dinsdag 21 januari 2014

Rottumeroog na de storm.


In mijn laatste bericht over het eiland Rottumeroog van het afgelopen najaar liet ik het al even vallen, een zware storm uit het noord westen zou het eiland waarschijnlijk niet overleven. Inmiddels is het iets meer dan een maand geleden dat het eiland ten prooi viel aan de alles verwoestende golfen van de Noordzee en de schade aan het eiland is enorm. Vrijdag zette ik voor het eerst na de storm voet aan wal van het eiland en gek genoeg moest ik mij eerst even oriĆ«nteren waar welk duin ooit gestaan had. Met een kleine "what the fuck !!" pakten we vanaf het strand onze spullen bij elkaar en liepen naar de woning om van daaruit het eiland te overzien. Het kleine huisje heeft de storm maar ternauwernood overleeft maar aan de aangespoelde rotzooi rondom het gebouw is duidelijk te zien tot waar het water gestaan heeft, het is een klein wonder dat het hele kakkie niet in zee verdwenen is. Omdat het huisje nu pal aan zee staat is het niet meer verantwoord om er nog te slapen en de maandelijkse hoogwatertellingen word vanaf nu op een dag gehouden, iets wat natuurlijk ontzettend jammer is want de lange weekendjes op Oog waren, ondanks de beperkingen die we soms hadden, altijd bere gezellig. Door de ontstane situatie komt hier dus een einde aan en ja, we zullen het missen. Binnenkort zullen alle unit's, de toren, de container en de schuur ( met tractor) van het eiland gehaald worden en zo komt er een einde aan weer een deel van de roemruchte geschiedenis van Rottumeroog. Het boegbeeld van het eiland,de kaap, blijft voorlopig wel op zijn plek staan. Achter de schermen is men druk bezig met het zoeken naar een oplossing voor een eventueel nieuw verblijf op het eiland maar voorlopig lijkt dit nog toekomst muziek, muziek waar trouwens een behoorlijk prijskaartje aan hangt.      




De foto hier boven is twee jaar geleden genomen vanaf het hoge duin nabij de woning. op de achtergrond is het lange duin te zien die ooit het eiland beschermde tegen de Noordzee en de Eems. Van dit duin is alleen  aan de meest zuidelijke kant van het eiland nog een smal strookje van een paar meter breed over gebleven. Van de drie bosjes die vorig jaar nog langs dit duin stonden is er nu nog maar een over, in september kon je nog vanaf het duin boven in deze vlierstruik kijken maar nu kan dit al vanaf het strand. Op de foto hieronder is te zien hoe deze plek er nu uitziet. Het is een groot gapend gat geworden waarop de zee vrij spel heeft en tijdens een springtij met veel water kan het water nu vrij over het eiland stromen. De plek vanwaaruit de foto hier boven genomen is nu in zijn geheel in zee verdwenen en als we naar de bovenste foto kijken dan lag het hoogste duin van het eiland ooit rechts van de woning. Op de onderste foto is ook goed te zien dat het hoge duin nabij de woning in zijn geheel verdwenen is en dat de noord zijde van het eiland nauwelijks nog beschermd is tegen een eventuele storm of een springtij met flinke verhoging.


Niet alleen nabij de woning maar ook elders op het eiland waren de sporen van de storm duidelijk te zien. Op meerdere plekken op het eiland zijn zowel de oude als de jonge duinen in het water verdwenen en op de duinen aan de Waddenzee zijde lag boven op de toppen overal rotzooi en ook hier was goed te zien hoe hoog het water tijdens de storm moet hebben gestaan. Ondanks het feit dat nagenoeg het hele eiland blank heeft gestaan vonden we toch nog verse sporen van Konijnen en het lijkt er dus op dat enkelen de storm overleeft hebben maar te zien kregen we ze deze keer niet. Wat we wel te zien kregen was een Grijze zeehond die verstrikt zat in een groot pak touw. De Zeehond was ondanks zijn bagage nog behoorlijk levendig en zonder er ook maar een poging aan te wagen hebben we hem rustig zijn gang laten gaan, op een beet van een Grijze Zeehond zit immers niemand te wachten. Zoals gezegd, we moeten de telling nu noodgedwongen op een dag doen, iets wat overigens niet verschild met de andere tellingen alleen de vierdaagse pyjamaparty's zijn vanaf nu verleden tijd. Ondanks dit alles blijft het kleine eilandje in de Waddenzee toch een bepaalde magie houden, al doet het bij velen wel wat pijn. U bent van mij gewend dat ik na elke telling een lijst met leuke soorten opsom maar het was deze keer stil op het eiland, bijna een gepaste stilte.


Grijze zeehond                                                                                ( Grey Seal )


Geen opmerkingen:

Een reactie posten