zondag 1 december 2013

3 x = ... Sperweruil.


Sperweruil     Zwolle                                            (Northern Hawk Owl)

Het zal u niet ontgaan zijn dat er een Sperweruil in Zwolle zit die in de afgelopen week de gemoederen nogal bezig heeft gehouden . Mijn haat liefde verhouding met de Sperweruil begon in het najaar van 2005 toen een vogel opdook in de donkere bossen van Drenthe. Op de dag dat mijn koffers klaar stonden voor een langdurig verblijf in het Caribische gebied besloot een Sperweruil zich schitterend te laten bewonderen aan een grote groep vogelaars en u snapt het al, ik stond daar niet tussen. Ik baalde als een stekker natuurlijk maar wist dat er echt geen mogelijkheid was, ondanks enkele overwegingen, om de vogel nog te zien. Er zat niks anders op dan wachten tot er weer een winter kwam waarin de soort door zou schieten naar het zuiden.  

Alle schapen achter een hek,  een goede oplossing om ze in bedwang te houden!! 

Acht jaar later, in november 2013, bleken de Sperweruilen weer on the move te zijn. Vanuit Scandinavië kwamen meerdere berichten van zwervende uilen en stiekem begonnen menig vogelaars al te dromen van een Sperweruil voor op zijn lijstje en die droom leek, let wel leek, voor mij bijna werkelijkheid te worden. In het noord Duitse Giestede dook een vogel op maar de Duitse vogelaars werden er nauwelijks warm of koud van, iets wat trouwens totaal veranderde toen hun buurtjes aan de westkant van de grens lucht van het zaakje kregen. Busladingen Hollanders overspoelden het kleine kutgehucht en voor een week lang leken de Nederlandse vogelaars de dienst uit te maken in een dorp waar alle bewoners verbazend veel op elkaar leken. Ik had me de hele week al op lopen vreten bij het zien van de foto's van de Duitse Sperweruil maar kon in verband met die arbeid niet eerder die kant op dan de eerst volgende zaterdag. Die zaterdagmorgen was het vroeg pissen en met volle moed en gierende bandjes vlogen we de grens en de Duitse snelweg over, op naar de victorie, deurtje open en binnen harken die meuk, appeltje eitje, toch? Nou nee dus. Het beest leek het na vrijdag wel genoeg te vinden met de toeloop en na 6 uur lang het dorp over de kop getrokken te hebben, tja Duitse vogel vrienden, Nederlanders doen wel moeite voor een soort, verlieten 80 Nederlanders het kleine gehucht, in de volksmond ook wel klein Urk genoemd, zonder ook maar een uil gezien te hebben, 2-0 voor de Sperweruilen dus. Vorige week zat ik, zoals u hebt gelezen, op Rottumerplaat en tijdens een van de weinige momenten dat de telefoons wel gebruikt werden kwam er nieuws van de vaste wal, er zit een Sperweruil in Zwolle!! Nu is het zo dat de vaste Rottum telgroep deels uit Groningers en deels uit Zwollenaren bestaat en ook op deze reis zaten meerdere Zwolle boys op de eilanden. U zult begrijpen dat deze mannen bijna in hun broek pisten bij het horen van dit nieuws, sterker nog, de vogel zat nagenoeg bij een van de mannen in de tuin en dit zorgde voor enkele memorabele momenten. Vast zitten op een eiland terwijl er een Sperweruil in je tuin zit, ik zou duizend doden sterven maar dhr Steen liet niet veel merken van zijn inwendige opgehoopte frustraties.        


Wederom weer een Sperweruil en wederom moest ik weer een week wachten om naar de plek des onheil te kunnen, iets om gek van te worden. Het oude twitchers bloed van vroeger begon weer te borrelen, inclusief de daarbij horende symptomen, en na een week van wachten ging ik weer op pad om een oude rekening te verheffen. Met behulp van Astrid, het Tom Tom meiske, reed ik Zwolle binnen en precies op de plek waar Astrid bestemming bereikt riep stuitte ik op een kudde schapen die allen behangen waren met kijkers en camera's. De kudde had ook nog eens de weg versperd met een ondoordringbare barrière van statieven, je zou er een schutting van kunnen timmeren, wat een gekkenhuis. Boven al het gedrang zat een Sperweruil op een takje zich af te vragen waarom die poppetjes onder hem de hele dag maar achter hem aan holden. Gek genoeg ging de vogel gewoon door met het vangen van Muizen zonder zich ook maar iets aan te trekken van de steeds maar groeiende groep vogelaars onder hem. Ik heb veel gezien in de 26 jaar dat ik naar vogels kijk maar een kermis als deze heb ik maar zelden voorbij zien komen. Hoe dan ook, na twee keer naast de pot gepist te hebben was het nu dus eindelijk bingo met deze geweldige soort en ja, drie keer is dus echt scheepsrecht.    


1 opmerking:

  1. Gaaf hoor, gefeliciteerd kerel! Mooi dat het toch nog goed gekomen is.
    Wat mij betreft een van de meest gruwelijke vogelsoorten uit Europa!

    Groeten Willem

    BeantwoordenVerwijderen