zondag 15 november 2015

Ral.


Waterral  Dollard.                                                             Water Rail.

Een lopende hond vangt altijd wel wat in zijn mond. Na een dag afzien op en rond Rottumeroog had ik heerlijk geslapen maar had weinig rust in mijn kont. Dit kwam niet omdat ik nog naweeën had van de boottocht maar omdat ik wist dat er, net als de dag ervoor, een tij met flinke verhoging aan kwam. Een springtij in de Dollard staat altijd gerand voor leuke soorten en dat komt omdat de meeste vogels dan de zeedijk opzoeken om daar te overtijen, je krijgt alles dus op een presenteerblaadje opgediend. Een kleine blik achter de dijk bij Termunterzijl was voor mij genoeg om te zien hoe het er buitendijks voor stond en de voortekenen waren gunstig. Al ver voor dat het water zijn hoogste punt had bereikt waren de strekdammen al niet meer te zien en voor mij was dat genoeg info om richting de Dollard te rijden.


This Water Rail was found trapped in a cattle grid.

Bij aankomst waren de kwelders al nagenoeg ondergelopen en alleen de hogere kleiruggen waren nog zichtbaar. Het eerste wat opviel waren de grote groepen Kluten die aanwezig waren op de ondergelopen kwelders. Na de vogels geteld te hebben stond mijn tellertje op 4200 Kluten en dat is landelijk gezien een hoog aantal. Ook het aantal roofvogels was behoorlijk hoog. Langs de dijk waren naast de vele Buizerden ook nog twee Ruigpootbuizerds, een Havik. meerdere Blauwe Kiekendieven, een Slechtvalk en twee Smellekens aanwezig en de vogels deden zich allemaal te goed aan de voor het opkomend water vluchtende muizen en vogels. En dan is er nog de Velduil. Ik geef er geen garantie op af maar tijdens een springtij in de Dollard is de kans om er een, of meerdere, tegen te komen wel erg groot. Ook de Velduilen zoeken voor het wassende water een veilig heenkomen en zo kan het dus gebeuren dat er 18 knal gele ogen je vanaf een kleirichel in de gaten houden. 9 Velduilen op een rij, het is zeker niet mijn grootste groep ooit maar indrukwekkend is het zeker.

                                                 

Na mijn ronde langs de dijk te hebben afgerond reed ik weer terug in westelijke richten en halverwege de rit werd ik gewenkt door een wandelende vrouw. Nu weet je nooit wat er aan de hand is dus ik stopte. Er bleek een Egel onder in een veerooster te zitten en zonder hulp zou het beestje het zeker niet overleven. Nu zitten er in veel van de vakken in de betonnen roosters wel uitloopplankjes maar juist in het vak waar de Egel in zat ontbrak deze. Dan maar een plankje uit een ander vak pakken en deze bij de Egel terug plaatsen. Toen ik het plankje uit het rooster pakte bleek er nog een verassing in de veerooster te zitten. Een Waterral was net als de Egel onderin het rooster beland en nu moesten we dus twee dieren uit hun benarde positie bevrijden. Omdat mijn armen niet door het rooster pasten nam de vrouw het vangen van de Waterral voor haar rekening. De vogel liet zich moeiteloos vangen en na een paar handfoto's van de vogel werd deze weer los gelaten. De ral vloog gek genoeg niet direct weg maar nam alle tijd om de omgeving even te verkennen, iets waar ik maar even dankbaar gebruik van heb gemaakt want zo vaak zie je een Waterral niet zo mooi vrij rondlopen. Het Egeltje is op eigen kracht weer via het plankje uit het rooster gekropen want na een latere controle bleek het rooster leeg te zijn, Egel blij, Waterral blij en André blij, met een erg leuke nieuwe handsoort. En ja, een lopende hond zal altijd tegen leuke dingen aan blijven lopen.


1 opmerking: