In een ver verleden was het allemaal pracht en praal achter de voordeur van deze Oldambtster boerderij maar nu hebben de natuur, en de elementen, al jaren vrij spel in en rond het ooit zo statige gebouw. De elementen hebben in de loop der jaren zichtbaar hun sporen achter gelaten en het verval is onomkeerbaar geworden. Als je met de ogen iets dicht geknepen naar het gebouw kijkt waan je jezelf bijna in een Grieks bergdorpje maar schijn bedriegt, hier is niets maar dan ook echt niks Grieks aan, dit is een gebouw in het Oldambt die zijn ziel verloren heeft maar die, ondanks weer en wind, mooi blijft. Het enige wat de boerderij en Griekenland gemeen lijken te hebben is het feit dat men grote moeite heeft om de boel wat te onderhouden, en daar kunnen zelfs de fleurige kleuren niets meer aan veranderen.
Ransuil Eemshaven ( Long- eared Owl )
Nu de lente eindelijk op goede koers is begint het weer leuk te worden in het veld. Vorige week heb ik wat tijd in een soort gestopt die al jaren ontbrak op mijn Grunniger jaarlijstje en die ronduit lastig is, of beter gezegd lastig was, in oost Groningen, de Raaf. De Raaf is zo'n soort die ik in de dertig jaar dat ik in Groningen naar vogels kijk maar slechts een paar keer in de kijker heb gehad en weinig mensen keken je dan ook raar aan als je vertelde dat je een blokje om ging rijden om een Raaf te twitchen. Anno 2015 lijkt de Raaf eindelijk vastigheid onder de voeten te krijgen in den oost en het werd hoog tijd om er een poging tegenaan te gooien. Op naar Westerwolde, de streek waar het allemaal gebeurt. U kent het onderhand wel, dat appeltje eitje verhaal, kies een plek waarvan je het vermoeden hebt dat de verwachte soort daar opduikt en hatsaflats daar zijn ze dan. En zo ging het dus ook met de Raven van Westerwolde. Binnen een half uur zat de soort in de spreekwoordelijke knip en met een Rode wouw en een Klapekster als bonus verliet ik, na snel zaken gedaan te hebben, weer de mooiste streek van Groningen, Westerwolde.
Zwarte zee-eend Mannetje Eemshaven. ( Common Scoter )
Dat er Raven opduiken in Westerwolde is misschien gemakkelijker te verklaren dan hoe het mogelijk is dat er ruim 500 Roodborsten heutje meutje bij elkaar zitten in de Eemshaven. Een bezoek aan de Eemshaven in midden april kan leuke soorten opleveren en om die reden besloten Willem en ik zei de gek om daar zaterdag te gaan vogelen. Het is vaak de eerste indruk die aangeeft wat de dag gaat brengen en die indruk was direct goed. Bij de eerste stop, bij de Kamstra singel, miegelde het al van de zangvogels en wat ons het eerste opviel was dat het gras langs de singel oranje kleurde van de Roodborsten. Ook de eerste Beflijster voor die dag werd hier waargenomen en naast de vele Roodborsten waren in de bosjes ook nog eens erg veel Tjiftjaffen ( ruim 100 ), Zanglijsters, Zwartkoppen en Gekraagde roodstaarten aanwezig, volle bak dus, daar houden we van. Met uiterste precisie werd de singel over de kop getrokken en al snel viel ons oog op een erg koud ogende Tjiftjaf die ook nog eens zwarte poten bleek te hebben. Al snel dachten we aan Siberische tjiftjaf maar de vogel kon zelfs na intensief zoeken niet terug worden gevonden. Ook de roep werd niet gehoord en al met al was het dus te mager om de vogel op zeker te zetten, volgende keer beter dus. Waar we ook kwamen zaterdag, overal in de Eemshaven voerden de Roodborsten de boventoon. In elk bosje, struikje of opslagterrein zaten de kleine oranje rakkertjes schouder aan schouder en er waren maar weinig plekken waar we ze niet zagen, te bizar voor woorden. De condities moeten vrijdagnacht optimaal zijn geweest voor de vogels om te besluiten om te vertrekken maar opmerkelijk blijft dan wel dat ze dit allemaal tegelijk zijn gaan doen. Het is bijna niet te bevatten dat alle Roodborsten onafhankelijk van elkaar zijn gaan vliegen om uiteindelijk voor zonsopkomst in de fuik die de Eemshaven heet terecht te komen. Het is het bewijs dat er binnen het hele verhaal van de vogeltrek nog steeds dingen gebeuren die ons als mens versteld doen staan.
Roodborsten, met op de achtergrond een Beflijster. ( Robins, At least 500 Robins where present in the Eemsharbor, a big fall !!. In the back a Ring ouzel.
Het vervelende aan een overvloed aan Roodborsten is dat het lastig is om het koren van het kaf te scheiden. Wanneer alles wat beweegt een Roodborst is dan krijg je al snel zoiets van, owwh het zal wel weer een Roodborst zijn. Het gevaar bestaat dus dat je steken laat vallen en gemakkelijk word. Ondanks dat wisten we toch nog een erg fraaie Ransuil, een Velduil, 4 Beflijsters, een tam mannetje Zwarte zeeënd en een Buidelmees uit de Roodborstenbrij te trekken, al koste het, mede door de regen, soms wel wat moeite. Een oud bord van de voormalige rederij Kamstra ( u weet wel, die van de Wereldberoemde butterfahrten ) lijkt zelfs jaren na de teloorgang van de jeneverschuiten voor de trekkende Roodborsten nog dienst te doen, goede reis jongens!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten