Hoewel een groot deel van Nederland zaterdag uit zijn bol ging in de sneeuw moest bij mij de rem er s'morgens even op. Voor zaterdag stond de IJsvogel op het programma maar de locatie waar de vogel zit was op zijn minst sneeuwvrij te noemen en er zat niets anders op dan even wachten tot de dooi zijn werk zou gaan doen om mij vrij baan te geven. Ik heb het hier al eens eerder laten vallen, bij sneeuw heb je alleen wat in de Dollard polders te zoeken als je van je auto af wil, of beter gezegd, een uitglijer is zo gemaakt en met een sloot vlak langs de smalle wegen is er weinig plek om te stunten. Na de middag werd code oranje vrij snel code groen en na het nemen van een paar kleine witte obstakels kwam ik aan bij de plek waar de IJsvogel zich ophoud. Na anderhalf uur wachten was Superman nog steeds niet bij zijn stekje te zien en ik besloot om eerst de inwendige mens maar eens te voorzien van kibbeling en koffie.
IJsvogel Vrouwtje Oldambt ( Common Kingfisher )
Nu het buikje weer gevuld was besloot ik om er nog maar een poging tegenaan te gooien, veel tijd was er niet meer want de zon was alweer aan het ondergaan. Volgens de voorspellingen gaat het in de komende week weer dooien en de kans om de vogel dichtbij te krijgen zou daardoor waarschijnlijk alleen maar kleiner worden. Nu zit de IJsvogel nog bij een wak en dat is dus precies koren op de molen voor iemand die Superman op de plaat wil hebben. Een keer aangekomen op de plek bleef het wederom stil en net toen het moment van vertrek bij mij aangebroken was kwam de blauwe flits aangevlogen. Een van de meest kleurrijke vogels van Nederland lande pal voor mijn neus en het plaatjes schieten kon beginnen.
Even een braakbal weg werken.
Het vogeltje zat constant in het wak naar vis te zoeken en was nauwelijks van zijn stuk te brengen. Waar ik met de beste wil van de Wereld geen vis zag zwemmen in het slootje lukte het de IJsvogel keer op keer om een visje op te sporen. Bij elke duik in het water was het bingo en om wat ruimte te maken voor een nieuwe vangst braakte de vogel een braakbal vol schubben en graten omhoog en spuugde deze uit. Dat IJsvogels dit doen was mij bekend maar ik had dit nooit live zien gebeuren. In een fractie van seconden ontdeed de vogel zich van het bolletje afval en het is dan ook meer geluk dan wijsheid dat er juist op dat moment op het knopje van de camera werd gedrukt.
Tot aan het laatste daglicht bleef ik bij de onverstoorbare IJsvogel staan en zelfs in het laatste licht ving de vogel nog vis. Op een gegeven moment hielt de vogel het voor gezien en het leukste, en blauwste, vogeltje van Nederland verdween luid roepend in de duisternis. IJsvogels, gelukkig weer redelijk algemeen maar ik kan er nooit geen genoeg van krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten