zondag 31 januari 2016

En doorgaan.


IJsduiker.  Leekstermeer.                                                 Great Northern Loon.

Als u denkt dat ik na het zien van de Roodkeelnachtegaal in een groot zwart gat ben gedonderd omdat het hoogst haalbare verzilverd is dan hebt u het mis. Het is zonder enige twijfel het fijnste bosje veren dat ik sinds jaren heb gezien maar het zien van de holy grail is zeker geen reden om de kijker in de wilgen te hangen, sterker nog, we gaan gewoon door.    


Paarse Strandloper.                                                                            Purple Sandpiper

Na de beide Burgemeesters en de erg smakelijke Nachtegaal was het wederom weer raak met een erg leuke soort, een soort die ik maar mondjesmaat zie en waar ik maar al te graag een paar kilometer voor om rij, de IJsduiker. In de loop der jaren heb ik al aardig wat IJsduikers bij elkaar gescharreld maar nooit eerder zag ik er een in het binnenland. De vogel van het Leekstermeer was dan ook een leuke mogelijkheid om dat even recht te zetten. De weersverwachtingen voor die zaterdag zagen er niet echt geweldig uit maar deze keer boeide mij dat niet echt want tijdens het zien van een IJsduikers horen je nou een keer koude klauwen en een druppel snot aan je neus te hebben, al was het alleen maar om het totaalplaatje compleet te maken. Na aankomst bij het Leekstermeer had ik niet eens een kijker nodig om te zien waar het bakbeest zwom. De duiker zwom een behoorlijk stuk uit de kant maar de contouren logen er niet om. De aanwezige Grote Zaagbekken en Wilde Eenden vielen totaal in het niets bij de IJsduiker en pas toen de vogel naast een Aalscholver zwom was echt duidelijk te zien hoe groot deze jongens nu werkelijk zijn. De duiker was de hele tijd druk aan het foerageren en verplaatste zich onder water over grote afstand en was soms kort even zoek. Na enige tijd wachten kwam de vogel iets dichterbij en kon ik een bruikbaar recordshot van de vogel maken.        


Buizerd.                                                                                         Common Buzzard

Omdat ik s'middags nog een overleg in het Lauwersmeer had moest ik de IJsduiker laten voor wat het was. Dat de vogel niet dichter naar de kant zou komen was wel duidelijk maar ondanks dat was het toch even weer genieten van een geweldige vogel. En dan het Lauwersmeer. We moesten het zakelijke en het plezierige maar eens met elkaar combineren dacht ik zo. Nadat we de zakelijke kant afgerond hadden dook ik de haven van Lauwersoog in om een soort op te zoeken die ik in het Oldambt vrijwel nooit zie, de Paarse Strandloper. De Paarse Strandloper is een soort die zich in de wintermaanden vrijwel altijd tussen de Steenlopers ophoud en als je een paarse wilt zien dan moet je, hoe gek het ook klinkt, altijd eerst een groep Steenlopers opzoeken. In de haven van Lauwersoog zitten altijd wel Steenlopers en ook deze keer was het dus een koud kunstje om de eerste groep te vinden. Deze keer had ik het geluk dat er een flinke verhoging in het water zat waardoor de Steenlopers pal naast mijn auto zaten. En blik was genoeg om de eerste van in totaal 5 Paarse Strandlopers tussen de Steenlopers uit te pikken en een ding was zeker, deze keer zaten ze wel erg dichtbij. De vogels zaten geruime tijd veelal slapend naast mijn auto maar namen de wieken toen ze door drie collega vogelaars bruut uit hun slaap werden verstoort. De vogels vlogen op en kwamen niet meer terug maar ik had waar ik voor gekomen was, de Paarse Strandloper.  


Paarse Strandloper.                                                                     Purple Sandpiper

En als we dan toch in de haven van Lauwersoog zijn dan pikken we de al weken aanwezig zijnde Roodhalsfuut ook maar direct mee. In tegenstelling tot de Paarse Strandlopers liet deze vogel zich maar moeilijk vinden. Bij mijn vorige Roodhalsfuut in Lauwersoog ging het ook al niet van een leien dakje en ook deze keer was het weer drama. Tig keren reed ik een rondje door de haven om vervolgens de vogel onder een stijger terug te vinden, de loeder. Roodhalsfuten in Lauwersoog, het blijft voor mij een lastig verhaal maar smaakmakers zijn het zeker. Zo maar een zaterdag in januari en thuis komen met een Zeearend, een IJsduiker, 5 Paarse Strandlopers en een lastige Roodhalsfuut, het kon minder mensen, stukken minder.


Roodhalsfuut.  1e winterkleed                                                 Red-necked Grebe.

zondag 17 januari 2016

Roodkeelnachtegaal.


Roodkeelnachtegaal.                  The first Siberian Rubythroat for the Netherlands.

Je ziet het wel vaker voorbij komen op Facebook, een foto van een vogel met daarboven de tekst, wie weet welk vogeltje dit is? Op vrijdag verscheen er wederom zo'n bericht op Facebook van een mevrouw uit Hoogwoud, ze had een vogeltje gefotografeerd in de tuin van haar zoon en een ding was zeker, na het indrukken van de enter knop op haar computer had ze niet kunnen vermoeden dat er een dag later vele honderden zwaar bewapende vogelaars naar Hoogwoud zouden trekken om de vogel in kwestie te bekijken.  


Na het verschijnen van de foto op Facebook stond direct heel Nederland vogelland op scherp want als dit allemaal zou kloppen dan zaten we met elkaar naar een foto van de eerste Roodkeelnachtegaal voor Nederland te kijken. Menig Whats app groepje in het land moet net als de Grunn groep uit zijn veters gesprongen zijn en hoewel de exacte plek nog niet bekend was werd een ding wel duidelijk, er waren erg veel mensen die deze vogel wilden zien. De twitch politie zette alles op alles om de juiste locatie te achterhalen en na een speurtocht in de vriendenkring op de vrouw haar Facebookpagina bleven er nog maar twee mogelijke namen van haar zoon over en dus ook twee locaties waar de vogel zou kunnen zitten. Het zou dus een kwestie van tijd zijn voor de juiste tuin gevonden werd en zo geschiede.


Nu bekend was waar de vogel zat zou de buurt in een mum van tijd worden overspoeld met honderden vogelaars die allen maar een ding voor ogen hadden, de Roodkeelnachtegaal zien. Dat dit de nodige irritaties onder de bewoners met zich mee zou brengen laat zich raden. Niemand zit immers te wachten op honderden nieuwsgierige vogelaars die constant over de schuttingen hangen en die bij elke beweging van de vogel als een kudde blinde koeien door de wijk rennen. Daarom werd er naar een maatregel gegrepen die we in Nederland maar zelden zien, het was mogelijk om, tegen betaling van 5 euro pp, de vogel vanuit een woonkamer te zien. Op deze manier was de toeloop te controleren en alle vogelaars hadden nu allemaal dezelfde kansen om de vogel mooi te bekijken zonder de overige bewoners van de wijk lastig te vallen.  


Nico in gesprek met een verslaggever van het NOS journaal.  

Voor mij was een ding zeker, deze mega dwaalgast wilde ik beslist zien en na wat bellen en app'en besloten ik om samen met Nico en Dietrich af te reizen naar het Noord Hollandse Hoogwoud. We spraken af bij het Van der Valk hotel in zuidbroek maar om daar te komen was nog een heel ander verhaal. In de voorliggende nacht had het flink gesneeuwd in oost Groningen en binnen enkele uren was er zeker 10 centimeter sneeuw gevallen. Met een slakkengangetje van 40 kilometer per uur reed ik over een compleet witte A7 in de richting van Zuidbroek om daar bij de andere mannen in te stappen. Veel later dan afgesproken arriveerden mijn reisgenoten bij het hotel, ze hadden onderweg ook veel last van de sneeuw gehad en waren met gepaste snelheid over de wegen gekropen. Pas nadat we de stad Groningen gepasseerd waren werd het beter op de weg en kon het gas er op en werd er, op een kleine pisstop na, in een lijn koers gezet naar de plek des onheil, Hoogwoud. Bij aankomst vingen we vrijwel direct een glimp van de vogel op maar voor ons was dat te mager, we wilden meer zien van de vogel en we besloten om, net als al die andere honderden vogelaars, aan te sluiten in de wachtrij die voor de voordeur van Beukenlaan 17 stond.  


About 600 twitchers were able to see the Siberian Rubythroat in a backyard, from the livingroom.

Na een poosje wachten betraden we, na de 5 euro afgetikt te hebben, de woning en een ding was duidelijk, de vele honderden modderige schoenen hadden zichtbaar hun sporen nagelaten op het lichte laminaat. In de woonkamer waren de stoelen, tafels en banken verwijderd om de twitchers wat meer ruimte te geven en de vensterbank was helemaal leeg gehaald. De groep voor ons moest al vrij vlot na het zien van de vogel alweer plek maken voor de volgende tien twitchers en voor ik het wist stond ik voor het raam te wachten op de heilige graal, het eeuwige onbereikbare en de juweel op de lijst van elke vogelaar, de Roodkeelnachtegaal. Na een paar minuten wachten glipte het vogeltje eindelijk door de schutting en het kijken en het maken van foto's kon beginnen. Door het tegenlicht en de spiegeling in het achterraam was dit een lastige klus maar aangezien iedereen in hetzelfde schuitje zat namen de meeste aanwezigen snel genoegen met wat ze aan plaatjes hadden. De vogel verdween vrij vlot weer tussen de schutting en geheel tegen de afspraken in kreeg mijn lichting nog een nieuwe poging cadeau van de mensen die toezicht hielden, waarvoor nog erg veel dank. Ook tijdens de tweede ronde liet de vogel zich weer formidabel bekijken maar hielt het na een paar minuten wederom weer voor gezien. Onze tijd zat er op en binnen een paar minuten stroomde de kamer weer vol met een nieuwe lichting vogelaars en wij verlieten, nadat we de gastvrouw bedankt hadden, voldaan weer de woning. Na een twitch als deze verkeer je voor de rest van de dag in een roes vol ongeloof en waarheden maar de Roodkeelnachtegaal zit in de knip, een dikke vette +1.  Nog even voor de duidelijkheid, je plaatst op vrijdag een foto op Facebook van een voor jouw onbekende vogel en vervolgens heb je na twee dagen 600 man over de vloer gehad !! Als er nu nog mensen zijn die beweren dat sociale media je leven, en je huis, niet overhoop kan gooien dan weet ik het ook niet meer. Een druk op de enter knop mensen, een keer drukken.  


zondag 10 januari 2016

Beide Burgemeesters.



Grote Burgemeester  Wildervank.             Glaucous Gull.

Elke hobby heeft zijn voordelen maar tegelijkertijd ook weer zo zijn nadelen. Neem nou die hobby van mij, Geen dag is het zelfde, altijd buiten en telkens weer zijn er andere, vaak leuke, dingen te zien. De keerzijde van de medaille is dan weer dat je altijd afhankelijk bent van het weer en dat dat van de een op de andere dag om kan slaan in Nederland is in de afgelopen week wel duidelijk geworden. Na de warmste kerst sinds eeuwen sloeg het weer in een keer om en werden we in noord Nederland getrakteerd op winters weer dat het hele dagelijks leven in ons plattelands dorpje voor een week helemaal plat legde. Een dikke laag ijzel zorgde er voor dat de postbode en krantenbezorger thuis bleven, het openbaar vervoer, voor zover aanwezig, stil lag en dat de buurtsuper lege schappen begon te vertonen.    


For the first time ever in the region, two Arctic Gull species on one day!!


Kleine Burgemeester Stadskanaal.  Record shot.             Iceland Gull.

Om eerlijk te zijn had ik mij mijn laatste week van de vakantie wel een beetje anders voorgesteld. Zo had ik nog een dagje Westerwolde op het programma staan en ook was het de bedoeling om nog wat tijd bij een paar IJsvogels door te brengen maar code rood gooide nogal wat roet in het eten. Nu word er wel eens lacherig gedaan over code geel, oranje of rood maar deze keer was het echt foute boel in den oost en wel op pad gaan zou gelijk hebben gestaan aan zwemmen tussen Witte haaien, je kan het een tijdje volhouden maar je weet haast wel zeker dat het vroeg of laat mis gaat. Hoe graag ik het ook zou willen, het veld in gaan met deze weersomstandigheden was geen optie en het enige wat dan nog reste was thuis bij de kachel blijven zitten en wachten op betere tijden.


Geelpootmeeuw. 2e kj                                                              Yellow- Legged Gull.


Our daughter ice skating on black ice.

En net als anders kwam er ook deze keer na koude regen weer zonneschijn en konden we weer aan de bak met een soort die ronduit zeldzaam is in de binnenlanden van Groningen, de Grote Burgemeester. De vogel werd gevonden nabij een vuildepot in Wildervank en liet zich erg fraai bekijken op het depot en op de omliggende landerijen. De eerste "lekkere"soort voor het nieuwe jaar was binnen en voor een aftrap met een Grote Burry (jargon voor) zou ik elk jaar wel willen tekenen, wat een toffe beesten. Zondag reed ik nogmaals naar Wildervank om de Burry met een bezoek te vereren. Ik reed amper op de N33 toen er op mijn telefoon te lezen stond dat er een Kleine Burgemeester was gevonden nabij Stadskanaal. Krijg nou wat, na een Grote Burry nu ook nog een Kleine Burry er overheen, pffh. Na de nodige telefoontjes over de locatie werd de koers gewijzigd van Wildervank naar Stadskanaal. Bij aankomst was het direct harken en de tweede burgemeester van het weekend kon net als de eerste zonder moeite worden bijgeschreven. De Kleine Burry zat behoorlijk ver van de weg maar dat mocht de pret niet drukken, hebben is hebben toch!! Nu hing er een historisch momentje in de lucht, ik kon op een dag, in de provincie, beide soorten burgemeesters zien, iets wat volgens de aanwezige vogelaars nooit eerder mogelijk was geweest en dat komt puur omdat beide soorten zeldzaam zijn. Na de Kleine Burry van Stadskanaal te hebben bekeken werd weer koers gezet naar die andere Burry, die van Wildervank. Ook deze vogel was nog aanwezig en zo kon er geschiedenis worden geschreven in oost Groningen. Wat een heerlijke start van het nieuwe jaar mensen.