waddeneilanden gevonden en dus ook op de beide Rottum's.      


Zandtulpje   Een zeldzame paddenstoel                                                            

In een Wereld waar dieren stokoud worden zijn ook dieren te vinden die hun eerste levensjaar niet eens vol krijgen. Nu heeft een Noordkromp geen mooie bruine triest kijkende ogen dus op enige zielige ohhs en ahhs hoeft hij geen seconde te rekenen wanneer hij ergens op een strand zou liggen. Nee, daarvoor moet je toch echt een ander uiterlijk hebben om het volk op je hand te krijgen. Waar aan het vaste land alles tot in den droeve uit de kast word getrokken om een zielepiet van een gewisse dood te reden gelden op een klein Gronings Waddeneiland andere wetten, de wet van de sterksten, de natuur en een paar mannen die daar niet tussen willen komen. En zo lijkt het een droevig verhaal te worden deze keer, een beer die het leven liet, een schelpdier die honderden jaren in de bodem van de zee verstopt zit en een Zeehond die zijn eigen gevecht leveren moet op een grote zandvlakte. Was er dan niets om blij van te worden tijdens dit verblijf in de hemel van Groningen? natuurlijk wel, want van een IJsduiker, een Grote pieper, 6 IJseenden, 1 Grote jager, een Witbuik en een Zwarte rorgans, een Bokje, een Ransuil (erg goede soort voor Plaat) en een Ruigpootbuizerd krijg ik best wel een big smile om mijn mond.  



Gewone Zeehond      Met longworm                                                    (Harbour Seal)



dinsdag 12 november 2013

3 in 1


                                    

En voor je het weet zijn we weer een paar weken verder. Oost Groningen heeft weer zijn jaarlijkse metamorfose ondergaan en alle akkers liggen er weer strak, grijs en kaal bij. Er zijn mensen die van die kale lege polder's zelfmoordneigingen of een zenuwinzinking krijgen maar zelf zie ik het meer als een nieuw begin. Het nog kleine aandeel zomergasten die nog over is slinkt met de weken en de leegte die ze denken achter te laten word geruisloos opgevuld door een nieuwe lichting wintergasten met daar tussen een paar, voor mij, oude bekenden. Enkele van mijn vaste klanten zijn net als in de voorliggende winters weer teruggekeerd naar hun vaste winter stek in het Oldambt en telkens verwonder ik mij weer over dat hele complexe fenomeen dat vogeltrek heet. Een Kuifduiker die voor het vierde jaar op rij op de zelfde plek op het Oldambtmeer zit, Pontische meeuwen die jaar na jaar in de herfst weer terug keren naar het zelfde haventje langs de Eems en een IJsvogel waar je bijna de klok op gelijk kan zetten, het blijft wonderbaarlijk. Zoals u weet geef ik veel van die vaste klanten in mijn vogelspeeltuin een naam, Harry, Heinz, Casper, you name it en wij hebben het. Zo'n naam krijg je niet zo maar, nee, die moet je verdienen en dat kan louter alleen maar door schoonheid of uitmuntendheid. De laatste telgen in de hall of fame is een keurig getrouwd stel met elk een spanwijdte van meer dan twee meter en een gele haaksnavel waar je u tegen zegt. Ik loop al een paar jaar te roepen dat die dikke bruine Pino's die we in het Oldambt zien niet van ver konden komen maar harde bewijzen dat dit ook werkelijk het geval was waren er tot voor kort niet.    
                                                                                 

Theo en Thea  Oost Groningen                      ( White tailed eagles )

De kans dat de vogels in het Oldambt zouden gaan broeden, of een poging zouden gaan wagen in oost Groningen, leek mij erg klein dus was het voor de hand liggend dat dit buiten onze landsgrenzen zou gebeuren. Ook in dit geval bleek het spreekwoord, zoek en gij zal vinden, de goede insteek te zijn want Theo en Thea, zo heten de schatjes, blijken een leuk optrekje te hebben met uitzicht op de Nederlandse kustlijn. Een paartje Pino's in de Eems/ Dollard regio!! wie had dat tien jaar geleden durven dromen, ik niet in elk geval. Tja, van een paar ga je naar twee en het wachten is nu dus op paartje nummer drie, oeps, ik lul mijn mond alweer behoorlijk voorbij en hou er nu maar over op want je kan ook te veel zeggen op zo'n blog als deze. Laat ik het er maar op houden dat het de soort voor de wind gaat bij onze oosterbuurtjes en dat wij er een leuk graantje van mee pikken. 


Zwartkopmeeuw   2e kj    Oterdum                                          ( Mediterranean Gull )

Nu de herfst ons land in zijn greep lijkt te hebben blijft het maar wachten en wachten op een leuke noord westerstorm. Natuurlijk hebben we wel een dikke storm gehad maar deze zat voor de Groninger zeerukker's totaal in de verkeerde hoek en dat was flink balen. Ik had er wel een dag vrij nemen voor over gehad om over zee te kijken maar met een zuidwest 11 langs de noordkust vliegen er, vanuit het binnenland, louter alleen Houtduiven met een snelheid van 120 kilometer per uur om je oren. Voor de zeerukker in mij is het dus wachten op betere tijden en hopen dat we nog een lekkere storm krijgen met een paar leuke soorten want het aandeel zeevogels voor dit jaar is tot nu toe maar matig.


IJsduiker  1e winter     Eemshaven                                                     ( Great Northern Diver )

Oost Groningen bleef een beetje achter met de vette soorten dit najaar, zeker als je kijkt naar het rijtje super soorten die elders in Nederland werden ontdekt werd den oost maar karig bedeeld. Om die harde soorten wel te kunnen zien moet je vrij nemen, uren in de auto zitten en nog meer dagen vrij nemen en nog meer kilometers maken en daar heb ik, in tegenstelling tot vrij nemen voor een lekkere stormdag, geen zin meer in, die kermis heb ik een paar jaar geleden vaarwel gezegd en geloof me, het leven word er stukken rustiger van. Natuurlijk pik ik de nodige graantjes wel mee in noord Nederland en in de afgelopen periode leverde dat toch nog aardige soorten als Rosse franjepoot (2), veel Roodhalsganzen, een IJsduiker, een Dwerggans, Grote pieper (2), een Bladkoning, Pestvogels (3) en een late Zwartkopmeeuw op en een soort waarvoor ik een beetje te lui was om voor naar midden Drenthe te rijden, de Grote kruisbek.


Witbandkruisbek  1e winter mannetje     Noordlaren                ( Two-Barred Crossbill )

Nu is Drenthe Groningen niet dus provincielijsttechnisch gezien was het al minder interessant om een ritje naar midden Drenthe te maken. Nee, interessant werd het pas toen er in het Noordlaarderbos, net nog Groningen, Grote kruisbekken opdoken die samen met gewone Kruisbekken en een Witbandkruisbek, tja het kan zo verkeren, hun kostje bij elkaar scharrelden in dit voor mij compleet nieuwe bos. Drie soorten Kruisbekken in 1 groep waarvan twee soorten nieuw voor mij in de provincie!!, wowh. Ik moet wel erg diep in mijn grijze massa graven om een dag naar boven te peuteren waarop ik twee nieuwe provincie soorten op een dag binnen kon koppen en als dat ook nog eens op 1 locatie kan dan word het wel helemaal een leuk  feestje. Zaterdagmorgen liep ik als een van de eerste vogelaars in het Noordlaarderbos rond en het ontvangst was voor een vogelaar uit het Oldambt schokkend, Kuifmees links, Zwarte specht rechts en daar tussen nog wat Matkoppen, allemaal soorten die niet of nauwelijks voorkomen in het Oldambt. De Kuifmezen lieten zich goed bekijken dus ik nam het er maar even van, ik zie deze soort per slot van rekening minder vaak dan bijvoorbeeld de Breedbekstrandloper, Zeearend of Roodhalsgans. Na een half uur zoeken kreeg ik de Witbandkruisbek kort in beeld maar de vogel verdween samen met 6 gewone Kruisbekken vrij vlot weer in de boomtoppen. Het aantal vogelaars die naar het bos was gekomen voor de Kruisbekken groeide met de minuut en het duurde niet lang voor het mannetje Witbandkruisbek terug gevonden werd, gelukkig zou ik haast zeggen want van al dat zoeken in de boomtoppen krijg je behoorlijk wat last van je nek. De vogel liet zich geruime tijd mooi bekijken en leek zich niets aan te trekken van de groep vogelaars die onder hem zich in alle bochten moesten wringen om een redelijk plaatje te kunnen schieten van het vogeltje. De Grote kruisbekken lieten zich helaas niet mooi zien. Van enkele overvliegende vogels kon wel het geluid worden opgenomen en aan de hand van een sonogram van deze roepjes kon deze soort ook op zeker gezet worden, horen is scoren dus. Vorige week zaterdag vertelde een vogelaar mij dat hij op een van de Waddeneilanden op een dag drie soorten Kruisbekken had waargenomen en ik merkte nog op dat het wel eens lang zou kunnen duren voor dat ik zo'n 3 in 1 dag zou mogen beleven, 7 dagen hele lange dagen dus.      




woensdag 25 september 2013

Oog, de heerlijke eenzaamheid.



Het lijkt gesneden koek te worden die reisjes naar de Groninger Waddeneilanden maar bij een bezoek aan Rottumeroog is er altijd die ene vraag die aan boord onder de vogeltellers veel gesteld word, wat zal er nog van het eiland over zijn? Sinds mijn vorig bezoek aan het eiland Rottumeroog is er alweer een behoorlijk stuk van het eiland in zee verdwenen en de grote genade klap voor het eiland lijkt steeds een stukje dichter bij te komen. Het is een proces die onomkeerbaar lijkt te zijn en vaak vraag ik mij af, als ik over het eiland loop, hoelang we nog kunnen genieten van dit heerlijke paradijsje midden in de Waddenzee. Net als anders vertrokken we ook deze keer vrijdags om 8 uur stipt vanuit de Eemshaven met de Harder richting de beide Rottum's. Aan boord zat deze keer een zeer gemengd gezelschap van Rottumgangers die varieerde van mensen die voor de eerste keer naar Rottum toe gingen, een vaste groep vogeltellers van de eilanden en een vrouw ( Wiepke Toxopeus) die een groot deel van haar leven op Oog heeft gewoond. De contrasten kunnen haast niet groter zijn zou ik haast zeggen, de ene gaat naar het grote onbekende terwijl de andere beetje bij beetje afscheid moet nemen van iets wat diep in haar aderen stroomt en langzaam in zee verdwijnt, bizar. Wiepke heeft een tijdje op "haar" Rottum rond gelopen en is na een paar uurtjes weer met de Zodiak opgepikt door de bemanning van de Harder voor de reis terug naar de Eemshaven. Als je op maandag dan ook nog eens Egbert Bakker (geweldige kerel) tegen het lijf loopt op een van de immense uitgestrekte zandplaten van de Waddenzee dan mag je wel stellen dat je in een weekend bijna de hele oude garde van de Rottum,s hebt ontmoet, ik hou wel van die gesprekken met dit soort lopende monumenten.    


Een goed gesprek met de eiland voogd Egbert Bakker.

De verwachting is altijd hoog gespannen wanneer we naar Oog vertrekken en de denkbeeldige soortenlijstjes worden meerdere keren doorgenomen door de Rottumgangers. Deze keer bleven van alle verwachtingen niet veel over want tijdens dit weekend strookte de theorie niet helemaal met de praktijk. Gezien de tijd van het jaar zou je bakken met doortrekkende zangvogels verwachten maar in de nacht van vrijdag op zaterdag hadden de als schaars aanwezige zangers, waar onder een Sperwergrasmus !!, het eiland allemaal verlaten. Gek genoeg was er na vrijdag geen aanvoer meer van nieuwe zangers dus de drie nog aanwezige struikjes die Rottumeroog nog rijk is bleven voor de rest van het weekend angstaanjagend leeg. We moesten onze tijd, buiten de wadvogeltelling om, min of meer noodgedwongen vullen met zaken waar we tijdens eerdere bezoeken aan het eiland minder aandacht aan hadden besteed. Zonder tegensputteren schakelden we moeiteloos over op paddenstoelen, met oa het zeldzame Zandtulpje, Insecten en Planten, iets waar we overigens totaal geen verstand van hebben want ze hebben immers geen snavels en vleugels van veren!! Maar ach wat maakt het ook uit, tijdens dit soort momenten kan ik ook intens genieten van een duinpan vol met Duinviooltjes en Duinteunisbloemen, al was het alleen al omdat ze zeldzaam zijn in Nederland. Een soort waar ik al voor het vertrek naar Oog mijn zinnen op had gezet was de Heivlinder. Deze soort zie ik alleen maar op Rottumeroog maar telkens blijkt het weer een lastige klus om deze vlinder te vinden. Met wat geduld lukte het om 3 Heivlinders te vinden en deze targed soort kon dus ook weer aan de Dagvlinderjaarlijst 2013 voor Groningen worden toegevoegd.


Heivlinder                 ( Grayling)


Voor het eerst werd ik tijdens een verblijf op Rottumeroog geconfronteerd met een ander fenomeen die ik nog nooit eerder had meegemaakt, de excursies naar Oog. We werden maar liefst op twee dagen achter elkaar getrakteerd op een groep mensen die "ons" eiland wel eens van dichterbij wilden bekijken. Aangezien we toch wat tijd over hadden zo links en rechts wilden we onze gasten, waar nodig, wel voorzien van antwoorden op de talloze, soms vreemde, vragen. Voor enkele kreupelen bleek de tocht over het wad iets te hoog gegrepen en deze mensen werden liefdevol verzorgt en voorzien van een sterke bak verse Waddenkoffie in de enige woningen die het eiland rijk is. Het leukste moment van zo'n invasie blijft toch wel het moment van vertrek van de hele kudde, inclusief de manken en kreupele excursiegangers natuurlijk want niemand blijft achter op het eiland. Als steeds kleiner wordende stipjes op het wad verlaten onze "gasten" via de Waddenzee kant het eiland ons in totale eenzaamheid achter latend, iets waar wij trouwens beide keren totaal geen moeite mee hebben gehad.  

 

Drieteenstrandloper                                                    ( Sanderling )

Net als aan alles komt ook, of je het nou leuk vind of niet, aan het eenzaam bestaan op een Groninger Waddeneiland een einde. Wanneer op maandag de Harder weer onder het eiland ligt neem ik afscheid van Oog en hoop dat het eiland de komende winter niet te veel op zijn kloten krijgt van de Noordzee. Zoals gezegd, het had qua vogels weinig over tijdens dit bezoek aan Oog maar toch wisten we nog enkele Kleine en Middelste jagers, 4 IJsgorzen, 3 Strandplevieren, 1 Roodhalsfuut, 1 Grauwe pijlstormvogel, 1 Sperwergrasmus, 1 Smelleken, 1 Sneeuwgors en 9 Jan van Genten op onze lijst te proppen, de volgende keer beter zal ik maar zeggen. Toch nog bedankt Oog voor een geweldig en gezellig weekend.

donderdag 5 september 2013

Limbo


Oranje luzernevlinder     Hellum                                               ( Clouded Yellow )

In alle hoeken en gaten van dit land zijn ze te vinden en veel van ze zijn al helemaal ingeburgerd in onze samenleving, de exoten. Ook het Oldambt ontkomt niet aan "hen die hier eigenlijk niet horen" en het zien van een ontsnapte kooivogel heeft bij mij al menig keer voor fronsende wenkbrauwen gezorgd. Neon oranje gekleurde Ibissen, verschillende soorten Flamingo's, Kanaries, Wevers en tientallen kilo's exotisch gekleurde zwemvliezen, you name it en de Nederlandse vogelaars zien ze door hun kijker voorbij komen. Ondanks het feit dat het wel duidelijk is dat het om ontsnapte vogels gaat, of nazaten daar van, is het bij veel exoten moeilijk te achterhalen waar ze vandaan komen. Om dit probleem te tackelen hebben onderzoekers een paar Zwarte zwanen, ook zo'n fijne exoot, van een grote blauwe halsband voorzien met daarop een code. Al enkele weken verblijft een van deze Zwarte zwanen met zo'n halsband (01A6) in het Oldambt en bij navraag blijkt deze vogel op 21 januari 2012 als jong, Zwarte zwanen broeden gek genoeg in de wintermaanden, geringd te zijn nabij Roermond, Limburg. Van alle geringde Zwarte zwanen van dit project heeft deze vogel tot nu toe de grootste afstand afgelegd en de Limburgse man lijkt het wel naar zijn zin te hebben in het water van de Blauwe stad. Of dit nu komt omdat hij in het gezelschap is van een andere Zwarte zwaan (vrouw?) is nog niet helemaal duidelijk. Met een beetje pech zwemmen er dus over een paar jaar naast de honderden Nijl en Canadese ganzen ook een kudde Zwarte zwanen rond op het Oldambtmeer! wat een aanwinst mensen.
   

Visarend   Polder Breebaart                                    ( Osprey )

Mijn vakantie zit er weer op en het gewone leven moet na een paar weken niksen, vogelen en klussen even weer gestalte krijgen. Naast het kijken naar vlinders waren er zowaar ook nog goede vogelmomenten te bespeuren in het Oldambt en dat komt mede door de oosten wind en de najaarstrek die de laatste twee weken lekker op gang kwam. Met name de Lachsterns, max 21 ex in een groep, en de Visarenden ,4 ex in 5 dagen, sprongen er de laatste weken uit. Ook een Purperreiger over de Breebaart polder lijkt mij het vermelden meer dan waard want dit is niet alleen een goede soort voor Groningen maar zeker een mega voor de Dollard. Andere soorten die de komst van de herfst aankondigden waren meerdere Breedbekken in de Breedbek polder, twee handen vol Reuzensterns ( waarvan een achter ons huis!) enkele Zeearenden (inmiddels niet meer weg te denken uit de Dollard) en een Gestreepte strandloper.
Een ander bewijs dat er een ander jaargetijde voor de deur staat is het weerzien met mijn goede vriend Harry, u weet wel die Geelpootmeeuw. Voor het zoveelste jaar op rij is hij weer te vinden langs de Eems en wanneer Harry zijn neus om de hoek van de pier van Oterdum steekt dan is er geen ontkomen meer aan, het word herfst.   


Zwarte zwaan  ( 01A6 )  Blauwe stad                                 ( Black Swan )

vrijdag 30 augustus 2013

Buiten kansje


Draaihals     Schaaphok                                                     ( Eurasian Wryneck )

Sommige buitenkansjes kan je niet laten schieten omdat de kans op herhaling soms lang op zich laat wachten. De Draaihals is een soort waar dit zeker voor geld, ik zie ze jaarlijks maar zelden tref ik een vogel die lekker blijft zitten als ik het beest benader. Dus wanneer je de kans krijgt om een Draaihals te fotograferen die wel lekker mee wil werken dan moet je die kans zeker grijpen. Wanneer blijkt dat de vogel ook nog eens langs een rustig fietspad zit dan kan je helemaal je gang gaan en tot aan het laatste licht genieten van een wel erg tam exemplaar.




donderdag 29 augustus 2013

Fladder


Grote Weerschijnvlinder   Finsterwolde                                (Purple Emperor)

Soms moet je je er even tot dwingen om een nieuw bericht op je blog te plaatsen. En wanneer het moeten word dan heb ik er minder plezier in om iets te plaatsen dus daarom kan het gebeuren dat ik tijdens mijn vakantie zo nu en dan wat weekjes over sla. In de voorgaande jaren was ik rond deze tijd niet uit de Breebaart polder weg te slaan. Menig uurtje vrije tijd werd opgeofferd om naar Breedbekstrandlopers te zoeken. Inmiddels ben ik ruim 130 Breedbekken verder en het werd wel eens tijd voor een nieuwe uitdaging. Meer en meer laat ik het gebied, in de weken dat Nederland vakantie viert, links liggen omdat ik meer tijd wil besteden aan dagvlinders. Daar komt ook nog eens bij dat het gezeur en geneuzel over Zeehonden, spataderen, en andere er niet toe doende zaken, in de soms overvolle hutje mij ook regelmatig wat verzakking bezorgen . Nee, laat mij tijdens de komkommerweken maar lekker rustig rondstruinen langs de Oldambtster bosranden en velden om te zoeken naar leuke Dagvlinders. Dit jaar heb ik voor het eerst vogeluren ingeruild voor vlinderuren, of met andere woorden, in plaats van leuke vogelsoorten zoeken struinde deze nieuwbakken vlinderaar het Oldambt af op zoek naar leuke vlindersoorten.  

Icarusblauwtje   Oterdum                                       ( Common Blue )

Vogeluren in ruilen voor vlinderuren? nee mensen, schrik niet, hij is niet van zijn vogel geloof gevallen maar heeft een goede combi gevonden om de komkommertijd door te komen. Nu verschild de Wereld van de vlinderaars in veel opzichten maar weinig met die van de vogelaars want ook in dit wereldje is het devies, zoek en gij zal vinden. Nu is er voor mij nog genoeg aan soorten te halen in de provincie dus voorlopig blijf ik zo veel mogelijk in het oosten van Groningen zoeken, iets waar ik overigens de meeste voldoening uit haal en je komt ook nog eens op plekken in het Oldambt waar ik normaal gesproken zo aan voorbij reed. Vogels en vlinders, het is een leuke combi en een hele andere manier om de natuur te beleven.    


Keizersmantel  ( Forma Valesina)   Vlagtwedde                ( Silver-washed Fritillary forma valesina)

woensdag 7 augustus 2013

Oehoe




De sceptische vogelaars stonden alweer met hun vingertje omhoog, een Oehoe in het noorden van het land is bij voorbaat kansloos. Vaak hebben ze gelijk maar deze keer krijgt de vogel in kwestie, niet alleen van mij maar ook van vele andere TOH vogelaars, de voordeel van de twijfel. Dat voordeel word versterkt wanneer je bedenkt dat in de omgeving waar deze vogel zit al een langere tijd meerdere Oehoe's aanwezig blijken te zijn. De keuze om juist deze vogel te gaan twitchen was dus een wel overwogen keuze waar ik waarschijnlijk geen spijt van zal krijgen, mede ook omdat de vogel "schoon" lijkt te zijn. Nu kan je speculeren over de herkomst van de voorouders van deze vogel maar daar zullen we waarschijnlijk nooit achter gaan komen. Een ongeringde Oehoe in Groningen !, ik zeg  + 1  


Oehoe    Ergens in Groningen                               (Eagle Owl )

woensdag 17 juli 2013

Nieuw, nieuw en nog eens nieuw.


Rietluipaard    Midwolda.    ( Reed Leopard )

Na een tijd in de nacht gewerkt te hebben, en de dag slapend doorbracht te hebben in hotelkamer nummer zoveel van de laatste periode, kan ik de komende week eerst mijn dag en nacht ritme weer helemaal omgooien. Het is altijd lastig om van dat jetlag gevoel af te komen maar na een paar dagen ben ik wel weer de oude. En net wanneer ik weer de oude ben ga ik volgende week weer de nacht in en moet ik weer een omschakeling maken. Maar dat is van latere zorg, nu heb ik eerst een week vrij en genieten ik van het zomerse weer waar we zo aan toe waren. Dat er gevogeld gaat worden in de komende vrije dagen lijkt mij voor de hand liggend en de keuze waar dat moet gaan gebeuren is in deze tijd van het jaar ook niet echt moeilijk, de Dollard. Met lede ogen moest ik vanuit het diepe oosten van het land toekijken hoe de ene na de andere leuke soort in de afgelopen week de TOH revue passeerde en eigenlijk wilde ik maar een ding, zo snel mogelijk naar huis want er waren een paar soorten die ik liever niet wou missen. 
      

Boommarter         Oost Groningen                            ( Pine Marten )

Voor dat ik dinsdag het Steltloper paradijs Breebaart in dook waren er eerst nog twee, voor mij nieuwe, dagvlindersoorten die ik nog even moest takelen, het Veenbesblauwtje en de Grote Weerschijnvlinder. Beide soorten zijn erg zeldzaam in Groningen en de eerst genoemde soort word slechts alleen op een, goed stil gehouden, plek waargenomen. Deze plek is alleen onder begeleiding van een boswachter te bezoeken omdat het gebied waar de vlinders zitten erg kwetsbaar is. Zonder enige moeite kon ik beide vlindersoorten vinden en als vette bonus kreeg ik een familie Boommarter er helemaal gratis bij, een soort die overigens ook nieuwe voor mij was. Al vele mensen hebben dagen staan te wachten tot de Marters tevoorschijn kwamen maar deze mazzelpik had er niet meer dan vijf minuten voor nodig om het beest op de gevoelige plaat te krijgen, hoeveel geluk kan je hebben op een dag?


Veenbesblauwtje    Groningen    ( Cranberry Blue )        

Tegen de middag verliet ik een geweldig stukje Groningen en zette koers naar de Breebaart polder waar bij aankomst al vele honderden kilo's steltlopers aanwezig waren. De eerder deze week gevonden Terekruiter en enkele Breedbekstrandlopers bleek nog steeds aanwezig te zijn in de polder maar zaten, hoe kan het ook anders in dit jaar, weer eens te ver buiten bereik van mijn 500 mm. Ruim drie uur lang zat ik in de schuilhut met een hooivork de grote hoop Steltlopers door te spitten maar helaas bleef de teller op 2 Breedbekken en die ene Terek staan. Beide leuke soorten maar het echte joepie moment van de middag kwam pas toen een groepje van 6 Dwergsterns de polder ik kwamen vliegen. Het klinkt wat vreemd maar Dwergsterns zijn in de Dollard zeldzamer dan Breedbekstrandlopers en voor het eerst in 25 jaar zag ik meer dan een Dwergstern tegelijk in dit gebied. Het begin van een weekje vrij begon dus met een dag vol leuke waarnemingen en daar plakte ik woensdag morgen nog maar even mijn eerste Zwarte Ooievaar voor dit jaar aan vast. En dan vergeet ik bijna de Rietluipaard die ik een paar weken terug s'nachts bij mijn nachtvlinderlaken had zitten. Ik ben er even mee aan het puzzelen geweest om de determinatie rond te krijgen maar dan heb je ook wat. Op de foto staat waarschijnlijk het eerste gedocumenteerde geval van deze soort voor de provincie Groningen. Waar we ook zoeken nergens vinden we waarnemingen van deze soort. Het kan dus weer niet op de laatste tijd mensen, maar genieten is het zeker.

zondag 30 juni 2013

Zwartkoppen


De ringers druk bezig.  Oldambtmeer                          

In het vorige bericht bracht ik het al even naar voren, ik ga de komende tijd iets meer naar beneden kijken in plaats van naar boven. Iets wat je op een Kokmeeuwen kolonie ook maar beter kunt doen omdat de kans anders vrij groot is dat je een baby Kokmeeuw met een voet beweging in een plofkip laat veranderen. Voorzichtigheid is dus geboden wanneer je door de hoge Brandnetels opzoek bent naar jonge meeuwen maar met wat graaiwerk, zo links en rechts, heb je al snel een kooi vol met krijsende en poepende baby meeuwen.



Jonge Kokmeeuw (links) en een jonge Zwartkopmeeuw.  ( Black headed Gull and a Mediterranean Gull)

In het kader van een onderzoek naar vogelgriep werden ook dit jaar weer jonge meeuwen gevangen, gemeten, bemonsterd, en geringd op het eiland in het Oldambtmeer. Tijdens deze eerste ronde werden 85 Kokmeeuwen geringd en werd er van 40 Kokmeeuwen bloed afgenomen om te kijken of de meeuwen ook drager zijn van een van de varianten van het vogelgriep virus. Ondanks dat het een grote kolonie is leken de meeste jonge meeuwen het eiland al verlaten te hebben en wij moesten het dus doen met de laatste lichtingen. Tussen de honderden paartjes Kokmeeuwen kwamen ook dit jaar weer 3 tot 5 paartjes Zwartkopmeeuwen tot broeden op het eiland en dit is ruim 50 % van de totale Groninger populatie. Om de Zwartkopmeeuwen van het Oldambt te volgen kregen enkele van de totaal 5 gevangen Zwartkopmeeuwen, in tegenstelling tot de Kokmeeuwen, naast een aluminum ring ook nog een kleurring om hun poot met daarop een unieke code. Dat zo'n extra ring leuke waarnemingen oplevert bewees een in 2011 met een kleurring (E627) geringde Oldambtster Zwartkopmeeuw. Deze vogel werd zowel in 2012 als in 2013 waargenomen langs de kust van Lincolnshire in het westen van Engeland. Na een Oldambtster Lepelaar (afgelezen in Senegal) is er nu dus ook een Oldambtster Zwartkopmeeuw die een teken van leven geeft van ver buiten zijn geboorte streek. Ik zeg het niet hard op maar eigenlijk ben ik best wel een beetje trots op mijn "kids"dat ze het zover geschopt hebben.



Zwartkopmeeuwen                      (Mediterranean Gulls)



zaterdag 15 juni 2013

Squacco


Ralreiger     Onnerpolder                               ( Squacco Heron )

Het is ook altijd het zelfde liedje, net wanneer ik een klusjes dag in huis ingepland heb komt er weer iets met twee vleugels en een snavel mijn dag indeling door de war gooien. Godsamme, moet dat nou echt weer! ja schat deze moet echt even, en waarom? omdat ik hem nog niet heb in Nederland !!. Ik heb er ruim 25 jaar op moeten wachten, mede ook omdat ik altijd geweigerd heb om de soort te twitchen, maar eindelijk heb ik hem dan op het lijstje staan, de Ralreiger. Vanmorgen werd de vogel gevonden in de Onner polder en bij het lezen van die naam trokken mijn billen alweer spontaan samen. Ik heb het niet zo op reigertjes zoeken in de Onner, Westerbroekstermade en Oost polder en dat komt puur omdat de beesten daar als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen in de vele hectares grote moerasvelden. In het verleden heb ik in die polders wel eens uren lopen zoeken naar zeldzame reigers en vaak met een negatief resultaat. Deze keer bleek het een geval "appeltje eitje" te zijn want de vogel kon direct bij aankomst op de aangegeven plek worden ingekopt. Geheel in de trend van dit voorjaar zat ook deze vogel weer eens veel te ver van de weg af. Wederom moeten we het dus doen met een paar matige bewijsplaatjes. Vogeltje gezien, spullen weer in de auto, en hup weer terug naar de klusjes. Het bezoek was dus maar van korte duur, 20 minuten om precies te zijn. maar in de Onner polder zijn 20 minuten lang genoeg om op een plek een Ralreiger, een Steltkluut, 2 Kleine zilverreigers en 4 Witwangsterns te zien.