Binnen de Wereld van de vogelaars heb je de mongolenwaaiers, zei die lang wachten om een bezoek te brengen aan een strakke soort die ze eigenlijk al eerder had moeten doen. Als je langer dan lang wacht met het twitchen van een strakke soort dan kom je al snel in de XL waaier. Als je ongelooflijk lang wacht dan hoor je thuis in een groep waar nauwelijks nog een naam aan te geven is maar de term mega waaier XXL lijkt in deze wel gepast.
Amerikaanse Oeverloper Medenblik. ( Spotted Sandpiper )
Laat ik deze keer, voor de verandering, eens tot die laatste groep behoren, de waaiers onder de waaiers. Ik had allang naar de 4e Amerikaanse Oeverloper voor Nederland kunnen gaan maar ik kon de zin om er heen te rijden niet vinden. Het is zo'n soort waarbij ik totaal geen drang voelde om er direct heen te vliegen omdat ik op Sint Maarten al veel Amerikaanse oevers heb gezien. Op het eiland waren meerdere plekken waar ik ze regelmatig zag en na verloop van tijd werd het zelfs een soort waar je gewoon aan voorbij liep.
U snapt nu dus waarom deze vogel voor mij niet in brand stond want een lifer was het allang niet meer en als ik zou gaan dan was het puur voor het lijstje. Als je dan toch besluit om te gaan dan verwacht je dat het bij jouw net zo gaat als bij de vele honderden andere twitchers die voor je aan waren maar helaas pindakaas. De Amerikaanse oever zit al maanden op het zelfde strandje en laat zich daar met geen stok vanaf te slaan. Toch leek de vogel voor een keer een uitzondering te willen maken voor een man uit Groningen want bij aankomst was de Amerikaanse Oeverloper in geen velden of wegen te bekennen. Dat was dus even een dompertje maar gelukkig liep er aan de horizon nog een mans persoon met een telekanon op zijn schouder naar de vogel te zoeken. Met de in het Wereldje overbekende woorden "heb je hem nog gezien? " opende ik het gesprek maar er kwam weinig reactie. De man, die verdacht veel op een pixertje leek ( te herkennen aan foute camouflage kleding, geen kijker om zijn nek en nul soorten kennis ) mompelde na een stilte woorden die ik toen liever even niet wilde horen, hij is al zeker een uur niet gezien. Daar worden we niet vrolijk van.
Na dat de man besloot om zijn biezen te pakken kwam ik in de, bij de mongolenwaaiers bekende, Remi face terecht. Helemaal alleen op de Wereld was ik zoekende naar iets wat er wel was maar even niet op de plek waar ik het wilde hebben. Na een paar keer het strandje op en neer gelopen te hebben leek het een kansloze missie te worden maar u raad het al, de aanhouder wint. Drie meter voor mijn voeten bewoog plots iets in het zand en jawel hoor daar zat hij dan, de Amerikaanse Oeverloper. Nu heb ik al redelijk wat zeldzaamheden gezien maar zo tam als deze kom je ze maar zelden tegen. Zonder enige moeite liet de vogel zich benaderen maar vaak kwam de steltloper gewoon op mij aflopen. En wederom zat ik weer helemaal alleen met een Yank vlak voor mijn neus zonder ook maar een seconde gestoord te worden, er zijn mindere dingen in het leven kan ik u vertellen. Amerikaanse Oeverloper, ik zeg +1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten