donderdag 28 november 2013

De dode beer ( Rottumerplaat part 7)


Noordkromp                                                                      

Op het eiland Rottumerplaat is maar een ding dat echt lawaai maakt, het aggregaat. Jan Wolkers noemde hem tijdens zijn verblijf op het eiland de grote snurkende beer want hij kon maar niet wennen aan het gebrul van het ding. Nou Jan ik heb nieuws voor jouw, de beer is dood. Bij aankomst op Rottum werd afgelopen vrijdag zoals gewoonlijk de levensader die stroom levert op meerdere aandachts- punten gecontroleerd. De vloeistoffen zoals motorolie, koelvloeistof, dieselolie waren keurig op pijl en er konden geen zichtbare lekkages worden gevonden aan de beer, dikke prima dus en het enige wat nog gebeuren moest was de accupool op de accu vastzetten en starten maar!! Nu is het gebruikelijk dat de beer bij de eerste koude start wat kreunend en puffend wakker word maar deze keer kon hij maar moeilijk tot leven komen. Na een paar pogingen leek hij te ontwaken maar telkens dommelde hij weer in slaap. Na meerdere pogingen kwamen wij tot de schokkende conclusie dat de beer in onze armen was overleden, de beer is dood.


Zwarte zee-eend    Vrouwtje                                                                 (Common Scoter)

Wat je op zo'n moment nodig hebt is iemand die kundig is in het reanimeren van beren maar die zijn midden in de Waddenzee maar lastig te vinden en wij, de tijdelijke bewoners van Plaat, moesten na moeizaam contact met de vaste wal concluderen dat er maar een ding op zat, plan B, wat er op neer komt dat je op nood rantsoen moet met de zaklampen en dat de telefoon's alleen gebruikt worden in gevallen van nood en wanneer er gebeld moet worden met familie op het vaste land. Vroeger kon je een week doen met een volle batterij van een mobieltje maar de accu van de  moderne smartphone's is na enig gebruik na een dag al leeg en enkele bewoners hadden zichtbaar moeite met het feit dat het speeltje toch echt op zwart moest. Nu heb je op Rottumerplaat, in tegenstelling tot Rottumeroog, het geluk dat je voor het koken en het verwarmen van de meest gebruikte ruimtes niet afhankelijk bent van stroom want dit gebeurd middels gas en een heerlijke nieuwe houtkachel die opgestookt word met hout wat op het strand gejut word. We konden dus gewoon een lekker bakje opschenk Waddenprut (git zwarte sterke koffie) zetten en onze voeten warmen aan een kachel. Een ander geluk bij dit ongeluk was dat een van de vorige bezoeker wel zo slim was geweest om een zak waxinelichtjes mee te nemen naar het eiland, iets wat nu erg goed van pas kwam daar in dat huisje midden in de donkere Waddenzee. Stroom of niet, de stemming onder de eilanders was ondanks de dode beer opperbest en met het kaarslicht, de flessen wijn, de blikken bier en de fles berenburger ( die het vaste land overigens allen leeg weer bereikt hebben) leek het wel een beetje kerst op Rottumerplaat.


Met een flinke vertraging, een van de tellers had bedacht dat hij zich maar eens goed moest verslapen, verlieten we de Eemshaven en tijdens de vaartocht over de Eems en de Noordzee viel direct op dat het aantal Zwarte zee-eenden, anders dan gewoonlijk, erg hoog was. Niet een van de tellers aan boord van de Harder had eerder zulke hoge aantallen "Zwartjes" gezien bij de eilanden en de schattingen liepen uiteen van 7000 tot 10.000 vogels. De "Zwartjes" bleven het hele weekend boven de eilanden hangen en de hele crew deed verwoede pogingen om de eerder gemelde mannetje Brilzee-eend te vinden maar Pipo liet zich niet zien. Wel werden meerdere IJseenden en vele tientallen Grote zee-eenden gevonden in de brei van Zwarte zee-eenden, altijd leuk. En dan de Noordkromp. Al jaren loop ik te zoeken op de eilanden naar de behuizing van dit merkwaardige, en zeldzame schelpdier en eindelijk heb ik, dankzij een oplettende medebewoner, een in mijn bezit. De Noordkromp kan ontzettend oud worden, en er zijn schelpen gevonden van ruim 400 jaar oud. Met andere woorden, het beestje die er in woont heeft ruim 400 jaar in de bodem van de zee geleefd zonder ook maar een streep zonlicht te zien, wat nou het aggregaat is kapot?? Het is dus het oudste levende wezen in onze zeeën en gek genoeg worden de schelpen van de Noordkromp alleen maar op de stranden van de oosterlijke Waddeneilanden gevonden en dus ook op de beide Rottum's.      


Zandtulpje   Een zeldzame paddenstoel                                                            

In een Wereld waar dieren stokoud worden zijn ook dieren te vinden die hun eerste levensjaar niet eens vol krijgen. Nu heeft een Noordkromp geen mooie bruine triest kijkende ogen dus op enige zielige ohhs en ahhs hoeft hij geen seconde te rekenen wanneer hij ergens op een strand zou liggen. Nee, daarvoor moet je toch echt een ander uiterlijk hebben om het volk op je hand te krijgen. Waar aan het vaste land alles tot in den droeve uit de kast word getrokken om een zielepiet van een gewisse dood te reden gelden op een klein Gronings Waddeneiland andere wetten, de wet van de sterksten, de natuur en een paar mannen die daar niet tussen willen komen. En zo lijkt het een droevig verhaal te worden deze keer, een beer die het leven liet, een schelpdier die honderden jaren in de bodem van de zee verstopt zit en een Zeehond die zijn eigen gevecht leveren moet op een grote zandvlakte. Was er dan niets om blij van te worden tijdens dit verblijf in de hemel van Groningen? natuurlijk wel, want van een IJsduiker, een Grote pieper, 6 IJseenden, 1 Grote jager, een Witbuik en een Zwarte rorgans, een Bokje, een Ransuil (erg goede soort voor Plaat) en een Ruigpootbuizerd krijg ik best wel een big smile om mijn mond.  



Gewone Zeehond      Met longworm                                                    (Harbour Seal)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten